พฤศจิกายน 2558

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
ยามตะวันรอน + ยามอรุณฉาย เฟื่อง เขียน
นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย



เคยอ่านแต่ผลงานแปล เพิ่งเคยอ่านงานเขียนของคุณเฟื่องครั้งแรกเลยค่ะ 





ยามตะวันรอน + ยามอรุณฉาย (2 เล่มจบ)
เฟื่อง เขียน
สำนักพิมพ์ Phoenix Novels
630 บาท 634 หน้า



ยามตะวันรอน



หลังปก


เมื่อก่อน หากมีคนถามทินกรว่าเกลียดใครมากที่สุดในชีวิต คำตอบคงไม่พ้นพร้อมเพชร ทว่าตอนนี้...แม้แต่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมถึงมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับคนที่เคยเกลียดแสนเกลียดได้

แต่เปล่า เขาไม่ได้รักพร้อมเพชร แค่ชอบรอยยิ้มในดวงตาฝ่ายนั้น ชอบเสียงนุ่มๆ ยามกระซิบริมหู ชอบไออุ่นจากผิวเนื้อ และกลิ่นหอมที่ติดเรือนกายตลอดเวลา และที่ชอบที่สุด... คงเป็นการที่ชายหนุ่มที่ผู้หญิงค่อนกรุงหมายปอง ทอดตัวนอนในอ้อมแขนเขาอย่างเต็มใจ

แม้จะเป็นคำแก้ตัว แต่เขาก็ยังบอกตัวเองว่าความรู้สึกในตอนนี้คือความ 'หลง' เท่านั้น ไม่ใช่ความ 'รัก' 

เพราะหากเป็นรัก รักนี้ก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่ดี



คุยกันหลังอ่าน


ดีงามพระรามแปด เก้า สิบ

ชอบไปหมด ไม่รู้จะติอะไร สำนวน ฉาก เหตุการณ์ ตัวละคร บทสนทนา ความลื่นไหล สุดยอด

ฉากเซ็ทไว้เริ่มต้นที่ปี พ.ศ.2482 สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง พระเอกอายุสิบสี่ นายเอกสิบสอง พ่อพระเอกแต่งงานใหม่กับพี่สาวต่างแม่ของนายเอก พระนายเลยได้รู้จักกัน

เหตุการณ์ส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่บ้านสวนริมน้ำของพระเอก คนเขียนก็จะบรรยายวิถีชีวิต การละเล่นของคนสมัยนั้นสอดแรกเข้ามา พร้อมกับเหตุการณ์ในช่วงนั้น ตัวละครก็จะอายุเพิ่มขึ้นตามเวลาที่ค่อยๆ ผ่านไป แล้วมันลงตัว ดี๊ดี โออ่านไปบิดไปตั้งแต่หน้าแรกยันหน้าสุดท้าย ไม่รู้เขินอะไร ฉากทำเบ็ดธงปลายังเขิน บ้ามาก รู้แต่ฟินจ้า

ความสัมพันธ์เป็นในแบบทั้งรักทั้งเกลียด อยากเอาชนะ อยากเรียกร้องความสนใจ ห่วงใย อยากรู้จัก อยากรู้ความเป็นไป ผสมผสานกันออกมา

ชอบเวลาพวกเขาเรียกกัน "คุณเพชร" "คุณทิน" เรียกกันตั้งแต่สมัยเด็กก็ว่าน่าเอ็นดูแล้ว พอเรียกอีกตอนโตนี่อยากดีดดิ้นมาก อ๊ายยย

แต๊แต่ นี่คือภาคแรกเท่านั้น เรื่องยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ไปอ่าน "ยามอรุณฉาย" ก่อนนะคะทุกคน

ส่วนเล่มนี้ เอาไปเลย 5



ส่วนบนคือสิ่งที่โอเขียนในเพจไปแล้วหลังอ่านจบ ที่ยังอยากจะบอกคือความสัมพันธ์ที่น่าสนใจมากๆ ในเรื่อง

ซึ่งก็คือความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียด ที่มีในทุกตัวละคร

พระเอก-พ่อพระเอก พระเอกในสมัยเด็กไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อถึงดูเหมือนไม่รักแม่ ไม่รักตัวเองเลย

พ่อพระเอก-พี่สาวนายเอก การแต่งงานที่เกิดจากการบังคับ ฝ่ายหญิงมีศักด์สูงกว่า ฐานะดีกว่า อีกทั้งยังทำท่าจะมีปัญหากับลูกของตัวเอง ทำให้พ่อพระเอกรู้สึกกดดันไม่น้อย 

แม่นายเอก-แม่เลี้ยงนายเอก เมียน้อยเมียใหญ่ ไม่ชอบหรอก ที่มีอีกคนมาแย่งความรักจากสามี แต่อย่างไรอีกคนก็มีความดี แม่นายเอกนิสัยเรียบร้อย อ่อนน้อม ไม่เคยวางตัวข่มเมียใหญ่ แถมยังยกลูกคนเล็กซึ่งก็คือนายเอกให้อีก ส่วนในสายตาของแม่ที่แท้จริง ถึงจะขื่นขมที่ถูกพรากลูกไป ทำให้ลูกไม่ใกล้ชิดแม่ที่แท้จริง แต่ก็เห็นว่าแม่ใหญ่เลี้ยงดู และรักลูกตัวเองอย่างแท้จริง ไม่รังเกียจลูกตนแม้จะเป็นลูกของคนที่ไม่ชอบหน้า คู่นี้โอชอบ

พระเอก-พี่สาวนายเอก พระเอกเกลียดแม่เลี้ยงที่เหมือนมาฮุบที่ของแม่ตัวเอง แถมอุปนิสัยยังถือตัว พี่สาวนายเอกก็เกลียดลูกเลี้ยงที่ทำตัวไม่ดี ไม่เคารพ แต่อยู่กันไปนานๆ เห็นความประพฤติ ถ้าไม่มีทิฐิบังตา อย่างไรก็เกิดความผูกพัน ส่วนตัวโอชอบความสัมพันธ์ระหว่างลูกเลี้ยงแม่เลี้ยงคู่นี้นะ

นายเอก-พี่ชายนายเอก ความสัมพันธ์สายเลือดเดียวกันแต่ไม่ผูกพันกัน พี่ชายเขม่นน้องชายที่ชอบเอาแต่เล่นสนุก ไม่รักแม่ที่แท้จริง น้องชายก็กลัวพี่ที่เข้มงวด เข้าหายาก

พระเอก-นายเอก พระเอกไม่ชอบแม่เลี้ยงใหม่ แล้วเลยเขม่นมาถึงน้องของแม่เลี้ยง ซึ่งก็คือนายเอกด้วย เด็กชายช่องฟ้อง เอาแต่อ้อนผู้ใหญ่ เล่นแบบชาวบ้านไม่เป็น ค่อนข้างถือตัวและกดผู้อื่นอยู่ในที นิสัยแบบนี้ยิ่งทำให้พระเอกไม่ชอบหน้า ส่วนนายเอก เนื่องจากโดนเขม่น ก็เลยทำตัวไม่ดีกลับ แต่ลึกๆ ก็อยากได้รับการยอมรับ พยายามเอาตัวไปป้วนเปี้ยนใกล้ๆ ให้เขาไล่มาบ่อยๆ 

โอยกมาเท่าที่เห็นชัด แต่รายละเอียดปลีกย่อย ถ้าสังเกตจะเห็นความสัมพันธ์แบบนี้แทบทุกตัวละครเลย อ่านแล้วรู้สึก เออ เจ๋งจัง





.
.
.

"จะไปไหน?"

ทินกรตอบโดยไม่มองหน้าฝ่ายตรงข้าม "ออกไปนอนกับไอ้แก้ว มุ้งหลังนี้มันเล็ก นอนสามคนคงไม่สะดวกเท่าไหร่"

พร้อมเพชรไม่ตอบคำ ได้แต่เดินผ่านคนพูดมองเข้าไปในมุ้งที่มีหลานชายนั่งตาแป๋วอยู่

กลิ่นสบู่ฝรั่งหอมอวลกำจายเข้าจมูก เช่นเดียวกับที่ความเย็นรื่นจากเรือนผมเปียกชื้นส่งผ่านมากระทบผิวหนัง ทินกรเกร็งตัวเล็กน้อย เป็นจังหวะเดียวกับที่ฝ่ายนั้นหันมาหา ห้องที่มีแต่เทียนไขเล่มใหญ่ให้แสงสว่างสลัวๆ ทำให้ดวงตาหวานโศกคู่นั้นล้อแสงวาววาม

"ตาวาตัวเล็กนิดเดียว คุณทินก็ไม่ได้ตัวเท่าตาแกละ ผมว่า...คงไม่เบียดเสียดเสียจนคุณทินต้องออกไปไล่ที่ครูกระมัง"


.
.
.


"เอ็งว่าคุณเพชรเป็นคนยังไงวะ?"

ฝ่ายตรงข้ามเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยกับคำถามไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยนั่น แต่ก็ยังตอบทะลึ่งทะเล้นตามนิสัย "ถ้าเป็นภาษาปะกิตเขาต้องเรียกว่า 'เปอร์เฟ็ค'  หล่อ รวย นิสัยดี ผู้ดี๊ผู้ดีอีกต่างหาก"

ทินกรหัวเราะในคอ "เจ้าชู้อย่างนั้นน่ะนะ?"

"อ้าว นั่นมันก็เรื่องของเขา ช่วยไม่ได้ที่ดันเกิดมามีรูปเป็นทรัพย์"

"คนนิสัยดีของเอ็งชอบกวนโมโหข้านัก"

ไม่เพียงแต่นิสัยสมัยเด็กที่เขาลืมไปนานนมแล้ว การทะเลาะกันครั้งก่อนทำให้เขาตระหนักว่าพร้อมเพชรยังคงฉุนเฉียวไม่ต่างจากตอนเป็นเด็ก

...แต่อาจเป็นเฉพาะกับเขาคนเดียว ไม่อย่างนั้นใครต่อใครจะเทิดทูนกันถึงขนาดนี้หรือ?...

"นั่นเขาเรียกชอบเอาชนะ ก็คุณทินอยากไปเกลียดเขาก่อนทำไม"

"เขาก็เกลียดข้านี่"

"ฮื้อ!" เจ้าแก้วส่งเสียงในคอแล้วทำขมวดคิ้ว "ก็คุณทินนั่นแหละไปตั้งท่ารังเกียจเขาตั้งแต่ทีแรก เขาอยากเล่นด้วยจะตายก็คอยกันท่าอยู่เรื่อย"

"ข้าน่ะนะกันท่าเขา?"

ทินกรถามอ่างไม่เชื่อหูนัก เขาไม่ถูกกับพร้อมเพชรและค่อนข้างจะพาลฝ่ายนั้นก็จริง แต่พอนึกถึงหน้าตาคู่กรณีแล้ว เขาก็ไม่ค่อยอยากเชื่อนักว่าตัวเองใจร้ายพอที่จะทำอย่างนั้นกับเด็กหน้าตาน่ารักน่าชังเหมือนทิวาได้ลงคอ

"ลืมไปแล้วสิ โธ่ อย่าให้แก้วสาธยาย อย่างตอนแกล้งให้จับไม้สั้นไม้ยาวนั่นไง ไม่ให้เล่นด้วยไม่พอ ยังคอยเหน็บว่าแนมจนเขาแอบไปร้องไห้ไม่รู้กี่ครั้ง"

"จริงน่ะ?" ฝ่ายตรงข้ามถามเสียงสูง

"ก็จริงน่ะสิ ถึงบอกไงว่าอย่าให้สาธยาย"

ทินกรนิ่งไปนาน ก่อนจะพูดขึ้นแผ่วๆ "แต่นั่นมันตอนเด็ก ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับตอนนี้นี่"

"ฮื่อ ไม่เกี่ยวหรอก คุณเพชรก็ดูจะไม่ติดใจอะไร"

"น้อยไปสิ"

เขางึมงำกับตัวเอง เจ้าแก้วได้ยินไม่ถนัด จึงได้ทำตะแคงหูถาม

"คุณทินว่าไงนะ"

"เปล่า ข้าพูดกับตัวเอง"

.
.
.





ยามอรุณฉาย


หลังปก

โลกแห่งความจริงไม่ใช่นิยาย ไม่มีคำว่านิรันดร พร้อมเพชรรู้ว่าความรักไม่ได้มีแต่รสหอมหวาน แต่ยังเจือไว้ด้วยรสขม เฝื่อน และขื่น

เขารู้ว่าความรักมีปัญหา จำเป็นต้องอาศัยคนสองคนช่วยประคับประคองฝ่าคลื่นลมไปด้วยกัน และรู้อยู่ลึกๆ ว่าเมื่อเทียบกันแล้ว ทินกรเปราะบางต่อความกดดันทางสังคมกว่าเขา

แต่เขาไม่รู้ว่าคนที่เขารักจะหนักแน่น มั่นคง และรักเขาพอที่จะก้าวผ่านอุปสรรคที่เกิดขึ้นได้หรือไม่


คุยกันหลังอ่าน

อดหลับอดนอนอ่านเพราะไม่อยากวาง

ถ้า"ยามตะวันรอน" เป็นทะเลสงบ "ยามอรุณฉาย" ก็เป็นพายุโหม

พล็อตไม่ได้ยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวง แต่ความพอดี ความถูกจังหวะ รู้จักใช้สิ่งที่สร้างมาเป็นประโยชน์ เหตุผลกับการกระทำส่งเสริมกันและกัน มันเลยดีไปหมด

โอว่าการรู้จักงานของตัวเองและใช้อย่างเหมาะสมนี่สำคัญนะ บางทีสร้างพล็อตซับซ้อนยิ่งใหญ่ แต่ใช้ประโยชน์ได้ไม่คุ้มกับที่สร้างไป จุดเด่นที่หวังกลับกลายเป็นจุดอ่อนซะเอง

กลัวอยู่เหมือนกัน เพราะหลายครั้ง นิยายหลายเล่มจบจะเกิดช่องว่าง ต้นร้ายท้ายดี เริ่มดีปลายเหลว

แต่เรื่องนี้คงความน่าติดตามอย่างเสมอต้นเสมอปลายได้ดีมาก

เล่มแรกชอบอารมณ์ละมุน เล่มนี้ชอบเหตุผลและการกระทำ

รักคุณเพชร รัก รัก รัก ฮึ้ย อยากกอด เด็กช่างประจบ โตมาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แล้วกลายเป็นคนรักช่างเย้า เหนือสิ่งอื่นใดคือคุณเพชรเข้มแข็งและมีเหตุมีผล

ส่วนเรื่องนี้ จะเหลือเหรอ 5 สิคะ


ข้างบนเป็นส่วนที่โอเขียนในเพจเช่นกัน ขอพูดอีกนิดหน่อย

จริงๆ โอว่าโอชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มที่แล้วแฮะ ทั้งที่ความหวานอาจจะน้อยกว่า ถ้าเล่มที่แล้วจิกผ้าห่มด้วยความเขิน เล่มนี้ก็จิกเล็บด้วยความขม อาจเป็นเพราะความต่อเนื่องลื่นไหลกว่าเล่มที่แล้ว อารมณ์ตัวละครไม่กระโดดมาก และคุณเพชรกับคุณทินก็ได้เรียนรู้และเติบโตขึ้น (และแก่ขึ้นด้วย ฮ่าๆ)

ชื่นชมคนเขียน อ่านจากพูดคุยท้ายเล่มพบว่าจริงๆ แล้ว เรื่องของคุณเพชรกับคุณทิน มีแค่ใน "ยามตะวันรอน" แต่มีเสียงเรียกร้องจากคนอ่าน และอาจจะเป็นอารมณ์ที่ยังค้างคาเลยรู้สึกว่าเรื่องราวน่าจะไปต่อได้อีก เลยเกิด "ยามอรุณฉาย" ขึ้น หลัง "ยามตะวันรอน" เกือบสิบปี

ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้ง แม้ระยะเวลาจะค่อนข้างยาวนาน ทำให้เรื่องราวของคุณเพชรและคุณทินสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

"ยามอรุณฉาย" ตอบโจทย์ค่อนข้างตรง ในแง่ของคนอ่านว่า "ถ้า...?"



อิ่มใจ รักคุณเพชรค่ะ (บอกอีกรอบ)



.
.
.

"ฟังฉันให้ดีนะทิน เรื่องที่ทำอยู่มันถูกมันควรหรือไม่ ฉันเชื่อว่าตัวทินเองก็น่าจะรู้แก่ใจ อย่าเอาความรักมาอ้างเพื่อกลับดำให้เป็นขาวเลย ถ้าคนที่รู้เรื่องไม่ใช่คุณพลอย พ่อแม่พี่น้องมีแต่ต้องอับอายขายหน้า ทินทนได้หรือ? ไม่ใช่แค่ครอบครัว ตัวทินกับตาเพชรเองก็จะเสื่อมเสีย เป็นขี้ปากชาวบ้านไปจนวันตาย คนอื่นเขาจะมองยังไง อนาคตเราจะเป็นยังไง เพียงเพราะเราสองคนเพริดไปกับความสนุกบัดสีพรรค์นี้ มันคุ้มกันแล้วหรือ?

.
.
.






ปลื้มมาก ชอบมาก ดีใจที่ได้อ่าน ถ้ามีโอกาสก็อย่าพลาดนะคะ



Create Date : 17 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 17 พฤศจิกายน 2558 13:50:44 น.
Counter : 9409 Pageviews.

12 comments
  
ไม่เคยอ่านงานเขียนของนาง .....
แต่จากที่สังเกตงานแปล การเลือกใช้คำ และรูปประโยค ก็....คือดีงาม
ตรงตัว เข้าใจง่าย และ สะอึก !

พอมาเจอรีวิว อยากเลยเห็นมั้ย ๆ .... ยืมใครอ่านดีละทีนี้ชั้น

ปอ.ลิง.... ดีงามพระรามแปด เก้า สิบ คนพระรามสองอย่างอิชั้น .... ก็อยากจะดีงามบ้างอะไรบ้าง #โหมดน้อยใจ
โดย: Prophet_Doll วันที่: 17 พฤศจิกายน 2558 เวลา:15:41:21 น.
  
จริงๆเคยเห็นสองเล่มนี้มาก่อน เพิ่งรู้ว่าคนแต่งคือคนนี้ จดๆไว้ก่อน ไม่รู้ว่ายังหาได้ไหม ค่ายนี้เหมือนจะหายากไงไม่รู้
โดย: kunaom วันที่: 17 พฤศจิกายน 2558 เวลา:19:10:01 น.
  
โห 5 เต็มเลยเหรอคะ
คุณเฟือง เป็นนักเขียนด้วยนั่นเอง มิน่าถึงแปลแล้วสำนวนดี
โดย: Serverlus วันที่: 17 พฤศจิกายน 2558 เวลา:21:19:35 น.
  
คุณ Pd เรื่องนี้สนุกนะคะ แนะนำๆ เป็นพีเรียด นุ่มละมุน พล็อตธรรมดานี่แหละค่ะ แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่ธรรมดา เห็นเขาว่ายังพอหาได้อยู่นะ อยากอ่านรีบหาน้อ ว่าแต่มาแซวเค้า อะๆ จัดให้ค่ะ ดีงามพระรามสอง

คุณอ้อม ดองมาเนิ่นนาน จนเรื่องนี้จะหมด น้ำแข็งในเปลวไฟก็หมด ช้าไปก้าวเดียวชีวิตเปลี่ยนเลย ฮือๆ อยากอ่านนน

คุณเอ้ คะแนนในใจโอค่ะ ปลื้ม คุณเฟื่องเขียนหลายเรื่อง โอเพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้เรื่องแรกเลย ที่เป็นพีเรียดอีกเรื่องหนึ่งชื่อน้ำแข็งในเปลวไฟ สองเล่มจบเช่นกัน ส่วนที่เหลือไม่น่าจะใช่พีเรียดแล้ว
โดย: ออโอ วันที่: 18 พฤศจิกายน 2558 เวลา:20:15:20 น.
  
น่าอ่านนนนนน

วันนี้โหวตเต็มแล้วง่ะ พี่กลับไทยถึงพรุ่งนี้นะ คงมาโหวตให้อีกทีจันทร์หน้าจ้าา

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 19 พฤศจิกายน 2558 เวลา:4:54:39 น.
  
พี่สาวไกด์ใจซื่อ ขอบคุณค่า ไม่โหวตก็ไม่เป็นไรค่า มาเยี่ยมเฉยๆ ก็ได้ เล่มนี้สนุกนะ โอชอบ
โดย: ออโอ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2558 เวลา:14:44:11 น.
  
มาโหวตให้นะจ๊ะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 23 พฤศจิกายน 2558 เวลา:9:18:31 น.
  
ขอบคุณมากค่าพี่สาวไกด์ฯ
โดย: ออโอ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2558 เวลา:23:03:49 น.
  
ยังมีขายไหม
โดย: เก่ง IP: 223.205.221.211 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2564 เวลา:15:57:23 น.
  
คุณเก่ง ไม่แน่ใจเลยค่ะ โอไม่ได้ตามเท่าไรด้วย แต่เท่าที่รู้มาคิดว่ายังไม่มีแพลนจะพิมพ์ใหม่นะคะ
โดย: ออโอ วันที่: 3 เมษายน 2565 เวลา:17:25:53 น.
  
เคยซื้อไว้เมื่อนานแล้วทั้งสองเล่มจำได้ว่าปกหนังสือไมใช่แบบนี้ แต่เพราะ ย้ายที่ทำงานบ่อย จนตอนนี้หาไม่เจอแล้ว เป็นหนังสือเล่มโปรดเลย กำลังหามือสองซื้อมาเก็บไว้
โดย: Mas IP: 1.47.14.1 วันที่: 9 เมษายน 2565 เวลา:2:29:20 น.
  
คุณMas คิดว่าน่าจะเป็นปกที่เป็นพิมพ์ก่อนหน้าปกนี้ค่ะ
โดย: ออโอ วันที่: 16 เมษายน 2565 เวลา:13:01:52 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ออโอ
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [?]



โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
New Comments