ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้ว ^^ สวัสดีค่ะ สายันต์สวัสดิ์ค่ะ  ปล่อยให้ร้างไปอีกรอบ  ตอนนี้เวิ่งกับแป้นมีการเปลี่ยนแปลงด้วยนะ คราวนี้เวิ่งกับแป้นตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้ว ถึงแม้ว่าเวิ่งจะสัญญากับแป้นไว้ ว่าเรียนจบว่าจะอยู่ด้วยกัน แต่คราวนี้เวิ่งรอไม่ไหว เลยหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับแป้นซะเรย (โอ้ววว  เปนไงล่าาา) ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ (แป่ว.... ) เพราะเรื่องการเรียนของเวิ่งนี่แหละค่ะ เกิดอาการจิตตก ภาวะย่ำแย่ อยากหางานทำ คิดงานไม่ออก อยู่แต่ที่บ้านไม่ได้ ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ต้องตกอยู่ในภาวะกดดันว่าเมื่อไหร่จะเรียนจบ เมื่อก่อนนั้น เวิ่งเคยทำงานมาตลอด  พอมาเรียน ป.โท สองปี เหมือนคนว่างงาน ไม่มีประสบการณ์ในงานที่ตัวเองถนัดเลย (ถ้าเทียบกับคนอื่น ที่เรียนจบป.ตรีแล้วทำงาน มีประสบการทำงาน สามปี) เวิ่งก็รู้สึกอิจฉาเพื่อนนะ ที่เพื่อนได้ทำงาน  ได้มีประสบการณ์ในการทำงาน มีเงินเดือน จนมีสิ่งของต่างๆเป็นของตัวเอง ทั้งรถ ทั้งสิ่งของต่างๆ มากมายที่เพื่อนโพสลงเฟสบุ๊ค แต่มันก็แค่แวบนึงจริงๆที่รู้สึกอิจฉา ในตอนนั้นเวิ่งอยู่ในทางแยกที่อยู่ระหว่างเรียนให้จบกับทำงาน แต่เวิ่งที่จะเลือกอย่างหลัง คือ ทำงาน อย่างน้อยให้เวิ่งมีงาน มีเงินเป็นของตัวเอง แต่ ไม่ทิ้งการเรียน ก่อนหน้านี้เวิ่งเคยขอพ่อกะแม่ของเวิ่งทำงาน แม่ให้ทำ แต่พ่อไม่ให้ทำงาน ทำให้เวิ่งต้องร้องไห้หลายครั้งเพราะอยากทำงาน และด้วยที่เวิ่งอยากออกไปหาความรู้นอกห้องเรียน  ทำให้เวิ่งต้องไปๆมาๆที่ต่างจังหวัดกับ กทม. อยู่บ่อยๆ สู้ทำงานหาตังค์ ที่ กทม.ง่ายกว่า อย่างน้อยประหยัดค่าใช้จ่ายอยู่บ้าง (ที่จริงค่ากินเยอะกว่า ) แป้นก็ช่วยเวิ่งเต็มที่เหมือนกัน ทั้งคอยรับฟัง และคอยหางานให้ เอาที่ใกล้กับที่พักของแป้นด้วย พอดีมีรุ่นพี่ของเวิ่งที่เคยเรียนมหาลัยด้วยกันชวนทำงานตัดต่อ ซึ่งเป็นทีวีดาวเทียม (ขอไม่บอกชื่อนะคะ) อยู่ใกล้ๆ กับที่พักของแป้นพอดี ก็เลยไปสมัครงานที่นั่น และที่สมัครงานก็รับ แล้วเริ่มงานอีกสามวัน ซึ่งเปนการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็ว จนตั้งตัวไม่ทัน เวิ่งก็รีบเก็บของ ที่จำเป็น ออกไป กทม. เพียงแค่บอกแม่ไว้คนเดียว ส่วนพ่อก็ไปแต่ต่างจังหวัดหลายวัน ยังไม่รู้เรื่อง งานของเวิ่ง (แต่ตอนนี้รู้แล้วแหละค่ะ) แป้นก็ช่วยเหลือเวิ่งอะไรหลายๆอย่าง ก่อนนหน้านั้น เวิ่งยังนั่งรถเมล์ไปทำงานไม่เป็นเลย แป้นมาส่งที่ทำงานอยู่วันนึง ทั้งขาไปและขากลับ จากนั้นก้อให้เวิ่งไปกลับเอง  จากนั้นเวิ่งก็ชินกับทางไปกลับระหว่างที่ทำงานกับที่หอของแป้น แป้นเลิกงานห้าโมงครึ่ง แต่เวิ่งเลิกงานหกโมง (แต่กลับถึงหอก็ปาไปเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว) ทำให้แป้นมีหน้าที่ทำอาหารเย็นโดยปริยาย แต่หน้าที่ล้างก็จะตกเป็นหน้าที่ของคนมาที่หอทีหลัง ซึ่งเป็นเวิ่งนั่นเอง แล้วช่วงที่แป้นรับงานฟรีแลนซ์กลับมาช้า  เวิ่งก็เป็นคนทำอาหารเย็น และแป้นก็เป็นคนล้างจาน สลับกันอย่างนี้ทุกวัน บางวันก็นัดกันไปกินข้าวข้างนอกกัน ทำให้แป้นกับเวิ่งมีความสุขทุกวันเลย >< ยังมีเรื่องราวอีกเยอะแยะในตอนที่อยู่ด้วยกันมากมาย รอกันตอนต่อไปนะก๊ะ PS. แอบแป้นมาเขียนนะเนี่ย  ช่วงนี้แป้นติดเกม  ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาดูบล็อกเท่าไหร่ ส่วนใหญ่แป้นเข้าเล่นพันทิปมากกว่า เอาเป็นว่า โปรดติดตามเรื่องของเรา แป้นกับเวิ่ง กันนะคะ ขอให้มีความสุขกับทุกวันค่ะ เวิ่งค่ะ   Create Date : 02 พฤศจิกายน 2555 1 comments Last Update : 2 พฤศจิกายน 2555 23:58:55 น. Counter : 673 Pageviews. Share Tweet

แลดูจะเหนื่อยๆเหมือนกันนะนี่ แต่มีกำลังใจดีๆอยู่ข้างๆแล้ว ยังไงก็ขอให้สู้ๆนะจ๊ะ   โดย: FreakGirL 14 พฤศจิกายน 2555 16:08:05 น.