เชิดหน้าเข้าไว้ อดทนและสู้ให้ถึงที่สุด ท้อได้แต่อย่าถอย หากจะถอยหลังสักก้าวเพื่อตั้งตัวก็ไม่เป็นไร
อยากเป็นคนเก่ง ก็ได้เป็นคนเก่ง...เก่งที่สุดเท่าที่ตัวเองเป็น มาตรฐานคนอื่นไม่ต้องไปวัด แบบที่ตัวเองเป็น ยังมีหลายๆๆคนเป็นไม่ได้...เหมือนกัน (ป้าโอ้ท)
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
4 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 
เอี้ยมจากผ้าขาวม้า มั่วเอง


มีผ้าขาวม้าอยู่ 1 ผืน จากที่เคยเย็บกางเกงไปแล้ว 1 ผืน แล้วกางเกงก็หายไปแล้วจากการเดินทางข้ามประเทศ แล้วก็ได้ฤกษ์งานศิลป..อิอิ ว่าไป แล้วจะเย็บเป็นอะไรดีล่ะ กางเกง ไม่เอาดีกว่ามีเยอะแล้ว ทำอะไรดีหนอที่ยังไม่เคยทำ แล้วชอบด้วย มองๆดูเสื้อผ้าตัวเอง ได้การเย็บเอี้ยมดีกว่า อีก 2 วันจะไปเทียว ต้องทำให้เสร็จจะได้ใส่เลย ว่าแล้วก็จัดการเลือกชุดที่ชอบออกมา 1 ชุด เอาเป็นแบบ เขียนแพทเทิร์นเหรอ จิ๊บๆ ก็วางชุดสำเร็จทาบบนกระดาษหนังสือพิมพ์ แล้วลากเส้นเลยค่ะ ง่ายออกเนาะ...ฮ่าฮ่า เขียนแพทเทิร์นเป็นซะที่ไหนล่ะ เคยเรียนมาที่สวนลุมฯ ก็ไม่ได้เรียนเต็มที่สนิทกับอาจาร์ยสอนดีไซน์ ไปเทียวกันแทบทุกครั้งที่เรียนถึงได้เก่งทุกวันนี้..นอกเรื่องซะหน่อยไม่ว่ากันเนาะ เมื่อได้แพทเทิร์นแล้วก็วางบนผ้าขาวม้า ผ้าผืนนี้ปลายผ้า 2 ด้านจะคนละสีกับตัวผ้า เลยออกแบบให้สีต่อกันเก๋ไปอีกแบบ เย็บประกอบชิ้นส่วนแล้วลองสวมปรากฎว่าแพทเทิร์นไม่ได้ สั้นไป ทำไงดีน้อจะต่อท่อนบนให้ยาวลงไป แล้วก็ได้วิธี วาดบนกระดาษ เอาฐานตัวเป็นหลัก วาดเป็นสามเหลียมตัดมุมให้เป็นเส้นตรง (นึกภาพออกละป่าวจ่ะ) ด้านหลังทำไง ลองวางผ้า วางสายแขน เอาล่ะ ทำมุมแคบๆ เกือบแหลม ตามต้นแบบ เย็บสายซ้อนกัน อยากติดกระดุม เจาะรังดุมก็ไม่เป็นแต่ก็มั่วไป พอได้ ด้านข้างเย็บติดดุมแป๊กซะ พอได้ เพราะติดซิปมะเป็นเด้อ เสร็จแล้ว ...เสร็จก่อนไปเที่ยว 1 วัน ทันซักรีด ดีนะมีเครื่องอบไม่งั้นคงแห้งไม่ทัน เพราะถ้าไม่ซักก่อนก็ใส่ไม่ได้อีก คันเนื่องจากเป็นภูมิแพ้น่ะ คิดว่าจะตัดอีกสักตัวด้วยผ้ายีนส์

I had a piece "pah-kah-mah" from Thailand left (more pictures) and was thinking what to make? I made a pant before with blue pah-kah-mah but it lost with my luggage on the trip from Thailand. Ah! I got an idea . I like overall and never made yet. I chose my one overall in my closet to be my model (look at the picture on top) and copy it on newspaper, then cut as pattern.
I got pieces in every part on pattern ,copy to "pah-kah-mah", cut and sew to the overall shape. I wore it but did not fit me because the top pieces front and back too short. I draw a part for make it longer enough for my body and sew. I decided to add button for hold 2 sides strip with the body but I do not know how to make button hole. It was not a big issue for me , then I guess how to make a hole look nice and sew. Not bad! Both side of overall I use button again because I do not know how to add zipper yet. Well! I got my overall. I finished it one day before we went to North Carolina because I wanted to wear it on the trip.



















Create Date : 04 มิถุนายน 2552
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2553 10:35:08 น. 4 comments
Counter : 1570 Pageviews.

 
นี่ขนาดมั่วยังทำออกมาได้น่ารักขนาดนี้ ถ้าไม่มั่วคง จะขายได้เลยหล่ะ


โดย: no filling วันที่: 4 มิถุนายน 2552 เวลา:13:12:39 น.  

 
สวยเก๋ทีเดียวค่ะ
ฝรั่งเห็นอึ้งเลยนะคะ

ดีใจจังของไทยไปนอก


โดย: forsia วันที่: 4 มิถุนายน 2552 เวลา:15:08:16 น.  

 
เก่งจัง ชอบตัดใส่เองเหมือนกันเลย ตัวเดียวในโลก ภูมิใจ


โดย: wanwadee วันที่: 4 มิถุนายน 2552 เวลา:16:16:17 น.  

 
แปลก และ ไม่เหมือนใครนี่คือความภูมิใจที่นำเสนอค่ะ สุดยอดเลย


โดย: ลูกปู (BUTTERFLY_NIGHT05 ) วันที่: 5 มิถุนายน 2552 เวลา:19:28:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Oathpp
Location :
Newark,DE United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]








เรื่องราวในบล๊อกนี้เป็นข้อมูล และประสบการณ์จริงของโอ้ทเอง ไม่ได้มีเจตนาจะอ้างอิง พาดพิงผู้ใด เขียนเล่าไว้เพื่อให้ครอบครัวทางบ้านได้รู้ความเคลื่อนไหวของแต่ละวัน และเพื่อบันทีกเหตุการณ์ ตั้งแต่อยู่แผ่นดินบ้านเกิด จนย้ายมาอยู่อีกแผ่นดินไกลจากบ้านมาก มีครอบครัวของตัวเองกับคนอีกหนึ่งคนต่างสัญชาติ ต่างภาษา เขียนไว้ให้ทางบ้านได้รู้ความเคลื่อนไหว เขียนไว้เป็นบันทีก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนไว้จะเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายๆๆคนก็ดีใจ



The stories in this blog are the true experiences of everyday life from a regular person, "Me". I have written since I lived in Thailand and have continued to write.I moved away from Thailand and married a man who is totally different from myself in almost every way. I write the blog so I can share my everyday life with my family in Thailand and also to record my memories because nobody can bring back time that has passed but my writing can. If my writing can help anyone as reference information it is good.


ใครทำงานฝีมืออะไร ก็อยากทำกะเขาด้วยซะทุกอย่าง แต่เอาดีไม่ได้เลยสักงาน เฮ้อ! ยังไงก็ฝากติ-ชมผลงานกันด้วยละกันน่ะจ่ะพี่น้อง มีอะไรบ้างก็ดูกันเอาเองนะเจ้าคะ
Any crafts people do I would like to do too ,but do not good with anything yet, well lets give me suggestion and comments. I accepted and appreciated in all opinion and knowleadge. Thank you.




ขอเป็นกำลังใจให้ตัวเองและทุกคนที่ย้ายถิ่นฐานมาไกลถึงดินแดนที่ใครๆ เรียกว่า"เมืองนอก" และขอเชิญเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนแวะมาทักทาย พูดคุยกันได้ทุกเมื่อนะค่ะ คนไทยอยู่ที่ไหนก็รักกัน เพราะน้ำใจไทย ไม่ใช่น้ำจิ้มไก่เคเอฟซี ..อิอิ

I have given encouragement to everyone and myself who relocated so far from home and would like to invited everyone with friendship come on visit my blog pretend it to be my home always.







New Comments
Friends' blogs
[Add Oathpp's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.