ทัวร์แม่ลูกอ่อน (ภาคท้อง)…..ไป เนปาล ไม่ผจญภัยไม่ได้หรอก ทริปนี้เป็นทริปต้อนรับปี 2006 ที่ดิชั้นจัดให้คุณสามีเป็นของ(ปลอบ)ขวัญต้อนรับปีใหม เนื่องจากว่าตั้งแต่ท้องมาได้ 23 สัปดาห์ (หกเดือน) อามรมณ์ของดิช้นนั้นมันขึ้นๆลงๆประมาณเครื่องบินเจอ turbulance เป็นเหตุให้คุณพ่อบ้านมีอันต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากับฮอร์โมนของดิชั้นไปด้วย ดิชั้นเลือกแพคเกจทัวร์ไปเนปาล จากบริษัททัวร์แห่งหนึ่ง จำได้ว่า เนปาล เป็นหนึ่งในสถานที่ที่สามีใฝ่ฝันไว้ว่าต้องไปให้ได้ซักครั้งในชีวิต เนื่องจาก Idol ของนิวซีแลนด์ เซอร์ Edmund Hillary เป็นฝรั่งคนแรกในโลกที่พิชิตยอดเขา Everest ทำให้ชาวกีวี่หลายๆคนมีความตั้งใจตามรอยเท้าฮีโร่ของพวกเขา ดิชั้นพยายามจะหาข้อมูลเปรียบเทีย่บราคาและรายละเอียดของแพคเกจจากหลายๆเอเจนซี่ แต่ตัวเลือกกลับไม่ได้มีมากอย่างที่คิด ตอนแรกเข้าใจว่าช่วงเดือนมกราคม อาจจะไม่ใช่ช่วงน่าไปเที่ยวของเนปาล โดยที่ดิชั้นมารู้ทีหลัง (เมื่อไปถึงที่แล้ว) ว่าเพราะเหตุใด จึงไม่มีการจัดทัวร์เนปาลในช่วงมกราคม 2006 ดิชั้นจึงมีตัวเลือกเพียงที่เดียวเท่านั้น จากการสอบถามรายละเอียดของ Package ได้ความมาว่า ทริปนี้ใช้เวลา 6 วัน 5 คืน โดยรายละเอียดของทัวร์มีดังนี้ 1.Kathmandu เที่ยวชมวัดต่างๆ 2.Pokara ชมพระอาทิตย์ขึ้นที่เขา Sarangkot กับ ทัวร์เมืองชมทะเลสาบ 3.ชมการเต้นระบำพึ้นเมือง 4.กลับมา Kathmandu อีกรอบ เที่ยวตามอัธยาศัย ตามปกติเราจะสามารถเลือกสายการบินได้ ระหว่าง การบินไทย และ Royal Nepal แต่ครั้งนี้การบินไทยงดรอบออกบิน จึงทำให้ต้องจำใจนั่งเครื่อง Royal Nepal ไปโดยปริยาย ที่บอกว่าต้องจำใจ ก็เป็นเพราะเคยได้ยินมาว่า Royal Nepal เค้ามีเครื่องบินจัมโบ้แค่สองลำเท่านั้น ฟังแล้วมันน่ากลัวน๊อตหลุดมั้ยคะนั่น ก่อนเดินทางดิชั้นได้ขอใบรับรองแพทย์เพื่อยืนยันว่าดิชั้นอยู่ในช่วงที่สามารถเดินทางโดยเครื่องบินได้ ตามปกติสายการบินจะไม่ค่อยยอมให้ว่าทีคุณแม่ท้องแก่ตั้งแต่ 7 เดือนขึ้นไปขึ้นเครื่องบิน ถึงแม้ว่าต้อนนั้นดิชั้นเพิ่งจะท้องได้ 6 เดือน แต่พุงมันก็ใหญ่มากๆยังกะจะคลอดได้ทุกเวลา จึงไม่น่าแปลกเลยที่ดิชั้นจะโดนกักตัวไว้ในทุกๆด่านของทริปนี้ ใบรับรองแพทย์จึงเปรียบได้กับพาสปอร์ตอีกเล่มของดิชั้นที่ต้องติดตัวไว้เสมอ เมื่อขึ้นมาบนเครื่องแล้ว ดิชั้นได้พบสัจธรรมที่ว่า สายการบินแห่งชาติมันคือหน้าตา หรือ ตัวแทนของแต่ละประเทศโดยแท้ เครื่อง RA หรือ Royal Nepal มีสภาพสมบุกสมบัน คล้ายเส้นทาง Trekking เก้าอี้โดยสารมีรอยปุปะ และ คราบฝุ่นเกาะกรัง สมกับฉายา หลังคาของโลก เทือกเขาหิมาลัยได้ถูกย่อ แปะไว้เป็น Wallpaper ทั่วทั้งลำ แหว่งๆขาดๆไปบ้าง คาดว่านี่คือ Campaign ของทางสายการบินที่ทำเป็น Teaser ล่อไว้ให้อยากดูของจริง การเดินทางไปเนปาลนั้นใช้เวลา 3 ชั่วโมง ระยะเวลานี้ไม่นานเกินไปสำหรับคนท้อง 6 เดือนอย่างดิชั้น หลังจากปรับเอนเบาะ หาหมอนรองหลังได้จนเหมาะสม ดิชั้นจึงได้หลับตาผ่อนคลายและคล้อยหลับไปในที่สุด 3 ชม.ผ่านไปไวเหมือนโกหก ใครว่าสายการบินนี้ น่ากลัวกันนักกันหนา บินเนียนมากจนแทบไม่รู้สึกเลยว่าเครื่องบินได้เคลื่อนตัวไปในอากาศ ความรู้สึกของดิชั้นไม่ได้เว่อร์ไปเองหรอก เพราะเครื่องยังไม่ได้ออกจากดอนเมืองเลยซักนิด เนื่องจากเครื่องบินโดยสารนี้มีผู้โดยสารที่ป่วยหนักเดินทางร่วมกับพวกเราด้วย แต่เครื่องออกซิเจนกลับไม่ทำงาน ทางสายการบินจึงต้องติดต่อทางโรงพยาบาลในกรุงเทพมาช่วยติดตั้งเครื่องใหม่ให้ หลังจากที่ดิชั้นหายสลึมสลือ คราวนี้พวกเราก็ได้ฤกษ์ออกจากประเทศไทยกันจริงๆซักที ระหว่างที่เครื่องกำลังบินขึ้น ดิชั้นรู้สึกได้ว่าลูกดิ้นเป็นระยะๆ ใจนึงก็กังวลว่าแรงกดอากาศจะมีผลอะไรกับลูกหรือเปล่า แต่อีกใจก็พยายามทำใจให้สบาย เพราะคุณหมอรับรองแล้วว่า ช่วง 4-6 เดือนนั้นเป็นช่วงที่สบายที่สุดของคนท้องหากต้องการท่องเที่ยว เมื่อใกล้จะถึงสนามบินที่กาฎมันฑุ เราก็เริ่มกังวลใจกับการขอวีซ่า ตามปกติแล้ววีซ่าของเนปาลสามารถขอล่วงหน้าได้จากสถานทูตเนปาลในประเทศไทย โดยใช้เวลาประมาณ 3 วัน หากแต่ว่าช่วงเวลานั้นทริปนี้ของเราออกจะฉุกละหุกไปหน่อย เราจึงต้องใช้วิธีขอวีซ่าแบบ on arrival แทน สิ่งที่ต้องเตรียมไปเพื่อยื่นขอวีซ่าตรงด่านตรวจคนเข้าเมืองก็คือ พาสปอร์ต. รูปถ่าย 2 นิ้ว 2 ภาพ, แบบฟอร์มขอวีซ๋า (หยิบได้จากเคาน์เตอร์หน้าด่านตรวจคนเข้าเมือง) และ ค่าธรรมเนียม US$30 พวกเราไม่สามารถแลกเงินบาทเป็นอัตราของเนปาลได้จากทางกรุ่งเทพฯ แต่ได้รับคำแนะนำให้แลกเป็น US dollar ไว้แทน บรรยากาศขะมุกขะมัวที่สนามบิน บวกกับไอเย็นๆจากอากาศภายนอกที่พัดเข้ามา ทำให้พวกเรารู้สึกเหมือนกับหลุดมาอยู่ในดินแดนที่ลี้ลับ ทุกๆอย่างดูเป็นสีชาๆ เห็นแล้วรู้สึกอึ้งๆ บอกไม่ถูก เราไม่ปล่อยให้ความมึนงงหยุดเราไว้กับที่นานนัก พวกเรารีบพุ่งไปยังด่านตรวจคนเข้าเมืองก่อนที่คิวจะยาวเกินรอ หลังจากกรอกแบบฟอร์มเรียบร้อย พวกเราได้เตรียมหลักฐานอื่นๆให้พร้อม แต่แล้วจู่ๆพวกเราก็เหลือบไปเห็น ช่องแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ด้วยความที่อยากจะออกจากสนามบินอย่างรวดเร็ว สามีจึงวิ่งไปแลกค่าธรรมเนี่ยม จาก US Dollar ให้เป็นรูเปีย โดยหวังว่าจะเป็นการช่วยให้ขั้นตอนสะดวกรวดเร็วขึ้น ความหวังดีกลับกลายเป็นการหาเรื่องใส่ตัว เจ้าหน้าที่หน้าด่านบอกกับพวกเราด้วยสีหน้าอันบึ้งตึงว่า “เงินเนปาลอ่ะไม่รับ” แน่ะ หยามเหยียดอย่างกับเป็นหอยเป็นเบี้ย ไหนๆเวลามันก็ล่วงเลยมานานแล้ว ดิชั้นจึงขอให้สามีอย่าไปต่อปากต่อคำกับเค้าเลย ให้ๆมันไปเหอะ จะได้ไปเที่ยวกับซะที ความสงสัยเรื่องค่าเงินได้ถูกสะสมด้วยเรื่องอื่นๆขึ้นไปอีก เมื่อเราได้นั่งรถแวนไที่ทางโรงแรมได้จัดไว้ผ่านออกนอกสนามบินมา บ้านเรือนร้านค้าสองข้างทางบนถนนหลายเส้นในกาฎมัณฑุ มีแสงสว่างริบหรี่จากเปลวเทียน ทั้งๆที่เวลาขณะนั้นเพิ่งจะสองทุ่มกว่าๆเท่านั้น ถึงเนปาลจะไม่ใช่ประเทศที่พัฒนาแล้ว แต่ก็ไม่น่าจะถึงขั้นยากจนแบบไม่มีไฟฟ้าใช้ จะว่าไฟดับ มันก็จะดับทั้งเมืองเลยเหรอ ตลอดเส้นทางที่รถวิ่ง หนทางมันช่างขรุขระ ไอเย็นของอากาศด้านนอกได้ลอดผ่านช่องหน้าต่างเข้ามาตลอดทาง ไม่แน่ใจว่าทำไม ดิชั้นเกิดอาการคิดถึงบ้านขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน ไม่แน่ใจ…ว่าเป็นเพราะบรรยากาศ มันดูเหงาๆ หรือว่า…คิดถึงความเจริญที่บ้านเมืองเรากันแน่ ขโยกเขยกกันไปไม่นานนัก อีกไม่กี่นาทีพวกเราก็จะถึงที่พักกันแล้ว…. หลังจากเช็คอินเป็นที่เรียบร้อย ดิชั้นได้สำรวจสภาพทั่วๆไปของโรงแรม ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือโรงแรมระดับ 4 ดาว อย่างที่โฆษณาไว้ ภายในห้องพักดูโทรม พรมดูเก่า ที่นอนนิ่มยวบ จุดนี้ได้สร้างความยากลำบากเล็กๆให้กับคนท้องอย่างดิชั้น เนื่องจากการหลับนอนช่วงน้น จะเริ่มอึดอัดมากขึ้น ลูกจะดิ้นมากในระยะนี้ อีกท้งท่านอนยังถูกจำกัดให้เป็นท่านอนตะแคงซ้าย เพื่อป้องกันไม่ให้ลูกไปทับเส้นเลือดที่จะไปหล่อเลี้ยงหัวใจ (เรา) ซึ่งเป็นสาเหตุที่จะทำให้มีอาการเหน็บชา และเส้นเลือดขอด ที่นอนดีๆจึงเป็นสิ่งที่ดิชั้น้ต้องการ โรงแรมที่พวกเราพักได้ถูกจัดไว้ล่วงหน้าโดยบริษัททัวร์ที่เราจองแพคเกจมา ดิชั้นเลยขี้เกียจที่จะโวยวายให้มากเรื่องนัก โรงแรมนี้ตั้งอยู่ในย่าน Thamel ซึ่งเปรียบได้กับย่านถนนข้าวสารบ้านเรา ผิดแต่ว่าที่พักใน Thamel ประกอบไปด้วยโรงแรมหลายระดับ จนไปถึง เกสต์เฮาส์ราคาย่อมเยาว์ หลังจากจัดเก็บสัมภาระ สามีได้ชวนดิชั้นออกไปสำรวจเส้นทางบริเวณรอบๆโรงแรม และหาอาหารค่ำทานกัน อากาศที่เนปาลช่วงกลางคืนนั้นหนาวมากกว่าที่เราคาดการณ์ไว้ ทางเอเจนซี่บอกว่าหนาวประมาณเชียงใหม่ มันคงเป็นความผิดของพวกเราเองที่ไม่รู้จักถามให้ดีว่า ส่วนไหนของเชียงใหม่หรือคะที่คุณกะมาให้เรา คงจะไม่ใช่แถวไนท์บาร์ซ่าร์เป็นแน่แท้ อุณหภูมิในขณะนั้นที่เนปาลต่ำถึง 5 องศาเซลเซียส เราสองคนเตรียมแค่เสื้อกันหนาวบางๆมาคนละตัว ตัวดิชั้นยังดีว่าไม่หนาวมากเท่าไหร่ เนื่องมาจากภาวะตั้งครรภ์ทำให้อุณหภูมในร่างกายสูงมากกว่าปกติ ส่วนสามีเห็นเป็นฝรั่งหน้าขาว กลับต้องวิ่งแจ้นหาซื้อเสื้อหนาวจ้าละหวั่น ดีว่าร้านค้าใน Thamel เปิดให้บริการถึงดึกดื่น ร้านค้าในย่าน Thamel ได้สร้างความตื่นตาให้กับพวกเราด้วยสีสันที่สดใสของเป้ทอลายพื้นเมือง กระเป๋าสตางค์ถักด้วยไหมหลากสี ผ้าพาชมีนาหลากเฉด เสื้อกันหนาวสไตล์ธิเบตมีให้เห็นเกลื่อนตา สามีดิชั้นเกิดไปถูกใจเสื้อหนาวลายธิเบตผสมขนสัตว์ตัวนึงเข้า ด้วยเลือดเมียไทยเข้าสิง การต่อราคาจึงเป็นไปด้วยความเมามันส์ พ่อค้าย่าน Thamel ก็เก่งไม่แพ้กัน ใช้สารพัดวิธีสู้แต่ด้วยความหิวพวกเราจึงยับยั้งความเป็นนักชอปกันไว้ก่อน จนในที่สุดพวกเราเดินกันจนมาถึงสวนอาหารแห่งนึง ภายในร้านมีโต๊ะอาหารกระจายไปทั่วสวนเล็กๆ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นฝรั่งมากกว่าชาวพื้นเมือง ทางร้านได้มีบริการสร้างความอบอุ่นให้กับพวกเราด้วยสไตล์พื้นเมืองด้วยการวิ่งเข้ามากอด…เปล่าค่ะ ไม่ได้พื้นเมืองขนาดนั้น แค่มีการจุดไฟเผาฟืนกันสดๆเท่านั้นเอง อุ่นได้ใจมาก รายการอาหารของร้านนีเป็นสไตล์นานาชาติ ท้ง เนปาล อินเดีย ฝรั่ง จีน ไทย ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ความอยากลองของใหม่ยังไม่บังเกิด เราจึงเลือก ข้าวผัดไก่ เป็นอาหารมื้อแรกแบบไม่ adventurous หึ จะรีบไปทำไม่ยังมีอีกตั้ง 4 วันให้ได้ผจญภัย…   Create Date : 15 มกราคม 2550 19 comments Last Update : 15 มกราคม 2550 2:06:05 น. Counter : 1624 Pageviews. Share Tweet

เป็นคุณแม่จอมอึดตัวจริงเลยหล่ะค่ะ ปล.ฝากจุ๊บๆหนุ่มน้อยตาสวยด้วยนะคะ   โดย: Htervo 15 มกราคม 2550 3:15:53 น.

ว้าว...พาตัวเล็กเที่ยวแต่ในท้องเลยค่ะ...ฮา.. ตอนฝนท้อง ไม่กล้าไปไหนเลย...อบตัวอยู่แต่ในบ้าน..ฮ่าๆๆ คุณแม่ ทรหด แข็งแรงจริงๆค่ะ... อยากเห็นรูป ระบำหน้าท้องจัง...   โดย: ปลายฟากฟ้า 15 มกราคม 2550 4:55:37 น.

แจ้งข่าวน่ะค่ะ ประกาศแก่ญาติพี่น้องสอบ! นู๋บัวตารางสอบออกมาแล้ว ตั้งแต่วันที่ 16 - 2 กุมภาพันธ์ นู๋บัวคงตั้งใจสอบ มากๆ!!! เพื่ออนาคตของพี่น้องดาวแร่ด ซึ่งส่งนู๋บัวมาเป็นตัวแทน ณ ช่วง ขณะนั้นนู๋บัวคงจะงดเดินสายเยี่ยมพี่ๆน้องๆชั่วคราวค่ะ เอาไว้สอบเสร็จจะตามไปหลอกไปหลอน รัก และ ตอแร๋ บัวชมพู ณ ดาวแร่ด ขนาดท้อง...โห ลูกเกิดมา ลูกครึ่งด้วย ลูกโตมาไม่เล่นแต่ กีฬา เอ็กตรีมหรอ ขนาดคุณแม่ยัง ขนาดนี้ เหอๆๆ เด็ดจริงๆๆ   โดย: fluffyboy101 15 มกราคม 2550 5:33:33 น.

เห็นด้วยค่ะว่าคุณแม่อึดจริงๆ   โดย: YGHarding (YGHarding ) 15 มกราคม 2550 9:51:06 น.

มันส์มากค่ะ รออ่านต่อนะคะ ตอนแม่ปุ๊ท้องหกเดือนไปไกลสุดแค่ กทม. - หัวหิน เองค่ะ   โดย: Lauderdale By The Sea 15 มกราคม 2550 9:51:29 น.

ตอนท้องก็ทำงานจนถึงวันคลอดเลย คือวันศุกร์ก็ไปทำงาน วันเสาร์คลอดซะงั้น เพราะคลอดก่อนกำหนด 3 Weeks การผจญภัยครั้งนี้ ต้องติดตาม   โดย: viji (viji ) 15 มกราคม 2550 10:14:40 น.

ตามมาเที่ยวด้วยคนค่ะ   โดย: namfonJC 15 มกราคม 2550 11:44:10 น.

กรี๊ดๆๆ เปรี้ยวจริงๆ ขนาดท้องยังไปเที่ยวลุยๆได้ รี่นับถือเลยค่ะ อิอิ เด๋วเมลล์ไปหาละกันนะคะ   โดย: ShiEri 15 มกราคม 2550 17:22:44 น.

เรียกว่าถ้าไม่อึด ไม่อยาก คงไม่ไปเป็นแน่ค่ะ .. แต่ว่างานนี้ ท้องเพียง 6 เดือนก็ยังบ่ยั่น แสดงว่ารักการเดินทางมากมาย แบบนี้ทำให้เราอยาก ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ว่าจะเป็นยังไงต่อไป วันนี้แรกเริ่มก็ขนาดเทียบ ได้กับน้ำจิ้มอร่อยๆ ค่ะ ... รอติดตามอีกเรื่อยนะค่ะ   โดย: JewNid 15 มกราคม 2550 17:55:18 น.

โอ้ววว..เีป็นคุณแม่ที่เยี่ยมเลยค่ะ ตอนแม่ติ๊กอุ้ยอ้ายๆอยากจะนอนลูกเดียวค่ะ ฮ่าๆๆ.. ..ฝากหอมแก้มหนุ่มน้อยตาสวยแทนป้าติ๊กด้วยนะคะ...   โดย: tiktoth 16 มกราคม 2550 2:55:46 น.

ตามมาเที่ยวค่ะ เปรี้ยวมากเลยค่ะ ขนาดท้องยังไปลุย แวะมา สวัสดีตอนเช้าค่ะ (ที่นี่กำลังจะเข้านอน)   โดย: Jedyne 16 มกราคม 2550 2:57:56 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ วันนี้สอบคงเดี้ยงไปแล้วล่ะค่ะ ฮือ ฮือ คุณอวนนำเที่ยวได้ละเอียดยิบดีจังค่ะ เห็นแล้วชวนให้ไปอย่างยิ่ง วิคไปมาเมื่อหลายปีมาแล้ว ชอบนะคะ แต่ไม่ได้ไปขึ้นเอเวอร์เรส และไม่ได้ดูเต้นรำพื้นเมืองค่ะ เสียดายจัง   โดย: the Vicky 16 มกราคม 2550 3:22:56 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปแสดงความคิดเห้นในบล็อกค่ะ แวะมาทักทายและิ่อ่านบล็อกค่ะ มีแยวคิดในการเขียนบล้อกคล้ายๆ กันค่ะ เขียนหลายแนวทางในปัจจจุบันนี้ค่ะ ยินดีที่ได้เป็นญาติบล็อก คารวะ ท้องหกเดือนยังเก่งมากๆๆๆ   โดย: law of nature 16 มกราคม 2550 3:31:49 น.

ต่อๆๆๆ อย่ามาหลอกให้อยากแล้วจากไป เอิ้ก   โดย: พัท (Il Maze ) 16 มกราคม 2550 3:35:44 น.

แวะมาดูรูปหนุ่มน้อยตาสวยก่อนไปนอนค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: Htervo 16 มกราคม 2550 6:42:35 น.

คุณอวนจ๋า.....แวะมาขอบคุณที่อวยพรเรื่องเรียนค่ะ แอบหลงรักหนุ่มน้อยบล๊อกนี้ไปแล้ว ไม่ไปไหนไกลหรอกค่ะ แล้ววะแวะมาเยี่ยมนะคะ   โดย: Htervo 16 มกราคม 2550 19:29:47 น.

ลัดฟ้ามาเยี่ยมคุณอวนจากเบลเยี่ยมค่ะ ฝากหอมหนุ่มน้อยด้วยค่ะ   โดย: the Vicky IP: 81.242.233.204 17 มกราคม 2550 7:04:02 น.

สวัสดีค่ะ ... เรื่อง EdTV คล้าย Truman Show อ่ะค่ะ เหมือนกันก็ตรงที่มีกล้อง ตามจับทุกช่วงเวลา เห็นแล้วก็แรกเริ่มก็คงสนุกดี แต่ว่าไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็คงหมดสนุก แล้วล่ะค่ะ เพราะว่าคนเราถูกติดตามขนาดนี้ไม่ส่วนตัวบ้างเลยก็อึดอัดนะคะ ... ส่วนเรื่องที่ว่าระดับการรักความเป็นส่วนตัวของแต่ละคน มันไม่เหมือนกันก็จริงค่ะ คนถามเลยต้อง ระวังหน่อย เพราะถามมากเลยจะกลายเป็นการมองว่าเสียมารยาทอย่างแรง เพราะฉะนั้นนิดว่าอะไรพอดีๆ คงไม่มีปัญหาอ่ะค่ะ   โดย: JewNid 17 มกราคม 2550 14:45:11 น.

คุณ nzmum จ๋า สมบุกสมบันจริงๆ อิชั้นทำอย่างคุณไม่ได้เเน่นอน ตอนนี้ก็ได้เเต่นั่งกินนอนกิน ขยับไปไหนก็ไม่ค่อยได้ ฝากจุ๊บหลานเคหลิบหนึ่งที   โดย: 13th Paris (13th Paris ) 19 มกราคม 2550 19:23:06 น.