Group Blog All Blog
|
นิลนาคินทร์ อลินา เขียน ชุดนวหิมพานต์ ตอนนี้ออกมาแล้ว 6 เรื่อง ประกอบด้วย ตรีเนตรทิพย์ ทุติยอสูร เพชรรากษส เอกเทพ อ่านรีวิว คลิก วิวาห์พิทยาธร อ่านรีวิว คลิก และเรื่องนี้ นิลนาคินทร์ สามารถอ่านแยกได้ เพราะแต่ละเล่มก็จะเป็นเรื่องของพระนางแต่ละคู่ แต่ถ้าจะให้ดีควรอ่านให้ครบค่ะ โอให้ประมาณ 70% อ่านแยกได้ แต่อีก 30% คือมีเนื้อเรื่องคาบเกี่ยวกัน ถ้าไม่ได้อ่านเรียงลำดับมาแต่ต้น ก็จะไม่เข้าใจทั้งหมด  นิลนาคินทร์ ชุดนวหิมพานต์ อลินา เขียน สำนักพิมพ์ลูกองุ่น 350 บาท 444 หน้า หลังปก หฤษรเทวี คืออสุรีที่เยือกเย็นมีเหตุมีผลและรักสงบ ชีวิตหล่อนทุ่มเทให้กับงานและคนไข้ที่ดูแลอยู่ แต่แล้ววันหนึ่งศพที่เหมือนถูกไฟเผาไหม้เองจากด้านในของคนธรรพ์ถูกส่งมายังโรงพยาบาลไกรลาศคีรีเพื่อหาสาเหตุการละสังขาร ตามด้วยศพที่สองศพที่สาม... สภาพของผู้ละสังขารตรงหน้าทำให้เทวีสาวระลึกถึงรอยกัดบนหลังมือยามที่หล่อนยังเป็นอสุรีน้อย หฤษรเทวีต้องหาคำตอบให้ได้ว่าใครหรืออะไรเป็นฆาตกรฆ่าคนเหล่านี้ อสุรีสาวไม่รู้เลยว่าคำตอบนั้นจะพาหล่อนเข้าสู่อ้อมแขนของเพื่อนยามเยาว์ที่หล่อนจำไม่ได้แต่ไม่เคยลืมเลือน... อรุษ...คือผู้มีบาดแผลบอบช้ำจากอดีต เพียงเพราะถูกตราว่ามีเลือดต้องคำสาป เขาจึงถูกตามล่าตามล้างตั้งแต่เกิด ทนทุกข์ทรมานถูกรีดเลือดขอดเกล็ดอยู่หลายปี จนสูญสิ้นความเชื่อใจในตัวผู้อื่น กระทั่งพบอสุรีตัวน้อย... วันเวลาทำให้สหายวัยเยาว์ทั้งสองห่างเหินจนเกือบจะลืมเลือนกันไป แต่แล้วคนธรรพ์ที่ละสังขารเพราะพิษของนาคี กลับถึงทั้งคู่ให้กลับเข้าหากันอีกครั้ง และคราวนี้อรุษจะไม่มีวันปล่อยมือจากอสุรีของเขาโดยเด็ดขาด คุยกันหลังอ่าน ซือซือ ซือออ อ่านแล้วอยากจะ ซือ ตามพระเอกไปเลย ถ้าจะน่ารักน่าหยิก เจ้าเล่ห์แสนกลขนาดนี้ แต่ก่อนอื่น เราต้องเริ่มที่นางเอกก่อน หฤษรเทวี ตอนแรกเข้าใจว่าตัวละครใหม่ เพราะเรื่องก่อน ๆ ก็อ่านนานแล้ว เลือนไปมากแล้ว พออ่านไปเรื่อย ๆ อ้าว ไม่ใช่ หล่อนเคยมีบทบาทมาแล้วนี่นา หฤษรเทวีเป็นน้องอีกคนของรุทรกับพิทยาธร พี่ชายหวงด้วย อสูรขี้หวง นิสัยปกติเป็นคนใจเย็น ทำงานด้านการรักษา เรื่องเริ่มจากตอนเด็ก หฤษรเคยพบเด็กชายคนหนึ่งและใจดีช่วยเหลือเขาไว้ แต่เกิดความผิดพลาด ทำให้เด็กชายกัดนาง เกิดเป็นทรงจำผูกพันฝังรากลึกยาวนาน ผ่านไปหลายสิบปีถึงได้มาพบกันอีก ครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายต่างโตขึ้น หฤษรไม่ใช่เด็กหญิงที่ใจดีเชื่อใจคนง่าย ๆ อีก และชายหนุ่มก็ไม่ใช่เด็กชายที่น่าสมเพชเวทนาคนนั้นเช่นกัน มีเล่ห์เหลี่ยม ลึกลับ อันตราย ทว่าลึก ๆ แล้ว หฤษรกลับเชื่อใจเขา แม้ว่าเขาจะตกเป็นผู้ต้องสงสัยว่าเป็นฆาตกร และแม้เขาจะเป็นนาคีเพียงตนเดียวที่นางรู้ว่ามีอยู่ในนวหิมพานต์ +++ เรื่องก็จะมีปมอยู่สองอย่าง หนึ่ง คือ ใครเป็นคนทำให้พระเอกต้องพรากจากพ่อแม่ ต้องประสบกับชะตาชีวิตที่ลำบากแต่เด็ก จนกระทั่งได้มาเจอนางเอก สอง คือ ใครเป็นคนที่ฆ่าคนธรรพ์โดยใช้พิษของนาคี ในอีกหลายสิบปีให้หลัง ซึ่งเหตุการณ์นี้ไม่เคยปรากฏในนวหิมพานต์มาก่อนเลย และผู้กระทำสองเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกันหรือไม่ อย่างไร แต่ที่แน่ ๆ สองเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกับทั้งพระเอกและนางเอกทั้งคู่ ช่วงแรก ๆ ก็จะเป็นการเล่าเรื่องสมัยเด็ก และปูพรมสืบหาเบาะแสเพื่อหาตัวคนร้าย เล่าถึงตัวละครที่เคยมีบทบาทมาแล้วในเรื่องก่อน ๆ ตรงนี้โอเข้าใจว่าในนิยายแบบชุด การกล่าวถึงตัวละครเก่านั้นก็ค่อนข้างจำเป็น เพียงแต่พอเฉลี่ยน้ำหนักลงไปแล้ว จะออกมาดีหรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จะดันจนทำให้ตัวหลักดับหรือเปล่า จะนำเสนอเสน่ห์ของพวกเขาหรือจะทำให้คนอ่านรำคาญ จะทำให้ระลึกถึง หรือจะทำให้สับสน ยิ่งมีเรื่องราวเกิดขึ้นมาก ตัวละครมาก การเล่าถึงตัวละครเก่า ๆ ก็จะยิ่งยาก สำหรับพระนาง คู่นี้น่ารักดีค่ะ โอชอบ หฤษร นางเอก อสุรีใจเย็น แต่พอเจอพระเอก อารมณ์เย็น ๆ ก็มักอยู่ได้ไม่นาน เพราะพระเอกกวนหนักมาก อรุษ พระเอก เป็นนาคี ที่ขี้ตู่ ขี้แกล้ง ติดสัมผัส และปักใจกับนางเอกที่สุด ตัวละครอรุษก็จะมีความน่าลุ้นให้โชว์เทพ ตามแบบฉบับพระเอกแสนเก่งกาจ หล่อมาก รวยมาก เก่งมาก แถมรู้จักเอาใจคนเป็นที่หนึ่ง เรียกว่าโผล่มาปั๊บ บรทั้งสองก็เถอะ ดับ เผ่านาคีค่อนข้างจะเป็นเผ่าพันธุ์พิเศษ เพราะเป็นเผ่าที่ขึ้นชื่อเรื่องความหยิ่งในวงศ์ รักหน้าตา ทระนงตนเป็นที่สุด ถึงอรุษจะเป็นนาคีที่กลายไปมากแล้ว แต่บางอย่างก็อยู่ในสายเลือด เช่นความหยิ่งในศักดิ์ของนาคี เล่าถึงครอบครัวของพระเอก บ้านเดิมของพระเอก แล้วก็เฉลยว่าใครเป็นคนร้าย ซึ่งโอช่วงเฉลยนี่รวบรัดมากเลย จากการเริ่มค่อย ๆ เล่า สืบเสาะ เปิดปมมาตอนต้น แต่พอบทจะเฉลยปั๊บ พรวด ๆ ฉึบ ๆ อ้าว จบแล้ว รู้สึกเร็วไปหน่อย ง่ายไปนิด และจบไม่ค่อยอิ่ม โอว่าน่าจะมีอีกสักบทหรือสองบท ปิดเรื่องพระนาง หรือครอบครัวพระเอก หรือในนวหิมพานต์ อันนี้รู้สึกเหมือนเร่งตัดจบ ให้ไปติดตามตอนต่อไปคราวหน้าแทน แต่พระเอกน่ารัก ช่วยได้เยอะมาก ซือออ ชอบคู่นี้ตรงที่เข้ากันได้ดี ฉันรักเธอ เธอรักฉัน เราเข้าใจกันไม่ต้องพูดเยอะ ประมาณนี้ จบท้ายด้วย หาก = ถึง, แม้ (แม้น, ผิ) ไม่ใช่ แต่ หาก (โบราณ) = พึง, ควร หากแต่ = แม้แต่ ส่วนใหญ่ใช้ หาก = แต่ ซึ่งผิดความหมาย ใช้กันผิดมานานแบบไม่รู้ตัว 4 ดาว  มี e-book ด้วยค่ะ
คุณอุ้มสม ขำอีกอย่างคือ พยายามเยอะยังไงก็ไม่อยู่ในสายตาพี่ตัวดำสักนิดด้วยค่ะ
 คุณnewyorknurse ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมและโหวตให้นะคะ  โดย: ออโอ
 วันที่: 3 ธันวาคม 2561 เวลา:14:31:02 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
||||||||||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
ขำความเยอะของพิทยาธร เยอะเท่าไหร่ก็เอาชนะตัวดำหน้าตายไม่ได้เลย