นางแก้ว..นางที่สามีชัง
“แก้วหน้าม้า”

รักเขาเขาไม่รักช้ำหนักหนา
ร้าวอุรานักแล้วเจ้าแก้วเอ๋ย
น้ำตารินปิ่นทองไม่มองเลย
หัวใจเอยห่วงเอาปักเป้าคืน

กษัตริย์ไร้หัวใจซ้ำไร้สัจ
ลิ้นกระหวัดง่ายดายน้ำลายลื่น
รังเกียจแก้วหน้าม้าน้ำตารื้น
แก้วกล้ำกลืนถูกกลั่นแกล้งนานา

หลงรักเขาข้างเดียวแน่นเหนียวนัก
เขาไม่รักสักนิดซ้ำอิดหนา
ปิ่นทองมองเห็นแต่แค่หน้าม้า
ไม่เห็นค่าเพริศแพร้ว ..แก้วมณี

“ควายเฒ่า”




นางแก้ว..นางที่สามีรัก
“แก้วกิริยา”

มิใช่แก้วธรรมดา..แก้วตาพี่
เลิศมณีกว่าพัชรฉาย
วาววามงามพิลาสประภาสพราย
ต้นชนปลายเห็นชัดในสัจจัง

น้องลำเค็ญเป็นเคราะห์เหตุเพราะพ่อ
กระทำข้อราชกิจแผกผิดผัง
พินัยหลวงลืมหลงขาดส่งคลัง
เอาร้อยชั่งขายขัดขจัดภัย

พบแก้วตาครานั้นคืนฟันม่าน
บนเรือนอ้ายหัวล้านกบาลใส
เวรกรรมกั้นบั่นทอนต้องจรไกล
พบเจ้าใหม่คราเข้านอนเนาคุก

ระหว่างที่ชีวิตติดตะราง
นิ่มนวลนางแก้วเจ้าคอยเฝ้าขลุก
ร่วมเคียงขวัญฟันฝ่าสารทุกข์
เจ้าคอยปลุกปลอบจิตประโลมใจ

เจ้าดวงแก้วประกายของพลายแก้ว
ประกายแวววาวเด็ดกว่าเพชรไหน
เป็นแก้วประดับห้วงแห่งทรวงใน
จะหาใครเกิน..แก้วกิริยา

“ควายเฒ่า”