ห ลั บ ใ ห้ ส บ า ย น ะ . . . . แ ล้ ว เ ร า ค ง ไ ด้ พ บ กั น เมื่อเดือนก่อน หมาที่บ้านไม่สบาย อาจจะเป็นเพราะมันแก่แล้ว ตัวนี้เป็นลูกของน้ำชา วันที่มันไม่สบายแล้วแม่อุ้มไปหาหมอ เรายังคุยกับแม่อยู่เลยว่า ดูสิ ปุนปุน มันไม่เคยไปหาหมอเลย ตาก็ยังดีๆอยู่ แต่พอเวลามันเจ็บขึ้นมา ไม่มีใครรู้เลยว่า ข้างใน มันแย่แล้ว ช่วงที่ผ่านมา แม่พามันไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลทุกวัน จนแม่เหนื่อย แม่ท้อ แต่เราก็คุยกันไว้ว่า ไม่เป็นไร ไหนๆเราก็รักษามันจนถึงตรงนี้ เราก็ต้องช่วยมันให้ถึงที่สุดสิ แต่สุดท้าย เมื่อวันอาทิตย์ ปุนปุน คงไม่ไหวแล้ว มันหายใจหอบขึ้น แล้วก็กินอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งน้ำ สุดท้าย ตอน สองทุ่มกว่าเกือบสามทุ่ม แม่เดินเข้าบ้าน แล้วก็ไม่เห็นมัน กว่าจะเจอก็คือ มันนอนตายอยู่หลังบ้าน แม่บอกว่า เสียใจมากๆเลย ถ้ามันตายอยู่ในกรง นอนไปเฉยๆ จะไม่รู้สึกแย่ถึงขนาดนี้ ....... คืนนั้นเอาศพมันไปฝากไว้ที่วัด ..... เมื่อวานนี้เราก็เลยลางานแล้วไปกับแม่ ไปวัดคลองเตยใน ก่อนหน้าเรามีหมาอีก 2 ตัว ที่เผา และรอเผา พระที่มาบังศกุลให้ บอกเรากะแม่ดีมากๆเลย บอกว่าให้ตั้งจิตอธิษฐานนะ ว่าถ้าไปเกิดใหม่ ขอให้มัน เกิดมาครบ 32 แล้วถ้าเรามีบุญวาสนาต่อกัน ให้มัน กลับมาเกิด เป็นคนใกล้ชิด คนในครอบครัวเดียวกันอีก สุดท้าย ตอนรอเผา นั่งมองมัน เหมือนมันกำลังนอนหลับ แต่การหลับของมันครั้งนี้ คือ หลับไปตลอดกาล ... นับๆดูแล้วเมื่อ สามเดือนกว่าๆที่แล้ว เพิ่งเสียน้ำชาไปเอง ไม่คิดว่า เราจะสูญเสียมันไปเร็วอย่างนี้ เพื่อนถามว่าจะเลี้ยงอีกไหม ตอบได้เลยว่าไม่ เรากลัวความผูกพัน .... กลัว่ว่าจะทำใจไม่ได้ .... ขอให้ปุนปุน ไปอยู่ในภพ ในที่ ที่ดี หลับให้สบายนะปุนปุน แล้วเราคงจะได้พบกันอีก   Create Date : 24 กรกฎาคม 2550 26 comments Last Update : 24 กรกฎาคม 2550 21:31:20 น. Counter : 677 Pageviews. Share Tweet

โดย: แ ม ง ป อ 24 กรกฎาคม 2550 21:11:28 น.

...อยากจะบอกว่า หนูเองก็เคยเสียสัวต์ที่ร้องเหมือนกันค่ะ ตอนเด็กๆ หนูอายุประมาณ 4 ขวบเองมั้ง มันก็เกิดมาจากท้องแม่ของมัน แล้วแม่ของมันก็ทิ้งมันไว้ที่บ้านของหนู ทุกวันหนูต้องเป็นคนซื้อปลาทูแล้วคลุกข้าวเปล่าให้มันกิน หรือไม่ก็ต้องเป็นคนเปิดประตูบ้านให้มันออกไปหาของกินเองตอนเช้า... ทุกวันที่กลับมาจากโรงเรียน หนูจะเจอมันนอนรอที่บันไดบ้านแล้วขึ้นไปด้วยกัน มันเป็นแมวที่ฉลาดมากๆ ไม่อึ ไม่ฉี่ในบ้านเลย(เพราะสอนมันแต่เกค่ะ) หนูโตมากับมันเลยค่ะ แต่วันนึง ผ่านไปซัก 4 ปีมั้ง ครอบครัวหนูก็ต้องย้ายบ้าน โดยไม่สามารถเอามันไปอยู่ด้วยได้... หนูทิ้งมันไว้ที่บ้าน เพราะแม่ไม่ยอมให้เอาไป จนผ่านไปประมาณ 5 หรือ 6 วัน ... ครอบครัวหนูกลับไปที่บ้านเก่าเพื่อที่จะเอากุญแจไปให้คนเช่าคนใหม่... หนูถึงได้พบมันค่ะ... ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าวันแค่ 5 -6 วันจะทำให้มันผอมไปได้มากขนาดนั้น... มันผอม มีแผลที่ตัวเหมือนถูกตีมา เดินกระย่องกระแย่งเหมือนกลัวคนทำร้าย มาเดินเข้ามา จะเข้ามาหน้าหนู แต่เจ้าของบ้านคนใหม่กลับเอาไม่กวาดฟาดมันเพราะเข้าใจผิด คิดว่ามันเป็นแมวจรจัด... มันร้องเสียงดังแล้ววิ่งหนีออกไป... ตั้งแต่วันนั้น หนูไม่เจอมันอีกเลยค่ะ... การสูญเสีย มันเจ็บปวดจริงๆนะคะ...   โดย: CynCyfer (สาวน้อยแมนัวร์ ) 24 กรกฎาคม 2550 21:20:55 น.

เพราะกลัวความรู้สึกแบบนี้แหละ บ้านเราก็เลยไม่เลี้ยงสัตว์อะรที่สามารถมาพัวพันใกล้ตัวแบบนี้ ***** ขอบคุณที่แวะที่ blog จ้า   โดย: นัทธ์ 24 กรกฎาคม 2550 21:22:52 น.

มาเสียใจด้วยคน   โดย: Yoawarat 24 กรกฎาคม 2550 21:48:29 น.

เรื่องของสาวน้อยแมนัวร์ มากๆ อึ้งทางความรู้สึกไปพักนึงเลย   โดย: p_tham 24 กรกฎาคม 2550 23:17:35 น.

เหมือนกันเลยค่ะ เคยเจอความรู้สึกแบบนี้ เลยบอกกับคนที่บ้านว่า อย่าเลี้ยงอีกเลย สงสารมันมาก เสียใจด้วยคนนะคะ   โดย: quiquie1306 24 กรกฎาคม 2550 23:19:50 น.

อ่านแล้วนึกถึงเจ้าตาลหมาตัวสุดท้ายที่เลี้ยง มันแก่มากจนเดินไม่ไหว ช่วงหลังๆขนาดเอาไส้กรอกชีสของโปรด (ทั้งของเราและของเจ้าตาล) ให้กิน มันยังทำได้แค่ผงกหัวมารับไป เห็นแล้วสงสารจัง วันสดท้าย เจ้าตาลหายไป หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ มาเห็นทีหลังว่าไปนอนตายอยู่ที่เกาะดินเล็กๆที่มีพงหญ้า และมีน้ำล้อม เวลาเลี้ยงก็ผูกพันนะคะ   โดย: HoneyLemonSoda 24 กรกฎาคม 2550 23:59:51 น.

หวัดดีตอนเช้าครับ เราก็เคยเลี้ยงหมาหลายตัว แต่ที่ทำให้เราคิดถึงมันไม่ลืม ก็คือ เจ้าหมี กะ เบน สองแม่ ลูก พอดีว่าแม่มันโดนยาเบื่ออ่ะ แล้วมันก็วิ่งหายไปเลย หาไม่เจอ อีกเลย ส่วนเบนพอแม่มันหาย ไป มันก็ไม่ยอมกินอะไรอีกเลย และก็ป่วย ในที่สุดก็ตาย เศร้ามาก   โดย: พลายจันทร์ 25 กรกฎาคม 2550 9:13:42 น.

ประกาศ!! เพื่อนๆๆ แก๊งค์ผดท่านใดที่ซึมเซา..เหงา..เศร้า โปรดฟังทางนี้ครับ โปรดตั้งสติๆๆๆๆๆ ปาดน้ำตาแล้วลุกออกมาจากโลกมืดที่แสนจะเดียวดาย โปรดตื่นจากความทุกข์นั้นเถิดครับ ยังมีผู้คนอีกมากที่ยังรอและต้องการความรักจากเพื่อนๆ ครับ ผมมายืนรอรับเพื่อนๆ อยู่ที่หน้าประตูบ้านแล้วครับ มาร่วมทำให้โลกสดใสกันเถอะเพื่อนเอ๋ย เพื่อนๆที่ว่างตามผมไปเดินสายบอก..โย่วๆๆเพื่อนๆด้วยกันนะครับ   โดย: KyBlueSky 25 กรกฎาคม 2550 13:06:27 น.

แวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจคะ ยังงัยก็ให้คิดว่าเขาไปดีแล้ว   โดย: Hokey 25 กรกฎาคม 2550 20:17:03 น.

เสียใจกับเรื่องนี้ ขอให้ ปุน ปุน ได้เป็นอะไรก็ได้ใกล้ๆเธอนะครับ   โดย: ตะวันออกไม่แพ้ 26 กรกฎาคม 2550 20:27:12 น.

เค้าไปสบายแล้วนะ แต่เราจะคิดถึงเค้าอยู่แหละ .... แล้วไปตัดผมนะ จะได้เห็นอะไรใหม่ๆจ้ะ   โดย: Too Optimistic 26 กรกฎาคม 2550 21:35:10 น.

T T เข้าใจความรู้สึกเลยครับ ตอนหมากับแมวที่บ้านจากไป ก็ร้องไห้ไปหลายวันเลย   โดย: จากวันที่เธอไม่อยู่ 27 กรกฎาคม 2550 3:05:36 น.

เสียใจด้วยนะคะ คงต้องทำใจว่าเขาไปสบายแล้วค่ะ วันนี้เรามาขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยที่มีให้กัน ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ   โดย: เพียงแค่เหงา 27 กรกฎาคม 2550 21:03:23 น.

มีความสุขในวันหยุดยาวนี้นะคะ งดเหล้าเข้าพรรษาค่ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ   โดย: b@rbOr 28 กรกฎาคม 2550 0:21:34 น.

เสียใจด้วยค่ะ   โดย: โสมรัศมี 28 กรกฎาคม 2550 16:34:19 น.

มาไว้อาลัยให้ปุนปุนด้วยคน สำหรับคนที่รักสัตว์อยางเราๆแล้ว การจากไปของเค้า นำมาซึ่งความเสียใจและเสียดายของคนทั้งบ้าน และคงจะคิดถึงเค้าไปอีกนาน... ในฐานะส่วนหนึ่งของครอบครัว เสียใจด้วยอย่างสุดซึ้งค่ะ   โดย: นายพลโอไบ 29 กรกฎาคม 2550 12:00:38 น.

ลุกขึ้นมาจากความเศร้าให้ได้เร็วๆนะคะ...เป็นกำลังใจค่ะ   โดย: CynCyfer (สาวน้อยแมนัวร์ ) 31 กรกฎาคม 2550 1:05:51 น.

เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณมากน่ะคะ ที่แวะไปเที่ยวกับเจนนี่ ไว้โอกาสหน้าจะพาเที่ยวอีกน่ะคะ แล้วจะแวะมาส่งข่าวจ้า วันนี้แค่แวะมาเยี่ยม เพราะความคิดถึงจ้า ฮิฮิ คิดถึงเจนนี่ก็แวะมาทักทายกันได้ที่ครอบครัวหมีแพนด้าของพวกเราได้ตลอดเวลาน่ะคะ ที่ห้องแชทค่ะ //www.pandagroup.pantown.com   โดย: สาวอิตาลี 31 กรกฎาคม 2550 17:49:55 น.

เฮ้อ..... . . . . มะน่าเรยยย   โดย: สันดานเสีย 3 สิงหาคม 2550 11:52:38 น.

เสียใจด้วยนะครับ มันเป็นแบบนี้ละคับเวลาที่เราต้องเสียอะไรที่เรารักมากๆไป อยู่กับคนที่เรารักมากๆไว้นะคับ ต่อไปถ้าเราเสียเค้าไป เราจะได้ไม่เสียดายทีหลัง   โดย: เด็กดี (เด็กชายหมายเลข18 ) 4 สิงหาคม 2550 16:01:07 น.

เสียใจด้วยนะจ๊ะ แต่ก็ต้องทำใจเนอะ การพลัดพราก...เรื่องธรรมดาของชีวิต   โดย: อุรัสยา 4 สิงหาคม 2550 22:44:10 น.

เสียใจด้วยนะคะ...   โดย: nods 5 สิงหาคม 2550 14:43:09 น.

ไม่เป็นไรนะพี่อ้อม มันไปสบายแล้วนะ ปอยสิกลับคิดว่ามันได้อยู่กับเราจนวินาทีสุดท้าย มันดีกว่าการที่เราไม่มีโอกาสได้อยู่กับมันจนลมหายใจสุดท้ายของมัน... ปอยเคยเลี้ยงพันธุ์หลังอานที่บ้านนะ แต่เนื่องด้วยปอยอยู่บ้านรวมเลยต้องปล่อยมันไว้ที่ฟาร์มของญาติ แต่แบบ...คนท่ฟาร์มบอกว่าจู่ๆมันก็หนีออกจากฟาร์มวันที่ปอยกับที่บ้านไปเยี่ยมมันพอดี หลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้เจอมันอีกเลย...ความรู้สึกนี้มันแย่กว่าอีกนะพี่อ้อม... แค่อยากบอกให้รู้ว่ามันไปสบายแล้ว พี่อ้อมอย่าเสียใจเลยนะ   โดย: คุโรซากิ 5 สิงหาคม 2550 22:50:55 น.

เสียใจด้วยค่ะน้องอ้อม พี่คงทำใจไม่ได้ถ้าอะนาเบลเป็นอะไรไป แค่เข้าบ้านเลท พี่ก็จะแย่แล้วค่ะ ความผูกพันนะคะ   โดย: yadegari 5 สิงหาคม 2550 23:55:42 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่อ้อม คิดว่า ปุนปุน ไปดีแล้วนะ เค้าจะได้ไปเกิดในที่ที่ดี ความผูกพันทำให้เกิดน้ำตายาม ที่ต้องจากกัน เป็นธรรมดาโลก แต่ถ้าไม่มีความผูกพันมันจะมี ความรักได้ไงละคะ สู้สู้ นะ   โดย: บัวริมบึง 6 สิงหาคม 2550 12:36:19 น.