นั่งรำพึง..ว่าน่าสงสาร

ที่จะเขียนต่อไปนี้ ค่อนข้างแน่ใจเลยว่าจะทำให้หลายๆคนไม่พอใจ แต่อ่านblogของหลายๆคนในพันทิพมาหลายปีมาก..อ่านแล้วก็ให้รู้สึกอย่างนี้ทุกที คราวนี้ออกความเห็นให้สาธารณชนรู้บ้างดีกว่า..หรือไม่ดี

อ่านเรื่องราวของหลายๆคนที่แต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ต่างแดน แล้วก็กลายมาเป็นแม่บ้าน อ่านแล้วให้รู้สึกสงสารว่าไม่น่าจะคิดสั้นอย่างนั้นเลย คิดสั้นอย่างไร ส่วนตัวไม่สามารถเข้าใจได้ว่าการตื่นมาทำกับข้าว ปรนนิบัติสามี ทำงานบ้าน แล้วหมดไปวันๆ จะทำให้คนคนหนึ่งมีความสุขได้อย่างไร มันให้รู้สึกว่าชีวิตมันไม่คับแคบไปหน่อยหรือ ให้สงสัยว่าทำไมไม่มีความรู้สึกอยากทำอะไรให้ได้เต็มความสามารถของตัวเอง..ที่มากไปกว่าการทำงานบ้าน ทำกับข้าว และซักผ้า

ส่วนตัวคิดว่าชีวิตนึ้ที่เกิดมา มันมีอะไรให้เรียนรู้และค้นหามากไปกว่าการปรนนิบัติผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่ไม่เห็นด้วยนะที่จะไม่ทำอะไรให้แก่กันเลย แต่การที่ต้องถึงขนาดอุทิศชีวิตทั้งชีวิตและเวลาทั้ง24ช.ม.เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่ง..คิดว่ามันเป็นอะไรที่มากเกินไป หรืออย่างบางคนใช้เวลาทั้งวันเพียงเพื่อรอสามีกลับบ้าน คิดว่า..เป็นอะไรที่น่าเศร้าน่ะ คนเราทุกคนมีเวลาเท่ากัน 24 ช.ม. น่าที่จะทำอะไรที่ได้ประโยชน์มากกว่านั้น ไม่ว่าจะการเรียนรู้อะไรเพิ่มเติมให้กับตัวเอง การทำงานเพื่อให้เกิดประโยชน์แก่สังคมและ/หรือเป็นการเสริมรายได้ การกระตุ้นตัวเองทางกายหรือทางใจหรือทางสมองด้วยกิจกรรมอื่นๆและต่างๆ

คนทุกคนมีทางเลือก ถ้าคนคนหนึ่งเลือกและพอใจแบบนั้น มันก็ย่อมเป็นเช่นนั้น สำหรับเราเราคิดว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น..ในชีวิต

Create Date : 11 กันยายน 2554 Last Update : 11 กันยายน 2554 1:58:31 น. Counter : 829 Pageviews.		30 comments
Share Tweet