หม้อหุงข้าว เขียง กระทะ.. วันนั้นเป็นวันแรกที่ย้ายมาอยู่บ้านนี้ด้วยกัน แพร น้องมาย ท๊อป แพรกับน้องมาย ไปคาร์ฟู ซื้อของเข้าบ้าน ... ใช้เวลาตั้งแต่ สิบโมง ถึง สี่โมงเย็น ในคาร์ฟู  กลับมาถึงบ้าน  น้องมาย : พี่แพร พี่ทอปมันหายไปไหน  แพร : ไปหาทาเคมั๊ง  ทาเค ก็คือทาเคชิ เพื่อนชาวญี่ปุ่นของพวกเรา แพรเดินเก็บของให้เข้าที่  แล้วน้องมายรื้อของออกมา พร้อมกับเช็คของ น้องมาย : พี่แพรรรร  เราลืมซื้อตะเกียบล่ะ แพร : ช่างมันเหอะ พี่ชอบใช้ส้อม  น้องมาย :  - * -   หนูว่าบ้านพี่แพรเนี่ยปาร์ตี้บ่อยแน่แน่เลย มีไว้ก้ดีนะ แพร : มายเช็คไว้นะ มีไรที่เราลืม เด่วจะอีกที ค่อยซื้อมา  น้องมายเช็คของไป  แพรไปดูห้องทอป ว่าของเข้าที่หมดยัง มาย : พี่แพร บ้านนี้จะหม้อหุงข้าว สองอันแน่ะ  แพร : นั่นสิ ของพี่กับของมาย มาย : พี่แพร เราลืมซื้อกาวตราช้าง แพรจัดของต่อไป  แพร : อือ อือ มาย : พี่แพร หนูจัดกะทะ ชาม จานเข้าตู้ เลยนะ  แพร : จ้ะ  ทอปกลับมาพอดี พร้อมกับทาเค  ในมือมีเบียร์มาคนละสามขวด  ทอป : แพรเด่วทอปจะออกไปคาร์ฟูนะ  แพร + น้องมาย : อ้าววว แพร : เออ งั้นดีเลย แพรลืมซื้อ กาวตราช้าง ตะเกียบ ตะหลิว  ทอป : อย่างอื่นอ่ะ  แพร : แพรกับมาย ซื้อมาแล้วอ่ะ  น้องมายอวดกะทะใบเล็กให้ทอปดู  กับ เขียง ที่น้องมายเลือกเอง .. ทอปออกไปกับทาเค  แพรกับมายไปนั่งดูหนังในห้อง  กรี๊ดกันลั่นบ้าน  พอทอปกลับมา  ของไม่เยอะเท่าไหร่ แต่ไปนานมาก มาย :  หนูหิวข้าว แพร : เด๋วพี่ทำ เอง น้องรัก  สองคนเดินไปรื้อถุงของที่ทอปซื้อมา  แพร หยิบเจอ   กระทะ น้องมาย หยิบ  เขียง  มองหน้ากัน  แพร : ทอป !!!!!   ทอป : จ๋าา น้องมาย : -*- แพร : ตะเกียบ กาวตราช้าง ตะหลิวอ่ะ ทอป : - -"   แพร : - - ทอป : ลืม.. มาย : - * -;;;;;;; ตื๊ดดดดดดด  เสียงออดดัง มายเดินไปเปิดอินเตอโฟน someone : top zai ma ทอปไจ่ม่า??  ((ทอปอยู่ไหม)) น้องมาย : zaiii  จ่ายยยยย  ((อยู่))  พี่ทอปปป เพื่อนมา  มายกดเปิดประตู  สักพักหน้าบ้าน มีผู้ชายเกาหลีสองคน อุ้มหม้อหุงข้าวไว้มือ  เปิดประตูออกมา  someone : OOohhh   Urmmmmmm   hao haoo aa  top!!!!  wo gei ni!!  zhe zhe  li wu โอวว อืออ  ฮาวว ฮาววว  อ่ะ ทอป หว่อ เกย หนิ เจ่อ เจ่อ ลี่ อูออออ   (((โอววว  อืออออ ดี ดี  อ่ะ ทอป   ฉัน ให้ เธอ นี่ของขวัญป))) แพร + มาย :  - * -??????????? บ้าน เรามี เขียง สองอัน หม้อหุงข้าว สามใบ กระทะ สองอัน และไม่มีตะหลิว ตะเกียบบบ พระเจ้า !!!!!!!   เพราะว่า ไอ้ของขวัญที่เพื่อนเกาหลีเอามาให้ก็ คือ หม้อหุงข้าว - -"   เอามาทำไรเยอะแยะ เด๋วพอไปส่งน้องมายกลับไทย แพรกลับมาอีกครั้งก็อยู่กันสองคน หลังจากนั้นไม่กี่วันแพรกลับไทยพร้อมน้องมาย  ใครบางคนอย่างท๊อปไม่ได้ไปส่งแพรที่สนามบิน  แต่เรื่องของเรายังดำเนินต่อไปในช่วงระยะเวลาที่แพร ยังอยู่ไทยหนึ่งเดือนกับท๊อปที่เซี่ยงไฮ้  เราติดต่อกันตลอด..  วันที่แพรกลับมา ท๊อปก็ไม่อยู่บ้าน เราอยู่กันแบบนั้น ...  อย่างเพื่อนที่สนิท อย่างคนรักในบางเวลา อย่างคู่กัด อย่างที่เราทั้งคู่เป็น จนถึงวันที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป ทุกอย่างค่อยๆเปลี่ยนไป ความเจ็บปวดเริ่มเข้ามาในความรู้สึก จนแพรกลับไทย จนแพรไปนิวซีแลน จนแพรกลับมา แล้วเราก็จบกัน มีอะไรอีกมามายในช่วงเวลาเหล่านั้น  แพรคงมาพิมลงบล๊อค สลับกับเรื่องราวประจำวัน    แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นมีบางวันที่สุขเหลือเกิน และอีกหลายวันที่ร้องไห้จนแทบไม่เหลืออะไรจะร้อง บ่อยครั้งในวันนี้แพรอยากรู้คำตอบว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ แพรจะย้อนกลับวันที่เราไม่เคยเจอกัน หรือจะย้อนกลับไปวันที่เรารักกัน แต่ท๊อปยังไม่มีคนอื่นดี ช่วงเวลาที่อยู่ที่นั่น แสนดีเสมอสำหรับแพร  เวลาที่เรากลับมานอนที่ห้องวันที่หิมะตกอากาศหนาว  วันที่เรานั่งดูละครไทย แล้วเพลงประกอบฟังจนติดหู จนวันนี้แม้ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนั้น แพรยังมีภาพของวันนั้นโผล่ขึ้นมาในความคิดเสมอมา หลายสิ่งหลายอย่าง ทำไมวันนี้เลือนลางเหลือเกิน  สี่ปีแล้วจากวันนั้น วันที่หม้อหุงข้าว เขียง กระทะ    เรื่องจริงนะ อย่าทำตัวเองให้จิตตก เพราะเราจะจิตตกไปอีกทั้งวัน   ดูอย่างวันนี้ แค่เอาไดเารี่เก่ามาปัดฝุ่นพิมลงบล๊อค   นึกว่าคงไม่มีอะไรแล้ว  ถ้าให้พูดความจริง คงอยากบอกคิดถึงวันเวลาเหล่านั้นจัง Free TextEditor   Create Date : 17 กันยายน 2554 1 comments Last Update : 17 กันยายน 2554 9:30:46 น. Counter : 535 Pageviews. Share Tweet

ความทรงจำดีๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อไหร่ที่เรานึกถึงก็จะมีรอยยิ้มเกิดขึ้นเสมอ ถึงแม้ว่ารอยยิ้มวันนี้อาจจมีรอยย่นมาแจมด้วยก็ตาม   โดย: deco_mom 17 กันยายน 2554 10:32:27 น.