..........จิตใจจดจ่ออยู่กับเมียที่เพิ่งได้เสียกันตื่นนอนมาอยากเห็นหน้าเมียทันที

ห้าโมงเย็นเรียวอคีมักอยู่ในครัวทำกับข้าว

ผมเดินเข้าครัวเจอเจ้าแมวยูคิมันนั่งเฝ้ารออาหารอยู่บนโต๊ะ

กลิ่นหอมแกงอะไรสักอย่างมาจากหม้อแกงเดือดบนเตาแก๊ส

เมียหมาดๆ ของผมกำลังทำขนมกล้วยอีกเช่นเคยด้วยมันเป็นขนมโปรดของแม่ผม

ผมอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เผยอปากขณะปลายลิ้นเลียไล้ฟันนึกอยากแกล้งขึ้นมากะทันหัน

มือของเรียวอคีไม่ว่างกำลังขยำกล้วยคลุกเคล้าเข้ากับแป้งในกะละมัง

นี่เป็นโอกาสเหมาะผมตรงเข้าไปทางด้านหลังทำอ้อนเมียเสียหน่อยใช้คางเกยบ่าของเธอสองอ้อมแขนผมโอบรอบเอวคอดกิ่ว

ผู้หญิงชอบความอบอุ่นอ่อนโยนเธอยิ้มน่ารักให้อย่างดี แต่เธอก็ดีด้วยไม่นานเมื่อผมเริ่มแกล้ง

ใช้มือขยำแก้มก้นเมียนิ้วยาวล้วงลึกรุกล้ำเข้าไปในซอกหลืบลึกลับอย่างมันมือ

อยากย้ำความสัมพันธ์ของเราที่สนิทแนบแน่นไม่อยากให้ร่างกายของเธอลืมทุกสัมผัสจากน้ำมือของผม แม้มันจะเป็นการปลุกอารมณ์เมียไม่เป็นเวลาล่ำเวลาแต่ก็ยังอยากปลุกเตือนให้เธอตื่นตัว รอโอกาสเหมาะจะได้จัดการกับเมียอีกสักยกสองยก

ผมคิดฝันหวานไปอย่างคนหื่นได้ใจ

“อ๊าย... คนบ้ากาม คนลามก หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

เธอสะดุ้งพร้อมกับพยายามหนีบแก้มก้นบีบเข้าหากันเพื่อหนีน้ำมือผมคงไม่อยากจะสยิวหวิวไหวอะไรตอนนี้ที่มันไม่ใช่กาละเทสะ พลางต่อว่าเสียงดังเนื่องจากทำอะไรผมไม่ได้เพราะมือเลอะแป้งขนมอยู่

ผมยิ้มลามกมีความสุข สนุกจังได้แกล้งเมียเนี่ยอิ... อิ...

จู่ๆดันโดนขัดจังหวะด้วยเสียงตะโกนดังมาจากหน้าประตูรั้ว คงเป็นญาติอยู่ละแวกบ้านใกล้เรือนเคียง

“อิหนูคี... อิหนูอยู่ไหม ป้าเอาของกินมาให้”

“เดี๋ยวไปดูให้ ถ้าเป็นญาติหนูคีจะได้เปิดเผยซะเลยบอกว่าหนูคีเพิ่งมีผัว”

ผมบอกเธอแล้วเดินยิ้มกริ่มพร้อมออกไปต้อนรับผู้มาเยี่ยมเยือน

เสียงเธอตะโกนตามหลังมาห้ามปราม

“อย่าพูดอย่างนั้นนะ”

แต่ผมไม่สนใจเสียงเธอยังไงผมต้องเปิดเผยออกหน้าออกตา จะได้ตัดปัญหาสารพัด โดยเฉพาะเรื่องคู่แข่งทางความรักออกไปให้พ้นทาง

ผมเดินตรงไปยังประตูหน้าบ้าน

เห็นป้าอายุประมาณห้าสิบ ท้วมๆ เตี้ยๆ ผิวพรรณแบบคนไทยโดยทั่วไปไม่ขาวไม่คล้ำ

ผมยกมือไหว้ตามธรรมเนียมไทย เด็กต้องนอบน้อมต่อผู้ใหญ่

“หวัดดีครับป้า หนูคีอยู่ในครัวกำลังยุ่งอยู่ผมเลยออกมารับแทน ผมชื่อเคเคียวครับ”

ผมพูดพลางเปิดประตูรั้วบ้านออกต้อนรับญาติของเมีย

“อ๋อ...ไอ้หนูที่เพิ่งมาเช่าบ้านที่แม่เดินไม่ค่อยได้ใช่ไหม”

ป้าถามคงดูจากการที่ผมนุ่งกางเกงขาสั้นเสื้อยืดและใบหน้าละอ่อนอยู่แล้วจึงเอ่ยเรียกสรรพนามว่าไอ้หนู ยิ่งทำให้ผมดูเด็กลงไปอีกโข

“ใช่ครับป้า”

“งั้นป้าให้ผลไม้นี่เอาไปด้วยลำไยเอาไปฝากแม่ของไอ้หนู ส่วนสองถุงนี่ฝักทองแกงบวดกับกล้วยบวชชีให้อิหนูคีแบ่งไปกินด้วยกันได้นะเพราะทำมาเยอะ”

ญาติของเรียวอคีเป็นชาวบ้านที่จิตใจดีมีน้ำใจมีอะไรให้หมดทั้งแจกทั้งแถม แถมแล้วแถมอีก

ความเอื้ออารีเช่นนี้ส่งผลให้คนในชุมชนอยู่ร่วมกันอย่างญาติมิตรมีความสมานสามัคคีกลมเกลียวอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ช่างเป็นหมู่บ้านที่น่าอยู่อาศัยและผมฟลุ้คมากนับเป็นผู้โชคดีที่ได้มาเจอสังคมอุดมสุขแบบนี้

“ขอบคุณคุณป้าแทนแม่ผมด้วย อ้อ...ผมมีข่าวดีจะบอกเกี่ยวกับหนูคี ตอนนี้หนูคีเพิ่งมี ...ผุบ...”

ผมยังพูดไม่ทันจบประโยคที่อยากบอกว่าเรียวอคีเพิ่งมีผัวปากผมกลับโดนอุดจากมือเค็มๆ ของเมียหมาดๆ

เธอมาได้ทันขัดจังหวะผมกำลังเปิดปากเปิดโปงความสัมพันธ์ลับๆซ่อนเร้นของสองเรา

“ไม่มีอะไรจ้าป้า เด็กคนนี้เขาชอบละเมอพูดเพ้อเจ้อเพิ่งตื่นนอนหยกๆ ป้าอย่าไปฟังเลย ฉันขอตัวเข้าบ้านก่อนนะป้าขอบคุณสำหรับของกินนี่”

มือหนึ่งของเมียจับแขนผมลากเข้าบ้านอย่างถูลู่ถูกังเพราะตัวผมหนักกว่าดึงรั้งไม่ค่อยจะไปตามใจเธอ อีกมือหนึ่งยังคงอุดปากผมไม่ยอมปล่อยมือ

ส่วนผมต้องเดินตามอย่างปัดป้องไม่ได้เพราะมือไม่ว่างถือถุงของกินที่ได้รับมาเต็มไปหมดทั้งสองมือ

จนกระทั่งเข้ามาไกลพ้นเขตประตูรั้วบ้านแล้วเธอถึงได้ปล่อย

“หนูคีเป็นเมียผมแล้ว ผมอยากจะบอกใครๆให้รู้ทั่วหมู่บ้านเลย ทำไมต้องลากผัวเอามาเก็บ คิดจะทำให้ผมเป็นผัวเก็บผัวลับรึไงพูดไม่ออกบอกใครก็ไม่ได้ มีผัวอย่างผมไว้เป็นผัวบำเรอผัวทาสในเรือนเบี้ย”

ผมพูดประชด ทำหน้าม่อยน้อยเนื้อต่ำใจ

“เดี๋ยวนะพี่เคียวไอ้คำว่าผัวเก็บผัวลับผัวบำเรอนี่พี่เคียวใช้คำพูดผิดเพศหรือเปล่า ที่จริงมันต้องใช้กับผู้หญิงที่เป็นเมียเก็บเมียลับเมียบำเรอ”

“ไม่รู้ล่ะจะเรียกอะไรก็ช่างหนูคีทำไมต้องปิดบังเรื่องของเราด้วย”

“พี่เคียวรู้ไหมว่าคนบ้านต่างจังหวัดเขามีพิธีแห่ขันหมากจ่ายสินสอดทองหมั้นรดน้ำสังข์แต่งงานออกหน้าออกตาให้พ่อแม่ได้ภาคภูมิใจที่ได้เลี้ยงลูกสาวมาแล้วเขาถึงเรียกได้ว่ามีผัวมีเมีย พี่เคียวจู่ๆไปป่าวประกาศว่าเราเป็นผัวเมียกันจะทำให้ฉันเสียหายขายหน้าโดนนินทาว่าร้ายนะ”

“ผมก็ทำถูกตามพิธีแล้วนะมีสินสอดทองหมั้นให้หนูคีแล้ว ไม่รู้ตัวเหรอไง นี่...ที่ใส่อยู่คือแหวนหมั้นนะจะบอกให้ ผมจองหนูคีมาก่อนล่วงหน้าและตอนนี้ได้มาเป็นเมียของผมแล้วด้วย”

ผมชี้ให้เธอดูที่นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งเธอยังคงสวมแหวนทองของที่ผมให้ไว้อยู่

“หมั้นกันตอนไหน ฉันไม่เห็นรู้ตัวเลยพี่เคียวบอกให้ไว้ใส่เฉยๆ ไม่ใช่เหรอ”

เราเถียงกันอยู่ไม่นาน

ระหว่างนั้นผมเหลือบเห็นมอเตอร์ไซค์ของนายตำรวจหนุ่มผู้มาติดพันเรียวอคีขับเลี้ยวมาพอดีจึงต้องรีบให้เธอกลับเข้าไปในบ้านไม่อยากให้ออกมาต้อนรับแขกที่เป็นคู่แข่งทางความรักของผม

“หนูคีรีบเข้าครัวไปเถอะแกงที่ตั้งอยู่บนเตาแก๊สป่านนี้ไหม้หมดหม้อหรือยัง”

“เอ้อ... ตายจริงเกือบลืม”

ได้ผล... เธอรีบกลับหลังเดินเข้าไปยังครัวพร้อมนำถุงของกินจากมือผมหิ้วเข้าบ้านติดมือเธอไปด้วย

ส่วนผมเดินไปดักรอต้อนรับนายตำรวจหนุ่มระดับผู้หมวดที่หน้าประตูรั้วเขาจะได้ไม่ต้องกดกริ่งให้คนในบ้านได้ยิน

“หวัดดีครับผู้หมวด มาหาหนูคีหรือครับ”

ผมเปิดประตูรั้วยื่นหน้าคุยด้วยโดยยืนขวางประตูไว้แน่นอนว่าไม่คิดจะเชื้อเชิญเข้ามาในบ้าน

“ครับผมมาตามน้องคีไปทำคลอดแม่แมวมันกำลังออกลูก”

ผมรู้ด้วยสัญชาตญาณแมวมันสามารถคลอดลูกด้วยตัวเองได้ไม่ใช่แบบคนที่ต้องมีหมอตำแยไปทำคลอด แล้วตอนนี้เย็นมากใกล้มืด ดูไม่เหมาะไม่ควร

“ปกติแมวมันออกลูกเองได้ไม่ใช่หรือครับนี่ใกล้ค่ำแล้วมาชวนหนูคีไปบ้านผู้ชายค่ำๆ มืดๆคิดมิดีมิร้ายอะไรกับหนูคีหรือเปล่าผู้หมวดเป็นหนุ่มโสดอยู่บ้านคนเดียวเกิดไล่ปล้ำหนูคีล่ะไม่น่าไว้วางใจนะผู้หมวดนี่”

ผู้หมวดรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน

“ไม่ครับ ผมไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นเลยครับ”

“ไม่คิดอะไรก็ดีแล้วครับเพราะว่าถ้าคิดก็ช้าเกินไป หนูคีไม่โสดแล้วเพิ่งมีผัว กลายเป็นเมียคนอื่นไปแล้วผู้หมวดหักอกหักใจเสียเถิดนะครับ ถือเสียว่าไม่ใช่เนื้อคู่กัน”

“จริงอ่ะพูดเล่นละมั้งเคเคียวท่าทางขี้เล่นอยู่ด้วย”

นายตำรวจหนุ่มไม่เชื่อคนเรานี่ก็แปลกเวลาพูดความจริงไม่ค่อยยอมเชื่อกัน

ทีเรื่องที่ผมหลอกเล่นว่าอายุสิบแปดดันเชื่อเป็นจริงเป็นจังกันไปหมดผมชักรู้สึกไม่ดีที่เที่ยวไปพูดเล่นว่าอายุสิบแปด ทำให้ตัวเองเหมือนเด็กเลี้ยงแกะครั้นหันมาพูดความจริงไปกลับไม่มีใครเชื่อถือ

“ผมพูดความจริงผู้หมวดก็เห็นว่าเมื่อคืนฝนตกหนักตกนานด้วย พายุฝนฟ้าคะนองบรรยากาศน่าเสียตัวมีฟ้าผ่าทำให้หญิงสาวตกใจกระโดดกอดชายหนุ่มที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดหนุ่มสาวอยู่กันสองต่อสองในกระท่อมแถมบรรยากาศเป็นใจสายฝนพรำ... โรแมนติ๊คโรแมนติค ไฟในทรวงมันก็ช็อตสิครับจะเหลือหรือ?สาวน่ารักน่ากอดขนาดนั้นผู้ชายที่ไหนจะปล่อยให้ลอยนวล”

บอกเลยผมทำหน้าตาท่าทางได้ยั่วยวนกวนบาทาผู้หมวดหนุ่มมากรู้ตัวเองและจงใจให้เป็นเช่นนั้นเสียด้วย

“เป็นไปได้? โธ่... เมื่อวานยังเห็นกันดีๆอยู่เลย หนูคีไม่น่าคิดสั้น”

ผู้หมวดทำหน้าเศร้า พูดราวกับว่าเมื่อวานยังเห็นกันอยู่หลัดๆวันนี้ดันมาเสียชีวิตกะทันหันอะไรประมาณนั้น

“หวัดดีค่ะผู้หมวด คุยอะไรกันอยู่คะ”

เรียวอคีเพิ่งเดินมาถึงไม่ได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับนายตำรวจจึงเอ่ยถาม

ผมชิงพูดแซงแทนผู้หมวด

“คุยเรื่องหนูคีเพิ่งมีผัวเมื่อคืนนี้ไง”

“เฮ้ย!ไปบอกอย่างนั้นกับผู้หมวดได้ยังไง”

ท่าทางเธอทั้งตกใจและทั้งอาย

ผมเห็นไม่เข้าท่าจึงต้องรีบแสดงท่าทางเป็นเจ้าข้าวเจ้าของยืนซ้อนด้านหลังสวมกอดรอบเอวเมียและอีกมือกอดไหล่เมียเข้ามาแนบหน้าอกของผม

“ผมพูดความจริง หนูคีตกเป็นเมียของผมเรียบร้อยเสร็จผมไปแล้วเมื่อคืนนี้”

ผู้หมวดทำหน้าละห้อยคงใจเสียแต่ยังมีหน้าอุตส่าห์ถามย้ำให้แน่ใจอีกหน่อย

“ที่เขาพูดนั่นเป็นความจริงหรือเปล่าเขาเป็นผัวน้องคีแล้วจริงหรือครับ”

เจอคำถามนี้เรียวอคีถึงกับปิดปากเงียบไม่ตอบเอาแต่ก้มหน้าก้มตา

“เมียผมคงอายไม่กล้าพูดงั้นผมพูดแทนละกันว่าผมรักหนูคีจริง ถึงได้ทำให้เธอเป็นเมียผม”

ส่วนผมพูดอย่างลอยหน้าลอยตาสะใจสมใจที่เห็นไอ้ผู้หมวดคนนี้อกหักจากเมียผม ดี... จะได้เลิกคิดหวังลมๆ แล้งๆไม่คิดมาแย่งเมียของผม

.