Group Blog |
วัยผู้ใหญ่ สวัสดีค่ะ หายไปนาน...ไม่ได้หายไปไหนคร้าาา ทำแต่งาน ตามหัวข้อเลยค่ะ วันนี้อยากจะเม้าท์ชีวิตช่วงนี้ เริ่มจากว่า ก็เป็นชีวิตเริ่มต้นของการเริ่มทำงานจริงจัง (555 แต่ก็กำลังคิดอยากกลับไปเป็นนักเรียนอยู่) แม้ว่า อายุจะปาเข้าไปเป็นวัยป้าแล้วก็ตาม ตอนนี้เริ่มทำงานเข้าเดือนที่3 แล้วค่ะ การเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนคือ 1. ความรับผิดชอบมีมากขึ้น ตอนยังเรียน มีอะไรทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ ก็ไปตามคนอื่นมาช่วย ตอนนี้ทำงานแล้ว บางอย่างตามคนมาช่วยได้ แต่บางครั้ง ก็ต้องทำเอง แก้ปัญหาเอง หลายๆ คนอายุมากกว่าเรา แต่ก็เรียกตำแหน่งของเรา...ยกมือไหว้ 2. งก มากขึ้น 555 ตามสไตล์ค่ะ ตอนนี้หาเงินได้เองมากขึ้น รายจ่ายบางอย่างที่ตอนเรียน ท่านแม่ support ให้ พอเรียนจบปุ๊บ...ใบเสร็จอะไรมา นี่มาทางนี้ก่อนเลย ...555 ปกติ ก็ไม่ได้เป็นคน severe ฟุ่มเฟือย ประมาณ mild to moderate แบบว่า ถ้าชอบ ถูกใจ ดูทนทาน ก็ซื้อเลย หรือ sale เยอะ กระหน่ำแบบนี้ อดใจไม่ไหวจริงๆ.... 3. เวลา ต่างกับชาวบ้าน มองผ่านๆ เหมือนกับว่า ทำงานตลอดเวลา...เพื่อนๆ ก็นัดกันยากขึ้น เอาให้ชัวร์ อาจจะต้องนัดล่วงหน้าสัก 1 เดือน แต่ถามว่า สนุกมั้ย ก็ต้อง บอกว่า สนุกกับงานที่ทำมาก แต่ก็ต้องแลกกับเวลาที่เสียไป คือ ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ไม่ค่อยได้เจอคนที่บ้านเลย แต่ก็ดีใจที่คนรอบข้างเข้าใจ ดีใจอีกอย่างที่ แฟน ของเรา ไม่เคยห้ามเราทำงานเลย สนับสนุนทุกอย่าง ช่วยจัดตารางเวลา ช่วยบอกทางไปทำงาน บางครั้งก็นั่งไปเป็นเพื่อน ละกลับ taxi เอง บ่นมาเยอะ ก็ไม่ใช่ไม่มีข้อดีนะคะ เรามักได้หยุดวันธรรมดาค่ะ ดีนะคะชอบ ...ไปเที่ยวไหน คนก็น้อยดี ว่าแล้วก็อยากไปเที่ยวจัง 555 4. ความรัก มั่นคงขึ้น จากคนที่ไม่เคยรู้จักกัน จากคนที่อนาคตไม่แน่นอนกัน ตอนนี้เราก็ได้มาใช้ชีวิตร่วมกันมากขึ้นแล้วค่ะ มีการลงทุนร่วมกัน ช่วยกันสร้างฐานะ สนับสนุนซึ่งกันละกัน ปรับความเข้าใจกันมากขึ้น....เม้าท์ก่อนว่า พี่อึนอึน เนี่ย นางใจร้อนมากค่ะ ขี้วีนด้วย แต่พอมาคบกับเรา ก็เห็นพัฒนาการของพี่อึนอึน ที่ใจเย็นลงอย่างมาก (พี่อึนอึนพูดเสมอว่า จะไม่เปลี่ยนอะไร นิสัยแบบนี้ รับได้ก็รับ) แต่ลึกลึกแล้ว ไข่ตุ๋นเห็นการเปลี่ยนแปลงค่ะ เดิมที่อะไรนิดหน่อย ก็ปรี๊ด....เด๋วนี้รู้สึกได้ว่า อดทน ขึ้น ยอมลดทิษฐิของตัวเอง คือ ถ้าทำผิด ปรี๊ด ไป ก็จะกลับมาขอโทษ ละค่อยๆ พูดกัน ...บางอย่างพี่อึนอึน เค้าก็ดูต้องอดทนกับไข่ตุ๋นมาก เช่น การขับรถหลงทาง....คืองาน ที่ไข่ตุ๋นทำ มันต้องขับรถไปที่นั่นที่นี่ ละโรคประจำตัวของไข่ตุ๋น คือ ขับรถหลงทาง จำทางไม่ได้ เวลาขับรถไปคนเดียวละเริ่่มงงทาง ก็จะโทรไปหาพี่อึนอึน บางครั้งพี่อึนอึนก็ปรี๊ด ว่าทำไมเคยบอกแล้ว ก็ยังหลง (มาขับจริงๆ ก็หลงน้าาา) ส่วนใหญ่เวลาโดนบ่นแบบนี้ สิ่งที่ไข่ตุ๋นทำ คือ เงียบค่ะ รอให้นางใจเย็นลงเอง...พี่อึนอึนก็จะเข้าใจ บ่นๆ ไปสักพัก เหมือนพี่อึนอึน ก็จะคิดได้ว่า อืม..ใจเย็นลงนะ ดุไข่ตุ๋นไปเยอะแล้ว ก็จะกลับมาพูดดีด้วย เท่านี้ค่ะ... สำหรับไข่ตุ๋น ตอนนี้พี่อึนอึน คือ คนที่คิดว่า "ใช่" พี่อึนอึน อาจจะไม่ได้นิสัยดีที่สุด แต่ก็คือ คนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คนที่เราเข้าใจเค้า เค้าเข้าใจเรา คนที่เราอยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง คนที่เราสามารถเล่าให้ฟังได้ทุกเรื่อง...คนนี้เลยๆๆๆๆ.... ไข่ตุ๋น
อาการเดียวกะพี่ดาวเลย หลงตลอด ต้องยกจีพีเอสให้ แถมทุกครั้งที่ไปที่ใหม่ต้องขับรถพาไปดูเส้นทางก่อนทีนึง หรือไม่ก็ขับรถไปส่ง แล้วขับไปรับ โรคเดียวกันเลยจ้า
 โดย: กว่าจะรู้
 วันที่: 13 กันยายน 2557 เวลา:22:31:59 น. |
onigiri089
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
