บทที่7: ซูเราะฮฺ อัล-อะอฺรอฟ (Al-Araf) โองการที่ 200-206

200. “และหากมีการยั่วยุใด ๆ จากชัยฏอนกำลังยั่วยุ(*1*)เจ้าอยู่ ก็จงขอความคุ้มครองต่ออัลลอฮ์เถิด แท้จริงพระองค์เป็นผู้ทรงได้ยินผู้ทรงรอบรู้”

(1) คือยั่วยุให้กระทำในสิ่งที่ไม่ชอบ

201. “แท้จริงบรรดาผู้ที่ยำเกรงนั้น เมื่อมีคำชี้นำ(*1*)ใด ๆ จากชัยฏอนประสบแก่พวกเขา พวกเขาก็รำลึก(*2*)ได้แล้วทันใดพวกเขาก็มองเห็น(*3*)

(1) คือชี้นำให้กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนบัญญัติศาสนา
(2) คือรำลกได้ว่าพวกเขากำลังถูกชักนำโดยชัยฏอน
(3) คือมองเห็นทางที่จะหลีกเลี่ยงให้รอดพ้นไปได้

202. “และพี่น้อง(*1*)ของพวกมันนั้นจะช่วยเหลือพวกมันในการหลงผิด(*2*) แล้วพวกเขาก็จะไม่ลดละ

(1) หมายถึงพวกพ้องของมันที่เป็นมนุษย์ที่เห็นดีเห็นชอบในการชี้นำของมัน
(2) และในการชักชวนเพื่อนมนุษย์ให้หลงผิดด้วย

203. “และเมื่อมิได้มีอายะฮ์(*1*)ได้มายังพวกเขา พวกเขาก็กล่าวว่า ไฉนเล่าท่านจึงไม่อุปโลกน์มันขึ้นเอง จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า แท้จริงฉันจจะปฏิบัติตามเฉพาะสิ่งที่ถูกให้เป็นโองการแก่ฉันจากพระเจ้าของ ฉันเท่านั้น นี่(*2*)คือบรรดาหลักฐาน จากพระเจ้าของพวกเจ้า และ (นี้คือ) ข้อแนะนำและการเอ็นดูเมตตาแก่กลุ่มชนที่ศรัทธา”

(1) คืออายะฮ์อัลกุรอานตามที่พวกเขาปรารถนา
(2) หมายถึงอัล-กุรอาน

204. “และเมื่ออัล-กุรอานถูกอ่านขึ้น ก็จงสดับฟังอัล-กุรอานนั้นเถิด และจงนิ่งเงียบ เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับการเอ็นดูเมตตา”

205. “และเจ้า (มุฮัมมัด) จงรำลึกถึงพระเจ้าของเจ้าในใจของเจ้าด้วยความนอบน้อมและยำเกรงและโดยไม่ออก เสียงดัง ทั้งในเวลาเช้าและเย็นและจงอย่าอยู่ในหมู่ผู้ที่เผลเรอ

206. “แท้จริงบรรดา(*1*) ผู้ที่อยู่ที่พระเจ้าของเจ้านั้น พวกเขาจะไม่หยิ่งต่อการเคารพสักการะพระองค์ และกล่าวให้ความบริสุทธิ์แก่พระองค์และแด่พระองค์เท่านั้น พวกเขากราบกรานกัน”

(1) หมายถึงบรรดามะลาอิกะฮ์

Create Date : 15 กรกฎาคม 2552		0 comments
Last Update : 15 กรกฎาคม 2552 8:04:15 น.
Counter : 922 Pageviews.
Share Tweet