รักแห่งสยาม: กับคำถามโหดร้ายที่ยังไม่มีคำตอบ ช่วงนี้จิตตกครับ รู้สึกตัวเองเป็นบ้ามาเกือบอาทิตย์แล้วหลังจากดูหนัง "รักแห่งสยาม" คือไม่อยากคุยเรื่องเนื้อหาเพราะหาอ่านจากในพันทิพย์ดีกว่า แต่แค่อยากระบาย เพราะไม่เคยนึกว่า "หนัง" สักเรื่องจะมีผลอะไร กับเรามากขนาดนี้ มันเป็นอารมณ์เดียวกับเมื่อตอนดู Brokeback Mountain ที่ชีวิตเรา เป๋ไปพักใหญ่ แค่คราวนี้เป็นหนักกว่าคราวก่อนอีก หนังเรื่อง "รักแห่งสยาม" เป็นหนังไทยที่ดีมากเรื่องหนึ่งในรอบหลาย ๆ ปี แต่ สิ่งที่กระทบใจผมเป็นพิเศษ ก็เห็นจะเป็นประเด็นหลักในหนังที่ตั้ง คำถามกับคนดูว่า "ชีวิตจะเป็นอย่างไรถ้าปราศจากความรัก" หลังจากผมคิดดูก็ได้คำตอบแค่ว่า "ก็อยู่ไปแบบเหงา ๆ ไง" เหมือนกัน มิว ที่ใช้ชีวิตไปตามปกติ เรียนหนังสือ อยู่กับเพื่อน ทำงานไปตามเรื่อง มันก็เหงาแบบเหี้ย ๆ นั้นแหละ แต่ชีวิตมันก็ต้องดำเนินต่อนะ แต่สิ่งที่หนักหนากว่านั้นคือ คำถามของมิวที่ถามว่า "และชีวิตที่เหลือของเราหละ ชีวิตมันจะเป็นอย่างไร เราจะทนได้นานแค่ไหน..." คำถามนี้มาวนเวียนในหัวผมเป็นอาทิตย์แล้ว มันเป็นคำถามที่เราไม่เคย ถามตัวเองมาก่อนเลย "ชีวิตที่เหลืออยู่หรือ" "ถ้าเราจะต้องใช้ชีวิต แบบนี้ไปเรื่อย เราจะทนได้หรือ" มันเป็นคำถามที่ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า เพราะเราเองก็ไม่รู้คำตอบ รู้แต่ว่า "มันก็ต้องทนให้ได้ซิ" "แต่ถ้าเราใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วเราจะใช้ชีวิตอยู่ไปทำไมกัน" ช่วงสามสี่วันที่ผ่านมานี้ จึงเป็นช่วงเวลาที่แสนซักกะตาย ผมไม่อยากทำ อะไรเลย พอมานึกว่าอีกห้าปีชีวิตเราจะเป็นอย่างไร อีกสิบปีจะเป็นอย่างไร มันเหมือนคนหมดไฟไปเสียเฉย ๆ "เราใช้ชีวิตอยู่ไปทำไมกัน" เป็นคำถามที่เป็นปรัชญามาก ๆ ซึ่งแต่ก่อนไม่เคย สนใจ จนเมื่อคำถามนี้มันอยู่ในหัวสมอง สลัดอย่างไรก็ไม่ออก มันถึงทำให้ เราตระหนักว่าชีวิตที่เป็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันมัน "ไร้สาระสิ้นดี" ไม่รู้ว่าอาการจิตตกนี้จะเรื้อรังขนาดไหน แต่การดูหนังเรื่องนี้มันก็ดีอย่างหนึ่ง คือทำให้ผมสังเกตคนรอบข้างมากขึ้น พยายามหาคำตอบว่า เพื่อนเรา หรือ ศัตรูเรา เขาใช้ชีวิตแบบนั้นแบบนี้เพราะอะไร หรือคนรอบข้างเรามีใครยอมกินข้าวแข็ง ๆ กับไข่พะโล้ชืด ๆ เพื่อเราบ้างหรือเปล่า ผมสังเกตมาสามสี่วันแล้ว และก็สะดุ้งกับหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่เคยใส่ใจ... ไว้ผมหายโคม่าเมื่อไหร่ แล้วค่อยมา up blog แล้วกัน   Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550 17 comments Last Update : 27 พฤศจิกายน 2550 14:12:58 น. Counter : 1109 Pageviews. Share Tweet

เรื่องความรักไม่ใช่เป้าหมายในการใชชีวิตค่ะ..ขอบอก..ลองคิดพิจารณาดูดีๆนะคะ ว่าจริงๆแล้วเราเกิดมาทำไม..สำหรับเรา...เรารู้คำตอบนั้นแล้วค่ะ..คุณล่ะคะ..รู้รึยังคะ....   โดย: murmur (murmur072 ) 27 พฤศจิกายน 2550 14:48:39 น.

แล้วแต่มุมมองนะคะ แต่สำหรับเรา เราก็อยู่เฉยๆ ไม่เคยใส่ใจเรื่องความรัก แต่วันนึงความรักมันก็เกิดขึ้นมาเองโดยเราไม่รู้ตัว มองย้อนกลับไป หากวันนั้นเราไม่เจอเขา วันนี้เราก็ยังคงใช้ชีวิตไปตามแบบที่เราเป็น ไม่ได้เดือนร้อนอะไร พอมีเขาเข้ามา ก็แค่แบ่งเวลาการอยู่กับครอบครัวออกไปอยู่กับเขาบ้าง เมื่อวันนึงไม่มีเขา เราก็กลับไปอยู่กับครอบครัว เหมือนที่เราเคยเป็น หากวันข้างหน้า ไม่มีครอบครัว เหลือเพียงเราแต่เพียงผู้เดียว เราก็ยังมีเพื่อนร่วมโลกอีกมากมาย ใช้ชีวิตสบายๆ ไม่ได้ซีเรียสกับมันมากนัก แล้วแต่มุมมองนะคะ   โดย: NongBua 27 พฤศจิกายน 2550 15:16:19 น.

ตอนนี้เราใช้ชีวิตแบบปราศจากความรักแบบคู่รัก มันก็มีความสุขดีนะคะ ถ้าในชีวิตที่เหลืออยู่ข้างหน้า จะต้องใช้ชีวิตแบบนี้ต่อ เราก็เฉย ๆ พอดีไม่ได้โหยหาความรักอะไรขนาดนั้น คิดว่าซักวันถ้ามันจะมาก็คงมาเอง แต่ถ้าไม่มา เราก็ไม่ตาย ชีวิตยังมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกเยอะค่ะ   โดย: รัญจน์ 27 พฤศจิกายน 2550 15:56:36 น.

ความรักเป็นความรู้สึกหนึ่งในชีวิตที่ทุกคนมีบ้างไม่มีบ้าง (ในเวลาที่อยู่ลำพัง) แต่ไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ ความจริงคือว่าเราเกิดมาลำพังค่ะ ตายไปโดยลำพังอีกเช่นกันค่ะ ยกเว้นเกิดโศกนาฎกรรมค่ะ (หรือเรียกว่าตายหมู่ก็จะมีเพื่อนมาตายด้วยเยอะหน่อยค่ะ แต่อาจไปสู่ปลายทางที่ต่างกันนะคะ) เพราะฉะนั้นเราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่อย่างเข้าใจชีวิต ว่าต้องอยู่เดี่ยว ๆ เดียวดายอย่างไรไม่ให้ ความเหงามาฆ่าเราได้ค่ะ อย่ายึดติดค่ะ ทุกสิ่งไม่แน่นอน เปลี่ยนแปลงเสมอ เป็นสัจจธรรม ขอให้ค้นพบนะคะว่าเกิดมาเพื่ออะไร   โดย: khawtoo (khawtoo ) 27 พฤศจิกายน 2550 16:07:10 น.

โห อะไรจะขนาดน้านนนน พี่น้องงงงงง รู้สึกได้นะ แต่อย่าหดหู่ ชีวิตก็เป็นแบบนี้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา   โดย: 555 IP: 202.142.193.21 27 พฤศจิกายน 2550 16:19:37 น.

อืม จริง ๆ ไอ้อาการที่คุณเป็นอยู่อ่ะนะ มันเกิดกับเรามาตั้งนานแล้วล่ะ ก็คงเหมือนกับมิวในเรื่องที่คุณบอกแลหะ อยู่โดยมะมีความรัก ..........มะช่ายสิ อยู่โดยไม่มีความรักแบบคู่รักไง แต่ยังมีความรักแบบอื่นนะ พ่อแม่ เจ้าตูบลูกรัก มันสามารถเติมเมได้นะ   โดย: sainams 27 พฤศจิกายน 2550 16:38:26 น.

บางครั้งก็รุสึกเหงานะ แต่เราต้องอยู่คนเดวให้ได้ไง   โดย: sainams 27 พฤศจิกายน 2550 16:42:07 น.

สู้สู้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!จ้า   โดย: sainams 27 พฤศจิกายน 2550 16:43:27 น.

เกิดมาทำหน้าที่ต่าง ๆ และจัดการฝันให้เป็นจริง   โดย: p_tham 27 พฤศจิกายน 2550 20:21:59 น.

ยินดีกับความรู้สึกทีมีด้วยครับ ความรู้สึกแบบนี้ ประมาณนี้ไม่ใช่ใครก็จะรู้สึกกันได้ง่าย ๆ น่ะครับ..   โดย: แบ่งฝัน@ปันรัก IP: 125.27.130.18 27 พฤศจิกายน 2550 21:12:03 น.

อ่านแล้วคิดเหมือนคุณจขบหมดเลยอ่ะ เหมือนกันจริง ๆ นะ อ่านแล้วอยากร้องไห้ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าหนังเรื่องนึงสามารถมีอิทธิพล กับชีวิตคนคนนึงได้ขนาดนี้ เฮ้อออออออ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายเหมือนกัน   โดย: chal2t 27 พฤศจิกายน 2550 21:55:23 น.

เรารู้สึกอย่างเดียวกะนายมาประมาณสามเดือนแล้วล่ะ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเกิดมาทำไม เมื่อถึงเวลาที่ต้องย้ายที่ เราก็มานั่งคิดว่าย้ายทำไม ........ แล้วก็เลยได้ข้อสรุปว่าทำทุกนาทีให้มีความสุขดีกว่า เด๋วก็ตาย ทุกคนก็ตายเหมือนกัน อยากทำไรก็รีบทำอะ   โดย: ดาว IP: 98.198.97.214 28 พฤศจิกายน 2550 8:03:44 น.

เพิ่งไปดูมาเมื่อวาน หดหู่ คิดถึงอดีต ปัจจุบัน และอนาคต รู้สึกว่าเราเป็นส่วนผสมของทั้งคู่แฮะ   โดย: ฟ้าลั่น IP: 124.120.143.105 29 พฤศจิกายน 2550 12:14:12 น.

กลับมาบอกว่า ตอนนี้ชีวิตโอเคขึ้นแล้วครับ (หลังจากไปดูมาสี่รอบ...) ^_^   โดย: ole(trufa) IP: 202.28.179.12 18 ธันวาคม 2550 11:24:23 น.

ทำไมมันดูแปลกๆจังเลยอ่ะครับ แย่หน่อยนะ ทำไมไม่ลองมองดูรอบๆตัวบ้างล่ะครับ ไม่รู้สิ มีแต่อะไรสวยๆงามๆไปหมด ไม่รู้มันไม่มีคำอธิบาย หามันให้เจอนะ ความรักมีอยู่รอบๆตัว เจอได้ง่ายๆ ผมมีชีวิตอยู่ได้เพราะมีความสุข ผมสามารถมีความรักได้เองโดยที่ไม่จำเป็นต้องมีคนทำให้มันเกิด เพราะมันเกิดขึ้นเอง   โดย: ชอว์ IP: 125.26.119.32 18 มีนาคม 2551 13:02:57 น.

ไม่มี่มีรักแห่งสยาม ผมว่าไม่เห็นตายอะไร ชีวิตมันมีอะไรอีกมากกว่ารักแห่งสยาม   โดย: dworasayan IP: 58.181.137.10 24 มีนาคม 2551 23:30:29 น.

มีบางคนบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังวัยรุ่น แต่ผมว่าเป็นหนังครอบครัวนะ   โดย: คนขับช้า 14 กันยายน 2551 16:58:22 น.