ศิลปะในแบบของหนู
เมื่อเช้าแม่โล่งใจมากเลย ไม่ต้องตาลีตาเหลือกตื่นมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอน เพราะพี่ป่านแห้งสนิทหยั่งกะใช้โซฟีพอตื่นแล้วพี่ป่านบอกหนูปวดฉี่ แม่เลยพาไปเข้าห้องน้ำ แล้วถามพี่ป่านแม่ : เป็นไงลูก เมื่อคืนไม่ใส่ผ้าอ้อม สบายป่าวพี่ป่าน : สบายค่าแม่ : งั้นคืนนี้ไม่ใส่ผ้าอ้อมอีก เอามั้ยพี่ป่าน : เอาค่าแม่ : (จริงป่ะฟะ ลองถามดูหน่อยดิ๊) คิดอีกที แม่ว่าคืนนี้ใส่ผ้าอ้อมดีกว่าน๊าพี่ป่าน : ผ้าอ้อมไม่เอาแม่ : จริงอ่ะ ไม่ใส่ผ้าอ้อมจริงๆเหรอพี่ป่าน : ไม่ใส่แล้วค่าอืม...สงสัยหนูจะพร้อมเลิกผ้าอ้อมตอนกลางคืนแล้วมั้ง เพราะรีเควสเองเลย แต่ยังไงคงต้องพลาดเข้าซักวันแหละ แม่คงต้องกันเหนียวเอาผ้าพลาสติกมารองใต้ผ้าปูที่นอนซะแล้ว ไม่งั้นเกิดวันไหนท่อรั่วขึ้นมา ได้นอนดมฉี่เด็กกันอีกนานแน่เลยตอนหัวค่ำแม่เลยให้พี่ป่านกินนมตอนทุ่มครึ่ง แล้วบอกพี่ป่านว่าถ้าขึ้นห้องแล้วแปรงฟัน ปิดไฟนอน เราจะไม่กินนมกันแล้วนะคะ เพราะเดี๋ยวฟันผุ ฉี่รดที่นอนน๊า พี่ป่านก็รับคำ (แต่แม่ว่าต้องมีขอกินนมแน่เลย)พอขึ้นห้อง ก็เล่นกันพักใหญ่ อ่านนิทาน แปรงฟันเสร็จเรียบร้อย พาไปฉี่ พอปิดไฟปุ๊บ มีเสียงลอยมาในความมืด "ป๊า หนูจะกินนม" ...แม่ว่าแล้วเชียว ที่ขอกินนมนี่ไม่ใช่เพราะหิวนะ (หิวได้ไงฟระ มื้อเย็นฟาดไปเยอะมาก) แม่ว่าคงเป็นเพราะความเคยชินมากกว่า แม่เลยอธิบายลอยลมกลับไปในความมืด "แปรงฟันแล้ว ปิดไฟมืดแล้ว ไม่กินนมแล้วน๊า ไม่งั้นฟันผุ ฉี่รดที่นอนกางเกงเปียกไม่รู้ด้วยน๊า" พี่ป่านก็ยังยืนยันว่าหนูจะกินนมๆๆๆๆๆ แม่เลยต้องพึ่งหนูนิดมาช่วยซะหน่อย บอกไปมั่วๆว่า "พี่ป่านจำหนูนิดได้มั้ย พอหนูนิดแปรงฟันแล้ว เค้าก็ไม่กินอย่างอื่นแล้วนะ ไม่งั้นแมงกินฟันมานอนในปาก แล้วฟันจะผุนะ" พี่ป่านก็เลยเงียบไป ไม่รู้คืนนี้จะเป็นยังไงมั่งน้อ ลุ้นกันต่อไปวันนี้เป็นอีกวันนึงที่แม่ภูมิใจมากๆเลย เพราะหนูเริ่มวาดรูปในสิ่งที่หนูรู้จัก (นอกเหนือจากวาดขยุกขยุยแล้วบางทีฟลุคออกมาเป็นตัวอักษรมั่ง รูปทรงมั่ง) ถึงมันจะไม่สวย แต่แม่ก็ดูออกว่าเป็นรูปอะไร นอกจากบางรูป...ที่ต้องถามเพื่อความแน่ใจ ฮ่าๆๆแอ๊ปเปิ้ล ของชอบ วาดแล้ววาดอีกต้นไม้เอใบไม้พระอาทิตย์แล้วก็หากินง่ายๆด้วยการเติมจุด...จุด...จุด ลงไปกลางลูกแอ๊ปเปิ้ล พอเสร็จแล้วก็เงยหน้ามายิ้ม แม่เลยถามว่ารูปอะไรเอ่ย พี่ป่านเลยเฉลยว่า...พี่ป่านหลังจากนั้นรูปทั้งหลายที่วาดมา ก็ถูกแต่งเติมจนกลายเป็นรูปแอ๊บสะแถรกในที่สุด กร๊ากๆๆ ดีนะว่าถ่ายรูปไว้หมดแล้ว ไม่งั้นเอามาเปิดให้ป๊าดู ป๊าคงไม่เชื่อแอ๊บสะแถรกหลังจากหน้าเมื่อกี๊เละตุ้มเป๊ะไปแล้ว พี่ป่านก็เปิดหน้าใหม่ วาดวงกลมใหญ่เบ้อเริ่มแล้วก็เติมจุด...จุด...จุด พอวาดเสร็จก็บอกว่า...นี่...น้องปอแล้ววาดใหม่อีกรูป ดูตั้งใจวาดมาก พร้อมกับเฉลยพี่ป่านสังเกตดูนะ รูปน้องปอนี่ตาไม่เท่ากัน พอรูปพี่ป่านนี่ตาเท่ากันเชียว ฮ่าๆๆตอนแรกนี่มีแต่วงกลมๆกะตา จมูก ปาก พอแม่ถามว่า "แล้วไม่มีผมเหรอลูก" พี่ป่านก็เติมให้อีก 2-3 เส้น ...ช่างเป็นแฮร์สไตลิสต์ที่น่ากลัวมากๆแม่เลยลองถามซะหน่อยว่าถ้าเป็นพี่ป่านกะน้องปอ แล้วอันไหนคือตา จมูก ปาก พี่ป่านก็ชี้ๆๆ เออ...ค่อยยังชั่ว ตกลงว่าเข้าใจตรงกันเนอะพอหยิบมาโชว์ให้ป๊าดู ป๊าบอกว่า "เหมือน ghost buster" นะเนี่ย แต่แม่ว่าเหมือนคิวทาโร่มากกว่าแฮะส่วนนิทานเล่มโปรดช่วงนี้ก็เรื่องเด็กหญิงผมทองกับหมีสามตัว แม่ก็เล่าไปสิว่ามีพ่อหมี แม่หมี ลูกหมี หลังๆพี่ป่านบอกมีป๊าหมี แม่หมี พี่ป่านหมี ตอนได้ยินคำว่า "พี่ป่านหมี" ครั้งแรก แม่อดขำในความไร้เดียงสาของเด็กๆไม่ได้ (โดยเฉพาะลูกของแม่เอง) แต่ในความขำต้องแอบผวนก่อนว่ามีความหมายแฝงรึเปล่า ฮ่าๆๆพี่ป่านหมี........................................................................................................................................ส่วนน้องปอ ก็ไม่ค่อยปล่อยให้แม่ลับสายตา แต่บางครั้งก็พอจะอนุญาตให้แม่เข้าห้องน้ำโดยไม่โวยวายได้บ้าง แม่เลยต้องขออนุญาตน้องปอซะหน่อยว่าแม่ไปเข้าห้องน้ำนะ ไปแป๊บเดียวจริงๆ ไม่ได้หนีไปไหน ฮือ...เมื่อไหร่จะติดแม่น้อยลงกว่านี้น้อรักหนูๆทุกวันนะจ๊ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยิ่งอ่านก็ยิ่งคล้ายสองลิงแสบที่บ้านค่ะ ตอนนี้พี่ปายก็พยายามจะเลิกไดเปอร์ช่วงกลางคืนเหมือนกันค่ะ ลองมาหลายคืนแล้วไม่ฉี่เลย เพราะให้เค้าฉี่ก่อนนอนแล้ว และเรื่องนมก็พยายามแกล้งลืมค่ะ ถ้าไม่ขอแบบจริงจังก็ไม่ให้ เค้าก็หลับไปได้ค่ะ..
ส่วนเจ้าน้องปาล์มก็คล้ายน้องปอเลย ติดแม่มากค่ะ ขยับไปไหนไม่ได้เลย ตามตลอด ห้องน้ำเข้าได้ แต่ห้ามปิดประตู ถ้าปิดเมื่อไรก็คร่ำครวญอยู่นั่นจนแม่หดหมด ต้องรีบออกมาค่ะ
เหนื่อยแต่มีความสุขเนอะ