2/5/2019
 

ฤๅบุรุษมิอาจครวญ (3+1 เล่มจบ)

อี้เหรินเป่ย เขียน  ยูอี แปล 

สำนักพิมพ์ B Oneder Novels  ในเครือ Onedeywhy 

970 บาท  663 หน้า 

#yaoi #BoysLove #นิยายวาย #แปลจีน #นิยายแปล #ฤๅบุรุษมิอาจครวญ #อี้เหรินเป่ย #BOnederNovels #รีวิวนิยาย #ออโอ


 

*นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความรักระหว่างชายกับชาย 

หลังปก 

ถ้าหากเป็นไปได้...ข้าอยากจะพาเจ้าหนีไป ซ่อนเจ้าเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น ไม่ให้ผู้ใดหาเจ้าพบ 

หากเป็นเช่นนั้น...เจ้าก็จะเป็นต้วนของข้าใช่หรือไม่? 

เป็นของข้าเพียงแค่คนเดียว... 

........ 

ถังฉือเคยสาบานว่าจะไม่เหยียบย่างเข้าวังหลวงอีกแม้แต่ก้าวเดียว! ทว่าเพื่อหวงฝู่ต้วน น้องชายผู้เป็นถึงองค์ชายรองแห่งราชวงศ์ต้าย่า เขาจึงจำต้องผิดคำสาบานกลับเข้าไปในวังหลวงอีกครั้ง เพื่อเฝ้าปกป้องและสนับสนุนให้อีกฝ่ายขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างราบรื่น 

สิบสามปีที่จากกัน ถังฉือไม่อยู่ในความทรงจำของหวงฝู่ต้วนอีกต่อไปแล้ว กระนั้นความรู้สึกของเขากลับยิ่งถลำลึกมากกว่าความผูกพันฉันพี่น้อง เขาควรจะจัดการกับความเปลี่ยนแปลงของตัวเองเช่นนี้อย่างไรดี? 

ท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นทั้งในวังหลวง วังหลัง และปัญหาบ้านเมืองนานัปการที่รอการแก้ไข นอกจากถังฉือจะตกอยู่ในสมรภูมิแห่งอำนาจการเมืองแล้ว เขายังต้องต่อสู้กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในจิตใจของตนเอง 

สำหรับเขา ศึกภายในใจนี้ไม่ว่าเขาจะแพ้หรือชนะ 

เขาก็ไม่อาจมองเห็นแสงสว่างที่ปลายทางแม้เพียงนิด... 

คุยกันหลังอ่าน 

ตอนโออ่านตัวอย่างก็รู้สึกว่ายังไม่โดนใจเท่าไรนะสำหรับเรื่องนี้ คือสำหรับโอมันมีความไม่ค่อยสมจริง จังหวะเร่งขาดการเร้าอารมณ์ นิสัยตัวละครเท่าที่มองเห็นก็ยังไม่ชอบ แต่ตัดสินใจซื้อเพราะผู้เขียน ก็คิดว่าลองดูละกัน 

ถังฉือ เป็นลูกติดของสนมคนหนึ่งของฮ่องเต้ ต่อมาสนมคนนั้นก็มีลูกอีกหนึ่งคนคือต้วน (เล่าง่าย ๆ ก็คือเป็นพี่น้องต่างพ่อกันนั่นแหละ) ตอนเด็กถังฉือสนิทกับต้วนมาก ตัวติดกันตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งฮ่องเต้เริ่มหมดความสนใจแม่ของถังฉือ เมื่อสนมคนโปรดคนใหม่ถูกฆ่า จึงไม่ลังเลที่จะกล่าวโทษแม่ของถังฉือ สุดท้ายนางลอบส่งถังฉือออกนอกวัง ส่วนตัวเองก็ฆ่าตัวตาย ทิ้งต้วนไว้ในวัง 

สิบกว่าปีผ่านไป ถังฉือยังจดจำน้องน้อยที่ตนรักได้ จึงตัดสินใจขัดคำสั่งมารดาและคำสัญญากับแม่นม เข้าวังมาเป็นองครักษ์ขององค์ชายรอง ซึ่งก็คือต้วนนั่นเอง 

ถังฉือตั้งใจมาเพื่อปกป้องและช่วยเหลือน้องอย่างลับ ๆ จึงไม่คิดเปิดเผยตัวตน ส่วนต้วนเองก็ดูเหมือนจะจำพี่ชายอย่างถังฉือไม่ได้เลย 

วันเวลาผ่านไป ถังฉือพิสูจน์ตัวตนว่ามีฝีมือและเป็นที่ไว้วางใจได้จางต้วน จึงค่อย ๆ ได้รับความสำคัญเพิ่มขึ้น จนกระทั่งต้วนได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้คนต่อไป 

ถังฉือตัดสินใจจากไปไม่ได้สักทีด้วยความเป็นห่วง แม้ต้วนจะไม่ใช่น้องน้อยเหมือนในความทรงจำของเขาแล้ว ต้วนเติบโตเป็นฮ่องเต้ที่แข็งแกร่ง โหดเหี้ยม และไม่เชื่อใจใครง่าย ๆ แต่ต้วนก็มีมุมที่ออดอ้อนเอาแต่ใจ ชอบใช้เวลาขลุกอยู่กับถังฉือ 

เหล่าสนมหญิงงามเป็นสิ่งที่วังหลังไม่เคยขาดแคลน เมื่อต้วนครองราชย์ไม่นานก็เริ่มรับสนมเข้าวัง เวลาที่เขาอยู่กับถังฉือจึงน้อยลงเรื่อย ๆ ถังฉือเริ่มเกิดอารมณ์น้อยใจ ผิดหวัง ท้ายสุดจึงตระหนักได้ว่าเขาหลงรักน้องของตนเข้าให้แล้ว จึงตัดสินใจเก็บความลับนี้ให้ลึกที่สุด 

ความลับยากที่จะปกปิดได้สำหรับคนที่ไม่ค่อยมีเล่ห์เหลี่ยมอย่างถังฉือ ไม่นานต้วนก็รู้เรื่องนี้เข้า เขาตัดสินใจใช้ถังฉือไม่ต่างจากสนมคนอื่น ไม่ว่าถังฉือจะปฏิเสธขัดขืนอย่างไรก็ตาม 

ต้วนเสพติดการมีอยู่ของถังฉือ แต่เขากลับให้ค่าการมีอยู่ของถังฉือน้อยลงขึ้นทุกที เรื่องราวมากมายมีให้ต้วนจัดการในฐานะฮ่องเต้ เขาจะให้ความสำคัญกับคนคนหนึ่งมิได้  

ต้วนไม่เคยเชื่อใจใครอย่างแท้จริง ถังฉือสั่นคลอนความเชื่อนี้ เขาจึงไม่อาจมีถังฉือ 

ถังฉือโดนบีบคั้นจากทุกทิศทาง ร่างกายของเขาเจ็บปวด จิตใจของเขาบอบช้ำ 

คนคนหนึ่งสามารถแหลกสลายได้โดยปราศจากความผิดเพราะใจคน 

ถังฉือตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง ความรัก ความเชื่อ ความหวัง แม้กระทั่งร่างกาย 

เมื่อไม่มีถังฉือ ต้วนจึงเริ่มตระหนักถึงความแตกต่างของโลกใบนี้ 

ตัวตนของถังฉือถูกลบออก แต่เขาไม่ได้จากไป เพราะในโลกใบนี้มีคนมากมายรักเขา เห็นค่าของการมีอยู่ของเขา 

+++ 

พออ่านจริง โทนเรื่องค่อนข้างต่างจากช่วงแรกพอสมควร ช่วงแรกเราจะเห็นอารมณ์หลงใหล (แบบไม่มีเหตุผล) ของตัวละคร ถังฉือรักน้อง เห่อน้อง กลับมาคราวนี้ก็มาช่วยน้อง ก่อนเรื่องจะดึงเข้าสู่ดราม่า (แบบไม่ค่อยมีเหตุมีผลเช่นกัน) ดราม่าหนัก ดราม่าจากจิตใจวิปริตผิดปกติของคน ซึ่งเราจะเห็นเค้าของตัวละครประเภทนี้ในงานอื่น ๆ ของผู้เขียนมาบ้างแล้ว  

มันยังมีความไม่ลงตัว ไม่สมดุล ไม่ลื่นไหล ไม่สอดคล้อง และตัวละครก็ยังไม่เป็นธรรมชาตินัก จากที่อ่านเจอก็คือเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ๆ ของผู้เขียน พอเห็นอย่างนี้ก็พอเข้าใจได้อยู่  

การชิงไหวชิงพริบในเรื่องนี้ไม่ค่อยมี ถึงมีก็ไม่น่าเชื่อถือจนถึงตลกเลย เหมือนเขียนมาว่า เออ เธอต้องเชื่อนะ แล้วก็บังคับให้เราพยักหน้า แหม มันไม่ได้ง่ายดายอย่างนั้น 

เรื่องของดราม่า เห็นความพยายามอยู่ แต่ในเรื่องนี้ก็ยังไม่ลงตัวจริง ๆ  

การเล่าเรื่องไม่ดี โอเกลียดการตัดจังหวะการเล่าในเรื่องนี้มากเลย เล่นเอาโอเพ่งหน้าหลายครั้งว่าหน้าไม่ขาดนะ เขาตัดแบบคนอ่านต่อยอดได้ยาก การทิ้งปมให้คิดก็ยังทิ้งขว้างไปเรื่อย 

เปิดตัวละครเสริมได้ไม่ดี ขาดความเชื่อมโยงไม่ว่าตอนเปิดหรือตอนปิด 

ตัวละครหลัก ก็ถือว่าดีในแง่ของการนำเสนอประเด็นหลัก ซึ่งก็คือดราม่า พวกเขาสามารถนำเสนอได้ แต่ไม่ใช่ตัวละครประเภทที่อ่านแล้วจะประทับใจ 

ถังฉือ เป็นนายเอกที่ไม่ได้โง่นะ บุคลิกดี หน้าตาดี ความสามารถเด่น ไม่ว่าการต่อสู้หรือเรื่องแพทย์ แต่ไม่ฉลาดเมื่อต้องฉลาด ค่อนข้างตรงทื่อจนชวนให้คนอื่นเอาเปรียบ จะมีฉากที่ทำให้อ่านแล้วขัดใจโผล่มาเป็นระยะ 

ต้วน พระเอก หน้าตางดงาม งามหยาดเยิ้มจนคนตะลึง แต่ใจดำ เป็นนักปกครองที่ใช้ได้ แต่ไม่ใช่คนรักที่ดี เอาแต่ใจ อยู่ด้วยแล้วเหนื่อย 

ต้วนเป็นพระเอกประเภทที่ควรจับเข้าห้องปิดประตูตายแล้วติดป้ายว่า คนใจร้ายเราไม่ปลื้ม 

คือโอไม่เห็นความดีงามอะไรของเขาเลย ไม่เห็นถึงความพยายามปรับปรุงตัว สิ่งที่เขาทำไม่สามารถชดเชยความผิดอะไรได้สักอย่าง ถึงเขาจะยกย่องถังฉือ ตามใจถังฉือ แต่แล้วไงล่ะ สุดท้ายเขาก็ทำเพื่อตัวเองอยู่ดี โอไม่รู้สึกว่าเขาอยากทำเพื่อถังฉือจริง ๆ แถมไม่รู้สึกแม้แต่น้อยว่าเขารู้สึกผิดในสิ่งที่ตนทำ 

หลาย ๆ อย่างยังไม่ดี อ่านเพลิน ๆ มันก็พอได้อยู่ (แม้จะเหนื่อย ๆ ) แต่นิสัยตัวละครก็ไม่เชิญชวนเท่าไรอีก  2 ดาว 

เสริมนิด พิสูจน์อักษรยังไม่ดีเลย 

เริ่มที่ชื่อเรื่อง ผิดที่รองปกกับทอล์ก ซึ่งไม่ควรผิดอย่างยิ่ง  

ฤๅ ตัวนี้เป็นตัวเดียวที่ใช้ ๅ (หน้าตาเหมือนสระอาหางยาว) อยู่แป้นหมายเลข 1 ในคีย์บอร์ด เนื่องจากเป็นเพียงตัวเดียวที่ใช้ ก็ใช้เถอะ ไม่งั้นไม่ได้ใช้กับตัวอื่นแล้ว 

เล็ดรอด ผิด ที่ถูกต้องเป็น เล็ดลอด 

เหงื่อโทรมกาย ผิด ที่ถูกต้องเป็น เหงื่อโซมกาย โซม หมายถึง เปียกทั่ว 

ทรมานทรกรรม ผิด ที่ถูกต้องเป็น ทรมาทรกรรม ไม่มี น.หนู 

จุติ หมายถึง ตาย (ใช้กับเทวดา) เวลาใช้ ต้องเป็น จุติ (ลง) มา ไม่ใช้ มาจุติ (มาตาย) 

คร่าว ๆ ที่จำได้ก็ประมาณนี้ แล้วก็มีพวกตัวอักษรหรือพยัญชนะไม่ครบบ้าง 

มีเรื่องตลกคือตอนจะแกะเล่มอ่าน โอก็มองปกแล้วหาว่าเล่มไหนเล่ม 1 มองนานก็ไม่เห็น สงสัยว่าเขาไม่ใส่เลขเล่มเหรอ แต่คิดอีกทีก็ไม่น่าเป็นไปได้ จนเพ่งอีกรอบถึงมองออก ลึกลับซับซ้อนมาก