Group Blog All Blog
|
ด้วยรัก...นิรันกร Fround เขียน นิยายในหมวดนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย   ด้วยรัก...นิรันกร Fround เขียน สำนักพิมพ์ NABU 350 บาท 318 หน้า หลังปก 'ฉันจะรอเธออยู่ที่กรุงเทพฯ ...นิรันกร' เพียงแค่ประโยคเดียวจากจดหมายของบุรุษที่ไม่เคยรู้จัก ผลักดันให้นิกกี้เด็กชายกำพร้าออกเดินทางข้ามมหาสมุทรจากสหรัฐอเมริกาแผ่นดินเกิดมายังสยามประเทศดินแดนของผู้เป็นบิดาซึ่งเขาไม่คุ้นเคยและไม่มีญาติคนใดอื่นอีก เพียงเพื่อพบ 'หม่อมเจ้าภีรเดช วัชระ' ผู้ปกครองคนใหม่ของเขา ท่านภีรเดชตกลงพระทัยรับนิรันกร บุตรของสหายเก่าท่านซึ่งเพิ่งเสียชีวิตไว้ในอุปการะ หากเพียงพบกันวันแรก เด็กชายก็สร้างความโกลาหลไปทั่วทั้งวัง จากคืนเป็นวัน จวบวันเป็นปี ความรู้สึกขัดแย้งเมื่อแรกพบระหว่างท่านชายกับนิกกี้กลับกลายเป็นความผูกพันแนบแน่นดุจอาและหลานชาย ทว่าความรู้สึกของท่านชายต้องเปลี่ยนแปลงไป เมื่อนิกกี้จำต้องกลับสู่เมืองเกิด และได้พบกันอีกครั้ง... เกริ่นเรื่องเอง นิกกี้ หรือ นิรันกร โยธากุล เด็กชายลูกครึ่งที่เพิ่งสูญเสียบุพการีไป ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ในความดูแลของหม่อมเจ้าภีรเดช วัชระ เด็กชายต้องปรับตัวต่อสภาพแวดล้อมใหม่ เช่นเดียวกับที่ท่านภีรเดชก็ต้องเรียนรู้การเป็นผู้ปกครอง เลี้ยงเด็กไม่ยากนั้น จริงหรือ? โดยเฉพาะเด็กที่สูญเสียที่พึ่งพิงที่สำคัญที่สุดไป จะต้องการสิ่งใดไปมากกว่าความอบอุ่นมั่นคง หม่อมเจ้าภีรเดชมีพร้อมทั้งความรู้ กริยามารยาท อำนาจ และทรัพย์สิน ต้องพบกับความวุ่นวายใจครั้งแล้วครั้งเล่า จากคนคนเดียวกัน คุยกันหลังอ่าน ท่านชายกับเด็กเก็บมาเลี้ยง... เรื่องนี้เป็นนิยายย้อนยุคค่ะ ส่วนยุคสมัยไม่ได้บอกไว้ชัดเจนนัก นึกภาพสมัยที่ผู้หญิงใส่กระโปรงบาน ผู้ชายใส่สูท มีวัง งานเลี้ยงน้ำชา ขี่ม้า เต้นรำ น่าจะจินตนาการออกบ้างไม่มากก็น้อย การเล่าเรื่องก็จะเป็นลักษณะเดียวกับนิยายย้อนยุคในรั้วในวังที่จะมีความนุ่มนวล สุภาพ และอ่อนหวานในตัว เล่าถึงท่านชายก่อน หม่อมเจ้าภีรเดช สุภาพ อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ คนนี้โอกรี๊ดมาก ชอบท่าไม้ตาย นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวของท่านมากกก ต่อมา นิกกี้ หรือนิรันกร เด็กชายอายุสิบสาม จริงๆ ก็ไม่ถือว่าเด็กมากแล้วเนอะ เป็นช่วงรอยต่อระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ พอรู้อะไรควรไม่ควรแล้ว แต่ก็จะมีปัญหาเรื่องการควบคุมอารมณ์และการแสดงออกตามวัย นิกกี้ได้รับจดหมายจากท่านชายว่าอยากให้ตัวเขามาอยู่ด้วย ก็นั่งเรือไปหาเลย ใจง่ายนะเธอ! ล้อเล่น  จริงๆ คงเป็นเหมือนคำมั่นที่ได้รับมาในช่วงเวลามืดมน แค่มีคนยังต้องการเขา เขาก็พร้อมทุ่มทั้งตัวเททั้งใจให้แต่อย่าคิดว่านิกกี้จะเป็นเด็กเรียบร้อยดุจตุ๊กตาให้ใครชักไปทางไหนก็ได้ วังพัชระของท่านชายต้องปั่นป่วนก็คราวนี้แหละค่ะ ช่วงต้นเรื่องก็จะเนิบๆ ปูเรื่องมาให้เห็นความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างต้องปรับตัวเข้าหากัน เด็กน่ารักจอมซนกับท่านชายจอมเฮี้ยบ จนถึงจุดเปลี่ยนครั้งแรก จุดเปลี่ยนนี้ ทำให้โอช็อกพอควร เรื่องที่เกิดสำหรับตัวโอเป็นการกระทำค่อนข้างร้ายแรง แต่พออ่านไปก็จะเข้าใจเหตุผลที่คนเขียนใส่มา เพราะมันทำให้เรื่องมันไหลไปในทิศทางที่ต้องการ ซึ่งก็คือความห่างไกล คนเขียนเลือกใช้จดหมายเป็นสื่อสำคัญ ดังชื่อเรื่องที่จะสังเกตว่ามันก็คือคำลงท้ายในจดหมายนั่นเอง ซึ่งส่วนนี้โอชอบนะ เห็นภาพของเรื่องผ่านคำเล่าในจดหมาย ให้ความรู้สึกว่ากาลเวลาไหลผ่านคำบอกเล่า ขำอีกอย่างที่จดหมายจากท่านชายขึ้นต้นลงท้ายด้วยชื่อนามสกุลเต็มยศทุกครั้ง บ่งบอกนิสัยเลยว่าเป็นคนมีวินัยและเข้มงวดต่อตัวเองมาก เหตุการณ์หลายเหตุการณ์มีเล่าสั้นๆ ในจดหมาย แม้ไม่ปรากฏในเรื่องหลัก ทำให้คนอ่านรู้ว่ามีช่วงเวลานี้อยู่ แอบเสียดายเล็กน้อย อยากเห็นความสัมพันธ์ต่างๆ กับการเติบโตมากกว่านี้ เวลาผ่านไป นิกกี้เติบโตจากวัยเด็ก ผ่านวัยรุ่น เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ รู้จักแสดงออกและควบคุมอารมณ์มากขึ้น ช่วงนี้โอชอบมากเช่นกัน หลายครั้งอมยิ้ม หลายครั้งหน้าเห่อร้อน บางครั้งไม่ต้องมีฉากหวานก็เขินได้ มีคนรู้สึกแบบโอบ้างไหมนะ จัดว่าชอบมากจนถึงช่วงจบ มีอะไรสะดุดในใจ โออาจหวังที่จะเห็นอุปสรรค หรือความซับซ้อนเข้มข้นของเรื่องราวมากกว่านี้ อยากเห็นเรื่องหักเหไปในหลายทิศ หวังเห็นมาดคูลของท่านชายยิ่งกว่านี้ หรือเห็นความพยายามหรือจริงใจจากนิกกี้ชัดเจนกว่านี้ อารมณ์ความชอบเลยลดลงไป อันนี้เหมือนสั้นไปหน่อย โดยรวมชอบนะคะ มีช่วงที่ชอบมากและเขินมาก อยู่ช่วงค่อนเล่ม อ่านไปหน้าแดงไป อันนี้อาจแล้วแต่บุคคล รู้สึกเหมือนกันว่าชอบเขินฉากที่ไม่ค่อยมีใครเขาเขิน ส่วนฉากที่หลายคนเขิน เราไม่ค่อยเขิน ฮ่าๆ เลขที่ออก 4 มีสะกดชื่อผิด หน้า 32 วิชุดา เป็น วุชิดา และหน้า 222 ตอนแนะนำตัว จันทมณี เป็น จันมณี . . . "ห้ามละสายตาจากถนนเด็ดขาด" ท่านตรัส "อ้าว แล้วอย่างป้ายบอกทางล่ะครับ" เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว "แล้วถ้าผมคุยกับอาภี ไม่มองหน้ากัน อย่างนี้ผมก็คุยไม่ถนัดสิครับ" เขาอ้างพลางลอบยิ้มซุกซน ทว่าก็ไม่หลุดพ้นจากสายเนตรของท่านชายหนุ่มได้ แต่ไหนแต่ไรนิกกี้มักแสดงออกทางสีหน้าชัด แม้เจ้าตัวพยายามเก็บงำมากแค่ไหน แต่มีหรือท่านภีรเดชจะทรงดูไม่ออก "ถ้าเธอละสายตาจากถนนหนึ่งครั้ง อาจะเลื่อนเวลาไม่ให้เธอขับรถไปอีกหนึ่งเดือน" ท่านชายรับสั่งดักทาง รอยยิ้มของเจ้าตัวแสบก็เลื่อนหลุดหายไปหันขวับมายังท่านประท้วง ท่านชายเป็นฝ่ายแย้มสรวลบ้าง "ครั้งที่หนึ่งนิกกี้..." ท่านชายทรงนับ หัตถ์ท่านทาบทับมือเด็กหนุ่มช่วยประคองพวงมาลัยซึ่งเจ้าตัวเผลอหมุนเร็วเกินไป "คงอีกสักพักเลยกว่าเธอจะได้ขับรถคนเดียว" . . . "จริงๆ นะครับอาภี อาภีต้องเชื่อผม" เด็กหนุ่มเงยหน้าย้ำยืนยันเสียงออด เฉกเช่นที่เจ้าตัวเคยทำตั้งแต่เด็กเวลาแก้ต่างให้ตัวเอง ตอนเด็กท่านก็ทรงเห็นว่าน่ารักน่าเอ็นดูอยู่หรอก แต่พอคนตรงหน้าโตขึ้น ท่านก็รู้กว่านิกกี้มักใช้กิริยานี้เป็น 'ลูกไม้' ในการอ้อนท่านให้พระทัยอ่อนอยู่เสมอ "อาเชื่อนิกกี้" ท่านชายตรัส คนฟังยิ้มแป้น แต่แล้วต้องหุบยิ้มฉับเมื่อสุรเสียงทุ้มตรัสต่อไปว่า "แต่อาเลี้ยงเธอมา อารู้ว่าเธอไม่ได้พูดความจริงกับอาทั้งหมด ดังนั้นเธอต้องไปทำความสะอาดคอกม้าสามวันเพื่อพิจารณาตนเอง...และเพื่อให้เธอระวังว่าครั้งต่อไปจะไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นอีก" . . . น่ารักค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป เพลิน
แวะอ่านรีวิวค่าา
โดย: kunaom
 วันที่: 11 ธันวาคม 2558 เวลา:15:05:39 น. |
โอเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านได้ทุกแนว เสาะแสวงหาเรื่องสนุกๆ แนวใหม่ๆ ตลอด หลายเรื่องไม่มั่นใจก็ค้นหารีวิว ถ้าชอบถ้าใช่ก็ลอง ลองแล้วชอบแล้วประทับใจก็อยากบอกต่อ บางครั้ง อ่านครั้งแรกรู้สึกอย่างนี้ อยากเก็บไว้เพื่อเป็นเรื่องราว บันทึกไว้กันลืม กลับมาย้อนอ่านก็จะได้รู้ว่า ครั้งหนึ่งที่เราเคยอ่าน เรารู้สึกอย่างนี้ เวลาผ่านไป เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้ง ก็อาจจะได้มุมมองใหม่ๆ มากยิ่งขึ้น "ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน" รู้สึกดีที่โลกนี้มีหนังสือ-โอ
Friends Blog |
|||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [