ตั้งแต่โตเป็นสาวด้วยความสวยที่แม่ให้มา ทำให้ได้เจอกันหนุ่มๆ มาหน้าหลายตา ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป...

หลังจากย้ายไปอยู่ดูไบ(ตุลา 95) กลางๆ ปี 96 ก็มีโอกาสได้เจอกับหนุ่มสกลที่ไปทำงานที่ดูไบหลังเรา 6 เดือน เจอกันที่บ้านพี่สาวของหนุ่มสกลซึ่งเป็นเพื่อนกับพี่สาวเราเอง ตอนนั้นก็เป็นเพียงพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง เพราะเราไม่ชอบผู้ชายขี้เก๊ก ไว้ผมยาว ใส่ต่างหู แล้วคุณสมบัติเหล่านี้ก็มีอยู่ในหนุ่มสกลหน้ามนคนนี้ครบถ้วนคะ แต่เราก็ได้เจอกันบ้างตามงานและโอกาสต่างๆ ที่สำคัญตอนนั้นต่างคนก็ต่างมีหวานใจของตัวเอง แต่ก็มีบ้างที่หนุ่มสกลโทรศัพท์มาทักทายกับสาวเมืองลุง

พอต้นปี 2001 บุพเพก็อาละวาดทำให้เราสองคนได้มาเจอกันบ่อยขึ้น ได้มีโอกาสคุยกันบ่อยขึ้น สนิทกันมากขึ้น ทำให้สาวเมืองลุงคนงามไม่รอช้ารีบคว้าตัวหนุ่มสกลคนนี้ไว้ เสมือนเป็นรถไฟเที่ยวสุดท้าย ถ้าไม่เกาะไว้แน่นๆ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีรถไฟหลงทางผ่านมาอีก

แล้วหนุ่มสกลกับสาวเมืองลุงก็ได้สร้างครอบครัวน้อยๆ ของเราขึ้นโดยมีสองสาวเป็นสักขีพยาน

นับนิ้วได้ก็ 8 ปีแล้วสินะที่เราอยู่ด้วยกัน.....สาวเมืองลุงก็อยากจะบอกหนุ่มสกลคนนี้ว่า...

ขอบคุณสำหรับครอบครัวที่สมบูรณ์

ขอบคุณที่ทำงานหนักเพื่อให้ครอบครัวสบาย

ขอบคุณสำหรับความรักที่มีให้เรา 3 คนแม่ลูกตลอดมา

และ

สาวเมืองลุงจะรักหนุ่มสกลคนนี้ตลอดไป

^

^

^

แอบบอกรักสามีใน blog ซะงั้น