หลายท่านคงทราบว่ามหาเศรษฐีหลายๆ คนเมื่ออายุมากขึ้นกลับปล่อยวางสินทรัพย์ที่มากมายไปอย่างไม่เสียดาย ไม่ว่าจะเป็นการบริจาค หรือก่อสร้างมูลนิธิที่สร้างประโยชน์ในภายภาคหน้า แล้วกลับใช้ชีวิตที่เรียบง่าย กลับสู่ธรรมชาติมากขึ้น ทำให้ชีวิตได้พบกับความหมายของชีวิตที่แท้จริงจากการปล่อยวางเพื่อรู้สึกถึงอิสรภาพ
ดังนั้นเอง ในเมื่อคนยากจนไม่ได้มีทรัพย์สิน เงินทอง ซึ่งอยู่ในสภาพไร้ข้อผูกมัดทางจิตใจกับวัตถุได้อยู่แล้ว นับเป็นข้อดีที่มีสิ่งมหาเศรษฐีทั้งหลายต้องการ ดังนั้นเราจึงควรมีมุมมองใหม่ เพียงเปิดหัวใจที่บริสุทธิ์ที่มีอยู่แล้ว ดังว่า " ฝึกให้เราเป็นผู้มีความสันโดษ หรือ...มีความยินดีในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ และเมื่อเรามีความสันโดษแล้ว...ก็จะทำให้เราไปไหนมาไหนได้โดยสะดวกและไม่มีความกังวล (ประดุจดั่งนกน้อยที่โผบินไปในอากาศ ฉะนั้น)"