1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31
คิดว่าจะกลับมาเขียนบล็อคใหม่อีกครั้ง
แต่ก่อนบ้าพลังเขียนๆๆ และเขียนบล็อคบ่อยมากๆ ถึงขั้นติด แต่ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา กลับกลายเป็นว่าการเขียนบล็อคร้างลาไปนานมาก นานเหมือนกับที่ไม่ค่อยได้เขียนฟิค หรือเขียนฟิคทีก็ 5 เดือนต่อ 1 ตอน ใจก็นึกสงสารคนรออ่านนะ แต่แบบว่ามันไม่มีอารมณ์น่ะ เคยอ่านหนังสืออยู่เล่มนึงเค้าเคยพูดถึงนักเขียนที่ดี ต้องไม่ปล่อยให้คนอ่านรอ ก็สรุปรวมความได้เลยล่ะว่า เราไม่ใช่นักเขียนที่ีดีแน่นอน เพราะเราเขียนเอาอารมณ์เราเป็นที่ตั้งอย่างที่บอกว่า I do what I want อยากทำอะไรก็ทำ อยากเขียนเมื่อไรก็เีขียน จะม่สนใจอะไรใคร ตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า เวลารอคอยอะไรสักอย่างเนี่ยมันก็น่าเซ็งเหมือนกันนะ เพราะเราเองก็เริ่มเป็นฝ่ายรอบ้างแล้ว เลยเพิ่งเข้าใจสภาพจิตใจของคนอื่นเขา แต่ถ้าหากจะเอาเรื่องพวกนี้มาคิดจริงจังอันนั้นก็ไม่ไหวอีก มันจะเหมือนเพื่อนคนนึงที่มันจริงจังมากกกับการเขียนนิยายบนโลกไซเบอร์ ประหนึ่งถ้าไม่ได้เขียนไม่ได้ลงไม่มีคนอ่านชั้นจะไม่มีค่าเป็นคนไร้ค่าไม่มีใครเหลียวแล อันนี้ก็เว่อเวินเกินไป ก็เอาเป็นว่า อยากเขีนอะไรก็เขียนอยากทำอะไรก็ทำเถอะ อย่าไปใส่ใจคนอื่นนักเลย มันจะกระแนะกระแหนแดกดันอะไรก็เรื่องของมัน ชีวิตเราไม่ใช่ชีวิตเขานะคะ ทำไมจะต้องทำในส่ิงที่คนอื่นคอยขีดเส้นด้วยล่ะ ใช่มั้ย? with love from Viruskei
Create Date : 21 มกราคม 2554
Last Update : 21 มกราคม 2554 13:22:25 น.
1 comments
Counter : 635 Pageviews.
meichan
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [? ]
"ข้าพเจ้าไม่ขอข้องเกี่ยวกับผู้ใด" ข้าพเจ้ารักอิสระเสรีภาพ ไม่ยึดติดอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เป็นเสรีชนที่ไม่ใยดีหรือยินร้ายกับเรื่องของใคร ข้าพเจ้ารักสงบ แต่ไม่เคยได้ความสงบจากคนทั้งหลาย ข้าพเจ้าไม่ชอบความวุ่นวาย แต่จะถูกจุ้นจ้านจากคนอื่นอยู่ร่ำไป ข้าพเจ้าหวังความจริงใจ แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ข้าพเจ้าเท่านั้นที่ให้ไปโดยไม่ได้สิ่งนั้นกลับมาเตือนใจตัวเอง ความซวยของข้าพเจ้า คือการรักคนอื่นมากเกินไปทั้งที่เค้าไม่ได้อะไรกับตัวข้าพเจ้าเลย
ถ้าอยากเขียนก็กลับมาเขียนเถอะค่ะ
แต่ถ้ามันไม่มีความรู้สึกอยากเขียน ก็ปล่อยมันไปเนาะ
มาทักทายนะคะ