|
เรื่องมันเริ่มจากการ admission เป็นปีแรก
ที่อยากเขียน blog เกี่ยวกับเรื่องเรียนก็เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องๆหลายๆคนกำลังหาที่เรียนต่อ รวมทั้งน้องสาวแท้ๆของเราด้วยค่ะ เลยอยากแชร์ประสบการณ์ 3 ปีกว่าๆในรั้วมหาวิทยาลัย ที่เค้าว่ากันว่ามันจะเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดละ จริงไหม????
ขอเริ่มที่ตอน ม.ปลายก่อนเลยละกัน ถ้าถามว่าตอนนั้นอยากเรียนอะไร อยากเป็นอะไร เราเชื่อว่าตัวเองก็คงคิดเหมือนน้อง ม.6 ในตอนนี้คือ ไม่รู้สิ... ยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรเลย
ต้องบอกว่าช่วงเวลานั้นเป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ แต่เราก้พอรู้แล้วล่ะว่าเราไม่ชอบชีวะ ไม่ชอบเลย ท่องไรก้ไม่รู้ ไม่เข้าใจ ดังนั้นการเรียนสายสุขภาพจึงต้องตัดออกไปโดยปริยาย
แล้วมันเหลืออะไรล่ะ ก็เหมาะกับเด็กแผนวิทย์อย่างเรา 555+++ เรียนวิศวะแล้วกัน น่าจะได้แหละ เพราะเราไม่ชอบบัญชี บริหาร กฏหมาย การเงิน เออนี่ฉันไม่ชอบอะไรมากขนาดนี้เลยหรอ แล้วแกชอบอะไรมั่งละเนี่ย แล้วเรียนที่ไหนดี กรุงเทพหรอ ไม่เอาแน่นอน เรื่องของเรื่องคือเคยมาซื้อของกับเพื่อนที่ประตูน้ำ ตอนนั้นอารมณ์เด้กต่างจังหวัดชัดเลยอ่ะ ไม่ค่อยได้เข้ากรุงเทพสักเท่าไหร่ พอมาเท่านั้นแหละ แม่เจ้า!! มันเมืองอะไรเนี่ย ทำไมชีวิตมันถึงดูวุ่นวายขนาดนี้ ทุกคนดูเร่งรีบ ขับรถได้น่าหวาดเสียวที่สุด ที่จอดรถในโรงพยาบาลยังเก็บเงินอีกกกก นี่มันอัลไรกัน ตัดสินใจแน่นอน ชีวิตนี้ฉันไม่มาอยู่กรุงเทพแน่ๆ (สุดท้ายก็ได้ทำงาน กทม เฮ้อ)
แล้วจังหวัดที่เราอยู่จะมีมหาวิทยาลัยอยู่ไม่มากค่ะ แต่มหาวิทยาลัยของรัฐน่าจะมีแค่ 3 ที่คือ ราชภัฏ เทคโนราชมงคล และ มทส แล้ว มทส หรือ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีนี่แหละ ที่เป็นตัวทำให้เราตัดสินใจเลือกเรียนวิศวะ เพราะเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในจังหวัดละ แล้วเราก็ไม่ได้อยากไปอยู่ไกลบ้านสักเท่าไหร่ค่ะ แต่ตอนนั้นอารมณ์อยากไปเรียน มช ก็ยังมีนะเออ ดูโรแมนติกชะมัดเลยอ่ะมหาวิยาลัยเชียงใหม่ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป เพราะไกลเกินไปจริงๆ
ตอนนั้นเป็นปี 48 มหาวิทยาลัยต่างๆก็จะเริ่มรับตรง สอบตรง โควตาอะไรๆแล้วค่ะ เราก็เอาเลย ส่งๆๆๆ ตอนนั้นจำได้ว่าที่แรกที่รับก็มหาวิทยาลัยมหาสารคราม เลือกคณะ ICT ไว้ ก้ได้ไปสอบสัมภาษณ์ค่ะ ณ ตอนนั้น ไม่เคยไปมหาสารครามเลยยยยย อิสานสุดที่ได้ไปก็ชัยภูมิป่ะ ทั้งๆที่เป็นคนโคราชนะเนี่ย ตายล่ะหว่า เอาไงดี ไปไม่ไป สุดท้ายก็เอา ลองดูสักที โชคดีที่มีเพื่อนๆไปสัมภาษณ์พร้อมกันด้วย ก็มีเพื่อนไปค่ะ แล้วเราไปก่อนวันสัมภาษณ์ 1 วัน พี่ๆเค้ามีกิจกรรมให้ทำก่อนด้วย คล้ายๆต้อนรับน้องใหม่ ทั้งๆที่เรายังไม่ได้เข้าเรียนอะนะ มันเป็นจังหวัดเล็กๆ เล็กจริงๆในความรู้สึกตัวเองค่ะ เพราะลงรถที่ บขส แล้วรู้สึก ทำไม บขส มันเล็กจังหว่า ถ้าใครเคยไป บขส โคราช คงรู้ว่ามันน้องๆหมอชิตนะค้าาา ก้โอเค มหาลัยโอเคเลยค่ะ ทุกคนพูดภาษาอิสานได้ ขนาดเราไป 2 วันยังจะพูดได่ละ สุดท้ายก็ได้ที่ี่ด้วยเป็นคณะ ICT และสุดท้ายก้สละสิทธิ์ไปค่ะ อีกที่นึงที่สมัครไปก็เทคโนราชมงคลอิสาน เลือกวิศวะไปค่ะ ตอนนั้นก็คิดอยู่ว่าสมัครทำไมเพราะไม่ชอบมหาลัยที่อยู่ในเมือง (เกี่ยวไหม) และอีกที่ก็ มทส มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี คือตอนนี้ใจเรามันอยากเรียนที่นี่แล้วล่ะ ชอบที่นี่แล้ว เพื่อนเยอะด้วย สมัครโควตาไป ตอนนั้นเกรด 3.32 ก็ไปสัมภาณ์ ตอนนั้นขี่มอไซค์ไปกับเพื่อนเลย แว้นมาก อากาศเย็นๆในช่วงปลายปี ยังจำได้จนถึงทุกวันนี้ค่ะ
แล้วก็ประกาศผลออกมา เราและเพื่อนๆอีกหลายคนก็ได้เรียนที่นี่ จริงๆก็เรียกได้ว่าที่นี่เข้าง่ายนะ เพื่อนๆเราใครเกรด 3.00 up ก็ได้หมดค่ะ แต่ก็มีบางคนที่ต้องอกหักไปเหมือนกัน
ช่วงประกาศผลเป็น ม. 6 เทอม 1 ค่ะ เย้ๆๆ และแล้วเราก้มีที่เรียนละ ไม่ต้องไปแข่ง admission กับใครแล้ว เทอม 2 จึงชิวมาก ทำกิจกรรมหลายอย่างเลย และเนื่องด้วยปีนี้เป็นการ admission ปีแรก เรื่องคะแนนจึงเป็นปัญหามากๆๆๆ นั่งดุข่าวเค้าเถียงเรื่องคะแนนกัน เรารอดตัว แต่ก้ไปสอบนะคะ แต่ไม่ได้ใช่คะแนนยื่นที่ไหน
สุดท้ายก็นับวันรอเปิดเทอมค่ะ พวกเราและเพื่อนๆก้เลือกอยู่หอในกัน เดี๋ยวมาต่อชวิตในหอพักหญิงนะคะ
| Create Date : 08 ตุลาคม 2556 |
|
0 comments |
| Last Update : 8 ตุลาคม 2556 12:31:59 น. |
| Counter : 850 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [