ชีวิต... เหมือนเรือลำหนึ่ง...
ไม่ได้อัพบล็อกนานกาเล เพราะมีภารกิจด้านการศึกษา เพื่อนบล็อกทุกท่านยังอยู่ดี หรือไร
ส่วนตัวฉันก็ ลุ่มๆ ดอนๆ ทางอารมณ์ (เป็นปกติ) หลังการเสนอผลงาน อันแสนเครียด (ก่อนทำ.... ก็เครียด ทำแล้ว...ก็ยังเครียดอยู่) ผ่านมาสองวัน พยายามมาทำงาน แต่ ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้น เป็นอัน เหนื่อย และเบื่อไปหมด เพราะเครียดตกค้าง อันนี้เป็นอาการ ที่เกิดขึ้นประจำ พยายามแก้ แต่ไม่หายซะที
จำได้ว่าหลังจากเรียนจบ ป. โท ไปแล้ว ประมาณครึ่งปี กลับมาฝันว่าตัวเองไป defense ไม่ทันเวลานัด ตกใจตื่นขึ้นมา อ้าว เวรกรรม ตรูเรียนจบไปตั้งกะชาติ พระเจ้าเหาแล้วนี่หว่า อะไรมันจะฝังใจขนาดนั้น เฮ้อ ส่วนไอ้ ปริญญาเอก ใบเนี้ยยยยยย สงสัยว่ามันจะหลอนอีฉันไปชั่ว ชีวิต
จะบ่นไปทำไม ไม่รู้เนอะ อยากเรียนเองนี่นา ถ้าไม่ได้เรียนก็คงไปกระอักโลหิต อยู่ที่ไหนซักแห่งอยู่ดี ออกจะสมปรารถนาขนาดนี้ จะบ่นทำด๋อย อะไรกันคะ คุณปอ
ชีวิต....เหมือนเรือลำหนึ่ง ... แล้วตอนนี้ฉันลอยอยู่ในทะเลแห่งความมืดอยู่หรือเปล่าคะเนี่ย ข้างหน้ามีหินโสโครกด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้
ขอ เฮ้อ ดังๆ หนึ่งที !!!
จะว่าไป มันก็ไม่ได้แย่ อะไรนักหนาหรอกค่ะ คงเป็นช่วงเหนื่อยๆ มากกว่า อีกอย่าง ฉันไม่ได้ไปเที่ยวไกลๆ มาตั้งแต่ดือน มิถุนายน ปีที่แล้ว นี่ไม่ใช่วิถีชีวิต ของ "ฉายเหี่ยว เที่ยวทั่ว" อย่างฉันเลย เวลาได้ยินใครวางแผนว่าจะไปเที่ยว แล้ว อยากจะกินหัวคน เพราะฉันไม่สามารถ ห่วงหน้า พะวงหลัง (ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่) ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร บอกตัวเองว่า สำคัญที่สุดคือ ต้องทำงานให้เรียบร้อย ก่อน
อดทนไว้!!!
ถ้าชีวิต..เหมือนเรือลำหนึ่ง ... หน้าที่ของเราคือประคองให้มันไปได้ตลอดรอดฝั่ง อย่างปลอดภัย รู้อย่างนี้แล้วก็มีสติ กลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อเสียที
แต่วันนี้ ขอเอาความขมขื่นไปทิ้งแม่โขงก่อนดีกว่านะ (ว่ายน้ำ) หวังว่าคงจะดีขึ้น เอ้า ฮึด อีกที
Create Date : 24 มีนาคม 2550 |
|
17 comments |
Last Update : 24 มีนาคม 2550 0:16:36 น. |
Counter : 872 Pageviews. |
|
|
|
จะได้มีแรงฮึดขึ้นมาใหม่
ส่งใจมาเชียร์นะคะ