I see you standing there far out along the way . . . . . . . . . .
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2551
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
23 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
จังหวะหัวใจ :: บี้ [MV]



One Two Three Four

(Rap) อยู่ ๆ ใจก็ตึ๊ก ตั๊ก ก็เพราะเธอนั้นน่ารัก อยู่ อยู่ ตึ๊ก ตั๊ก
ชวนให้ผมรัก รัก อยู่ อยู่ อยู่เข้ามาใกล้ คงไม่ปล่อยไปง่าย ง่าย
ส่งสัญญาณมาหน่อยสิ ได้ ได้ ป่าว

ลวดลายร้อนแรง แซงใจทุกคน ยิ้มเธอพุ่งชน เข้าทันทีที่พบเจอ
โยกทีย้ายทีเล่นเอาใจฉันสั่น อุตส่าห์ระวังก็ยังไม่วายชอบเธอ

แกล้งกันบ่อย ๆ อย่างนี้คงไม่ปล่อย คงต้องลอง ๆ ต้องคลิ๊กกันดูหน่อย
รักหรือจะหลอก เดี๋ยวรู้ไม่ต้องบอก ขอจับใจเธอหน่อยเต้นแรงแค่ไหน

มาเล่นในใจฉันเต้นแบบนี้ ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหม
ใจมันเต้น มันเต้น เป็นจังหวะรัก แล้วเธอล่ะ อ่ะ เต้นจังหวะยังไง

(Rap) ทำไมต้องมาอายล่ะ ก็แค่อยากรู้จังหวะ แต่ขอจับได้ไหมล่ะ
ก็แค่ขอจับจังหวะ Do You Know I wanna คิดเหมือนกันรึเปล่าล่ะ
ส่งสัญญาณให้รับทราบ ได้ ได้ ป่าว

ได้ใจ ได้ใจ รู้ไหมเธอได้ใจ เอาใจฉันไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
ได้อีก ได้อีก ยังโดนใจได้อีก อย่าปล่อยลีลาลวดลายล่องลอยไม่ชัวร์

แกล้งกันบ่อย ๆ อย่างนี้คงไม่ปล่อย คงต้องลอง ๆ ต้องคลิ๊กกันดูหน่อย
รักหรือจะหลอก เดี๋ยวรู้ไม่ต้องบอก ขอจับใจเธอหน่อยเต้นแรงแค่ไหน

มาเล่นในใจฉันเต้นแบบนี้ ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหม
ใจมันเต้น มันเต้น เป็นจังหวะรัก แล้วเธอล่ะ อ่ะ เต้นจังหวะยังไง

มาเล่นในใจฉันเต้นแบบนี้ ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหม
ใจมันเต้น มันเต้น เป็นจังหวะรัก แล้วเธอล่ะ อ่ะ เต้นจังหวะยังไง

มาเล่นในใจฉันเต้นแบบนี้ ฉันว่าเธอก็มีอาการใช่ไหม
ใจมันเต้น มันเต้น เป็นจังหวะรัก แล้วเธอล่ะ อ่ะ เต้นจังหวะยังไง



Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2551 14:20:34 น. 0 comments
Counter : 189 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

sompoo
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




วันนี้เหงา พุ่งนี้ก้อเหงา วันไหนๆก้อเหงาทุกที มีเหตุผลนะ...อิอิ

เหตุผลที่ทนเหงา.mp...


เหตุผลที่ทนเหงา

มีคนมาถามฉันบ่อย
ว่าทำไมชอบไปไหนคนเดียว
ทนเหงานมานานได้ยังไง
ใครเข้ามา ก็ไม่เคยว่าจะสนใจ
ไม่มีใครรู้เหตุผลจริงๆ

ฉันรู้ว่า ฉันรอเธอ กลับมาเจอตามคำสัญญากัน
เพราะรักต้องเชื่อใจกันไว้
แต่ละวัน อยู่กับเงา เหงาจับหัวใจ
ข่มใจไว้ทั้งที่มันยากเหลือเกิน

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

รู้ คู่เราก็ว่างอยู่ ยิ่งมาดูยิ่งซึมเข้าไปใหญ่
อ้างว้าง เดียวดายแต่ยังหวัง
วันหนึ่งเธอ เธอกลับมาแล้วบอกรักกัน
อีกไม่นานความเหงาจะจางหายไป

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง
คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม

ยิ่งไกลห่าง ฉันก็ยิ่งห่วง
บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ
ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
ก็คือเธอ เพราะรักเธอคือเหตุผล

ที่ทนเหงาก็เพราะเธอคือเหตุผล



ก า ร ร อ ค อ ย...
เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น
มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง 1440 นาที 86400 วินาที
และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...
จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า
และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น
ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา
และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆกับความอ่อนไหว
เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก
วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทน
ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่

ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...
จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง
ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ
ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า
คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน
มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย
กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...

เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...
ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา
และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า
เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก
จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา
ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้
ย่อมเกิดค่ามหาศาล

...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ..ที่มีค่าแก่การรอคอย...
ซึ่งอาจจะช้าบ้างเร็วบ้าง..ก็แตกต่างกันไป









Google
Friends' blogs
[Add sompoo's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.