One never enough, buns to die for แรกเริ่มเดิมที ผมวางแผนเอาไว้ว่าจะเอารูปที่ไปเที่ยวเขาค้อมาให้ดูกัน ... หลังจากที่ไปมาเกือบเดือน หลังจากกลับมาก็ยังไม่ได้กดชัตเตอร์อย่างจริงๆ จังเลย แต่เมื่อวันก่อน ก็เห็นร้านขนมร้านนึง ไม่เข้าใจว่าทำไมคนต้องมาต่อคิวกันขนาดนั้น แต่ว่ากลิ่นมันก็หอมหวนชวนดมเป็นอย่างยิ่ง... เลยไปลองต่อแถวดู .... ร้านนั้นก็คือร้าน .. Rotiboy นั่นเองครับ ... ในเรื่องของอาหารที่ร้านนี้ขาย ผมไม่อยากสาธยายมาก เข้าใจว่าหลายๆ คนคงจะได้ชิมมาบ้างแล้ว ... แต่ที่ผมแปลกใจก็คือ ร้านนี้ เป็นร้านที่ไม่ได้อาศัยการโฆษณาเลย ... รู้จักกันแบบ ปากต่อปาก เท่านั้น แถมเจ้าของก็ยังหนุ่มอีกด้วย .... เมื่อแรกเห็นสโลแกน "One never enough, buns to die for" ก็ ... โอ้โห... ขนาดนั้น ... ผู้คนยอมต่อคิวกันเป็นชั่วโมงเพื่อซื้อขนมปังแค่ 2 ชิ้น ให้ตายเถอะ ... รอไป รอมา นึกถึงเพื่อนรักเซียว ... ว่าร้านไอติมของเขาจะมีคนมาต่อคิวขนาดนี้ไหมนะ อยากให้เป็นร้านฮ๊อตฮิตบ้างจัง ... ต้นกำเนิดร้านนี้ไม่แน่ใจว่ามาจากมาเลย์หรือ สิงคโปร์ .. แต่อืม .. แปลกดี ทั้งร้านมีเมนูเดียว ... ลูกค้าเพียงแต่บอกว่า เอากี่ชิ้น ... อืม ... ซื้อง่ายดี ไม่ต้องคิดนาน กลับมาที่ร้านไอติมของเพื่อนรัก ...ช่วงนี้ท่าทางกำลังวุ่นวาย สัมภาษณ์พนักงานสาวๆ ... ยังไงก็ขออวยพรให้ประสพความสำเร็จนะคร้าบ ... ไว้เปิดร้านเมื่อไหร่ จะอุทิศ blog นี้เป็นที่โฆษณาให้นะ "One scoop never enough, ice cream to die for !!"   Create Date : 30 มกราคม 2549 4 comments Last Update : 30 มกราคม 2549 23:30:06 น. Counter : 964 Pageviews. Share Tweet

โดย: ตี๋น้อยคับ 30 มกราคม 2549 23:49:16 น.

"One scoop never enough (to vomit), ice cream to die for(run away) !!"   โดย: เซียวเปียกลี้ 1 กุมภาพันธ์ 2549 9:51:11 น.

สาธุ สาธุ   โดย: คนผ่านมา IP: 170.252.160.1 9 กุมภาพันธ์ 2549 11:54:13 น.

หยากไย่ขึ้นละก๊าบ   โดย: เซียวเปียกลี้ 27 มีนาคม 2549 9:24:36 น.