ขวบปีแรก

ครบปีแล้วซินะที่ออนเซนลืมตาดูโลก

หม่าม้ายังจำได้วันที่หม่าม้ารู้ว่าตั้งท้องออนเซน วันนั้นหม่าม้าตื่นเต้น ดีใจ และก็กลัว ทุกอย่างดูสับสนไปหมด ทั้ง ๆ ที่ป่าป๊ากับหม่าม้าก็ตั้งใจจะมีหนูอยู่แล้ว แต่อารมณ์ตอนนั้นมันทำให้หม่าม้างงได้ หม่าม้ากังวลไปทุกอย่าง ดีที่มีป่าป๊าคอยเตือนสติอยู่ใกล้ ๆ และคอยให้กำลังใจว่า การตั้งท้องไม่มีอะไรน่ากลัวปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่ต้องกังวลใดๆ ห้ามเครียด แล้วทุกอย่างจะดีเอง

หลังจากที่รู้ว่าตั้งท้อง หม่าม้าก็เริ่มดูแลตัวเองเพื่อให้ออนเซนเกิดมาเป็นเด็กที่ร่างกายแข็งแรง แต่ในช่วง 2 เดือนแรกของการตั้งท้อง พี่จ้ากลับไม่สบายเป็นหัดเยอรมัน ช่วงนั้นหม่าม้าก็รู้สึกเครียดนิดหน่อยเพราะว่าเชื้อหัดเยรมันจะเป็นอันตรายต่อเด็กในท้องได้ หม่าม้าเลยต้องรีบไปพลิกดูประวัติการรับวัคซีนของหม่าม้า สรุปว่าหม่าม้ามีภูมิคุ้มกันหัดเยอรมันแล้วค่อยเบาใจหน่อย การฝากครรภ์กับคุณหมอศุลีวรรณก็เป็นไปตามปกติ ออนเซนเป็นเด็กแข็งแรงตั้งแต่อยู่ในท้องหม่าม้าแล้ว เพราะทุกครั้งที่ไปตรวจครรภ์ คุณหมอมักจะชมว่าหนูแข็งแรงดี ส่วนท้องของหม่าม้านั้นไม่ต้องเป็นห่วงใหญ่มาก จนบางครั้งหม่าม้าก็กังวลว่าท้องหม่าม้าใหญ่ไปมั้ย จนมาถึงตอนนี้ถึงได้รู้ว่าท้องหม่าม้าใหญ่นะดีแล้วเพราะออนเซนจะได้มีที่ไว้ดิ้นได้มากหน่อย สุดท้ายตอนหม่าม้าท้องออนเซนน้ำหนักขึ้น 17 โล

เรื่องของการทำอัลตราซาวน์ มีการทำเป็นระยะทุก ๆ 2–3 เดือน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ป่าป๊ายอมลงทุนทำอัลตราซาวน์ 4 มิติ เพื่ออยากจะเห็นหน้าออนเซน หนูก็ไม่ทำให้ป่าป๊ากับหม่าม้าผิดหวังได้เห็นหน้าชัดมาก ทำเอาป๊าม้ายิ้มกันแก้มปริเลย คุณหมอที่ทำอัลตราซาวน์ก็ใจดีมาก ๆ ให้ป๊าม้าได้ดูออนเซนจนชื่นใจ

มีเรื่องนึงที่หม่าม้ารู้สึกขำทุกครั้งที่คิดถึง ก็เรื่องออนเซนดิ้นในท้องหม่าม้านะซิ ทุกครั้งที่หม่าม้ากินอะไรออนเซนจะดิ้นให้หม่าม้ารู้สึกได้ว่าหนูชอบ หรือบางครั้งมีของกินตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานและหม่าม้ายังไม่ยอมกิน ออนเซนก็จะดิ้นให้รู้ว่าหม่าม้ากินได้แล้วหนูหิว แล้วก็เรื่องนิทานก่อนนอน ป่าป๊าจะเป็นคนอ่านนิทานอีสปให้ออนเซนฟังทุกคืน คืนละเรื่อง 2เรื่องบ้างแล้วแต่โอกาส แต่ที่ทำให้อดขำไม่ได้ก็เพราะเวลาที่ป่าป๊าอ่านนิทานให้ออนเซนฟังมันเป็นช่วงที่ออนเซนหลับไปแล้วนะซิ พอป่าป๊าอ่านจบออนเซนก็ตื่นมาดิ้นใหญ่เลย เป็นแบบนี้บ่อยมากจนบางครั้งหม่าม้าต้องบอกให้ป่าป๊าอ่านนิทานเร็วขึ้นเพราะหนูตื่นอยู่

คืนก่อนวันที่คลอดออนเซน หม่าม้าก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของตัวเอง มีการบีบรัดของมดลูก แต่ก็ไม่อยากจะมั่นใจอะไรมากเพราะว่ายังไม่ถึงกำหนดคลอดก็ตอนนี้อายุครรภ์เพิ่งจะ 38 สัปดาห์เอง ตื่นเช้ามาหม่าม้าชวนป่าป๊าไปกินโจ๊กเพราะคิดว่าตัวเองหิว ป่าป๊างัวเงียตื่นมาแล้วถามว่า หิวจริงเหรอ งั้นไปล้างหน้าเดี๋ยวพาไปกิน หม่าม้าลุกไปเข้าห้องน้ำก็มีมูกเลือดไหลออกมา หม่าม้าตะโกนเรียกป่าป๊า 2 คนป๊าม้าตกใจกันใหญ่ ป่าป๊าเลยรีบพาหม่าม้าไปโรงพยาบาล คุณหมอมาดูก็บอกว่าต้องผ่าเพราะท้องไม่ลดและออนเซนก็ไม่กลับหัว ออนเซนคลอดออกมาน้ำหนักตัว 3400 กรัม สมบูรณ์ แข็งแรง และน่ารักมาก ๆ

หม่าม้ากลับจากโรงพยาบาลมาอยู่เดือนที่บ้านอาม่า ในช่วงแรกมีแค่ป่าป๊า หม่าม้า และออนเซนอยู่ด้วยกัน 3 คนหลังจากนั้นไม่นาน ป่าป๊าก็ต้องกลับไปทำงาน คุณย่าเลยมาอยู่เป็นเพื่อนช่วยเลี้ยงออนเซนด้วย ช่วง 2 สัปดาห์แรกออนเซนดูดนมจากเต้าหม่าม้ามันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก เพราะทำให้หม่าม้ารู้สึกว่าเรา 2 คนต้องการกันและกันมากแค่ไหน หม่าม้ายังจำหน้าตาเวลาออนเซนสั่นหัวไล่หาหัวนมหม่าม้าได้ดี และความรู้สึกเวลาที่ออนเซนดูดนมหม่าม้า ออนเซนสาวน้อยที่น่ารักของหม่าม้า แต่หลังจากที่ออนเซนได้กินนมจากขวดแล้วหนูก็ไม่อยากเข้าเต้าหม่าม้าอีกเลย วันนั้นไม่ว่าจะพยายามยังไงหนูก็ร้องอย่างเดียวจนคุณย่าหนูทนไม่ได้ให้หม่าม้าไปเอานมใส่ขวดให้หนูกิน เท่านั้นแหละหนูหลับปุ๋ยเลย แต่ไม่เป็นไรไม่ว่าหนูจะกินจากเต้าหรือขวด มันก็คือนมหม่าม้าอยู่ดี ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หม่าม้าก็ตั้งหน้าตั้งตาปั๊มนมให้หนูกินอย่างมีวินัยมาก ๆ หม่าม้าดีใจมากที่สามารถให้นมออนเซนจนครบขวบ ถึงจะเหนื่อยมาก แต่ก็มีความสุขมากเช่นกัน

ตลอด 1 ปีที่ผ่านมานี้ออนเซนทำให้หม่าม้ายิ้มได้ทุกวัน หนูโตขึ้นทุกวัน ดูแข็งแรงและร่าเริงขึ้นทุกวัน ถึงแม้ว่าในแต่ละวันเราจะเจอกันน้อยมาก แต่ทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกันมันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดจริง ๆ ในทุกๆ วันประมาณ 7 เช้า หม่าม้าจะไปรับออนเซนจากห้องนอนคุณปู่คุณย่า พาออนเซนลงมานั่งกระโถนอึ ล้างหน้าแปรงฟัน ช่วงนี้หม่าม้าโดนออนเซนกันนิ้วทุกวัน อาจเป็นเพราะหม่าม้าแปรงฟันให้หนูนานเกินไปล่ะมั้ง หลังจากนั้นก็จะเปลี่ยนเสื้อผ้าพากันออกไปนั่งรับลมรับแดดกันหน้าบ้าน ในระหว่างที่นั่งกันอยู่หม่าม้าจะชวนให้ออนเซนดูนกที่บินอยู่บนท้องฟ้า พร้อมๆ กับร้องเพลงให้ออนเซนฟังไปด้วย ขอย้อนกลับไปในวันแรกๆ ที่ออนเซนเกิด ช่วงนั้นหม่าม้าจะร้องเพลง สามัคคีชุมนุม ให้หนูฟัง เพราะหม่าม้าร้องเพลงกล่อมเด็กไม่เป็นและไม่รู้ว่าจะร้องเพลงอะไรดี ใจไม่อยากร้องเพลงแบบรักๆ ใคร่ๆ ให้ออนเซนฟัง จนป่าป๊าแซวว่าร้องเพลงอะไรอ่ะ หม่าม้าเลยต้องคิดหาเพลงใหม่ที่ทันสมัยกว่า เลยมาจบลงที่เพลง ดอกไม้ ของพี่บอย

“ดอกไม้ ไม่ว่ากลิ่นหอมเย้ายวนแค่ไหน ก็ไม่อาจทำให้ใจหวั่นไหวไปได้ ก็เพราะฉันมีเธอที่หอมกว่า เธอที่ทำให้ฉันหัวใจหวั่นไหว ที่มีความหอมของมวลหมู่ไม้ต่างๆ เติมความรักลงในช่องว่างให้เต็มหัวใจ จะเก็บมาฝากเก็บรักที่มีมากเพื่อดอกไม้ช่อใหญ่เก็บเอามาไว้ให้เธอ แทนใจที่มีแทนรักที่ล้นเอ่อ จะขอรักเธอ จะขอรักเธอตลอดไป จากนี้หากเธอได้กลิ่นหอมของมวลหมู่ไม้ ไม่ว่าเธอนั้นจะไปแห่งไหนเมื่อไหร่อยากให้เธอรู้ว่าเธอมีฉันอยู่ข้างกาย”

เป็นเพลงที่หม่าม้าชอบมากและความหมายก็ดีมากด้วย แต่พอร้องไปได้ซัก 10 เดือน หม่าม้าก็รู้สึกว่าออนเซนน่าจะอยากฟังเพลงอื่นบ้านตอนนี้ก็เลยหันมาร้องเพลง home ของพี่ธีร์
“ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทรายต้นไม้ใหญ่
แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม
ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม
บ้านนี้จะมีความงามได้ถ้ามีเธอ

เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย
เมื่อเธออยู่ เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆ ไม่เกรง
แม้ข้างนอกจะต้องเจอะกับเรื่องราวที่ใครข่มเหง
แต่ฉันเอง ไม่คิดกลัว

จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่
เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ
จะรอคอยฉันจริง ๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย
จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน

ไม่ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร
ฉันยังคงมีแต่เธอเป็นความหวังและความเข้าใจ
พร้อมจะเก็บทุกสิ่ง ทิ้งความสุขทุกอย่าง
และจะทำทุกทาง เพื่อบ้านหลังนี้

ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้..ใหญ่
แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม
ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม
บ้านนี้จะงามอย่างไร ถ้าไม่มีเธอ
ก็เพราะว่าใจของเธอคือ บ้านของฉัน”

หลังจากที่เรา 2 คนนั่งเล่นกันอยู่หน้าบ้านได้สักพัก ประมาณ 7 โมงครึ่งป่าป๊าก็จะลงมาพาออนเซนไปเดินเล่น เรา 3 คนพากันเดินไปจนเกือบถึงโรงเรียนพี่มุด ระหว่างทางมีแวะดูนกที่บ้านลุงเทพ และดูดอกไม้ที่อยู่ก่อนถึงหน้าปากซอย ถ้าวันไหนรู้สึกเหนื่อยหรืออยากจะนั่งพักให้ออนเซนกินน้ำ ก็จะมีเก้าอี้หินอยู่ตรงหัวมุมบ้านทรงไทยให้เรา 3 คนได้นั่งเล่นกัน เสร็จจากการเดินเล่นตอนเช้าก็ถึงเวลาที่ออนเซนต้องไปกินข้าวแล้ว คุณปู่จะรอออนเซนที่หน้าบ้าน เข็นรถพาหนูไปกินข้าวต้มที่ร้านเหล่าแป๊ะ ส่วนป่าป๊ากะหม่าม้าก็ไปทำงาน หลังจากที่มีออนเซนป๊าม้าก็มักจะกลับบ้านก่อนเวลาเลิกงานเสมอ ก็คนมันคิดถึงออนเซนนี่หน่า กลับถึงบ้านประมาณ 5 โมงครึ่งไม่เกิน 6 โมง บางวันออนเซนก็กินข้าวอยู่หน้าบ้าน บางวันออนเซนก็ยังไม่ตื่น ช่วงเย็นจนถึงประมาณ 2-3 ทุ่มเป็นเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ

หม่าม้าได้เห็นพัฒนาการของออนเซนหลาย ๆ อย่าง ตอนนี้ออนเซน
หนักประมาณ 9 โล สูงประมาณ 72 เซน รูปร่างดูสมส่วน ไม่อ้วนและไม่ผอมจนเกินไป
กินนมหม่าม้าวันละเกือบ 30 ออนซ์ กินข้าววันละ 3 มื้อ อาหารยังข้นอยู่
สะดือหลุด 15 วัน
คอแข็ง 4 เดือน
นั่งได้ 6 เดือน
เกาะยืน 9 เดือน
ปีนป่าย, นั่งกระโถน,พยักหน้า, โบกมือ, ส่งจูบ,ถือขวดนมเอง 10 เดือน
ฟังรู้เรื่อง สามารถโต้ตอบได้โดยการพยักหน้าพร้อมพูดจ๊ะ

วันเกิดออนเซนปีนี้ ถือเป็นโชคดีของออนเซนที่วันเกิดปีนี้ของหนูตรงกับวันเกิดของอาม่าพอดี และปีนี้อาม่ามีโปรแกรมจะไปทำบุญที่บ้านพักเด็กอ่อนพญาไท หม่าม้าก็เลยพาออนเซนไปทำบุญกับอาม่า อี๊ กู๋ และพี่ๆ ออนเซนก็มากันเกือบครบจะขาดก็แต่เจ้บูบู เจ้อิ๋ง และเฮียอาร์ม

ตอนนี้ออนเซนก็ครบขวบแล้ว หม่าม้าขอให้ออนเซนเป็นเด็กน่ารักแบบนี้ตลอดไป

รักออนเซนที่สุด

Create Date : 07 พฤษภาคม 2553		6 comments
Last Update : 7 พฤษภาคม 2553 11:31:53 น.
Counter : 455 Pageviews.
Share Tweet