ความทุกข์ใจในชีวิตคนเรานั้น
มันคงจะเกิดขึ้นเพราะความรักความผูกพันเป็นพื้นฐาน
เรารักใคร เราก็ห่วงใยมาก คิดเป็นห่วงไปล่วงหน้า
หากไม่มีเราอยู่คอยดูคอยเตือนแล้ว...เขาจะเป็นอย่างไร
อันนี้คือ ความกังวลเดียวที่มี

ทุกข์จากความเป็นห่วงลูกทั้งสามคนเริ่มรบกวนจิตใจ
อย่างแรกคือ ไม่อยากให้เขาเสียใจเลย
อันดับต่อไปคือ อนาคตเขาจะเป็นอย่างไรหนอ
จะเป็นเด็กดี เป็นผู้ใหญ่ที่ดีเหมือนที่เราตั้งความหวังไว้มั๊ย
เพราะนี่ขนาดอบรมสั่งสอนมาเองตั้งแต่เกิด
ยังไม่ดีอย่างที่ต้องการเลย..
หรือเราต้องการมากเกินไป...ตั้งมาตรฐานไว้สูงเกินไป
คงเป็นเช่นนั้นจริงๆ...

ถ้าไม่รักก็คงไม่ต้องห่วง ไม่ต้องคิดไปล่วงหน้า
ทำอย่างไรจึงจะไม่รักได้หนอ !

เมื่อเย็นไปซื้อของเอามาจัดสังฆทาน
พรุ่งนี้เช้าว่าจะไปถวายพระที่วัด
เป็นสังฆทานที่แปลกกว่าที่เคยจัดมา
ทุกครั้งของในถังจะต้องประกอบไปด้วย
ข้าวสาร น้ำมันพีช เกลือ น้ำเปล่า โอวัลติน นม
ธูปเทียน สบู่ยาสีฟัน ไม้ขีด ทิชชู่

คราวนี้มีอะไรบ้างเนี่ย รองเท้าสานสีดำ ร่ม
น้ำผลไม้ น้ำเก็กฮวย เงาะกระป๋อง เทียน
ธูปอย่างยาว(ใส่ถังไม่ได้) สมุดบันทึกแบบมีวันที่
ปากกา (อ่ะ..เริ่มแปลก) ผ้าสำลีผืนใหญ่สีเหลือง
ไม้ขีด มีดโกนหนวด
แชมพู (ไม่เคยถวายแชมพูพระเลย หยิบมาได้งัย!)
ที่กรวดน้ำทองเหลือง (เห็นแล้วชอบ)
หลอดไปแบบตะเกียบ (ประหยัดไฟ!)
อันสุดท้ายนี่ ตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานก่อนจะใส่ลงถัง
แม็กซ์เย็บกระดาษพร้อมลูกแม็กซ์เบอร์ 10...
สาบานได้ว่าไม่ได้คิดจริงๆ....................
.....................................................
เสียงเราถามหมอวันก่อน....
เอ..หมอ เวลาผ่าเนื้อเนี่ยหมอใช้เข็มเย็บ
แล้วเวลาหมอตัดปอดเนี่ย มันจะติดได้ไงล่ะคะ
มีสองอย่างครับ...ก็เย็บๆๆๆๆๆไปเหมือนปกติ
แต่หมอเมื่อยนะบางที เดี๋ยวนี้หมอมี staple
ยิงลูกนึงก็ 5000 ,4ลูกก็ 20000
ว่าแล้วคนไข้กับหมอก็หัวเราะกันเหมือยขำซะเต็มประดา...เฮ้อ

23 มิถุนายน 2551

หอบหิ้วถังสังฆทานไปกุฎิพระอาจารย์ปิ่น
รักษาการณ์เจ้าอาวาสวัดอโศการาม
วางถังวางสบงจีวรสีกลักพร้อมดอกไม้ธูปเทียนใบปาวรณา
แล้วหมอบนิ่งอยู่ เสียงพระอาจารย์ถามว่า " วันนี้วันอะไรล่ะ ?"
เราเงยหน้าไก๋ตอบ "วันทำบุญเจ้าค่ะ! "
พระนิ่งอึ้ง ไม่เล่นด้วย มองดูเราแล้วคงรู้ว่ามีอะไร
เพราะเราทำบุญกับท่านมา 15 ปี แล้ว
ในที่สุดเงยหน้าบอก "พรุ่งนี้หมอนัดเข้าไปผ่าตัดเจ้าค่ะ"
"ผ่าอะไร ?"...."ผ่าปอดออกเจ้าค่ะ หมอว่ามีก้อน"
"เฮ้ยยยยย..เราก็มีนะ หมอก็จะผ่าเราเหมือนกัน
แต่ลูกศิษย์มันบอกไม่ให้ผ่า..เออ ก็อยู่มา 4-5 ปีแล้วนะ"
ท่านมองเห็นเราน้ำตาเริ่มรินลงมาตามแก้มเลยหยุดพูด

สักพักท่านก็เอ่ยว่า..."เราเป็นศิษย์ท่านพ่อลีนะ
โยมจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม บทสวดมนต์ของท่านพ่อนั้น
มีอำนาจพุทธคุณในตัวของมัน พวกลูกศิษย์เคยรวมบทสวดนั้น
พิมพ์เป็นเล่ม ชื่อว่า "ทิพยมนต์" มีบทสวดบทหนึ่งใช้เวลาสวด
ถึง 8 ชั่วโมง วันนี้....เราจะสวดบทธาตุอย่างย่อให้
ด้วยร่างกายของคนเรานั้นดำรงอยู่ได้ด้วยธาตุ
อันได้แก่ วาโย/เตโช/ อาโป/ ปฐวี/ อากาสา/ วิญญาณัญ
เรามาตั้งจิตตั้งใจร่วมกัน มาตั้งธาตุใหม่ เอาให้ดี ให้แข็งแกร่งเลยนะ
ส่วนใดที่ขาดหายเราก็จะเติม ส่วนใดที่เกินเราก็ต้องให้เขาเอาออก

เอาละ...พนมมือ.........

แล้วเราก็เย็นกายเย็นใจ..รวบรวมตัวตนได้จากเสียงสวดของหลวงพ่อนั่นเอง!!!