ตั้งใจว่าจะเขียนมาตั้งนาน.
จนเปิดเทอมแล้วเนี่ย ยังไม่ได้เริ่มเรียนรู้เลย ๕๕
พอต้องนั่งทำทีสิสก็มาอยากทำซะอย่างงั้น ก็สนองอารมณ์ตัวเองซะหน่อยน๊า
วันนี้นั่งเคลียร์พื้นที่ฮาร์ดดิส แล้วเจอรูปปะป๊า(รูปข้างบนเนี๊ยะ)ถ่ายไว้ได้สักพักใหญ่ๆแล้วล่ะ
จำได้ว่า...
วันนั้นเราตื่นเช้ามากกว่าปกติ ประมาณหกโมง(ปกติตื่นเที่ยงนู่น)
เราก็เดินลงบันไดมาด้วยความงัวเงีย แล้วก็เห็นเงาร่างเล็กๆของปะป๊า กับแสงเช้าของวันใหม่ ป๊าตื่นมานั่งทำงานตั้งแต่เช้า
มีแสงอาทิตย์ตอนเช้าเคียงไหล่สาดส่องเข้ามาตรงห้องทำงานเป็นเพื่อน
มัน.....
เกิดความรู้สึกบางอย่าง...มันเป็นความรู้สึกที่กระแทกเข้ามาในใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
เราวิ่งไปที่ตู้เก็บกล้องแล้วบันทึกภาพนี้เอาไว้...
มาวันนี้ผ่านมาหลายเดือน
ได้กลับมาเห็นรูปนี้อีกที..เหมือนตัวเราตอนนั้นวิ่งกลับมา ความรู้สึกเต็มตื้นที่ตอนนั้นเคยรู้สึก มันไม่เลือนหายไป
เราอยากถ่ายรุปให้ได้เยอะๆกว่านี้ อยากบันทึก อยากเก็บความรู้สึกดีๆ
ไม่ว่าจะเจอ จะผ่านอะไรมาได้ถ่ายรูปแล้วมันมีความสุข ได้มองรุปถ่ายแล้วมันอิ่มในหัวใจ
หลายครั้งที่มองแล้ว ความรู้สึกมันเอ่อล้น เป็นช่วงหนึ่งของชีวิตที่ได้บันทึกเก็บไว้
อยากถ่ายทอดให้ใครก็ตามได้สัมผัสความรู้สึกของเรา ผ่านสายตาของเขาเอง
อยากมีคนมาร่วมยิ้มด้วยกัน แหะ
ชอบถ่ายรูปค่ะ ชอบรูปธรรมชาติ
กล้องคู่กายเพื่อนรักรู้จักกันมาสองปี
CANON 350D Lens KIT กับ TOKINA CPL filter ค่ะ
ยังทำบล๊อคไม่ค่อยเป็น
แต่ยังไงก็ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้า
:)
ohayakk.
แวะเข้ามาเยี่ยมชมครับ