เด็กผู้หญิงคนนั้นที่หายไป...
เธอหายไป พร้อมๆกับความสดใส ความร่าเริง และความเป็นตัวของตัวเอง

20กว่าปีที่ฉันได้รู้จักกับเธอ
เด็กผู้หญิงคนนั้นผ่านประสบการณ์ต่างๆมาอย่างมากมาย
หลากหลายเรื่องราวที่เธอได้พบเจอ..
มันเป็นเรื่องราวที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความทุกข์ปนเปกันไป
สิ่งต่างๆเหล่านี้เกิดขึ้นระหว่าง"การเดินทางทางแห่งชีวิต"

ก่อนหน้านี้ชีวิตของเธอ สดใส ร่าเริง เป็นมิตร และมีความรักให้กับคนรอบข้างอย่างไม่มีจำกัด

โลกที่โอบอุ้มเธอไว้ เป็นโลกที่น่าอยู่
มันเป็นโลกแห่งความรัก ความโอบอ้อมอารี
ความมีไมตรีจิตที่ทุกคนมีให้กัน
มันช่วยต่อเติมและเบ่งบาน
ความสุขที่สดใสและสดชื่นในหัวใจของเด็กหญิงคนนั้นอยู่เสมอ

แต่แล้ว... เด็กหญิงคนนั้นกลับพบว่า
"โลก" ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอเห็น
ความรัก ความจริงใจ ที่เธอเคยแสดงออก
กลับถูกมอง ว่า..."ไร้ค่า"

เสียงเสียดสี เสียดแทง ตอกกลับมาอย่างไม่มีเยื่อใย
โลกมันช่างโหดร้ายสำหรับเธอ
เธอถูกใส่ร้ายในสิ่งที่เธอ ไม่ได้ก่อ ไม่ได้ทำ
เธอ กลายเป็นจำเลย ในสถานะที่ไม่ได้ขึ้นศาล
ไม่มีใคร "เชื่อ" ในสิ่งที่เธอพูด
ไม่มีใคร "ฟัง" แม้กระทั่ง เสียงแห่งความจริง

ผู้คนรอบข้างช่างโหดร้าย แววตาแห่งความเมินเฉย
กลับตอกย้ำและฝังจำเด็กหญิงคนนั้นอยู่เสมอ
ภาพความสดใสแห่งอดีตของเด็กหญิงได้เลือนหายไป

ช่วงเวลาได้แปรเปลี่ยน...
หัวใจเด็กหญิงมีแต่เสียงร่ำร้องแห่งความเศร้า
คราบน้ำตาไหลรินอาบแก้มทุกครั้งที่ต้องเผชิญกับความจริง

มีเพียง "กาลิเลโอ" เท่านั้น ที่ทำให้หัวใจของเธอ
เข้าใจว่า..."มีคนอีกหลายประเภท ที่ไม่เคยเชื่อว่าโลกกลม"

(ใบไม้ร่วงหล่น)