.

.

w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w

..........ผมนั่งลุ้นดูเอวองค์ทรงหุ่นดั่งเทพีวีนัสเทพธิดาแห่งความงาม

แต่หุ่นทรงของเธองามหมดจดกว่าเทพีองค์นั้นเอวคอดเล็กกิ่วชวนสยิวกิ้วตอนถอดเสื้อผ้าออกแล้ว

เหลือแต่ชุดชั้นในดูวาบหวิว โดยเฉพาะอันเดอร์แวร์แบบบิกินี่ตัวจิ๋วปิดดินดอนสามเหลี่ยมสุดสงวนของกายสาวไว้นิดเดียว

ผมอ้าปากค้าง... มันหุบปากไม่ลง ตื่นเต้น...ลุ้นเมื่อเธอกำลังจะถอดบราเซียร์

“งามแต๊โอ้แม่เจ้า! จุกนมสีชมพู อู้ฮู... ดูดึงดูดสายตา...น่าจุมพิต”

น้ำลายจะหกต้องแลบลิ้นเลียริมฝีปากอีก

คอแห้งผากคล้ายกระหายน้ำ ต้องกลืนน้ำลายฝืดฝืนลงคอ

ต่อจากนี้เธอกำลังจะถอดกางเกงใน

ผมใจเต้นระทึกยิ่งกว่าได้ดูหนังระทึกขวัญ ...ใจมันสั่นรัว

“จุ๊... จุ๊... จุ๊”

เสียงจิ้งจกทักดังมากภายในห้องของเธอ

ได้ยินเข้ามาในมือถือผมชัดเจน

แต่มองไม่เห็นตัวเพราะมันคงเกาะอยู่ทิศทางเดียวกับตุ๊กตาหมีมีกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่

เธอวางมือจากที่กำลังจะถอดอันเดอร์แวร์หันมามองอะไรบางอย่างบนผนังห้อง ตรงทิศทางเดียวกับตุ๊กตาหมี

แล้วไปหยิบผ้าขนหนูมาห่มพันกาย

เธอเข้ามาใกล้ตัวตุ๊กตาหมี และเพ่งมองเข้ามาในกล้อง

ครู่หนึ่งเหมือนตัวหมีถูกจับยกขึ้น

และใบหน้าเธอเข้ามาใกล้กล้องวงจรปิดในตัวหมีมาก

จากนั้นภาพดับมืดไปหมด

..........ผมนั่งอยู่ในห้องนอนตัวเองต้องสะดุ้งกับเสียงทุบประตูดังลั่น

“ปัง ปัง ปัง...”

ผมเปิดประตูออกไป

เธอยืนหน้าประตู ยื่นตุ๊กตาหมีให้ผม

ผมรับหมีคืนมาอย่างเป็นงง

“เอาคืนไป มันมีกล้องซ่อนอยู่”

‘เธอรู้ได้ไงว่ามีกล้องซ่อนอยู่ข้างในหมี’

“อิพี่เคียวแอบดูกันอยู่ใช่ไหม นี่แน่ะของแถม”

“เพี้ยะ...”

เสียงฝ่ามือเธอกระแทกโดนแก้มหล่อๆ ของผม

“อู๊ยยยย... เจ็บ”

ผมครวญครางด้วยท่าทางเจ็บปวด มือประคองแก้มตัวเอง

“มือหนักจริง ตบเสียแรงเลย กรามจะเคลื่อนไหมเนี่ย”

ผมแสร้งพูด หน้านิ่วคิ้วยู่แบบเจ็บปวดปางจะเป็นจะตาย

เป็นนักแสดงต้องสวมบทบาทให้สาวเห็นใจในยามพลาดท่าถูกจับได้แบบคาหนังคาเขา

“ผู้ชายมารยา มือฉันเล็กนิดเดียวยังไม่ได้ตบเต็มแรงเสียหน่อยเจ็บเว่อร์ไป”

ผมใช้สายตามองลามเลียทั่วเรือนร่างสาวงามที่มีแต่ผ้าขนหนูพันกายผืนเดียว

‘เป็นผู้หญิงยิงเรือมาทำก๋ากั่นถึงหน้าปากประตูห้องเสือหิวอย่างเราหึ... หึ...’

ทนอยู่เฉยไม่ไหว

‘จัดการเสียเลย...’

ผมลากดึงแขนเธอเข้าห้อง รีบปิดประตูปุบปับฉับไว

คล้ายการจี้จับตัวประกัน

ฝ่ามือใหญ่นิ้วเรียวยาวของผมสามารถจับข้อมือทั้งสองของเธอรวบไว้ได้ด้วยอุ้งมือเดียวจับกดติดกับฝาผนังห้อง

ลำตัวแนบติดเบียดชิดเรือนร่างบางเล็กให้ติดผนังตามไปด้วย

“รู้ไหมถ้าผู้หญิงตบเขาให้ทำยังไง”

“อย่านะ”

เธอร้องห้าม ท่าทางตกใจและพยายามดิ้นรน

ขณะสองเรือนกายของเราเบียดบดลำตัวแนบติดกันผมล่ะเกิดอารมณ์กับเธอจริงๆ เลยนะ

แต่ยังก่อน... อย่าเพิ่งใจร้อน ยังไม่ถึงเวลา

“ถ้าผู้หญิงน่ารักตบ เขาให้จูบ แต่ผมไม่ธรรมดา ถ้ากล้ามาตบผมจับปล้ำทำเมียได้เสียกันเลยดีไหม เสร็จผมแน่อิหนูคี”

“ไม่นะ”

เรียวอคีร้องเสียงดัง ...ดิ้นใหญ่

ผมล่ะมันเขี้ยว... ยิ่งดันร่างนั้นเบียดบดแนบแน่นยิ่งขึ้น

อุ้งมืออันแข็งแกร่งแห่งบุรุษเพศของผมจับคางเธอล็อค

ไม่ปล่อยให้เธอหันหน้าหนีไปไหนได้

ผมโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ชิดเกือบจะติดเรียวปากงามน่าจูบของเธอ

“ช่วยหนูด้วย คุณป้ารำเพย ช่วยหนูด้วย”

เธอร้องตะโกนเสียงหลง

เสียงคงดังไปถึงหูของผู้เป็นแม่

“เคียว... ทำอะไรหนูคีน่ะลูก”

เสียงของแม่ตะโกนถามมาไกลๆ

ไม่นานจึงตามมาด้วยเสียงเคาะประตูห้องของผม

“ก๊อก... ก๊อก...”

แม่เลื่อนรถเข็นมาถึงหน้าประตูห้องนี้ แล้วส่งเสียงบอกกล่าวผมอีกครั้ง

“อย่าเล่นอะไรรุนแรงกับหนูคีนะลูก น่าสงสารหนูคีตัวเล็กนิดเดียว”

เมื่อมีแม่มาเป็นกรรมการมาห้ามทัพ ผมเลยจำใจปล่อยตัวเธอ

เธอรีบวิ่งหนีออกไปจากห้องนอนผม

..........เรียวอคีฟ้องแม่ของผม

“คุณป้า... พี่เคียวนิสัยแย่มากรู้ไหมคะใช้กล้องซ่อนอยู่ในลูกตาตุ๊กตาหมี คงกะแอบดูหนูเปลี่ยนเสื้อผ้า”

แม่คงต้องการรู้รายละเอียดมากกว่านี้ จึงซักถาม

“แล้วหนูรู้ได้ยังไงจ๊ะว่ามีกล้องซ่อนอยู่ในนั้น”

“ตอนแรกหนูไม่รู้หรอกค่ะ แต่พอได้ยินจิ้งจกทักหนูเป็นคนถือเคล็ดโชคลาง เลยยังไม่ถอดเสื้อผ้าออกหมดเข้ามาดูตรงที่มีจิ้งจกวิ่งขึ้นฝาผนังเพิ่งสังเกตเห็นลูกตาตุ๊กตาหมีเหมือนมีรูกล้อง เลยจับแงะแหกตาหมีดูถึงได้เห็นค่ะว่ามันเป็นกล้องขนาดเล็กมาก”

จำเลยอย่างผมเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง ตามมาฟังการสอบสวนพยานรู้เห็น

โดยทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“แหม... ของสวยของงามใครเขาก็อยากดู แค่นี้ก็หวงตัว ทำงกไปได้”

ผมยังคงหนีบหมีน้อยของผมติดตัวอยู่ พูดไปแบบข้างๆ คูๆ ยังไม่สำนึกผิด

“คุณป้าต้องสั่งสอนพี่เคียวเสียใหม่นะคะต่อไปห้ามแอบดูผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้า”

“เคียวลูกแม่ คราวนี้ลูกทำน่าเกลียดจริงๆ ทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะจ๊ะ”

ว่าดังนั้นแล้วเอียงคอมองใบหน้าผม จากนั้นแม่ถึงได้อมยิ้มคงพอเดาได้ว่าอะไรเป็นอะไร

“ลูกแม่ไปทำหน้าร้านไหนมานั่นถึงได้แก้มแดงเป็นรอยนิ้วมือห้านิ้วอย่างงั้น”

ผมแกล้งอ้อนแม่ ฟ้องบ้างเอาอย่างเรียวอคี

“แม่อ้ะผมถูกตบแก้ม เจ๊บเจ็บไปหมดทั้งหน้า ผมจะเสียโฉมหรือเปล่าไม่รู้ผู้หญิงคนนั้นใจร้ายทำผมได้ลงคอ”

ผมชี้มือไปที่เธอ

“แม่ว่าหนูคีทำได้ดีแล้วล่ะ โดนสาวตบสั่งสอนเสียบ้างดีกว่าปล่อยให้แม่สั่งสอนลูกชายแม่อยู่คนเดียว”

ว่าแล้วแม่ก็อมยิ้มกับเรียวอคี

ดูเข้ากันได้ดีอะไรปานนั้น

“แม่อ่ะ... ไม่เข้าข้างผมเลย”

ผมลงนั่งคุกเข่า แล้วเข้าไปกอดเอวแม่บนรถเข็น ทำอ้อนแม่ไปอย่างนั้น

มันไม่ทำให้โรคหื่นของผมจางหายไปได้ เพียงแค่โดนสาวตบสั่งสอน

ใช่สิ... เพราะฝ่ามือน้อยๆ ของสาวน่ารักออกจะนุ่มนิ่มปานนั้นจะให้โดนตบตีอีกกี่ทีผมก็ไม่เข็ดหลาบหรอก

.