..........หอมกลิ่นแคมคูพูทุเรียนยั่วยวนชวนใจให้มัวเมาลุ่มหลง

แปลกกลิ่นเฉพาะตัวของเนื้อสาวบริสุทธิ์กระตุ้นอารมณ์เพศผมให้ยิ่งกระพือขึ้นหื่นกระหาย...

จะคลั่งใจตายด้วยความใคร่ขึ้นสูงอยู่แล้ว

ทนนิ่งเฉยไม่ได้จึงใช้มือดึงอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วปราการด่านสุดท้ายของสาวเจ้าไม่ยอมให้มันปกปิดแม่ทุเรียนพูแผ่นแน่นเนื้ออยู่อีกต่อไป รูดให้หลุดออกไปทางปลายเท้าเธอ

ถ้าทุเรียนเป็นผลไม้ภายในร่องพูจะดูนูนเต่งสีเหลืองนวลชวนรับประทาน

แต่ถ้าเป็นทุเรียนของแม่สาวน่ารักนั้นดูชมพูออกแดงสดน่าลิ้มลอง

จะมามัวเลียปากแห้งผากของตัวเองแล้วเอาแต่กลืนน้ำลายเอื๊อกๆ อยู่ทำไมในเมื่อของสดอยู่ตรงหน้านี้กินได้

ยกซดทุเรียนเนื้อแน่นเต่งตึงเตะตาซะเลย

ผมสอดมือใต้ขาพับของสาวขาเรียวงาม จับยกแยกขาออก มันเป็นยุทธการฉีกทุเรียนเพื่อกินเนื้อนุ่มหอมอร่อยลิ้น

ฉกลิ้นด้วยความชำนาญคว้านและชอนไชไปตามร่องคูพูทุเรียนเมามันกับกลิ่นเนื้อสาวเย้ายวนยั่วให้ยิ่งกำหนัดหนักนักหนา

เสียงฝนยังซัดซ่าให้ได้ยินไม่ขาดสาย...

ผสมผสานเสียงซดทุเรียนที่ผมทั้งดูดเลียสูดกลิ่นเนื้อหอมอันยั่วใจให้หยุดไม่ได้ลิ้นผมยังละเลงไปทั่วพูทุเรียน ขบเม้มจุดสุดกระสันอ่อนไหวไม่หยุดปาก

...ขนาดหนักถึงขั้นนี้แล้วสาวน่ารักของผมจะไม่สุดทรวงเสียวซ่านได้อย่างไร

“อ๊าาาาาาา...”

ร้องลั่นลากเสียงครวญครางอย่างสาวละอ่อนผู้ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนส่งเสียงวิงวอนอย่างใจจะขาดรอน ...กระท่อนกระแท่น

“ทรมาน... มันทรมานเหลือเกิน ช่วย..ช่วยให้หายทรมานที”

เสียงกระเส่าของผมทั้งแหบพร่าต่ำกล้ำกลืนความหื่นกระหายลงลำคอ ค่อยบอกว่าจะตอบสนองตามใจเธอปรารถนาแน่นอน

“ได้ซี่ ผมจะส่งหนูคีไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ด”

ลงนอนแนบข้างเธออีกครั้ง

ส่งเธอเสร็จสมอารมณ์ใคร่ด้วยมือใหญ่ใช้สันมือนวดให้น้ำหนักทั้งหนักเบาเคล้าคลึงบดขยี้จุดสุดกระสันซ่านทรวงเสียงเธอสุดกลั้นในลำคอแผ่วเบา

“อึ๊ก...”

กระทั่งเธอทานทนกลั้นอยู่ไม่ไหว ปิดเปลือกตาแน่นเกร็งไปทั้งตัวอย่างสุดกำลังและหน้าแหงน อ้อมแขนเธอรัดกอดตัวผมแน่นสองมือน้อยนั้นเกร็งกรงเล็บจิกกดเข้าเนื้อแน่นแผ่นหลังของผม

เนื้อหนังของผู้ชายอย่างผมเหนียวหนาเพียงพอไม่บางจนเกิดแผลจากรอยเล็บ รู้สึกเจ็บบ้างแต่บางเบา

ผมหลับตาพริ้มอิ่มใจ รู้สึกดีที่ได้ทำให้เธอเป็นสุขสุดสรรบรรยาย

“ถึงทีของผมบ้าง ขอขึ้นสวรรค์ตามไปด้วยคน”

จับแยกโคนขาอ่อนออก จับใต้ขาพับของสาวน่ารักยกขึ้นเพื่อตัวผมจะได้เข้าไปหาความสุขกับช่องทางสวรรค์ที่ผมจะได้เป็นชายคนแรกที่ได้เปิดประตูต้องห้ามเข้าไป

กดและดันแทรกสอดเข้าไปสุดลำลึงค์ถึงภายในที่กระชับอบอุ่นลุ่มร้อนรัดรึงกำลังพอดี

“โอ๊ะ!”

อุทานตกใจเพราะท่อนแขนซ้ายผมโดนเล็บของเธอจิกข่วนเป็นรอยถลอกแดงห้อเลือด

“เจ็บ... เอาออกไป”

“ใจเย็นหนูคีเสียสาวครั้งแรกมันต้องเจ็บกันทั้งนั้น เจ็บครั้งเดียวเดี๋ยวก็หาย”

พยายามพูดปลอบเธอที่เหมือนเจ้าสาวมือใหม่

ผมรู้... การเสียสาวครั้งแรกเยื่อพรหมจารีฉีกขาดมีเลือดสาวพรหมจรรย์ออกมาคงเจ็บ

ผมช่วยไม่ให้เจ็บไม่ได้แต่ช่วยทำให้เธอมีความสุขสุดเสียวได้หลังจากความเจ็บผ่านพ้นไป

“เอาออกเถอะพี่เคียว”

“เอาออกไม่ได้ หนูคีอดทนหน่อยนะ สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกๆ”

ผมแนะนำให้เธอทำตาม เผื่อมันจะช่วยบรรเทาเบาคลายความเจ็บลง

เนื่องจากท่อนลำลึงค์ของผมทั้งยาวทั้งใหญ่จะให้เอาออกง่ายๆได้อย่างไร เปรียบเหมือนลงหลักปักเสาเข็มแล้วมันยากถอน...

หลังจากทำตามคำแนะนำของผมสักพัก... เธอดูสงบเย็นลง

“ค่อยยังชั่วเจ็บบ้างหรือยังหนูคี”

เธอพยักหน้ารับแทนคำตอบ

หนทางสะดวกแล้วผมไม่รอช้าเดินหน้าหาความสุขให้สาสมใจปรารถนาไปตามแรงขับเคลื่อนตามธรรมชาติ

ลีลาโยกขย่มอันร้อนเร่าและเร้าใจของผมเปี่ยมไปด้วยพลังทางเพศมหาศาลขั้นสุดไม่เมื่อยไม่เหนื่อยไม่พัก

ฟังเสียงสายฝนหล่นเม็ดเริ่มซา...

ในท้ายที่สุดผมก็ถึงซึ่งฝั่งฝันสุขสุดยอดสาสมใจ

เรือนกายแกร่งเกร็งตัวไปทั่วทั้งเรือนร่างหลุดพ้นความทรมานอันซ่านเสียว ทำให้รู้สึกเบาหวิวเหมือนเหินลอยลิบลิ่วสู่สวรรค์วาบหวิวสุดขั้วหัวใจ จนต้องกัดริมฝีปากตัวเองยับยั้งไว้

แล้วให้รู้สึกเหมือนใจจะขาดให้ได้ยามโดนตอดรัดรั้งเหนี่ยวหนึบหน่วงหนักจากภายในช่องทางสวรรค์เป็นห้วงๆนี่กระมังที่เรียกได้ว่าเป็นความสัมพันธ์ลึกซึ้งถึงทรวงใน

คิ้วงามโค้งของเรียวอคีย่นยู่ดูรู้ว่าเธอวาบหวิวแค่ไหนคงเสร็จสมซ้ำอีกรอบเมื่อโดนของจริงเข้าไป ถึงกับเกร็งกายหงายหน้าและข่มตาปิดสนิทแน่นอุ้งมือนั้นบีบกดท่อนแขนของผมไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวไว้ในตอนหัวใจเธอเตลิดโลดลิ่วไปสู่สวรรค์

เราสองส่งเสียงหอบหายใจราวกับประสานเสียงไปพร้อมกัน

ทีนี้สาวเรียวอคีคงจะรู้ซึ้งแล้วว่าร่างกายผมทั้งอึดและทนทานขนาดไหน

“ฉันชอบเธอ ชอบที่สุด... ไม่เคยมีใครให้ความสุขถึงใจที่สุดกับฉันได้อย่างเธอเธอสวยเธอเป็นคนดีและเป็นชีวิตจิตใจของฉันเธอทำให้ฉันรู้สึกว่าทั้งร่างกายและจิตใจของฉันขาดเธอไม่ได้”

ปากพร่ำบอกชอบเธอพลางลงนอนตะกองกอดเธอไว้ไม่ปล่อยมือ

“พี่เคียว...”

เธอไม่พูดมาก นอกจากยื่นเรียวปากบางมาจุมพิตสัมผัสผิวแผ่วตรงกลีบปากของผมอย่างอบอุ่นอ่อนโยนแล้วสอดแขนกอดรัดเรือนร่างของผมไว้

เรานอนแนบใกล้อยู่ในอ้อมกอดกันและกันนอนฟังเสียงสายฝนซา... ช้าๆ แผ่วๆ ค่อยๆ สงบลงแสนสุขใจอย่างลึกซึ้ง...

..........ฝนหยุดตกเราสองคนกลับเข้าตึกใหญ่ตอนดึกสี่ทุ่ม

เรียวอคีเข้าห้องน้ำอาบน้ำชั้นบนผมก็เข้าห้องอาบน้ำที่อยู่ชั้นล่าง ไม่ได้อาบน้ำในห้องเดียวกันเพราะเธอไม่ยอม

‘แหม... ขนาดนี้แล้วยังไม่ค่อยจะยอมกันเลยจะอายอะไรนักหนาก็ไม่รู้ผู้หญิงนี่’

ได้เวลาเข้านอนของเธอผมเลยอุ้มหมอนและผ้าห่มของผมไปเคาะประตูหน้าห้องเธอ

เธอเปิดประตูห้องนอนออกมา ใส่ชุดบางหวิวสยิวยั่วใจผมได้อีก

“ว้าว... เซ็กซี่ที่สุด”

“มีธุระอะไรพี่เคียว”

เธอพูดเป็นงานเป็นการ ไม่เล่นด้วย

ผมเลยตอบแบบเป็นงานเป็นการบ้าง

“ถึงเวลาแล้ว ผมพร้อมจะมาอยู่เคียงข้างหนูคีเพื่อคอยปกป้องคุ้มครองดูแล”

“อะไรของพี่เคียว ขนหมอนผ้าห่มมาทำไม”

“เราจะต้องใช้ชีวิตอยู่กินด้วยกันผมก็ขนหมอนผ้าห่มมานอนด้วยไง”

“ใครใช้ให้มา? มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยห้องใครห้องมัน”

เธอเสียงแข็ง ชี้มือให้ผมขนของกลับหลังคืนไปยังห้องของตัวเอง

“อะไร? นี่จะไม่รับผิดชอบกันเลยรึไงผมเป็นของหนูคีแล้ว เราสองต้องร่วมเรียงเคียงหมอนกันสิ”

ผมมีเถียงเกี่ยงให้เธอรับผิดชอบในตัวผม ไม่ยอมถอยทัพกลับง่ายๆเดินหน้าดันหวังจะเข้าไปในห้องของเธอให้ได้

“มีเรื่องอะไรกันเหรอลูกเคียว ...หนูคี”

เสียงแม่ตะโกนถาม ดังมาจากในห้องของแม่แม่คงตื่นมาได้ยินเสียงเราสองคนพอดี

“ไม่มีอะไรค่ะคุณป้า เราคุยกันเสียงดังไปหน่อยขอโทษค่ะ”

เรียวอคีตะโกนตอบไปอย่างไร้ปัญหา

หันมาทำหน้าเฉยใส่ผม แล้วชี้มือไปทิศทางห้องของผมพร้อมพูดออกคำสั่งเสียงกระซิบ

“กลับไปเลย กลับห้องไปเดี๋ยวนี้ ทำเสียงดังไม่เกรงใจแม่ของพี่เคียวรึไง”

ผมทำหน้าตูมปากบูดจำใจถอยทัพอย่างไม่มีใครช่วยได้ นี่เพราะเกรงใจแม่ผมหรอกนะถึงยอมถอย

“ไปก็ได้”

หันหลังกลับห้องตัวเอง แต่ในใจนึก

‘กลางคืนมันไม่ใช่เวลานอนของเราราตรีนี้ยังอีกยาวไกล ฝากไว้ก่อนเหอะ เดี๋ยวต้องไปวางแผนใหม่’

รู้สึกเสียดาย...เหมือนข้าวใหม่ปลามัน เพิ่งได้กันครั้งเดียวยังไม่อิ่มหนำใจปรารถนาอยากจะได้อีกสักครั้ง สำหรับผมครั้งเดียวไม่เคยพอ

.