Group Blog All Blog
|
เจ็ดอาถรรพ์ ชิงชิว เขียน สนใจเพราะผู้แปล ตกลงใจซื้อเพราะมีคนบอกว่าจิ้นได้  เจ็ดอาถรรพ์ Seven Rings ชิงชิว เขียน มิราทิพย์ แปล สำนักพิมพ์ CRIME&MYSTERY ในเครือ NANMEEBOOKS 395 บาท 656 หน้า หลังปก หนึ่งหนังสือนวนิยายเก่าแก่ปรัมปรา หนึ่งเรื่องราวปริศนาสุดคาดเดา หนึ่งความลับที่ซุกซ่อนใต้ฝุ่นผงแห่งกาลเวลา หนึ่งการขับเคี่ยวชิงดำของผู้ใช้ไสยศาสตร์อันน่าตื่นตะลึง โจวเจวี๋ยได้พบหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "เจ็ดอาถรรพ์" โดยบังเอิญ นับจากนั้นเขาก็เผชิญเรื่องราวแปลกประหลาดไม่หยุดหย่อน โครงเรื่องพิสดารในหนังสือค่อยๆ ซ้อนทับกับชีวิตจริงทีละน้อย ทุกคนที่ได้อ่านหนังสือล้วนประสบเหตุลึกลับ ราวกับความเขากลายเป็นหนึ่งในคนทั้งเจ็ดที่โดนอาถรรพ์ เรื่องราวพัวพันถึงสุสานโบราณและอาคมฟื้นคืนชีพเก่าแก่ ปริศนายิ่งขมวดปม "คน" ที่ไม่ใช่คนค่อยๆ ปรากฏตัวเพิ่มขึ้น จนพวกเขาเริ่มแยกไม่ออกว่าใครบ้างที่เป็นคนจริงๆ... คุยกันหลังอ่าน นี่ฉันหลวมตัวมาได้อย่างไร ปกติไม่อ่านเลยสยองขวัญผีเผออะไรนี่ ผลเป็นยังไงน่ะเหรอ ก็กลัวน่ะสิ กระดานลั่น ประตูเปิดเอง ทุกทีอยู่ได้ไม่มีอะไร แต่พออ่านนี่สะดุ้งทุกอย่าง เข้าห้องน้ำตอนกลางคืนอย่าหวัง อั้นไปค่ะ ตอบสองคำถามที่คิดว่าคนสงสัย 1. น่ากลัวจริงค่ะ 2. จิ้นได้จริงค่ะ แต่น่ากลัวแบบก็อ่านได้นะ ช่วงครึ่งเล่มหลังเนื้อหาเปลี่ยน โทนเลยเปลี่ยนตาม ไม่น่ากลัวเท่าครึ่งแรกแล้ว (หรือโอชินก็ไม่แน่ใจ) ส่วนจิ้นยังไง ในเรื่องจะมีสองคู่ที่จิ้นได้ มีสถานการณ์นำให้คิดตลอด มีความอาทรเป็นพิเศษ จับไม้จับมือ (รวมถึงต่อยเตะถีบ) โอบ จับคู่ทำภารกิจ แต่โดยรวมก็ไม่ได้หวานแหววอะไรเพราะหนีผีกับตามล่าปริศนากันทั้งเรื่อง เนื้อเรื่องเล่าถึงตัวเอก โจวเจวี๋ย ซึ่งทำงานเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ในห้องสมุดเก่าแก่แห่งหนึ่ง ไปพบหนังสือประหลาดชื่อ "เจ็ดอาถรรพ์" ตัวหนังสือเหมือนมีแรงดึงดูดให้เขาอ่าน สุดท้ายเขาก็อ่านไป อ่านได้ไม่เท่าไร หนังสือก็หายไป และจะกลับมาหาเขาเมื่อเวลาผ่านไป รวมถึงเริ่มมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นกับตัวเขารวมทั้งคนรอบตัว โจวเจวี๋ยเป็นนักศึกษาปีสองในคณะคติชนวิทยา เขาพักหอพักกับเพื่อนอีกสามคนมาหนึ่งปีแล้ว จึงสนิทกันเป็นพิเศษ เรียกกันด้วยฉายา มีพั่งซาน (เจ้าอ้วนสาม) รูปร่างอ้วน ใจปลาซิว โซว่โหว (เจ้าลิงผอม) รูปร่างเล็ก ถนัดการต่อสู้ และเฝิงเหลาจิ่ว ซึ่งท่าทางคล้ายปัญญาชนในอดีต ส่วนตัวโจวเจวี๋ย เพื่อนๆ เรียกเขาว่า เหล่าเอ้อร์ (เจ้ารอง) ละเอียดอ่อน เป็นกุนซือของกลุ่ม ในปีนี้มีวิชาบังคับที่โจวเจวี๋ยต้องเรียนกับเฉินเฮ่า รุ่นพี่ที่หัวดีแต่มีข่าวเสียๆ หายๆ ว่ากันว่าเฉินเฮ่าสามารถจำทุกสิ่งที่เคยผ่านตาได้ เขาจึงเรียนจบปริญญาเอกได้อย่างรวดเร็ว โจวเจวี๋ยเล่าเรื่องแปลกในหนังสือให้เพื่อนๆ ฟัง ในที่สุดเพื่อนทุกคนก็อ่านหนังสืออาถรรพ์ไปกับเขาด้วย "เจ็ดอาถรรพ์" กล่าวถึงสมัยสงครามจีนกับญี่ปุ่น คนหนีตายอลหม่าน ตัวเอกของเรื่องคือหลินซี่ว์ ซึ่งเป็นแพทย์ทหารในตอนนั้น ไปเจอกับสองชายหญิงโดยบังเอิญ เขาได้รับห่อประหลาดห่อหนึ่งและคำสั่งเสียมาจากคนใกล้ตาย ซึ่งทำให้เกิดเรื่องร้ายแรงต่างๆ ตามมา อ่านหนังสือได้ไม่นานก็เกิดเหตุร้ายขึ้น เมื่อเฝิงเหลาจิ่วกระโดดตึก และตายไป ทุกคนหวาดกลัวมาก ตอนนั้นเองที่โจวเจวี๋ยรู้ว่าเฉินเฮ่ารู้จัก "เจ็ดอาถรรพ์" เพราะพี่สาวของเขาก็หายไปเพราะหนังสือเล่มนี้เมื่อห้าปีก่อน พวกเขาจึงปรึกษาเฉินเฮ่าถึงวิธีรับมือกับหนังสือ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็พัฒนามาจากเรื่องอาถรรพ์ทั้งหลายที่เผชิญ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ เฝิงเหลาจิ่ว เพื่อนที่ตายไป อยู่ๆ ก็กลับมาเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อน... เล่มหนา เนื้อเรื่องเยอะมาก ครึ่งเล่มแรกเป็นความน่ากลัวที่ทั้งจากสิ่งที่พวกโจวเจวี๋ยเจอ และความน่ากลัวจากเรื่องเล่าในหนังสือ "เจ็ดอาถรรพ์" ที่หลินซี่ว์ ตัวเอกของหนังสือเจอ ส่วนครึ่งหลังเป็นข้อมูลต่างๆ ที่นำมาเป็นเบาะแสในการไขปริศนาของ "เจ็ดอาถรรพ์" ความรู้สึกตอนอ่าน งงค่ะ มึนมาก โอย่อยข้อมูลไม่ทัน คนเขียนอัดข้อมูลมาให้ แต่โอไม่สามารถนำมาปะติดปะต่อร้อยเรียงเรื่องได้ ปริศนาสิ่งประหลาดเก่ายังไม่เข้าใจ เรื่องใหม่ก็มาให้งงเพิ่มอีกละ แล้วเนื้อเรื่องจะเป็นลักษณะจริงปนเท็จ เราไม่รู้ว่าอันไหนจริงอันไหนเท็จจนกว่าจะท้ายสุด อีกอย่างที่รู้สึกคือความไม่ต่อเนื่องของเรื่องราวและอารมณ์ ไม่ลื่นไหล โอถูกทิ้งไว้ ไม่ถูกชักพาไปพร้อมกับการก้าวเดินของตัวละครในเรื่อง ตอนอ่านจะเกิดคำถามตลอด ไม่เข้าใจว่าทำไมทำอย่างนี้ ไม่เข้าใจว่าทำไมคิดอย่างนั้น พูดแบบโน้น โอรู้สึกว่าคนเขียนทิ้งคนอ่าน ลืมนึกว่าในมุมของคนอ่านที่ไม่เคยรู้เรื่องราวมาก่อนจะรู้สึกอย่างไร การจำลองการคิดของตัวละครในเรื่องและความรู้สึกคนอ่านครั้งแรกที่มีให้เลยไม่ไปทิศทางเดียวกัน (ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับการทำปริศนา ทิ้งปม หรือหักมุม เพราะกรณีนี้ คนเขียนต้องคิดล่วงหน้านำคนอ่านหลายก้าว ไม่ใช่เลี้ยวคนละทาง) เนื้อเรื่องและตัวละครก็ยังไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ หลายส่วนดูจับใส่มา หลายเหตุการณ์ดูคนเขียนสนุกที่จะใส่จนเกินไป แกนหลักของเรื่องยังไม่มั่นคง คนอ่านเลยยากจะจับประเด็น ตอนจบปริศนาคลี่คลายเป็นส่วนใหญ่ แต่ยังมีปลีกย่อยที่โอรู้สึกว่าคือช่วงที่คนเขียนสนุกเกินไป อยากให้เนื้อเรื่องมีกลิ่นอายความหลอน จนลืมทิ้งไว้ *เปิดเผยเนื้อหาสำคัญ* . . . จุดที่สงสัย (และนึกออกตอนนี้) - ศพในหีบที่หอสมุดคือใคร - เยี่ยเหว่ยเป็นใครกันแน่ (ในเรื่องบอกเหมือนเขาไม่ใช่คน) - รุ่นแรกและรุ่นก่อนมีการพูดถึงการทำเลียนแบบคนตายเพื่อก่อให้เกิดความกลัว "สิ่งนั้น" จะไม่มารังควาน แต่โจวเจวี๋ยและพวกไม่มีใครสนใจทำเพื่อความปลอดภัยเลย - ท่าทางที่เฉินหรูหลานบอกใบ้หลังเหตุการณ์รถไฟตกรางคืออะไร - โจวเจวี๋ยกลับมาเจอพวกเฉินเฮ่าได้อย่างไร - คนในหมู่บ้านอินปิงที่โจวเจวี๋ยรู้สึกคุ้นเป็นเพราะอะไร - มือปริศนาที่คอยดึงพวกขณะปีนหน้าผาทางเข้าสุสานคือใคร จุดที่มีผลทำให้โอตามตัวละครไม่ทัน และไม่อิน - โจวเจวี๋ยจะได้รับข้อมูลมากกว่าที่บอกเพื่อนเสมอ โอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่บอกคนอื่นให้ครบ - ความสัมพันธ์ระหว่างโจวเจวี๋ยกับเฉินเฮ่า ทำไมเฉินเฮ่าต้องปักใจกับโจวเจวี๋ยขนาดนั้น (จนดูจงใจให้จิ้นเลย) และเกิดคำถามซ้ำๆ ถึงการทิ้งหรือไม่ทิ้งกันตลอด - เยี่ยเหว่ยจูบโซว่โหวทำไมคะ ขอเหตุผลหนูหน่อย ถึงอยากจิ้นแต่ไม่ใช่เอะอะก็ใส่มาแล้วจะจิ้นเสมอนะเออ - การใส่ปริศนาเจ็ดคน คนหนึ่งต้องเป็นผี ทำให้โอลุ้นมาก และเกือบจะเป็นประเด็นหลักในครึ่งแรก แต่คนเขียนเบี่ยงประเด็นไปที่แผ่นดินเหนียวซะนี่ ทั้งๆ ที่เจ้าแผ่นดินเหนียวในรุ่นโจวเจวี๋ยนี่เก็บรวมๆ อย่างไร้ค่าด้วย แถมตอนแรกก็ยังไม่มีใครครอบครอง - โอไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องให้ไปอยู่ในเหตุการณ์รถไฟตกรางแฮะ ระหว่างทางไม่ใช่ประเด็น แต่ให้ซ้ำรอยเพื่อจะได้รู้คำใบ้ที่ปลายทางเหรอ หรือยังไง - สองคนแก่ในหอสมุดไม่เล่าถึงอีกเลย สรุปตามความเข้าใจ ไม่รู้ถูกหรือเปล่า มีความมั่วและมึนงงผสมอยู่ไม่น้อย ***เปิดเผยเนื้อหาสำคัญอย่างยิ่งยวด เพราะเป็นสรุปเรื่องราวทั้งหมด ยังไม่อ่านหนังสืออย่าอ่าน เพราะจะไม่ได้ลุ้น และถึงอ่านก่อนก็ไม่เข้าใจหรอก จริงๆ)*** . . . 1. หนังสือไม่มีอาถรรพ์ แต่มีความแค้นของวิญญาณที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม ซึ่งก็คือชุ่ยเหนียงและราชินีแห่งชนเผ่า ชุ่ยเหนียงอยากล้างแค้นหูจื่อ ส่วนราชินีแห่งชนเผ่าต้องการได้รับการปลดปล่อย พวกนี้เป็นแรงผลักดันให้คนที่อ่านหนังสือติดบ่วงต้องหาคำตอบจนไปที่สุสานและทำพิธีให้เสร็จสิ้น 2. ที่มีอาถรรพ์คือแผ่นดินเหนียว ซึ่งมีวิญญาณร้ายของปรมาจารย์ที่ถูกฆ่าอยู่ ซึ่งที่ตามล่าเพราะต้องการตัวตายตัวแทนมาสะสมพลัง เหมือนเป็นสิ่งที่ไม่มีความคิด แต่ทำไปเพราะจิตใต้สำนึก 3. หูจื่อและพรรคพวกตั้งใจมาประกอบพิธีในสุสาน ไม่ได้หลงมาหลบภัยตามคำกล่าวแต่แรก น่าเสียดายที่ไม่สำเร็จ มีพรรคพวกคนหนึ่งตายไป หูจื่อจึงหาคนนอกมาเป็นตัวตายตัวแทนคือหลินซี่ว์ หลินซี่ว์ทำพิธีไม่สำเร็จตายไป ส่วนชุ่ยเหนียงถูกหูจื่อฆ่าเพราะชุ่ยเหนียงต้องการช่วยหลินซี่ว์ ส่วนที่ในเรื่องชุ่ยเหนียงแปลกไปนางตายไปตั้งแต่เข้าไปในสุสานองค์หญิงกับหูจื่อ และถูกวิญญาณราชินีแห่งชนเผ่าครอบงำ หมู่บ้านร้างในเรื่องเป็นฝีมือของพรรคพวกหูจื่อเพื่อปลุกราชินีชนเผ่า 4. คนเขียนหนังสือ "เจ็ดอาถรรพ์" คือหูจื่อ ซึ่งแกล้งตายไปตั้งแต่ในเรื่องเล่าหนังสือ เขาเขียนหนังสือเพราะต้องการตัวตายตัวแทน ทำสิ่งที่ตนทำไม่สำเร็จขึ้นมาใหม่ จะได้เป็นผู้รอบรู้แขนงวิชาคืนชีพ รุ่นตัวแทนเมื่อห้าปีที่แล้วที่ทำไม่สำเร็จเพราะหูจื่อไม่พอใจที่เยี่ยถิ่งเข้าร่วมจึงไม่ให้ความร่วมมือ (กลัวขัดขวางพิธีที่เขาต้องการหรือเปล่า) 5. เฉินเฮ่า เฝิงเหลาจิ่ว และเยี่ยเหว่ย เสียสละตัวเองเพื่อให้พิธีสำเร็จ และเพื่อนๆ จะได้รอดออกไป สามปีต่อมา ตอนที่เพื่อนๆ คิดว่าพวกเขาจากไปแล้ว เฉินเฮ่าและเฝิงเหลาจิ่วปรากฏตัวอีกครั้ง (เพราะอะไรหว่า) ส่วนเยี่ยเหว่ยไม่มาอีกแล้ว (เสียใจจจ) 3 เรื่องยังไม่ลื่นไหล การให้ชิ้นส่วนยังไม่ชัดเจน การจัดวางยังจงใจเกินไป . . . สมัยก่อนมีแมลงอยู่ชนิดหนึ่ง ตลอดชีวิตของมันจำต้องบินตามทิศทางของแสงจันทร์ แต่พวกมันไม่สามารถแยกแยะระหว่างแสงจันทร์กับกองไฟ นาทีที่พวกมันเชื่อว่าทางที่พวกมันเลือกคือทางที่ปลอดภัยที่สุด ก็เท่ากับพวกมันได้ก้าวเดินอยู่บนเส้นทางซึ่งไม่มีวันหวนกลับเสียแล้ว เดิมคิดว่าเป็นหนทางที่ถูกต้อง แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นวิถีแห่งความตาย แมลงชนิดนี้มีชื่อว่าแมลงเม่า ดังนั้น บางครั้งดวงตากับสมองสามารถทำลายชีวิตได้ทั้งชีวิต บางคนบอกว่าตนไม่เคยเชื่อใครนอกจากตัวเอง ทว่าตัวเองน่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรือ ตอนนี้โจวเจวี๋ยรู้สึกว่าเขาเชื่อใครไม่ได้เลย แม้แต่ตัวเขาเองก็ตาม หน้า 108-109 บทที่5 วิถีแมลงเม่า . . .
ได้ยินมาว่ามีความวาย... เพิ่งเคยเห็นว่าวายมีแนวผีๆแบบนี้ด้วย
 โดย: kunaom
 วันที่: 26 พฤษภาคม 2559 เวลา:16:10:16 น.คุณน้ำแข็งใส ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยค่ะ เยี่ยเหว่ยกวนดี โอชอบ
 จงใจวายแบบ เอ ฉากนี่ไม่ต้องขนาดนี้ซะหน่อย อะไรประมาณนี้ ตอบจบเฉลยพรวดๆ แบบรวดเร็วมาก โดยรวมประเด็นหลักก็ค่อนข้างเคลียร์ค่ะ โอโอเคกับตอนจบอยู่นะคะส่วนนิยายสิบเล่มหมายถึงบันทึกจอมโจรฯ หรือเปล่าคะ ถ้าเรื่องนี้โอชอบแหละ ถึงปัญหาหลักคือไม่เคลียร์ประเด็น แต่โอชอบความเป็นธรรมชาติเและการต่อเนื่องของอารมณ์ เหตุการณ์นี้ส่งมาให้กลัว เหตุการณ์นี้สับขาหลอกให้ตะลึง หรือตัดให้ตลก แล้วตัวละครตอบสนองทุกเหตุการณ์ได้ตรงกับที่นำเสนอ โอว่าคนเขียนเขานำพาผู้อ่านไปให้เห็นเหตุการณ์เหมือนเกิดตรงหน้าจริง ส่วนเรื่องนี้สำหรับโอภาพที่ออกมายังไม่ชัดเจน นึกภาพตามยากมากเลย เช่น การทดสอบอาถรรพ์หนังสือ โอนึกภาพการจัดวางรูปแบบแล้วงงแฮะ กระจกมีกี่บานกันแน่ ตอนแรกโอเข้าใจว่าสอง แล้วถ้วยอยู่ตรงข้ามกัน หนังสือตรงกลาง อ่านๆ ไป อ้าว กระจกมีสามบาน ถ้าอย่างนั้นแล้วเรียงลำดับแบบไหน หรือฉากปีนผาที่ถ้ำ ปีนแยกแบ่งสอง แล้วฝ่ายไหนไปขาว ฝ่ายไหนไปดำ สักพักหิมะตก (จากถ้ำใต้ดิน?) แล้วเชือกเซฟคือมีตั้งแต่เมื่อไร ไหนว่ามีเถาวัลย์ก็ดีกว่ามือเปล่าแล้ว หรือระยะห่างของสุสานสำคัญทั้งสอง หรือการปีนกำแพง (ในระยะที่ปีนได้) ลงมาแล้วเจอทางตันมืด หรือความกว้างลึกของบ่อน้ำดอกไม้โคมผี หรือการเปลี่ยนผ่านของอารมณ์ที่ขัดแย้งกับสถานการณ์ (เช่น สถานกาณณ์น่ากลัวคับขัน แต่มีเวลาเล่าย้อนความ) พอมันไม่เห็นภาพหรือดูขัดแย้งกันเองแล้วทำให้โอสับสน ตามไม่ทัน ไม่เข้าใจค่ะ คุณอ้อม ไม่ได้วายค่ะ แต่มีฉากให้จิ้นวายค่ะ ไม่ได้เยอะมากจนเป็นนิยายวาย หลักๆ ก็แนวลึกลับสยองขวัญค่ะ ส่วนวายก็เป็นแค่นิยายประเภทหนึ่งที่มีตัวละครชายกับชาย เนื้อเรื่องจะเป็นแบบไหนก็ขึ้นกับผู้เขียนจะนำเสนอเช่นเดียวกับนิยายเรื่องอื่นๆ ค่ะ โดย: ออโอ
วันที่: 26 พฤษภาคม 2559 เวลา:22:47:20 น.หือออออออออออออ น่าสนใจนะ แต่แนวนี้พี่จะกลัวมั้ยฟระ
อ่านถึงตรงนี้ แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ เฝิงเหลาจิ่ว เพื่อนที่ตายไป อยู่ๆ ก็กลับมาเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อน... ขนลุกเลย เหอๆ ชอบวิถีแมลงเม่าที่ยกมานะคะ โดนดี โหวตจ้า บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog ที่เห็นและเป็นมา Art Blog ดู Blog ผีเสื้อยิปซี Literature Blog ดู Blog mariabamboo Parenting Blog ดู Blog haiku Art Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 27 พฤษภาคม 2559 เวลา:9:25:54 น.สยองขวัญ ,ผี น่าสนใจจังค่ะ
น่ากลัวจริงยิ่งน่าอ่าน ปกดูหลอนๆดีเหมือนกันค่ะ เคยอ่านเดอะริง ก็สยองดี แต่ยังดองสไปรัล,ลูปกับเบิรธเดย์อยู่เลย เรื่องนี้จดลงลิสต์ไว้ก่อนมีโอกาสจะลองหามาอ่านบ้าง  โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 27 พฤษภาคม 2559 เวลา:10:30:41 น.สวัสดีอีกรอบค่ะ
เมื่อวานหมดเป๋าแล้วเลยทิ้งไว้แค่คำทักทาย วันนี้ตั้งใจรีบกลับมาโหวตให้ค่ะ แล้วก็หมดเป๋าอีกรอบแหละแหะแหะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต พรไม้หอม Health Blog ดู Blog newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog อาจารย์สุวิมล Diarist ดู Blog เนินน้ำ Food Blog ดู Blog แมวเซาผู้น่าสงสาร Food Blog ดู Blog multiple Funniest Blog ดู Blog mcayenne94 Home & Garden Blog ดู Blog ทองกาญจนา Travel Blog ดู Blog ปลาแห้งนอกกรอบ Photo Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น  โดย: เรียวรุ้ง
วันที่: 28 พฤษภาคม 2559 เวลา:3:38:38 น.บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Travel Blog ดู Blog คนผ่านทางมาเจอ Health Blog ดู Blog mambymam Music Blog ดู Blog ออโอ Book Blog ดู Blog โดย: newyorknurse
 วันที่: 30 พฤษภาคม 2559 เวลา:4:03:47 น.พี่สาวไกด์ฯ กลัวค่ะ ฮ่าๆ แต่ครึ่งแรกนะ โอว่าน่ากลัวมาก ส่วนที่เหลือมันจะมีเรื่องอื่นๆ มาให้ไม่พะวงกับเรื่องน่ากลัวอย่างเดียว
คุณเรียวรุ้ง ถ้าชอบแนวนี้ต้องลองอ่านค่ะ คุณnewyorknurse สวัสดีค่ะ  ขอบคุณที่โหวตบล็อกให้โอนะคะ โดย: ออโอ
วันที่: 30 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:30:21 น.โอมายกอด
โดย: ซุงซุย IP: 49.49.248.156 วันที่: 29 สิงหาคม 2560 เวลา:5:39:21 น.
ตามหาครับอยากอ่านแต่หาซื้อไม่ได้
โดย: ชัย IP: 27.55.80.97 วันที่: 11 มิถุนายน 2566 เวลา:22:24:27 น.
คุณชัย หนังสือน่าจะออกมานานแล้วค่ะ ถ้าสอบถามทางสำนักพิมพ์แล้วไม่มี อาจต้องตามร้านมือสองดูค่ะ
เมื่อกี้โอลอง search ดู ใน shopee มีค่ะ หลายร้านเลย ลองทักไปถามคนขายก่อนนะคะ โดย: ออโอ
วันที่: 30 กันยายน 2566 เวลา:19:36:20 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
เรื่องนี้รวมๆโอเค แต่ก็ยังไม่สุดเหมือนกัน บอกไม่ถูก มันมีบางจุดที่ไม่เคลียร์ และจงใจวายไปหน่อย แต่จุดประสงค์รวมๆของเรื่องยังพอเข้าใจได้ อ่านนิยายแนวนี้เราทำใจแล้ว รู้เลยว่าไม่มีทางได้คำตอบทุกข้อแน่ แต่ก็ถือว่ายังเฉลยได้เคลียร์กว่านิยายแนวเดียวกันที่มีเป็นสิบเล่ม เรื่องนั้นอ่านแล้วยังไม่เข้าใจเลยว่ากลุ่มตัวเอกมันกำลังสู้อยู่กับตัวอะไร สรุปเรื่องนี้ซื้อมาไม่เสียดายตังค์ค่ะ อยากให้มีภาคต่อจัง จบห้วนไปนิดไงไม่รู้