==== 5 ธันวา 2555 หน้าพระที่นั่ง ฯ อยากจะบอกดัง ๆ กับพระองค์ท่าน ว่า ทรงพระเจริญ ====

 

 

วันนี้ได้มีโอกาสเป็นหนึ่งในคนไทยคนนึงที่ได้ไปร่วมงานที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงออกมหาสมาคม ที่สีหบํญชร  พระที่นั่งอนันตมหาสมาคม

 

ตอนแรกว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี  แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไป  ด้วยกระทู้ในห้องพันทิปนี้และครับ ที่บอกว่า  งานนี้เราไม่ได้ไปดูพระองค์ท่านหรอกครับ  เพราะคงเห็นไม่ชัด แต่เราไปให้ท่านดูครับ  ให้ท่านได้มีความสุข  ปลื้มใจ  ว่าประชาชนคนไทยรักท่านมากขนาดไหน

 

วันนี้ออกช้าไปนิดนึง  กลัวเหมือนกันว่าจะไม่มีที่  ตั้งแต่ที่ป้ายรถเมล์ก็เห็นคนใส่เสื้อเหลือง รู้สึกอบอุ่นครับ 

รถเมล์ก็ไปได้ถึงแค่วัดเบญจมบพิตร  หลังจากนั้นก็เดินต่อครับ  อยากจะบอกว่าคนเยอะมากๆๆๆครับ

 

ตรงนี้ก็เป็นบริเวณหน้าวัดเบญจ ครับ คนก็เริ่มถ่ายรูปเก็บภาพเป็นที่ระลึกกันครับ 

หลังจากนั้นก็พยายามเดินไปให้ไกลที่สุด  อยากจะไปให้ได้เห็นหน้าพระที่นั่งครับ  เบียดเสียดกันพักใหญ่เลยครับ  จนไปได้มุมที่ใกล้เสาไฟครับ

ผู้คนวันนี้ทุกคนมาด้วยใจจริงๆครับ  มีการกระทบกระทั่งกันเล็กน้อย  ด้วยที่ทุกคนก็อยากเห็นบริเวณหน้าพระที่นั่ง  แต่ลึกๆ ผมรู้สึกได้ว่าทุกคนพยายามเก็บความขุ่นข้องหมองใจเอาไว้  เพื่อส่งใจไปถึงพระองค์ท่าน  

 

ตรงนี้ก็เป็นมุมจากตรงที่ผมยืนอยู่  ก็เห็นหน้าพระที่นั่งครับ  แต่ไกลมาก ๆ แต่ต้องการได้บรรยากาศวันมหามงคลแบบนี้จึงต้องมาครับ  ถ้าช่วงไหนอยากเห็นชัดๆ ก็อาศัยดูจอมอนิเตอร์ เอาครับ

 

บางคนก็ต้องขึ้นไปอยู่ตามเสาตึก เพื่อจะได้มองเห็นชัดๆ

มีการจุดพลุด้วยครับ  ประกาศพระเกียรติของพระองค์ท่าน ไปให้ทั่วชั้นฟ้า 

คอยพิธีอยู่นานพอสมควรครับ  คนรอบๆ ข้าง ก็ดูอารมณ์ดีกันครับ  บรรยากาศอบอุ่นมากๆ  ทุกคนดูมีความสุข  ใจเปิด รับกระแสแห่งความสุขของคนรอบข้าง

 

ทุกคนก็รออย่างใจจดใจจ่อครับ ยิ้มแย้มกันทุกคน  

พอภาพตัดไปที่รพ  ศิริราช ในช่วงที่ท่านเสด็จลงมาที่ชั้นล่างของอาคารเฉลิมพระเกียรติ ที่ท่านประทับอยู่ที่รพ ศิริราช  ผมไม่แน่ใจว่าทางบ้านที่ดูทีวีจะได้เห็นภาพจากที่หน้าพระที่นั่งหรือเปล่า  แต่ทุกวินาที ที่ภาพตัดไปที่พระองค์ท่าน  ทุกๆคน จะเปล่งเสียงมาจากหัวใจ เลยครับ ว่า ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  

 

ธงตราพระสัญลักษณ์ และธงชาติไทย โบกสบัดจนมองไม่เห็นจอมอนิเตอร์เลยครับ

หลายๆช่วง ผมก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เช่นกัน  ก็คงไม่แตกต่างจาก อีกหลายๆคนที่คงรู้สึกเช่นเดียวกัน 

ก่อนมาก็แอบคิดในใจว่าขอให้ทุกๆ พื้นที่ ที่ท่านทรงทอดพระเนตรจากสีหบัญชรลงมา อย่าได้มีที่ว่างที่ท่าน จะมองเห็นพื้นดิน  ขอให้ทุกๆที่มีแต่สีเหลืองครับ สิ่งที่ผมคิดไว้ก็เป็นจริงครับ  เนืองแน่นไปหมด  ไม่มีที่ว่างจริง  ถ้านั่ง ก็เข่าชนเข่า แหละครับ

ตั้งแต่ที่พระองค์ท่านเสด็จมาถึง  จนเสร็จพิธี ทุกๆสายตาก็มองไปที่มอนิเตอร์ สลับกับที่หน้าสีหบัญชรตลอดเลยครับ  

 

พิธีก็เสร็จประมาณ 11 โมงครับ  หลังจากนั้นผมก็เดินทางกลับ

 

 

ระหว่างเดินทางกลับ ก็เห็นพระบรมฉายาลักษณ์ รูปนี้ พระองค์ทรงสง่างามมากครับ 

กลับมาถึงบ้านด้วยความสุขครับ ธงตราสัญลักษณ์วันนี้ที่ใช้โบกสะบัดในงานวันนี้ผมถอดด้ามออก ครับ  ดูยับเหมือนกัน  แต่มีคุณค่าที่ความรู้สึกครับ บางคนอาจจะทิ้งไป แต่ผมว่าจะไปใส่กรอบ  เก็บเป็นที่ระลึก ว่าเคยมาร่วมงาน 5 ธันวาคม 2555 วันที่ทั่วโลกต้องจารึกหน้าประวัติศาสตร์  ของพระมหาราชา สุดยอดพระมหากษัตริย์ เป็นหนึ่งไม่มีสอง ครับ   

อยากจะบอกพระองค์ดังๆครับ ว่า ใจผมอยู่กับพระองค์ท่านเสมอ รัก เทิดทูน บูชา พระองค์ท่านที่สุด  อย่างสม่ำเสมอ  อย่างตลอดมา และอย่างตลอดไป

 

ขอให้พระองค์  ทรงพระเจริญ ( unlimited)

เรารักในหลวง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 06 ธันวาคม 2555 Last Update : 6 ธันวาคม 2555 12:29:37 น. Counter : 2610 Pageviews.		4 comments
Share Tweet