มองอีกมุมหนึ่ง การให้อภัยนั้น เราไม่ได้ให้อภัยใครคนนั้นที่เราคิดว่าเป็นศัตรู ที่เรารังเกียจ ที่เราโกรธแค้นหรอกครับ แต่เราให้อภัยตัวเองที่ดันเกิดมาในยุคของคนเหล่านั้น

ที่เราดันเกิดมา ต้องเป็นพยานปากเอก ที่ยืนยันถึงความเลวร้ายเหล่านั้น

พอคิดถึงการให้อภัยแล้วเราก็จะสบายใจขึ้นอย่างแปลกประหลาด ไม่เคียดแค้น ไม่ชิงชัง สวดมนต์ยังแผ่เมตตาให้คนเหล่านั้นเสียอีก ขอให้มีความสุขๆเถิด

เพราะคนบาปนั้น หาความสุขอย่างแท้จริงในชีวิตไม่ค่อยได้หรอก

วัวใครเข้าคอกคนนั้น คนทำบาป คนชั่วร้าย หาได้หลีกหนีพ้นกรรมที่ตัวเองก่อไว้ไม่ เราไม่ต้องไปโกรธแค้น สาปแช่ง ถึงเวลา เขาก็ประสบวิบากเอง

Forgive but not forget ผมล่ะชอบคำนี้จริงๆ ให้อภัยแต่อย่าไปลืมอย่างง่ายดาย