หัดว่ายน้ำวันแรกก็งี้

ฉันถามตัวเองว่าอะไรนะที่ดลใจให้ฉันมาอยากเรียนว่ายน้ำเอาป่านนี้ อะไรกันนะที่ทำให้ฉันที่กลัวน้ำขึ้นสมองอย่างฉันอยากไปดำผุดดำว่ายในสระสี่เหลี่ยมอย่างนั้น
ฉันก็ยังตอบตัวเองไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ แต่ตอนที่ฉันเอ่ยปากขอให้เพื่อนที่รักสอนฉันน่ะ ความมั่นใจของฉันมันเต็มร้อยจริงๆนะ แน่ล่ะก็อายุขนาดนี้แล้ว ความกลัวต่างๆมันลดดีกรีลงไปมากแล้วล่ะ แต่ความกล้ากับบ้าเนี่ย นับวันยิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกที กะอีแค่ว่ายน้ำ ฉันล่ะมั่นใจนักว่าถ้าให้เวลากับมันฉันก็ต้องทำได้แน่นอน
แน่นอน ก่อนที่ฉันจะได้ไปยืนอยู่หน้าสระน้ำนั่นแหละ นาทีนั้นฉันพร่ำถามกับตัวเองว่า อะไรกันนะที่ดลใจให้เรามาอยู่ตรงนี้หว่า
ตอนก้าวลงสระฉันต้องยอมรับกับตัวเองนะว่าขาสั่นนิดๆ ให้ตายสิ ฉันไม่ขาสั่นอย่างนี้มานานขนาดไหนแล้วนะ
แม้จะเลือกมุมที่ดีที่สุด(ตื้นที่สุดนั่นแหละ) แม้ว่าขาของฉันมันจะเหยียบพื้นสระได้โดยที่หัวไม่จมไปก็เหอะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันสามารถปล่อยมือออกจากขอบสระได้เลย
ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะไอ้สมองส่วนที่สร้างจินตนาการของฉันมันทำหน้าที่ดีเกินคาดล่ะมั้ง มันถึงได้ทำให้ฉันจินตนาการภาพตัวเองตอนเดินในสระแล้วลื่นล้มได้ชัดเจนขนาดนั้น ลื่นล้มในสระน้ำเนี่ยนะ ฉันก็จมน้ำดิ คิดได้อย่างนี้ มือสองข้างของฉันก็ไม่ยอมปล่อยออกจากขอบสระ
ขั้นแรกเพื่อนที่น่ารักสอนให้ฉันหายใจในน้ำก่อน
หา หายใจในน้ำเนี่ยนะ ให้ฉันจุ่มหน้าฉันลงไปในน้ำเนี่ยนะ กลั้นหายใจแล้วมาอ้าปากในน้ำเนี่ยนะ ทำไมคนเราต้องทำเรื่องอย่างนั่นด้วยนะ แต่เอาวะ ก็ในเมื่อมันเป็นท่าบังคับในการว่ายน้ำนี่นา
ฉันพยายามทำติดต่อกันได้ประมาณ3ครั้ง ก็ต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง จนเพื่อนที่รักถอดใจ ให้ฉันลองตีขาแทน
อันนี้ดีกว่าหน่อยตีขา อืม ท่าจะง่ายกว่า เพราะเราไม่ต้องเอาหน้าจุ่มลงไปในน้ำ ไม่ต้องกลั้นหายใจ ไม่อยู่ในภาวะที่สมองจะขาดออกซิเจน แต่เอ ทำไมตัวฉันมันไม่ลอยอ้ะ ก็เพื่อนรักบอกนิว่าตัวมันต้องลอยแล้วไหงฉันจมเอา จมเอาอ้ะ
อ้อ ปัญหามันอยู่ที่ฉันเกร็งแขนจับขอบสระไว้ตลอดนั่นเอง ก็ถ้าฉันไม่เกร็งไว้ ฉันก็หลุดจากขอบสระดิ
เฮ้อ สุดท้ายลงสระไปชั่วโมงครึ่ง ฉันก็ยังไม่ได้อะไร นอกจากแช่น้ำเล่นแค่นั้นเอง แต่อย่างน้อยฉันก็พอจะนึกภาพออกแล้วล่ะว่าเขาว่ายน้ำกันอย่างไร
และแล้วฉันก็นึกออกว่าอะไรหนอที่ดลใจให้ฉันอยากเรียนว่ายน้ำ
ก็เพราะฉันกลัวน้ำไงล่ะ
ฉันกลัวน้ำ เพราะกลัวว่าจะจมน้ำ ฉันกลัวจมน้ำเพราะฉันกลัวหายใจไม่ออก
เพราะกลัวหายใจไม่ออก ฉันจึงกลัวจมน้ำ เพราะกลัวจมน้ำฉันจึงกลัวน้ำ ดังนั้นถ้าฉันว่ายน้ำได้ ฉันก็ไม่จมน้ำ แล้วก็ไม่ต้องกลัวน้ำอีกต่อไป
แต่ฉันฝึกหายใจในน้ำไม่ได้เพราะฉันกลัวหายใจไม่ออก
ฉันตีขาไม่ได้ตัวฉันไม่ลอย เพราะฉันกลัวจมน้ำเลยเกร็งเกาะขอบสระตลอด
เอ่อ แล้วฉันจะหัดว่ายน้ำได้ไหมนี่

Create Date : 13 กรกฎาคม 2550		0 comments
Last Update : 13 กรกฎาคม 2550 22:55:48 น.
Counter : 2229 Pageviews.
Share Tweet