ทัวร์แม่ลูกอ่อน…กลับมายืนที่เดิมกับตัวเลขบังคับที่ หาดปึกเตียน จ.เพชรบุรี สงสัยว่าเรากับหาดปึกเตียนจะเคยมีตำนานซื้อหวยร่วมกันมา พอมานั่งนึกๆเลข 2 ดูจะเป็นเลขเด็ดคราวนี้ สมัยเด็กๆเราไม่เคยรู้หรอกว่าจ.เพชรบุรีมีทะเลกับเค้าด้วย จนกระทั่งตอนอยู่ปี 2 เพื่อนๆเลือก “คาชัวรีน่า” ที่หาดปึกเตียน เป็นสถานที่รับน้อง จำได้ว่าสมัยนั้น พวกเราปฎิวัติการรับน้องแบบเดิมๆที่ต้องไปตามสถานที่ค่อนข้างลำบากลำบน มาเป็นรีสอร์ตที่มีสิ่งอำนวยความสะดวก แต่ไม่ถึงขั้นหรูหราไฮโซ แค่เน้นว่าให้มีห้องนำ่ดีๆไว้อาบน้ำและทำธุระส่วนตัว มีความเป็นส่วนตัว และ มีพื้นที่กว้างขวางในการทำกิจกรรมต้างๆ สิ่งที่เราจำได้ติดตาก็คือหาดสงบๆที่ไม่ได้ถึงขั้นสวย แต่มีต้นสนร่มรื่นเป็นแนว เหมาะสำหรับการนั่งเฉยๆเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ เราและเพื่อนๆผลัดกันถ่ายรูปด้วยกล้อง manual แบบใหญ่ๆที่หลายๆคนต้องมีติดตัว วันเวลาผ่านไป…เอิ่ม…นานแสนนาน ต่างคนต่างลืมๆเลือนๆที่แห่งนี้และชีวิตเก่าๆแบบนักศึกษากันไป กล้องคอมแพคดิจิตอลก็เข้ามาแทนที่กล้องใหญ่ๆ แต่เลขอาถรรพ์และกิจกรรมคล้ายๆกัน ได้นำเรากลับมายืนที่นี่อีกครั้ง เราตั้งใจไว้ว่าอยากพักผ่อนกันหลังจากผ่านความเหนื่อยล้าแบบสุดๆมา จากการ “รับน้องใหม่” ของครอบครัว จากที่เคยเป็นเด็กปี 2 วันนี้เราเป็นแม่ลูก 2 แล้วนะเอ้า ความตั้งใจแรกเริ่มของทริปนี้ เราอยากหาที่ๆเป็นเหมือนบ้านอยู่ติดทะเล สงบๆ อยู่ไม่ไกลกรุงเทพมากนัก คำตอบแรกคือหัวหิน แต่จากการสำรวจสอบถาม มีหลายที่ถูกจองไว้แล้ว บางที่ก็มีข้อจำกัดว่าไม่อนุญาตให้เด็กเล็กเข้าพักเพราะจะเป็นการรบกวนแขกคนอื่นๆ ครั้นจะเดินทางไกลว่านี้ก็ไม่กล้า เพราะไม่แน่ใจตัวเองว่าจะรับมือกับเด็กๆระหว่างเดินทางได้มากน้อยแค่ไหน “หาดปึกเตียน” จ. เพชรบุรีก็เลยเข้ามาอยู่ใน choice ของพวกเรา เราจองที่พักล่วงหน้ากันประมาณ 1 อาทิตย์ พอใกล้ๆวันเดินทางก็มีเหตุการณ์ความไม่สงบระดับประเทศ ข่าวว่ามีถนนหลายสายถูกปิด เราก็ใจตุ้มๆต่อมๆว่า….จะได้ไปเที่ยวมั้ยเนี่ย แหม…รักชาติเสียจริงๆ ในที่สุดทุกอย่างก็เป็นใจ เราได้เคลื่อนขบวนกันตอนสายๆของวันพฤหัส เราจับเด็กๆใส่เสื้อฟ้าให้เข้าธีมทะเลเพื่อแหวกเทรนด์เสื้อสีในเมืองกรุง มุ่งหน้าออกจากเกษตรไปทางสะพานพระราม 5 แล้วตีเข้าเส้นนครปฐม การเดินทางก็เหมือนจะอยู่ในภาวะปกติดี แต่แล้ว เราก็ต้องประกาศภาวะฉุกเฉิน แวะพักรถกันที่จ.ราชบุรี ด้วยเหตุว่า “นักปฎิวัติ” ประจำขบวน ด.ช. เคหลิบ ดรัณ ไรท์ วัย 2 ขวบ 5 เดือน เกิดอาการเซ็งจิตตามประสาวัยรุ่นแรกเริ่ม อยู่ๆก็อ้วกรดเสื้อสวยๆซะหมดหล่อ สุดท้ายแม่เลยคว้าเอาชุดที่หยิบง่ายที่สุดมาใส่ให้ เอาละเหวย พี่น้องเอ้ย…ชุดเคหลิบมีครบทุกสี ลูกอิชั้นฝักใฝ่ผ่ายใดคิดกันเอาเอง! (ขำๆนะคะ อย่าซีเรียส 55) หลังจากเดินทางกันได้เกือบๆ 2 ชั่วโมงเราก็เห็นเขาวังอยู่ลิบๆ แต่ด้วยเวลาขณะนั้นใกล้เที่ยง เราเลยบึ่งต่อไปอีก 20 กิโลเพื่อไปร้านก๋วยเตี๋ยวหมูหน่อไม้ฝรั่งเจ้าประจำ ที่อยู่ใกล้ๆกับการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค อ.ชะอำ ก่อนกลับเราก็ต้องซ์้อกล้วยแขกเจ้าเด็ดหน้าร้านเหมือนทุกทีที่เคยมา เราวกกลับเข้าไปทางตัวเมืองเพชรอีกครั้ง เพื่อมุ่งสู่ “คาชัวรีน่า” ชัวร์ไม่ชั่วร์ ไม่รู้ แผนที่ที่เราได้มานั้นแน่มาก เล่นเอาเราหลงทางกันเกือบๆชั่วโมง ทั้งที่จริงๆแล้วถ้าเราเลี้ยวขวาจากแยกชะอำ มาถึงหน้ารีสอร์ตที่หาดปึกเตียนก็จะมีระยะทางแค่ 18 กิโลเท่านั้นเอง ทุกอย่างที่รีสอร์ตแห่งนี้เปลี่ยนไปแล้ว โดยเฉพาะสถาปัตยกรรมของบ้านพัก ร้านอาหาร สระว่ายน้ำ และอื่นๆ บ้านที่เราเลือกพักเป็นบ้านแบบ 2 สองห้องนอนติดหาด แต่ห่างจากที่จอดรถและลอบบี้แบบโพ้นทะเล ถึงแม้ทางรีสอร์ตจะไม่ได้ห้ามให้เด็กเข้าพัก แต่ดิชั้นขอแนะนำว่าบ้านพักติดหาดที่นี่ไม่เหมาะกับคนแก่อย่างยิ่ง เพราะถ้าลืมหยิบของจากห้องพักที เรียกว่าต้องเดินขาลากกันเลยทีเดียว เราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับลู้คที่ชานหน้าบ้าน รับลมทะเล ช่วงเวลาบ่ายๆที่เราไปถึง น้ำขึ้นซะจนน่ากลัว เรามองไม่เห็นหาดทรายเลย แต่เราก็รู้สึกผ่อนคลายดีกับลมทะเลและอากาศที่สดชื่น ขนาดอุ้มลูกไป ให้นมไปมั่งยังไม่เหนื่อยเลย ส่วนคุณเคหลิบ มาทะเลทั้งทีจะให้หมกตัวอยู่ในห้องได้ยังไง โน่นเลย พี่แกจูงคุณตาและแดดดี๊ไปเล่นชิงช้าในสนามเด็กเล่น เล่นซะตัวดำ สมกับไปทะเลซะจริงๆ ช่วงเย็นเราออกไปกินข้าวกันที่ร้าน The Best Seafood ร้านอาหารในละแวกนั้น ที่มีป้ายโฆษณาหน้าอ.ยิ่งศักดิ์เป็น presenter ให้เห็นตลอดทาง จริงๆจากแพคเกจที่เราซื้อไปนั้น (3 วัน 2 คืน) จะมีอาหารเย็นให้ด้วย แต่วันนั้นอยากออกข้างนอกเลยตรงไปที่ The Best Seafood กัน อาหารที่ร้านนี้ก็อร่อยดี สด ทำเลสวย ตำแหน่งของร้านอยู่ติดทะเล ตรงที่มีรูปปั้นนางยักษ์และพระอภัยฯ ร้านก็ออกแบบได้เริ่่ดมากๆ เสียดายที่ไม่ได้ติดกล้องไปด้วย ช่วงที่ไปทะเลคราวนี้ เรามีเวลาสงบๆได้นั่งคิดอะไรเพลินๆ พยายามหาสาเหตุที่ตัวเองเครียดๆในช่วงที่ผ่านมา นอกจากความเหนื่อยในการดูแลลูกอ่อน เรายังรู้สึกว่าตั้้งแต่มีลูกสองคน เราเองห่างเหินลูกคนโตไปมาก ด้วยเหตุที่เราสองคนพ่อแม่วางแผนช่วยกันแบ่งเบา บางทีแดดดี๊เค้าก็เอาไปข้างนอกบ้าง บางทีก็มีพี่เลี้ยงพาออกไปทำนั่นทำนี่ ตรงนี้เองที่ทำให้เราไม่สบายใจ เพราะเราไม่เคยชอบพี่เลี้ยงเด็กคนไหนซักคน โดยเฉพาะคนล่าสุด ที่ใครๆก็ว่าดีแล้วให้ทนๆไป นี่ถ้าญาติผู้ใหญ่บ้านเราเลิกไปทำงานกันก็คงจะดี แต่ว่าทุกคนดูเหมือนจะเป็น workaholic สุดท้ายเราลุกขึ้นมาปฎิวัติตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยวว่า ถ้ายังไม่เจอพี่เลี้ยงที่ดี เราขอไม่มีพี่เลี้ยงอีกต่อไป จะเลี้ยงลูกสองคนพร้อมๆกันดูซักตั้ง ก็คงจะเหนื่อยและวุ่นวายมากกว่าเดิม แต่คงจะดีกว่านั่งคิดมากว่าวันนี้พี่เลี้ยงจะเลี้ยงลูกเราแบบไหน เช้าวันรุ่งขึ้นเราก็เอาลูกใส่เป้เด็ก เดินรับแดดยามเช้าเหมือนตอนอยู่บ้าน แต่ไหนๆมาเดินถึงปึกเตียนแล้วก็ขอถ่ายรูปเล่นดู กล้องอันนี้เป็นกล้องที่แมทซื้อมาได้ซัก 2-3 เดือนแล้ว แต่เราไม่ค่อยอยากจะแตะ เพราะเป็นกล้องกึ่งออโต้แบบรุ่นใหญ่ๆ ที่เราเองก็ไม่ได้จับมาเป็น 10 ปีแล้ว รู้สึกไม่ชินกับการเล็งภาพผ่าน View Finder เพราะถนัดกับจอ LCD ของกล้องดิจิตอลซะมากกว่า แต่ไหนๆกลับมายืนที่เดิมสมัยยังสาวๆก็ขอทำอะไรรำลึกความหลังซะหน่อยดีกว่า หาดที่นี่ถ้าเทียบกับที่อื่นๆคงจะไม่สวยเท่า เพราะทรายไม่ขาวนุ่มน่าเหยียบเท่าไหร่ จะมีแต่ช่วงเช้าเท่านั้นที่น่าเดินเล่น เพราะช่วงบ่ายๆน้ำก็จะขึ้นมาสูงมากและซัดค่อนข้างแรง จะดีก็ตรงความเงียบสงบและลมเย็นๆนี่แหละ วันสุดท้ายเราก็เดินทางกลับก.ท.ม.กันโดยสวัสดิภาพ แวะซื้อขนมหวานข้างทางมาเรื่อย จริงๆเที่ยวกันแบบแม่ลูกสองก็ไม่ลำบากอย่างที่คิดแหะ ไว้คราวหน้าขอลุยที่อื่นๆต่อไปดีกว่า…   Create Date : 02 กันยายน 2551 10 comments Last Update : 9 มกราคม 2552 17:22:05 น. Counter : 2825 Pageviews. Share Tweet

น่าไปบ้างจังบรรยากาศดีๆ คลายปอดซะหน่อยค่ะ ปล วัวที่เดินเป็นฝูง นะ มาจากไหนกันค่ะ เด็กๆ น่ารักเชียว   โดย: Anitapa 2 กันยายน 2551 16:55:14 น.

บรรยากาศเงียบสงบดีจัง น้องน้อยทั้งสองหน่อน่ารักสุด..สุดเลยค่ะ   โดย: nLatte 2 กันยายน 2551 17:48:13 น.

ตามมาเที่ยวค่ะ ดูแล้วเงียบสงบน่าไปพักจังเลย เด็กๆ น่ารักมาก   โดย: bombik 2 กันยายน 2551 19:23:06 น.

ถ่ายรูปสวยจังเลยค่ะ แถมเล่าเรื่องสนุกด้วยอ่ะ ไว้จะมาแอบตามคุณแม่ลูกสองไปเที่ยวอีกนะคะ   โดย: เคยเป็นเด็กปีสองเหมือนกัน^^ IP: 125.24.211.196 2 กันยายน 2551 19:36:43 น.

อยากไปจังเลยอ่ะค่ะคุณอวน ... โห คุณอวนอ่า ถ่ายรูปมาซะแบบว่ากระตุ้นคนเหนือ ไกลทะเลอย่างเรา มากมายเลยอ่ะคะ อยากไปจริงๆ น๊า หนีร้อน เจอทะเลแบบนี้ อยากซะจริงๆ ค่ะ ... ภาพสวยมากๆ ค่ะ คิดเล่นๆ ไปโน่นว่า จะมีโอกาส อีกเมื่อไหร่จะได้ไปเดินแบบในภาพอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 2 กันยายน 2551 23:12:12 น.

สวัสดียามดึกของวันพุธค่ะคุณอวน ... สำหรับภาพตัวต่อในบล็อกดอกกล้วยไม้นั่น ต้องเรียกว่าฟลุ๊คและเป้นเรื่องบังเอิญสุดๆ ค่ะ จริงๆ น่ะไม่เห็นเจ้าตัวต่อหรอกค่ะ พอกดไปแล้ว กลับมาดูอีก เอ๊า ... เห็นชัดเลย แต่เพราะว่า เค้ากำลังเริ่มบินน่ะคะ ก็เลยแบบว่าทำให้ ภาพเบลอๆ ไป ... เข้ามาอีกรอบก็ได้เห็นทะเลอีก ..เอ๊า กำลังนั่งฟังเพลงสบายๆ เลยได้มานั่งดูภาพ กระตุ้นกันอีกรอบ เหมือนเคยค่ะ ... อยากไปทะเล ... นอนๆ นั่งๆ อ่านหนังสือ สุขใจจัง   โดย: JewNid 3 กันยายน 2551 22:45:48 น.

ว้าวอิจฉาหนุ่มน้อยจังเลย อยากไปบ้างที่พักสวยมากค่ะ   โดย: แม่น้องดีดี (OneDeeK ) 4 กันยายน 2551 15:17:41 น.

hello Ju, follow the link to read the story about your trip. Luke is cute and Kelib is very handsome (but very sweet at the same time). enjoy your time in thailand na ja..   โดย: jan IP: 155.245.110.113 5 กันยายน 2551 1:51:21 น.

ดีจ๊าแม่อวนสบายดีน่ะ ครอบครัวนี้ไปเที่ยวทะเลกันเหรอค่ะ น่าสนุกอ่ะ สองหนุ่มหล่อจังเลย คนเล็กน่ารักๆๆๆ คนโตหล่อ ชอบอ่ะผมหยิกๆ ถ่ายรูปออกมาสวยจังเลย รูปขึ้นไม่หมดอ่ะ เอาไว้เนทวิ่งเร็วๆจากลับมาดูใหม่น่ะ คิดถึงๆๆเด้อ   โดย: bagarbu 5 กันยายน 2551 7:06:36 น.

รูปที่สี่ ผมหยิกๆนั่น caleb เหรอคะ หน้าตา น่าร้ากๆๆๆๆๆๆๆๆ สุดๆเลยอ่ะ   โดย: blueschizont 14 กันยายน 2551 14:30:30 น.