จดหมายธรรมดาๆฉบับแรก

สวัสดี ดาดา ^^

จดหมายฉบับที่แล้วของเราทำให้ดากลัวหรือเปล่า?
เรามานั่งคิดนอนคิดดูแล้ว...การที่เราเขียนจดหมายถึงดาแบบนี้
มันจะดีหรือเปล่านะ
แน่นอนว่าทุกครั้งที่เราเขียนถึงดา เราจะค่อนข้างแฮปปี้
การเล่าเรื่องราวในหัวให้คนอื่นฟังผ่านตัวหนังสือเนี่ยมันสนุกไม่หยอกเลยละ
แต่ในมุมของดา...เราไม่รู้จริงๆว่าดารู้สึกอย่างไร

ตอนเด็กๆสมัยเราอยู่ที่บ้านเก่า ทุกเช้าจะมีนกตัวหนึ่งมาเกาะที่หน้าต่างห้องนอน
ร้องจิ๊บๆปลุกเราให้ตื่น...เราชอบฟังเสียงมันมากเลยละ
ทุกเช้าเราจะนอนนิ่งๆแกล้งทำเป็นหลับ เพื่อที่จะได้ฟังเสียงมันนานขึ้น>_<
เพราะรู้ดีว่าถ้าเราพยามที่จะเข้าใกล้มันเมื่อไหร่ มันคงจะบินหนีไปและอาจไม่กลับมาอีกเลย...

ดาเป็นเหมือนนกตัวนั้นรึเปล่า?
.......

สำหรับเรานะ ความสัมพันธ์คือการรักษาระยะห่าง เวลาที่เราคบกับใครไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหรือคนรัก
เราจะพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ให้มันพอดีๆ
เพราะถ้าห่างเกินไป ความสัมพันธ์ก็จะเริ่มจางลงและค่อยๆหายไป
แต่ถ้าใกล้กันเกินไป บางทีมันก็อึดอัดจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆเลยละ
ที่เราเขียนจดหมายถึงดา มันจะทำให้ระยะห่างของเราเปลี่ยนไปหรือเปล่านะ

บอกตรงๆว่าเรากลัวน่ะ กลัวว่าระยะห่างที่ประคองมาหกเจ็ดปีจะพังทลายลงมา...แล้วดาอาจจะหายตัวไปเลย
กลัวจริงๆนะ
ไม่ได้เรื่องเลยเนอะ...ผู้ชายคนนี้
คิดมาก เจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจ แถมยังขี้กลัวอีกต่างหาก....ต๋วยว่ะ +_+

อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาเรื่องหนึ่ง
ดาว่าผู้ชายกับผู้หญิงจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไหม?
แบบสนิทกันมากๆเลยนะ ประมาณว่าคุยกันได้ทุกเรื่องน่ะ
เราเคยมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งเป็นผู้หญิง สนิทกันมากกกก ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คุยกันได้ทุกเรื่อง คิดแทนกันยังได้เลย
...แต่วันหนึ่งเราก็ต้องห่างๆมันไป
เพราะมันดันไปมีแฟนเข้าน่ะสิ แล้วแฟนมันก็ไม่ชอบที่จะให้เพื่อนเราสนิทกับผู้ชายอีกคน
เราก็เลยต้องเสียเพื่อนที่รู้ใจที่สุดไปคนหนึ่ง....ด้วยเหตุผลที่เราคิดว่างี่เง่าที่สุด

การเสียเพื่อนไปสักคนมันเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากเลยนะ

ด้วยเหตุนี้ หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงอีกเลย....

เล่าให้ฟังเฉยๆ....ถึงวัยที่โหยหาอดีตแล้วสินะเรา ความแก่นี่น่ากลัวจริงๆ 555

จบจดหมายฉบับนี้ไว้แค่นี้ดีกว่า มันเริ่มจะยาวเกินไปแล้ว

ฝากคำถามไว้ให้คิดเล่นๆข้อหนึ่ง
**ดาว่าผู้ชายกับผู้หญิงจะเป็นเพื่อนกันจริงๆได้ไหม?
A. ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ
B.ไม่มั้ง...แปลกออก
C.อืม...ไม่รู้สินะ
ตอบมาทางโทรจิตก็ได้

ด้วยความระลึกถึง
เราเอง
(เขียนไปซักผ้าไป -_-!)

ปล.ที่ต้องส่งเป็น Ems เพราะหาซื้อแสตมป์ไม่ได้น่ะสิ ทำไมแสตมป์มันหาซื้อยากแบบนี้ฟระ ฮึ่ยยยย



***บางส่วนของจดหมายฉบับนี้ได้แรงบันดาลใจมาจาก "ระยะทางอันห่างใกล้" เขียนโดยคุณนิ้วกลมกับคุณพิมปายครับ^^

Create Date : 07 สิงหาคม 2552		1 comments
Last Update : 7 สิงหาคม 2552 15:37:59 น.
Counter : 1838 Pageviews.
Share Tweet