ถ้าจะลองไว้ผมสั้นแบบผมก็ไม่ว่ากันนะครับ
จะว่าไป ไม่มีรูปผมสั้นๆใส่ใน blog gang เลยนะ เดี๋ยวไว้ว่างๆ
จะ create album
มาให้ดูหนังหน้า และหนังศรีษะ กันครับ
ร้านอยู่ใกล้ๆปากซอยแถวบ้านครับ หา อะไรนะ อ๋อ บ้านอยู่ไหนน่ะหรอ
บ้านอยู่แถวๆประตูน้ำครับ ใช่ๆ ที่เค้าขายผ้ากันเยอะๆน่ะครับ
แต่บ้านผมขายแก้วนะ แหวกแนวดี ตึ่ง โป๊ะ
ร้านนี้ตัดประจำครับ ตั้งแต่เด็ก เด็กๆจริงๆ จำความแทบไม่ได้
เอางี้ ตัดกับร้านนี้ตั้งแต่ ยังบอกลุงคนตัดว่า ทรงนักเรียนอยู่เลย
ปกติก็ไม่ได้มีบทสนทนาอะไรมากครับ นอกจากถามไถ่เรื่อยเปื่อย
เช่น สบายดีมั้ย เดี๋ยวพี่จะพาไปกินตับ !!
เฮ่ย ไม่ใช่แล้ว
คราวก่อนหน้านู้น ซึ่งคาดว่าจะหลายเดือนมากแล้ว
มีคุยกันยาวหน่อย ก็เรื่องเป็นแบบนี้ครับ
ลุง "เออ นี่ วันก่อนเห็นเดินอยู่กับแฟน แฟนสวยเนอะ"
ผม "ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ขอบคุณครับ"
ลุง "เออ แต่ตัวสูงเนอะ"
ผม "อ่อ ครับ ผมมันเตี้ยเองแล่ะผู้หญิงเดี๋ยวนี้สูงๆทั้งนั้น"
(ตอบไปในใจยังสงสัย สูงกว่าหรอวะ)
ลุง "หรอ อื่ม แถมขับรถคันใหญ่อีกต่างหาก"
ผม "..."
(ทำหน้าครุ่นคิด รถคันใหญ่ด้วยหรอ)
ลุง "เห็นขับกระบะคันใหญ่เบ่อเริ่ม บิ๊กฟุต มีสนอร์เกิ้นด้วย"
ผม "...
ไม่ใช่แล้วลุง นั่นไม่ใช่แฟนผมมมมม !!! ผิดคนแล้ว"
.... ไว้มาต่อคราวหน้านะ....
วันนี้ก็มีบทสนทนาแบบนี้ครับ
ผม "เอารองทรงครับ ซอยสั้นๆเลย คราวที่แล้วลุงอีกคนตัดให้ยาวไปหน่อย"
ลุง "อื่ม...หึหึ " เสียงหัวเราะกลุ้มกลิ่ม"
ลุงก็ตัดไป เราก็นั่งดูลุงตัดผมเราไป สัปหงกบ้าง ลืมตาบ้าง
ตัดเสร็จแล้ว เอากิ๊บหนีบผ้าคลุมออก
หยิบผ้าออกแบบระวังไม่ให้ผมหล่นใส่ลูกค้า แต่ยังไงมันก็หล่นน่ะลุง
ตามด้วยเอาผ้าขนหนูที่พันคอ ออก สบัด ป๊าบๆ
คือ อยากบอกมา 20 แล้ว
ยังไงเศษผมมันก็ติดคอ ติดเสื้อ เดี๋ยวก็กลับบ้านไปสระผมอีกอยู่ดี
ไม่ต้องเอาผ้ามาตีก็ได้ ว่าแล้วก็อึดอัด อยากพูด เอางี้ รวบรวมความกล้า พูดออกไปเลยละกัน
ผม "ลุง ลุง ลุง โดนย้ายป่าว
ลุง "อื่ม โดนสิ เนี่ยทนายมาไล่ทุกวันเลย
ผม "อ้าวแล้วจะไปอยู่ไหนล่ะ
ลุง "อื่ม นี่ก็ยังไม่รู้เลย แต่เค้าบังคับให้ออกแล้วล่ะ
ผม "แบบนี้ผมจะไปตัดผมที่ไหนล่ะ
ลุง "ยังไม่รู้เลย หาที่เช่าใหม่ไม่ได้ สงสัยก็คงต้องเกษียน"
มาถึงตรงนี้ สะดุดเลยครับ
เศร้าครับ ลุงที่ผมเรียกว่าลุง อันที่จริงไม่ได้แก่กว่าพ่อผมเลย
เพียงแต่เค้าหัวล้าน ยังไม่ถึงวัยเกษียณแน่ๆ แล้วเค้าจะไปทำอะไรกินล่ะ
ใช่!! คนหัวล้านนี่แล่ะ ที่ตัดผมให้คนผมดกอย่างผม
ตัดมา ยี่สิบกว่าปีแล้ว รู้ใจแทบจะไม่ต้องบอกอะไรแกก็ตัดให้ได้ถูกใจดี
ลุงกำลังจะไม่มีบ้านอยู่ บ้านที่ลุงอาศัยมา สามสิบปี
ร้านตัดผมหนุ่มบาร์เบอร์ ที่ด้านบนก็คือที่พักอาศัยของลุงแก
ร้านตัดผมที่ผมตัดมาแล้วร่วมสามสิบปี ตั้งแต่จำความได้ กำลังจะหายไป
ด้วยคำสั่งของนักการเมือง ให้นามสมมุติว่า ญ อ้อ ที่สั่งให้กรมศาสนา
ไม่ต่ออายุสัญญาเมื่อครบกำหนด
เพื่อที่จะนำพื้นที่ไปสร้างเป็นห้างสรรพสินค้า
เพื่อที่จะขายเป็น ห้องแบ่งเช่าในราคาสูง เป็นห้างฯ สมัยใหม่
และทำลายวัฒนธรรม และชุมชนดั้งเดิมเสียหมด
หนุ่มบาร์เบอร์ เป็นร้านหนึ่งที่อยู่ในบริเวณประตูน้ำ สถานที่อัดแน่นไปด้วยคนค้าขาย
รถติดอันดับต้นๆของประเทศ และยังเป็นที่ลงของ M 79 อีกหลายลูก
ประตูน้ำ ต่อไปก็จะไม่ใช่ตลาดเฉลิมลาภ ประตูน้ำอีกต่อไป
ประตูน้ำก็จะเป็นแค่ชื่อย่านหนึ่ง เคยเป็นแค่ตลาดแห่งหนึ่ง ที่หายไปด้วยระบบทุนนิยม
ด้วยการยึดครองเมืองของนักการเมืองและนายทุน และดูเหมือนจะเป็นกลุ่มคนเดียวกันเสมอ
ถึงเงินจะรื้อถอนสถานที่ไปได้ แต่ หนุ่ม บาร์เบอร์จะยังคงปรากฏอยู่ในสมองผม ตลอดไป