เรื่องราวยุ่งๆ อีนุงตุงนังของแม่สื่อแสนสวยที่ยื่นมือเข้าไปช่วยน้องนักศึกษาฝึกงานที่ดันไปปิ๊งหนุ่มเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น คนที่แม่สื่อตัวดีมองยังงั้ยยังไงก็ไม่เห็นจุดเด่นเลยสักข้อ หน้าตาก็งั้นๆ แต่งตัวก็ธรรมด๊าธรรมดา นิสัยก็ไม่ผ่าน พูดจาก็ขวานผ่าซาก ทำไมยัยน้องฝึกงานตัวดีถึงตามัวหลงเขาอยู่ได้เชอะ! นี่เห็นว่าเป็นน้องหรอกนะถึงได้ยื่นมือเข้ามาช่วย ไม่งั้นคนอย่างจรสไม่มีวันเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเรื่องน่าอายแบบนี้เด็ดขาดแต่เอ อีตานี่คุยไปนานๆ ก็มีข้อดีเหมือนกันนะเนี่ย ใจดี สุภาพ แถมยังอบอุ่นด้วย อ๊ะ! ตายแล้ว! นี่เธอกำลังเผลอใจหลงเขาไปอีกคนด้วยเหรอเนี่ย!!...คุณอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกเหมือนโดนแทงใจดำดังฉึกเหมือนเราหรือเปล่า....เรื่องนี้เป็นตอนต่อของเพ้นท์รัก ด้วยหัวใจ ในเรื่องที่แล้วก็พูดถึงจรส นางเอกในเรื่องนี้ไว้ว่าเป็นคนที่ควบคุมตัวเองได้ในทุกสถานการณ์ ขนาดเห็นงูโผล่ออกมาจากกระเป๋าคนข้างๆ ก็ยังไม่กรี๊ดว่างั้นเหอะ เพราะงั้นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับอาเฮียแห่ง ลูกชิ้นนายหลง ถึงตัวเองจะเดินทะเล่อทะล่า จนเกือบถูกรถอาเฮียเค้าชนเอา she ก็ยังเชิด สามารถทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆ ที่ตกใจแทบตาย เป็นผู้หญิงที่ฟอร์มเยอะมากหลายคนที่อ่านเรื่องนี้แล้วอาจจะมีความรู้สึกคุ้นๆ ว่ายายผู้หญิงคนนี้มันเป็นใครใกล้ ๆ ตัวเราหรือเปล่า เอ๊ะ หรือจะเป็นตัวเราเอง...!! ในยุคที่ผู้หญิงสามารถพึ่งพาตัวเอง สามารถเลือกสรรสิ่งดีให้แก่ชีวิตตนเองได้มากขึ้น ทั้งเส้นทางการดำเนินชีวิต...สิ่งของ...หน้าที่การงาน...ไม่เว้นแม้กระทั่ง ผู้ชาย หลายคนที่ยอมอยู่คนเดียวดีกว่าถ้ายังไม่เจอคนที่ใช่ หรือไม่แน่ใจว่าคนที่เข้ามาจะดีพอ หรือคนๆ นั้นอาจจะเป็นคนดี แต่ยังขาดปัจจัยอีกหลาย ๆ อย่างที่ตนเองตั้งเงื่อนไขไว้ บางคนอาจมองหาความสมบูรณ์แบบ ทั้งๆ ที่ในโลกนี้คงไม่มีอะไรหรือ ใคร ที่สามารถสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง แม้กระทั่งตัวเราเอง หรือแค่เป็นคนมีฟอร์ม ถึงต้องใจใครก็ไม่อาจยอมรับได้แม้แต่กับตนเอง จนบางครั้งอาจทำให้พลาดโอกาสในบางสิ่งหรือบาง คน ในชีวิตไปอย่างน่าเสียดาย อย่างเช่นจรสนางเอกในเรื่องนี้ ที่กว่าจะรู้ใจตัวเอง และยอมปล่อยวางความคิดและตัวตนเดิมๆ บางส่วนไป ก็ต้องใช้เวลาสำรวจใจตนเองนานพอดู