.....
ความรู้สึกตื่นเต้นที่ได้ขึ้นเครื่องครั้งแรก หายไปพร้อมกับสายตาของคนคนหนึ่ง
ความรู้สึกสำนักผิด ที่ตัวเองพยายามจะลืมกลับขึ้นมา พร้อมกับสิ่งที่ได้รับเพิ่ม.....
ความเย็นชา
ไม่ใช่โกรธแต่มันคือการไม่ใส่ใจ ว่าจะยืนอยู่ตรงนั่น จะอยู่ หรือไป ไม่มีความแตกต่าง
ความรู้สึกว่า ตัวเอง ไม่มีตัวตน ในสายตา
เริ่มรู้สึกว่า นี่เรามาทำไมเนื่ย ไม่ว่าจะมาหรือไม่มา ไม่มีความแตกต่าง
รีบกระเสือกกระสน หาทางกลับมา ทั้งๆที่ยากลำบาก เสี่ยงกับสภาพอากาศ ขึ้นบก
หารถเข้าเมือง และดึกเกินกว่าที่จะหารถเข้ามากรุงเทพ
ตัดสินใจกับโอกาสสุดท้าย ที่จะต้องกลับมาให้ได้ในวันนั่น
........ขึ้นเครื่อง............
ไม่อยากจะคิดถึงสลิปบัตรที่จะเรียกเก็บตอนปลายเดือน....กับปัญญาชาว บ้านอย่างเรา มันน่าใจหาย
แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึกสำนึกผิดในใจ............คิดว่า.......คุ้ม.....
........ เพียงเพราะคำพูดของผู้หญิงคนหนึ่ง กับคำว่า ไม่มีความรับผิดชอบ กับความรู้สึกว่า ปล่อยให้เขารู้สึกไม่ดีกับเราไม่ได้
ให้คนอื่น เดือดร้อนเพราะเราไม่ได้ เพียงแค่คำพูดที่ว่า ไม่ได้โกรธเพราะเธอกับชั่น เราไม่ได้มีอะไรกัน
มาเพียงเพื่อจะได้พบว่า ความผิด ความรับผิดชอบของตัวเองได้โดนแก้ไขเรียบร้อยแล้ว...........โดยคนอื่น
เพราะคำพูดของผู้หญิงคนเดียว กับคนที่รู้จักกันไม่นาน ไม่น่าจะต้องเป็นคนสำคัญ
ไม่น่าเชื่อว่าทันทีที่วางหู ก็หาทางขึ้นบกทันที
ทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในเวลานั่น จะต้องเป็นไปให้ได้ จะต้องกลับมาให้ได้
มาเพื่อ ต้องการโอกาสได้รับการให้อภัย
เผื่อว่า เธออาจจะให้อภัย
เผื่อว่า อาจจะย้อนเวลาไปแก้ไขข้อผิดพลาดได้
เผื่อว่า จะลบคำว่า ไม่มีความรับผิดชอบได้
เผื่อว่า อาจจะกู้ศักดิ์ศรีของตัวเองกลับคืนมาได้
แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า
...............มือเปล่า............
------------------------------------------------------------------------
Date 2002/05/23 from storythai.com
Create Date : 26 เมษายน 2553 |
Last Update : 26 เมษายน 2553 18:16:25 น. |
|
0 comments
|
Counter : 272 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|