Group Blog All Blog
|
ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ (๘) (วาสิฏฐีเพ้อขณะรอฟังข่าวจากพระองคุลิมาล) ...ยังพึมพำพร่ำเพ้อ....ใจพอง ฝันใฝ่ฝักรักปอง.........เป่งปลิ้น ฝันเคียงคู่ครอบครอง...คนเก่า สะเด่าฤดีดิ้น..............ดิ่งล้ำรำพึง... ความรักทำให้เราต้องร้าวราน ห้วงดวงมานวิปลาสแทบขาดผึง สลัดรักไม่หลุดรักฉุดดึง ให้คิดถึงแต่กามนิตเธอ ครามุนีองคุลิมาลนั้น รับจำนรรจ์น้อมนำคำเสนอ ไปสืบข่าวดวงใจหาให้เจอ อาการเพ้อพลุ่งพล่านฉันพาลคลาย ที่จริงนั่นฉันอยากจะฝากความ ไปถึงกามนิตดั่งจิตหมาย แต่ครั้นจะออกปากกระดากอาย การจะถ่ายถ้อยหวังมิบังควร กระนั้นยังกระหยิ่มเอมอิ่มอก ถึงกับพกเพ้อฝันขึ้นผันผวน หากเธอคืนมาพบได้ทบทวน ฉันจะด่วนลาเพศภิกษุณี จะลาร้างจากสิกขาธุระ สู่เคหะร่วมห้องให้ผ่องศรี เหตุจำกัดขัดใจคงไม่มี ใช้ชีวีร่วมกันตราบบั้นปลาย ปล่อยอารมณ์ถลำเริงกำเริบ ใจพะเยิบพะยาบเพ่งขยาย โลหิตฉีดพรูพรั่งทั่วทั้งกาย นึกละอายอดสูเมื่อรู้ตัว อาจดูเป็นเหมือนว่าพึ่งผ้าเหลือง เอาเป็นเครื่องเปลื้องตนให้พ้นผัว หนีออกจากเรือนทุกข์ขมุกขมัว สู่เรือนครัวปลาบปลื้มดูดดื่มใจ หากพระองคุลิมาลนำสารมา หากชีวายอดรักมิตักษัย หากเธอยังยึดคำรักอำไพ ฉันอาจไปถึงอุชเชนีพลัน จะจาริกไปหยุดยุรยาตร บิณฑบาตขอทานอาหารฉัน รอให้เธอออกมาพบหน้ากัน ต่อจากนั้น..เธอจ๋า..ไม่กล้าคิด ซาบซึ้งทรวงซึมซาบสร้างภาพฝัน ฉันรักมั่นเรื่อยมาใครว่าผิด หากใครได้ลองรักดูสักนิด จะถูกฤทธิ์รักร่ายจนวายวาง ฯ ควายเฒ่า |
Oldbuff 1222
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |