Group Blog All Blog
|
การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก Haruki Murakami เขียน ไปอ่านเจอที่ไหนสักแห่ง เขาบอกว่าถ้าอยากลองเริ่มอ่านผลงานของมูราคามิ เรื่อง 'การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก' เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ ก็เป็นดังนี้แล  การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก South of the Border, West of the Sun Haruki Murakami เขียน โตมร ศุขปรีชา แปล สำนักพิมพ์กำมะหยี่ 225 บาท 211 หน้า หลังปก บางครั้งแค่การมาสู่ของคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนแปลงอีกคนหนึ่งไปชั่วชีวิต เรื่องราวของชายสามัญ ผู้ดูคล้ายประสบความสำเร็จในทุกสิ่ง เป็นเจ้าของบาร์แจ๊ซชั้นดี มีครอบครัวเล็กๆ น่ารัก พรักพร้อมเงินทองข้าวของนอกกาย หากในใจยังคงครวญหารักแรกในวัยเยาว์ จนกระทั่งวันหนึ่งหญิงสาวจากอดีตผู้นั้นย้อนกลับมา ผมไม่อาจดำเนินชีวิตต่อไปอย่างนี้ได้ มันไม่ถูกต้อง ในฐานะมนุษย์ ในฐานะสามี ในฐานะพ่อ ผมต้องมีชีวิตอยู่เพื่อความรับผิดชอบของตัวเอง แต่ตราบใดที่ภาพหลอนเหล่านี้ยังล้อมรอบผมอยู่ ผมก็เหมือนเป็นอัมพาต เวลาฝนตกยิ่งแย่ไปใหญ่ เพราะผมจะหลงเพ้อไปว่าชิมาโมโตะอาจมาปรากฏตัว เปิดประตูเข้ามาเงียบๆ พาเอากลิ่นของสายฝนมากับเธอด้วย คุยกันหลังอ่าน เริ่มจากความฝังใจในวัยเด็ก ทำให้เขามีเธอเป็นเงาฝังในใจมาเนิ่นนาน ครั้งนั้น เขายังเด็กเป็นเด็กรุ่น ยังตื่นเต้นตื่นตา กระตือรือร้นดิ้นรนไขว่คว้า แสวงหาสีสันวันใหม่ที่่ใฝ่หา เขาจึงเดินจากเธอมา ครั้นเวลาผ่านไป กลับพบว่า ความจริงที่พบไม่ตรงกับความฝันที่เป็น วันเวลาวัยเยาว์จำกัด พลังและความสดใสก็จำกัดเช่นเดียวกัน เขาใช้ชีวิตอย่างเฉื่อยชาไปกับความว่างเปล่าประจำวัน ในตอนที่คิดว่าโลกคงเป็นเช่นนี้จนกัลปาวสาน โลกก็พลิกกลับอีกครั้ง เพื่อให้โอกาสเขา โอกาสที่เขาได้เจอคนที่ดี มีครอบครัวที่ดี มีโอกาสที่ดี ชีวิตที่รุ่งโรจน์และมีความหมาย แต่แล้วกลับไม่ใช่ เมื่อเงาของรักในวัยเยาว์เดินเข้ามา ผู้หญิงที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในคืนฝนตก +++ ไม่อยากเขียนเลยอะ รู้สึกเขียนยาก อะ ตั้งสติก่อน นี่บอกตัวเองนะคะ ฮ่าๆ อันดับแรก โอชอบวิธีคิดและมุมมองในการถ่ายทอดของผู้เขียน รู้สึกเลยว่าเขาเป็นคนช่างสังเกตช่างจดจำ มองทุกสิ่งรอบตัว สำรวจจิตใจ สัมผัส และถ่ายทอดมันออกมา จังหวะมันใช่ ความรู้สึกมันได้ ชอบการร้อยเรียงเรื่องราวมาก เหตุการณ์แทบจะไม่มีอะไรโลดโผน แต่อ่านแล้วต้องอ่านต่อ อยากรู้ต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีทางคาดเดาได้ โอไม่ได้บอกว่าเรื่องนี้สนุก ตื่นเต้น หรือเติมเต็ม อันที่จริงมันตรงกันข้ามด้วยซ้ำ แต่ทั้งที่เป็นอย่างนั้น กลับไม่สามารถหยุดอ่านได้ มันเจ๋งตรงนี้แหละ ต้นถึงกลางเรื่อง โอคิดว่าผู้อ่านจะรู้สึกคล้อยตามไปกับเรื่องราวได้ง่าย เพราะผู้เขียนหยิบประเด็นที่ง่ายต่อการเข้าถึงมาเล่า ความทรงจำที่สวยงามวัยเด็ก แน่นอนทุกคนมีวัยเด็กที่ผ่านมา ทุกคนมีความทรงจำ ซึ่งมีทั้งทุกข์สุขเคล้ากัน เพื่อนสมัยเด็กที่เข้าใจเราทุกเรื่อง มันต้องมีสักคนแหละน่า ที่เหมือนเกิดมาเพื่อเรา ร่วมทำเรื่องที่แม้จะบ้าบอคอแตก หรือคนอื่นไม่เข้าใจแค่ไหนกับเรา เรื่องผิดพลาดในอดีตที่อยากแก้ไข คนในอนาคต ย่อมมองเห็นข้อผิดพลาดของคนในอดีต มันต้องมีเรื่องสักเรื่อง (หรือหลายเรื่อง) ที่ก่อให้เกิดผลต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน ซึ่งแน่นอนว่าเราไม่สามารถกลับไปแก้ได้แล้ว ความผิดหวังในปัจจุบัน ตอนเด็กมองเห็นภูเขาสวยงาม โตแล้วปีนขึ้นไป บ้างหมดแรงก่อนถึงยอด บ้างถึงแล้วกลับพบว่าภูเขาลูกนี้มันไม่สวยสมใจเหมือนที่เคยเห็นจากตีนเขา ความฝันที่ไม่จบสิ้น มีความฝัน มีความหวัง จึงเป็นมนุษย์ ทำให้สุขได้ ก็ทุกข์ได้ หลายครั้งที่เรานึกว่าพอถึงจุดนี้แล้วจะพอ แต่แล้วมันกลับว่างเปล่าอีกครั้ง เพื่อที่จะถูกเติมเต็มครั้งใหม่ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เนื้อเรื่องเล่าตั้งแต่ตัวเอก ฮาจิเมะ ยังวัยเยาว์ ก้าวสู่วัยรุ่น เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ทำงาน สร้างครอบครัว ผู้อ่านจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวละครนี้ตลอดเวลา ผู้เขียนให้ฮาจิเมะเป็นตัวแทนของมนุษย์ ฮาจิเมะไม่ใช่คนดี ฮาจิเมะเป็นแค่คนธรรมดา โอไม่ชอบตัวละคร ไม่ชอบเรื่องราว และโอก็คิดว่าผู้เขียนไม่ได้ต้องการให้ผู้อ่านชอบตัวละครนี้ เพียงแต่ฮาจิเมะเป็นตัวแทนของสิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธได้ อาจจะเป็นกิเลส อารมณ์ ความหวัง ความฝัน หรือความจริง อาจจะเป็นอะไรก็ได้ กลางเรื่องเป็นต้นไป ที่ผู้เขียนเริ่มระบายสีสันฉวัดเฉวียนเข้ามา ก็ขึ้นอยู่กับผู้อ่านแล้วว่าจะรู้สึก จะคิด จะจินตนาการอย่างไร ส่วนตัวโอมีทั้งชอบ ไม่ชอบ เข้าถึง และเกินขอบเขตที่จะนึกถึง เนื้อเรื่องเหมือนเลโก้มากกว่าจิกซอว์ ไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง ไม่มีภาพสำเร็จให้เห็น มีแต่ชิ้นส่วนมาให้ แล้วขึ้นอยู่กับคุณแล้วละว่าจะต่อหรือสร้างเป็นอะไร คุณเห็นอะไรในชิ้นส่วนที่ให้มานี้ อ่านจบแล้วรู้สึกบอกไม่ถูก มันปนเปหลากหลายมาก ปาดาวให้ไปก่อน 4.5 ดาว ข้อหาทำอิฉันค้างจนนอนไม่หลับ หลอนความรู้สึกมาก และทำให้โอจบไม่ได้ตรงนี้ ต้องเขียนต่อ นี่ยิ่งโง่อยู่ ฮ่วย ระบายบันทึก โอวิเคราะห์ไม่เก่งนะคะ จะขอเดาผสมโม้แหลก . . . ***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ ถ้ายังไม่ได้อ่านหนังสือ หยุดอยู่แค่บรรทัดนี้นะคะ*** (เปิดใน PC คลิกเมาส์ค้างไว้แล้วลากยาวๆ หรือกด ctrl+A เปิดในมือถือ กรณีเปิดโดยใช้ desktop version ใช้นิ้วกดค้างไว้ให้ขึ้นแถบหัวท้าย ลากท้ายมาให้สุด กรณีเปิดโดยใช้ mobile version ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น เพราะจะไม่เห็นส่วนที่โอทำแถบกันสปอยล์ อ่านได้ตามปกติ) . . . . . . . ผู้เขียนเลือกจบปลายเปิดค่ะ ใครใคร่คิดอย่างไร คิดโลด ข้อเอ หญิงสาวในคืนฝนตกไม่มีอยู่จริง พูดง่ายๆ คือฮาจิเมะเอาความรู้สึกติดค้างในอดีตมาสร้างจินตนาการหลอกตัวเอง แรกเริ่มอย่างค่อยเป็นค่อยไป ต่อมาเริ่มลึกซึ้งจริงจัง จนสร้างตัวละครนี้ขึ้นมาในวันฝนตก ทำไมต้องวันฝนตก โอคิดเอาเองว่าวันฝนตกเป็นวันที่เรารู้สึกเดียวดายได้ง่ายที่สุด ฮาจิเมะจึงหลุดจากปัจจุบันเข้าสู่โลกของชิมาโมโตะในจินตนาการ โอค่อนข้างเทน้ำหนักความเชื่อของตัวเองไปในข้อนี้มากที่สุด จากชื่อเรื่อง South of The Border, West of the Sun (ใต้ชายแดน ตะวันตกของดวงอาทิตย์) ซึ่งเป็นท่อนในบทเพลงที่ฮาจิเมะฟังกับชิมาโมโตะบ่อยๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ฮาจิเมะบอกไว้ว่า ตอนเด็กๆ เขาเชื่อว่ามันต้องมีอะไรพิเศษอยู่ทางทิศใต้แน่ๆ แต่ความจริงแล้วมันก็แค่กล่าวถึงสิ่งที่แสนธรรมดาอย่างเม็กซิโก (ทางใต้ของอเมริกา) นั่นเอง และแม้ภายหลังถึงฮาจิเมะจะรู้ว่าเพลงนี้กล่าวถึงประเทศเม็กซิโก เขาก็ยังเชื่อว่ามันต้องมีอะไรพิเศษอยู่ทางทิศใต้อยู่ดี ชิมาโมโตะก็เปรียบเหมือนทิศใต้ของชายแดน เป็นสิ่งที่ฮาจิเมะคิดไปเองว่ามันมีอยู่ แต่จริงๆ แล้วมันก็เป็นเพียงแค่จินตนาการ สิ่งที่สนับสนุนความคิดนี้มีตอนท้ายๆ เงินในลิ้นชักหายไป ตรงนี้อธิบายไว้ว่า การจะแยกว่าอะไรจริงหรืออะไรเท็จนั้น ต้องมีข้อเท็จจริงหักล้างเด็ดขาด และหลักฐานเชื่อมโยงความจริงและเท็จคือเงินในลิ้นชัก เมื่อไม่มีเงิน ชิมาโมโตะจึงไม่มีจริง อิซูมิในกระจก อิซูมิเป็นแฟนคนแรกของฮาจิเมะ และเป็นอีกคนที่ฮาจิเมะรู้สึกติดค้าง หลังจากฮาจิเมะรู้ข่าวคราวของเธอผ่านเพื่อน รู้ว่าเธอมีชีวิตที่แย่ ทั้งที่ตอนนั้นเขามีชีวิตที่ดีก็ยิ่งรู้สึกผิด หลังจากรู้ว่าชิมาโมโตะจากไป (ไม่ว่าจากในฝันหรือจากความจริง) เขาก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเป็นชิมาโมโตะ ถัดจากนั้นก็อิซูมิ หญิงสาวที่เขารู้ว่าเป็นอิซูมิอยู่ในรถแท็กซี่ เขามองผ่านกระจก เห็นใบหน้าเธอว่างเปล่า --- ผมลูบไล้ใบหน้าไร้ใบหน้านั้นผ่านกระจกอย่างช้าๆ อิซูมิไม่ได้เคลื่อนไหวกล้ามเนื้อแม้สักมัดหรือแม้กระทั่งกะพริบตา เธอตายแล้วกระนั้นหรือ เปล่า หามิได้ เธอยังมีชีวิตอยู่ อยู่ในโลกที่ไร้การกะพริบ ในโลกเงียบงันดิ่งลึกเบื้องหลังกระจก เธอยังมีชีวิตอยู่ และริมฝีปากของเธอ โดยมิได้ขยับ ได้เอ่ยเอื้อนถึงความว่างเปล่าไม่มีที่สิ้นสุด --- หน้า 201 กระจกเป็นตัวแทนของเงาสะท้อนสิ่งที่เป็น จิตใต้สำนึกของฮาจิเมะติดค้างอิซูมิ ฮาจิเมะมองเห็นอิซูมิในตัวเอง และเธอก็อยู่ในตัวเขาตลอดมา --- อิซูมิรอคอยผมที่นั่น เธออยู่ ณ ที่แห่งหนึ่งตลอดมา เฝ้าคอยผม ที่บางมุมถนน หลังบานกระจกรถ รอคอยให้ผมปรากฏตัว เฝ้ามองผม ผมเพียงแต่ไม่เคยสังเกต --- หน้า 202 อิซูมิในกระจกเป็นตัวแทนของการสำรวจจิตใจตัวเองของฮาจิเมะ ที่ผ่านมาฮาจิเมะมัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องที่ตัวเองต้องการ ไม่ว่าธุรกิจหรือชิมาโมโตะ จนหลงลืมหลายอย่างไป คนรอบตัว คนที่ติดค้าง หรือจิตสำนึกในจิตใจตัวเอง หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ฮาจิเมะจึงเริ่มปล่อยวางเรื่องของชิมาโมโตะ --- ภายในความมืดนั้น ผมเห็นสายฝนร่วงหล่นลงไปในทะเล ฝนตกลงบนทะเลกว้างอย่างอ่อนโยน ไม่มีใครอยู่ที่นั่นอีก ไม่มีใครเห็นฝน ฝนจู่โจมพื้นผิวของทะเล ทว่ากระทั่งปลาก็ยังไม่รู้ว่าฝนตก --- หน้า 210-211 ฮาจิเมะเปรียบสายฝนกับชิมาโมโตะ (หรือความจำ หรือความฝัน หรือความต้องการ หรือความยึดติด หรือกิเลส) สุดท้ายก็ร่วงหล่นไป แต่ไม่ได้หายไปไหน ฝนกลายเป็นหนึ่งเดียวกับทะเล เหมือนกับฝนอีกหลายเม็ด หลายครั้ง ที่ตกลงไป มีคนมากมายสูญเสียความฝันหรือความหวังไป แต่ความฝันหรือความหวังนั้นไม่ได้หายไปไหน มันแค่รอเวลากลั่นตัวเป็นหยดน้ำ และตกลงมากลายเป็นฝนครั้งใหม่ แม้ไม่ใช่หยดเดิม แต่ก็ไม่หมดสิ้น ความฝันหรือความหวังก็เช่นกัน บรรทัดสุดท้ายนี่ก็ยังอุตส่าห์เขียนแบบกำกวม ใจคอจะให้ตีความเองแต่ต้นจนจบใช่ไหมคะ //โหยหวน --- ก่อนที่ใครบางคนเดินเข้ามาวางมือลงบนไหล่ของผมอย่างอ่อนโยน ความคิดคำนึงของผมล้วนเป็นเรื่องทะเล --- หน้า 211 ใครคนนั้น โอก็ไม่คิดว่าจะเป็นใครอื่นไปได้นอกจากศรีภรรยา ยูกิโกะ แต่ตัวประโยคมันสามารถสื่อความได้ว่า ฮาจิเมะจดจ่ออยู่แค่ฝนที่กลายเป็นทะเล ซึ่งก็คือชิมาโมโตะ หรือ ก่อนหน้านี้ความคิดของฮาจิเมะมีแค่ชิมาโมโตะ แต่หลังจากนี้จะไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ยูกิโกะต่างหากคือคนที่ฮาจิเมะจะให้ความสำคัญ โอให้น้ำหนักไปที่ความหมายหลังนะ ข้อบี ชิมาโมโตะมีตัวตนอยู่จริงๆ นั่นละ เหตุการณ์ทั้งหมดที่ฮาจิเมะพบเจอเกิดขึ้นจริง แต่ชิมาโมโตะอาจจะมีข้อจำกัดอะไรสักอย่างที่ทำให้ตัดสินใจเช่นนั้น เช่น อาจจะเป็นเมียเก็บใครสักคน เฉพาะวันที่ฝนตกถึงจะหนีออกจากบ้านมาหาชายคนรักในวัยเด็กได้ สูญเสียลูก สูญเสียความทระนงของตัวเอง เลยอยากฆ่าตัวตาย จะลากฮาจิเมะไปด้วย แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนใจ เงินในลิ้นชักนั่นก็อาจส่งใครสักคนมาแอบเก็บไปเพื่อตัดความสัมพันธ์ ข้อนี้ก็เป็นไปได้สูงเช่นกัน แต่ไม่ว่าชิมาโมโตะในวันฝนตกจะมีตัวตนจริงหรือไม่ โครงเรื่องเดิมก็ไม่ได้เปลี่ยนหรือถูกลดทอนความสำคัญไป ไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ชิมาโมโตะมีอิทธิพลต่อความคิดของฮาจิเมะอย่างมาก ข้อซี จงเป็นแฟนตาซีไปซะเถอะ! ชิมาโมโตะเป็นภูต วิญญาณ ผีสาว ที่ออกมาได้แค่วันฝนตก ชิมาโมโตะอาจตายไป แต่จิตใต้สำนึกยังคิดถึงผู้ชายคนแรกที่ปลื้มอยู่ เลยตามมาถึงที่ทำงานผู้ชาย สุดท้ายอยากลากผู้ชายให้ตามไปอยู่ในโลกของตนด้วย แต่แล้วกลับเปลี่ยนใจ ค่ะ คิดให้มันเป็นแฟนตาซี มันก็จะเป็นแฟนตาซีค่ะ สามารถเป็นไปได้เหมือนกัน แน่นอนว่าไม่ว่าชิมาโมโตะจะเป็นใครหรืออะไร เรื่องก็ไม่ได้เปลี่ยนเช่นเดิม ยังอาจมีข้อดี อี เอฟ จี อีกมากมายแล้วแต่คุณผู้อ่านจะคิด สังเกตว่าเรื่องล้วนมีจุดเชื่อมโยงและปล่อยว่าง มีข้อต่อมากมายที่เราเสริมเติมแต่งเข้าไปได้ ส่วนตัวนะ โอไม่คิดว่าฮาจิเมะจะปลื้ม หรือรักชิมาโมโตะแบบมาก มากกก อะไรอย่างนี้ โอคิดว่าส่วนใหญ่แล้วเป็นความยึดติด เสียดาย และเสียใจมากกว่า ชิมาโมโตะเป็นอดีตที่เขากลับไปแก้ไขไม่ได้ เหมือนหลายๆ คนที่มัวแต่นึกเสียใจกับเรื่องที่ทำพลาดไปแล้วในอดีต จิตใจก็มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับสิ่งนั้น จนลืมมองปัจจุบันและคนใกล้ตัว เหมือนตอนสมัยเด็ก ที่ฮาจิเมะตอบคำถามของแม่ว่าคิดอย่างไรถ้ามีพี่น้อง แล้วชิมาโมโตะก็เข้าใจ เธอเปรียบพวกเขาเหมือนปูนซีเมนต์ เมื่อเวลาผ่านไปพอแห้งแล้ว มันก็แข็งตัวอยู่อย่างนั้น ไม่อาจเป็นอย่างอื่นนอกจากซีเมนต์ เหมือนที่ยูกิโกะพูดว่า --- "...คุณคิดว่าคุณเป็นคนเดียวที่ถูกตามล่าหรือ คุณผิดแล้ว คุณไม่ใช่คนเพียงคนเดียวที่โยนอะไรบางอย่างทิ้ง ไม่ใช่คนเดียวที่สูญเสียอะไรไป คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดไหม" --- หน้า 208 เฮ้อ จบสักที เรื่องนี้มันมีสัญลักษณ์และต้องใช้จินตนาการตีความเยอะเหมือนกันนะนี่ . . . ในโลกที่ผมอาศัยอยู่ คนทั่วไปเชื่อกันว่าลูกคนเดียวนั้น พ่อแม่จะต้องตามใจจนเสียเด็ก อ่อนแอ และเอาแต่ใจตัวเอง ผู้คนเคยเชื่อกันจริงจังอย่างนั้น เชื่อเหมือนเชื่อทฤษฎีซึ่งได้รับการยอมรับแล้ว อย่างเช่น ยิ่งปีนเขายิ่งสูงขึ้นไป ความกดอากาศจะยิ่งลดต่ำลง หรือวัวตัวเมียก็ย่อมต้องให้นม ผมจึงเกลียดนักเวลามีใครถามว่าผมมีพี่น้องกี่คน เพียงได้ยินว่าผมไม่มีพี่น้องเลย ผมคิดว่าพวกเขาล้วนมีปฏิกิริยาสะท้อนกลับแบบนี้ ลูกคนเดียวเหรอหือ ถูกตามใจ อ่อนแอ แล้วก็เอาแต่ใจตัวเองละสิ ปฏิกิริยาพิมพ์เดียวกันเหล่านั้นทำให้ผมเอือมระอาและเจ็บปวด แต่สิ่งที่รู้สึกเหนื่อยหน่ายและทำร้ายผมจริงๆ กลับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือข้อเท็จจริงที่ว่า สิ่งที่คนเหล่านั้นพูดกันน่ะ ล้วนแต่ถูกต้อง ผมเคยถูกตามใจ อ่อนแอ และเอาแต่ใจตัวเองจริงๆ หน้า 7-8 บทที่ 1 . . .
อ่านรีวิวจบแล้วก็มึน ไม่ใช่แนวที่เราชอบสักเท่าไหร่
แค่อ่านรีวิวก็รู้สึกหนักๆหน่วงๆยังไงบอกไม่ถูก ออโอ Book Blog โดย: เรียวรุ้ง
  วันที่: 2 มิถุนายน 2560 เวลา:10:39:51 น.สารภาพว่า อ่านงานของมุราคามิ ไม่รอดค่ะ ลองมา 2 เล่มแล้วถอดใจ
โดย: Serverlus
วันที่: 2 มิถุนายน 2560 เวลา:20:28:20 น.สวัสดีค่า คุณโอ
มูราคามิเล่มนี้ยังไม่มีเลย น่าสนใจค่ะ อ่านหลายเล่มอ่านยากอยู่ค่ะ ชอบแต่บอกไม่ถูกค่ะ เอาไว้หาอ่านบ้าง ขอบคุณสำหรับรีวิวค่า  โดย: lovereason
 วันที่: 2 มิถุนายน 2560 เวลา:21:28:03 น.พี่สาวไกดฯ โอเริ่มที่เรื่องนี้เรื่องแรกเลยค่ะ ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ
คุณรุ้ง จริงๆ โอเข้าใจเลย ขอบคุณที่โหวตให้ค่ะ คุณเอ้ โอเลือกเรื่องนี้มาเพราะอ่านเจอว่าเรื่องนี้อ่านง่ายสุดนี่แหละค่ะ ลองอีกสักเล่มไหมคะ  คุณนุ่น โอว่าต้องอ่านยากทุกเล่มแน่เลย ขอบคุณที่โหวตให้นะคะ  คุณnewyorknurse ขอบคุณที่โหวตให้ค่า  โดย: ออโอ
 วันที่: 3 มิถุนายน 2560 เวลา:21:48:40 น.อ่านแล้วเช่นกัน แทบจะไม่รอด แต่ก็โอเค และยังอยากตามหาเล่มอื่นๆมาอ่านด้วยค่ะ
โดย: settembre
วันที่: 5 มิถุนายน 2560 เวลา:19:07:39 น.คุณsettembre เป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย แต่โอเข้าใจค่ะเพราะโอรู้สึกเหมือนกัน
 โดย: ออโอ
วันที่: 6 มิถุนายน 2560 เวลา:17:24:12 น.เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ เราสามารถจับใจว่าได้หนึ่งบรรทัดค่ะ 55+ นอกนั้นเราคิดว่าเป็นน้ำซะเยอะ
โดย: kunaom
วันที่: 24 มิถุนายน 2560 เวลา:17:53:24 น.โห คุณโอเก่งมากค่ะ ตีความหมายได้ลึกซึ้งทีเดียว เราอ่านจบแล้วยังงงอยู่เลยค่ะ
โดย: หยก IP: 49.237.8.92 วันที่: 19 เมษายน 2565 เวลา:21:57:48 น.
คุณหยก โอก็คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ เวลาเขียนออกมาก็เหมือนได้เรียบเรียงความคิดที่วุ่ยวายให้ออกมาเป็นระเบียบมากขึ้น ขอบคุณที่ชอบนะคะ
โดย: ออโอ
วันที่: 16 สิงหาคม 2565 เวลา:15:00:05 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
แต่พี่เริ่มอ่านด้วย ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย
ลองหามาอ่านดูนะ
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Review Food Blog ดู Blog
kae+aoe Parenting Blog ดู Blog
mambymam Music Blog ดู Blog
สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog
คนบ้านป่า Home & Garden Blog ดู Blog
Rinsa Yoyolive Review Travel Blog ดู Blog
Close To Heaven Review Food Blog ดู Blog
ออโอ Book Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น