Bloggang.com : เด็กชายหัวหอม : The squid and the whale : เรียนรู้ที่จะยอมรับ

The squid and the whale : เรียนรู้ที่จะยอมรับ

The squid and the whale : เรียนรู้ที่จะยอมรับ

บางครั้งขณะอยู่บนโต๊ะอาหารที่บ้าน ผมจะรู้สึกหงุดหงิดมาก เมื่อได้ยินเสียงเคี้ยวข้าวจั๊บๆ เสียงดังของพ่อซึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆ บางครั้งรู้สึกทนไม่ได้จนถึงขนาดลุกขึ้น หยิบจานข้าวแล้วเดินออกไปกินที่อื่น จุดประสงค์อย่างหนึ่งคือเพื่อพาตัวเองไปให้พ้นๆ จากเสียงเล็กๆ ที่รบกวนโสตประสาท อีกจุดประสงค์หนึ่งคือเพื่อบอกผู้ชายคนนั้นด้วยท่าทาง เป็นนัยๆ ให้เขารับรู้และรีบแก้ไขพฤติกรรมนี้โดยไว

หลายครั้งหลายหนต้องยอมรับว่า แท้จริงแล้วต้นเหตุที่ทำให้ผมตอบโต้เสียงเล็กๆ ด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียดเช่นนั้นคืออารมณ์นั่นเอง ขึ้นแน่นอน ขึ้นชื่อว่าอารมณ์ย่อมมีอิทธิพลครอบงำความสามารถให้การใช้เหตุผลคิดไต่ตรองว่าสิ่งที่ตอบโต้ลงไปนั้นควรหรือไม่ควร เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก อารมณ์เย็นลง ผมจึงมีโอกาสกลับมานั่งคิดทบทวนความรู้สึกตัวเองว่า ทำไมตัวเองจึงเลือกที่จะตอบโต้ผู้ชายคนนี้ด้วยกิริยาที่ไม่ดีเอาเสียเลย ซึ่งยังไงๆ ก็ยังไม่ได้คำตอบเสียที จนกระทั่งเมื่อได้ดูหนัง the squid and the whale

หนังเริ่มต้นด้วยภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในครอบครัวๆ หนึ่งที่มีเบอร์นาร์ด เบิร์กแมน ตาแก่จอมเพี้ยนเป็นหัวหน้าครอบครัว เบอร์นาร์ดเป็นอดีตนักเขียนนมนิยายที่ผันตัวเองมามีอาชีพครูแทน และรู้สึกริษยา โจอัน เบิร์กแบน ภรรยาเป็นอย่างยิ่งเมื่อพบว่าหล่อนเองก็มีพรสวรรค์ในการเป็นนักเขียน บางครั้งเบอร์นาร์ดรู้สึกหงุดหงิดและเผลอตอบโต้เธอด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดต่อหน้าลูกชายทั้งสองคือ วอล์ทและแฟรง จนนำมาซึ่งจุดแตกหักของครอบครัว คือการหย่าร้างและแยกกันอยู่ในที่สุด

การเปลี่ยนแปลงทางสภาพแวดล้อมภายนอก เช่น การที่ลูกๆ ต้องแยกจากแม่ย้ายไปพักอยู่กับเบอร์นาร์ดผู้เป็นพ่อ การต้องรับกับอารมณ์หงุดหงิดที่บางครั้งคนเป็นพ่อเองก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ และการมีโอกาสกลับไปใช้เวลากับแม่เพียงแต่บางวัน นั้นนำไปสู่ปัญหาทางจิตที่เกิดขึ้นกับลูกชายทั้งสอง ตลอดจนความคิดที่ขัดแย้งที่ต่างฝ่ายต่างกุใส่สมองลูกๆ ทำให้ลูกทั้งสองกลายเป็นเด็กมีปัญหา

แฟรงลูกชายคนเล็กเริ่มหนีออกจากบ้านของพ่อ หลบไปพักอยู่บ้านแม่ และเริ่มเกิดความผิดหวังในตัวแม่ เมื่อพบว่าแม่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับครูสอนเทนนิส จนกลายเป็นเด็กผู้มีปัญหาและแสดงออกด้วยการเก็บกดทางเพศ
ในขณะที่วอล์ท ลูกชายคนโตเริ่มมีความรักตามประสาวัยรุ่น และมีปัญหาเรื่องเพศตามประสาวัยรุ่น และจับได้ว่าฝ่ายพ่อก็แอบมีความสัมพันธ์ลับกับนักเรียนสาวของตนเอง เมื่อเป็นเช่นนี้ ปัญหาจึงเริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้ทุกฝ่ายต่างไม่พบทางออกในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น

ตลอดช่วงของหนังเป็นไปอย่างเรียบง่าย ด้วยการนำเสนอภาพความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นระหว่างสมาชิกแต่ละคนในครอบครัวผ่านมุมกล้องเรียบๆ ดูเป็นธรรมชาติ ไม่ได้จัดภาพให้อยู่ในตำแหน่งที่สวยงามเกินจริง ซึ่งทำให้ผู้ชมรู้สึกว่าเหตุการณ์เหล่านี้สามารถเกิดขึ้นได้จริง (และแท้จริงแล้ว บทภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นจากเหตุการณ์จริงเสียด้วย) ความเป็นธรรมชาตินี้ยังแสดงออกถึงบทของหนังที่กระจายถ้วยทั่วให้กับตัวละครทุกตัว ในตอนเริ่มเรื่งหนังอาจสื่อให้เห็นภาพฝ่ายแม่ และลูกชายคนเล็กเป็นผู้ที่น่าสงสาร และพาผู้ชมให้สัมผัสกับความกราดเกรี้ยวร้ายกาจของเบิร์กแมนผู้เป็นพ่อ แต่ในต่อมาบทหนังกลับสื่อให้เห็นภาพแม่ผู้มีชู้รักเป็นครูสอนเทนนิส โดยไม่เห็นแก่ความรู้สึกของลูกชาย และบางครั้งหนังก็สื่อให้เห็นภาพความแข็งทางอารมณ์ของลูกชายทั้งสองที่ไม่ยอมปรับตัว ซึ่งทำให้พ่อแม่เกี่ยงกัน ไม่ยอมรับผิดชอบปัญหาที่เกิดขึ้นกับลูก

นอกจากนี้ บทหนังยังสะท้อนให้เห็นภาพปัญหาครอบครัวที่ร้ายกาจที่เกิดขึ้นกับอารมณ์ความรู้สึกที่อ่อนแอของสมาชิกทุกคน เช่น ภาพปัญหาทางเพศที่ทำให้พ่อและแม่มีชู้ ทำให้ลูกชายคนเล็กกลายเป็นเด็กเก็บกดทางเพศ ตลอดจนทำให้ลูกชายเกิดความสับสนเมื่อก้าวเข้าสู่วัยรุ่น ปัญหาการถูกกีดกันและไม่ได้รับการยอมรับจากคนรอบข้าง ซึ่งหนังพยายามนำผู้ชมเห็นให้ปัญหาซึ่งพาสมาชิกทุกคนในครอบครัวไปสู่จุดที่ต่ำลงเรื่อยๆ จนถึงขีดสุด

ในขณะที่ตอนจบของหนังกลับจบลงอย่างสั้นๆ ด้วยคำตอบเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น ที่จะนำพาให้ทุกฝ่ายก้าวข้ามปัญหาเหล่านี้ไปได้ สิ่งที่ตัวพ่อได้แสดงออกเมื่อแมวแสนรักของลูกวิ่งหนีออกจากบ้าน ได้ทำให้ผู้ชมเห็นแล้วว่า อะไรเป็นสิ่งที่ยึดเหนี่ยวความสัมพันธ์ ภายใต้ความบกพร่องของแต่ละคน และอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้เราเรียนรู้ที่จะมองข้ามความบกพร่องแต่คนอื่น ซึ่งนำไปสู่ทางออกของปัญหานี้

น่าแปลกที่หนังเริ่มต้นอย่างธรรมดา พาผู้ชม แต่กลับจบลงห้วนๆ และนำผู้ชมไปสู่ปริศนาอันเป็นที่มาของชื่อเรื่อง

The squid and the whale

นั่งคบคิดอยู่ตั้งนาน ก็ได้แต่คาดเดาไปต่างๆ นาๆ ว่าทำไมหนังเรื่องนี้ถึงมีชื่อนี้ ยังไม่ได้คำตอบเสียที ว่าปลาหมึกและปลาวาฬ เกี่ยวอะไรกับหนังเรื่องนี้ .. แต่ที่แน่ๆ ผมได้คำตอบที่แน่นอนสำหรับตัวเองแล้ว คราวหลัง เวลานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เราจะลองแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงนี่ดูแล้วกัน น่าจะทำให้ผมไม่ต้องตอบโต้ด้วยกิริยาแย่ๆ และสร้างภาพพจน์ที่ดีในฐานะเด็กดีของพ่อได้อีกเยอะเลย

Create Date : 17 พฤษภาคม 2549

Last Update : 17 พฤษภาคม 2549 0:42:22 น.

6 comments

Counter : 1054 Pageviews.

เห็นด้วยค่ะ กับ ย่อหน้าสุดท้าย

หนังบางเรื่องมีคุณค่า สามารถให้เราขบคิดเรื่องราวต่างๆ ที่บางอย่างนำมาปรับใช้ หรือเปรียบกับชีวิตจริงได้

โดย: octavio

วันที่: 17 พฤษภาคม 2549 เวลา:2:20:34 น.

ปลาวาฬกินแพลงตอน ปลาหมึกกินสัตว์ที่เล็กกว่า อ่อนแอกว่า
ทำไมผมนึกไปถึงปลาหมึกยักษ์ชนิดนึง ที่กินปลาวาฬได้ทั้งตัวน๊ะ ฮิๆๆๆ

โดย: ตี๋น้อย (Zantha

) วันที่: 17 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:09:39 น.

อืมหนังน่าสนุกนะครับ ...ท่านน้องเข้าใจเอามาโยงกับเรื่องนะครับ

โดย: POL_US

วันที่: 17 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:11:22 น.

^___^

โดย: Nessa

วันที่: 17 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:48:52 น.

อยากดูบ้างจังคุณหัวหอม

เป็นเหมือนกันเลยอ่ะ อย่างแรง

ไม่ชอบพ่อเคี้ยงเสียงดัง

ไม่ชอบแม่เรอ (คือแม่ลมในท้องเยอะมากๆ ต้องกินยา)

แง้ว

แต่ก็รักกันดีนะคะ

โดย: PADAPA--DOO

วันที่: 17 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:12:46 น.

เขียนได้น่าหามาดูจริงเชียว ว่าแต่ชื่อเรื่องแปลกดีเนาะ ได้ข่าวว่าได้ชิงรางวัลอะไรซักอย่างด้วยนี่นา
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านครับ ว่างๆ ก็ไปเยี่ยมกันบ้างเน้อ

โดย: Moonlight Mile

วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:11:14:52 น.