นิยายรักหลากหลายแนว by ไตรติมา
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
รักหื่นขมของคมเคียว บทที่ 6 by ไตรติมา . รักหื่นขมของคมเคียว . อยากได้เมียเป็นพยาบาล ดันมาเจอสัตวแพทย์สาวเข้าท่า น่าไล่ปล้ำที่สุด แต่เธอไม่ค่อยโอเคกะผมเลย ทำยังไงดีนะเธอจะรักกันได้ไหม . w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w-----w บทที่ 6 . ..........หกโมงเช้า แม่ไม่ได้ใช้แต่ใจอยากมายืนใส่บาตรกับเรียวอคี แปลกที่วันนี้ดูเธอมูดดี้อารมณ์ไม่ดีเลย เจ้าของบ้านชำเลืองค้อนผม แถมไม่ยอมพูดคุยด้วย ผมอุตส่าห์ยิ้มให้ เลยเก้อต้องหันหลังกลับไปมองแม่ แม่ผมอมยิ้ม นั่งมองดูผมอยู่ข้างหน้าต่างห้องนอนชั้นสอง ผมยิ้มโบกมือให้แม่ ค่อยอุ่นใจหน่อย หลังใส่บาตรพระแล้ว เธอเอามือมาตีต้นแขนผม ตีเค้าทำไมล่ะตะเอง อุตส่าห์ทำขนมกล้วยให้ไม่รู้คุณค่าเลย เอาไปทิ้งขยะน่าเสียดายถ้าไม่กินน่าจะเอามาคืน จะได้ให้หมาแมวมันกิน เค้าไม่ได้ทิ้ง ไม่ได้ทิ้งแล้วใครทิ้ง อยู่ในถังขยะโน่น เจ้าของบ้านชี้ไปยังถังขยะที่ตั้งห่างไปสักสิบเมตร ผมจึงจำเป็นต้องบอกความจริง ความจริงคนที่ทิ้งคือคนดูแลที่เพิ่งจ้างมาใหม่ แทนพี่พยาบาลที่ลาออกไปจ้างมาแพงด้วยตั้งวันละแปดร้อย วันละแปดร้อย? พี่เปิดคลินิกมาสามเดือนนานๆทีถึงจะได้วันละแปดร้อยถึงพันหนึ่ง เธอบอกอย่างซื่อๆ ผมแทบไม่เชื่อว่าคลินิกรักษาสัตว์จะรายได้ตกต่ำถึงขนาดนั้น ถ้ารายได้แย่ขนาดนั้นแล้วอยู่ได้ยังไง เอาเงินที่ไหนใช้กินอยู่ มิน่าล่ะเธอถึงอยู่กระต๊อบไม้ไผ่มุงหลังคาใบไผ่รวมทั้งสงสัยว่าเธอเรียนจบมาได้ยังไง ใครส่งเสียให้จนเรียนจบ ถ้าหากยากจนปานนั้น พ่อแม่ฉันนะสิส่งเงินค่าเล่าเรียนให้ แล้วก็ส่งค่าผ่อนตึกห้องที่ฉันเปิดคลินิกนั่นล่ะไม่เจอกันมาตั้งห้าปีแล้ว ปกติฉันไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่หรอก เพิ่งจะรู้ว่าเธอมีพ่อแม่ เคยได้ยินเธอพูดถึงแต่ย่าของเธอ แล้วพ่อแม่เธอไปอยู่ไหนซะล่ะ ไม่เคยเห็นเลย ไปอยู่เมืองจีน เป็นหัวหน้าในโรงงาน ทำงานกันไม่ค่อยมีวันหยุดเลยไม่มีเวลาได้ติดต่อกันเท่าไหร่ ผมรู้สึกดีที่ได้จ่ายเงินค่าเช่าเหมารายปีไปถึงหนึ่งแสนอย่างน้อยเงินของผมคงพอประทังชีวิตเธอพ้นความลำบากยากจนไปได้บ้าง บ้านที่น้องเช่าอยู่เป็นสมบัติเก่าของย่าย่าเพิ่งออกเงินปลูกเป็นตึกเมื่อสองสามปีก่อนเนื้อที่สามไร่สามงานกว่ารวมที่ดินที่กระต๊อบเล็กๆ ของพี่นี่ด้วย พื้นที่เล็กๆ รอบกระต๊อบล้อมรั้วด้วยไม้ระแนงกั้นระหว่างตัวบ้านตึก พี่ว่าจะทำสะพานทางลาดปูนลงมาจากระเบียงชั้นสองเพื่อให้แม่ของน้องได้นั่งรถเข็นขึ้นลงมาชั้นล่างได้ง่าย ไม่ต้องอุ้มขึ้นลง โอ้โฮดีจังเลย ขอบคุณมากครับ ผมรู้สึกดีมากกับเธอที่เธออุตส่าห์คิดถึงแม่ผม ช่วยอำนวยความสะดวกให้นึกศรัทธาชื่นชมในความใจดีมีน้ำใจของเธอ กลับมาบ้านหอมแก้มแม่ แล้วเข้านอนตอนสายคงได้หลับฝันดี ..........ขับรถออกจากบ้านไปทำงานถ่ายละครตอนหกโมงเย็น เห็นคลินิกเรียวอคีเงียบเหงา ตัวเธอนั่งถือไม้ตียุงอยู่คนเดียว เป็นภาพความแตกต่างตรงข้ามกับตึกห้องข้างๆที่เป็นร้านขายข้าวสารมีคนแน่นยืนรอหน้าร้าน ส่วนอีกร้านเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวคนเต็มร้าน ตึกแถวนั้นอยู่ใกล้ปากทางเข้าตลาดสดชานเมืองมีผู้คนมาจับจ่ายใช้สอยซื้อของกินเป็นส่วนใหญ่มักเป็นคนโรงงานหรือคนเพิ่งกลับจากทำงานในเมือง คิดแล้วก็น่าสงสารเธอ ช่างเดียวดาย... ถ่ายละครไปตามหน้าที่พระเอก มีเวลาพักของกองถ่ายครู่หนึ่ง ทานข้าวค่ำสองทุ่ม ผมมีกล้องวงจรปิดแบบไร้สายประจำบ้าน ไม่มีใครรู้จักมันหรอก เพราะผมไม่บอกใคร มันน่ารักมากซ่อนอยู่ในตุ๊กตาหมีขนาดความสูงเจ็ดนิ้วตั้งอยู่ในตู้กระจกใส ไว้คอยสอดส่องแลดูแม่ของผมมันสามารถส่งสัญญาณมาเข้ามือถือของผม เห็นเมย์กำลังป้อนขนมเค้กให้แม่ แม่ของผมไม่ชอบให้ใครป้อน แม้มือของแม่สั่นมากแต่แม่อยากออกแรงมือป้อนอาหารเข้าปากตัวเอง แม่ส่ายหน้าไม่ยอมกินท่าเดียว จะกินเอง แม่บอกแล้วยื่นมืออันสั่นเทาพยายามเอื้อมจับคัพเค้กนั้น เมย์ปัดมือแม่ผมอย่างแรง มือสั่นยังจะกินเองอีก แค่อ้าปากก็จบ เอ้า... อ้าปาก เมย์พยายามยัดเยียด ยื่นขนมเค้กมาจ่อปากของแม่ ผมรู้แม่คงไม่พอใจ แต่แม่ก็ไม่ว่าอะไร ถ้าเป็นคนอื่นคงจะด่าเมย์ไปแล้ว ผมคาดไม่ถึง แทบไม่อยากเชื่อว่าแม่ผมจะถูกกระทำรุนแรงเกินกว่าเหตุได้ นี่แน่ะ... จะอ้าปากไหม เมย์ตบหน้าแม่ของผม! คนเป็นลูกที่รักแม่มากอย่างผมบอกเลยถ้าอยู่ใกล้ได้กระโดดเตะคนที่ทำร้ายแม่ผมแน่ ผมโมโหหุนหัน อยากจะกลับไปจัดการกับผู้หญิงคนนั้นทันทีทันใด ผู้กำกับไม่รู้เห็นเรื่องใด ในช่วงจังหวะเดินเข้ามาเรียกผมไปกินข้าวของกองถ่ายพอดีพลางจับมือยึดยื้อผมไว้ขณะลุกขึ้นจะก้าวขา กินข้าวสิเคเคียวทำไรอยู่ กินเสร็จเดี๋ยวจะได้ถ่ายกันต่อ มันให้หงุดหงิดเพราะติดงาน ต้องทำไปตามสปิริตนักแสดง เก็บไว้ก่อนเถอะ ค่อยจัดการทีหลัง ..........ตีห้า กลับถึงบ้าน ยังไม่ทันนำรถบีเอ็มเข้าจอดในโรงเก็บรถ เจ้าของบ้านมายืนดักหน้ารถ ผมต้องจอดรถออกไปคุยกับเธอ ปล่อยให้แม่ของน้องไว้กับคนแบบนี้ได้ไง เธอยื่นหน้าจอมือถือของเธอให้ผมดูคลิปแอบถ่ายของเธอ... ภาคต่อตอนที่แม่ของผมโดนตบหน้า แล้วถูกบีบแก้มตรงกรามให้อ้าปาก แต่แม่ผมไม่ยอมอ้าปาก เมย์ยิ่งโมโหบี้ขนมเค้กยัดตรงปากของแม่ผม ครีมเลอะปากแม่และตกพื้น ไม่กินก็ไม่กินสิ ทำไมจะต้องตบตีบังคับ นี่มันผิดวิสัยคนดีๆเขาไม่ขี้โมโหทำกันขนาดนี้หรอกนะน้อง ใช่... ผมโมโหมาก รับไม่ได้กับผู้หญิงนิสัยแบบนี้ เกิดมาเพิ่งเคยพบเจอนี่แหละ และฉุกคิดขึ้นมาได้สถานเดียวคือ... ไล่ออก! แต่ไม่อยากมีปัญหาบาดหมางสร้างความเคืองแค้นผูกพยาบาทต่อกันจึงต้องใช้ตัวช่วย... ไปกับผมหน่อย ผมไม่รอให้เธอปฏิเสธ ฉวยคว้าข้อมือเธอลากจูงให้เดินตาม เข้าไปภายในบ้านซึ่งตอนนี้เหตุการณ์ปกติ แม่ผมกำลังหลับ เมย์นอนเตียงเดี่ยวอีกมุม ผมสะกิดปลุก ไม่รอให้ตื่นเอง ผมไม่มีเงินจ้างเฝ้าไข้แล้ว ต้องขอโทษด้วย ผมจะจ่ายค่าแรงให้สองวัน หา... อะไรนะ จู่ๆ มาบอกเลิกจ้างกะทันหัน เผอิญผมเจอคนนี้คิดค่าแรงถูกกว่าวันละสามร้อย ผมเลยตกลงจ้างคนนี้ ผมดึงตัวเรียวอคีมายืนเคียงข้างผม นี่เธอแย่งลูกค้าฉันเหรอ เมย์เข้าผลักไหล่เจ้าของบ้าน คิดได้ยังไงค่าแรงราคาถูกอย่างนั้น ตัดราคากันนี่ ผมต้องปกป้องเรียวอคี เพราะผมเป็นคนดึงตัวเธอมาเป็นตัวประกอบใช้ร่างกายสูงใหญ่กว่าเป็นที่กำบังตัวให้เธอ อย่ามีเรื่องกันน่า ผมเป็นคนเลือกตัดสินใจเอง ขอโทษที่บอกกะทันหันผมจ่ายเงินให้สองวัน ว่าแล้วผมหยิบกระเป๋าสตางค์ ควักเงินตามจำนวนดังกล่าวส่งให้เมย์ เมย์รับเงินจากผม แล้วสะบัดหน้าเมิน งั้นเชิญเธอทำงานถูกๆ ให้เหนื่อยตายไปเลยเถอะ เมย์ไม่วายพูดพาลใส่เรียวอคีอีก จากนั้นจึงไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า เมย์ไปแล้ว... ทำไมไม่บอกความจริงไปล่ะว่าไล่ออก เพราะทำรุนแรงเกินกว่าเหตุ เรียวอคีถาม ดูเธอไม่ค่อยพอใจและคลางแคลงใจ ผู้หญิงคนนั้นนิสัยไม่ดี ผมไม่อยากเป็นศัตรูด้วย ให้จบขาดจากกันไปเลยไม่มีประโยชน์ที่จะไปด่าว่า คนปกติจะคิดดีๆ ได้เองแต่ผู้หญิงแบบนั้นคงคิดเองไม่ได้หรอก แม่ผมเพิ่งตื่นพอดี เคียว... ลูกจ้างหนูคีมาเป็นคนดูแลแม่เหรอ แม่ดีใจที่สุดแต่ค่าแรงวันละสามร้อยมันน้อยเกินไปนะลูกแม่ยกเงินเดือนที่พ่อของลูกให้แม่เดือนละหมื่นให้หนูคี แม่... ผมรีบเข้าไปนั่งข้างแม่ กุมมือของแม่ไว้สิ่งที่เพิ่งพูดไปไม่ได้คาดหวังนัก ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นไปได้ไหม คีเป็นหมอคงจะเรียกค่าตัวแพงกว่าพยาบาลหรือคนดูแลเฝ้าไข้ เจ้าของบ้านเดินเข้ามาข้างเตียง ถ้าค่าแรงวันละแปดร้อย หนูโอเคค่ะ เพิ่งเรียนจบใหม่ไม่มีประสบการณ์สมัครงานโรงพยาบาลไหนคงยาก เพราะหนูเป็นหมอรักษาหมาแมว นั่นจุดประกายความหวังให้ผม ใจเต้นแรงถี่รัวตื่นเต้นถ้าเป็นเธอได้มาอยู่ใกล้ให้ความดูแลกัน สวรรค์ทรงโปรด |
สมาชิกหมายเลข 2795671
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] นามปากกา... ไตรติมา เขียนนิยายหลากหลายแนว รักหญิงชาย วาย Yaoi LGBTQ ผี แฟนตาซี Sci-fi ดราม่า คอมเมดี้ ฯลฯ
Group Blog All Blog
Friends Blog Link
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |