วันศุกร์ที่ผ่านมาคุณยายบ่น ว่าเหนื่อย ๆ เพราะเลี้ยงเจ้าต้นกล้าจอมซนจนไม่ได้พักผ่อน ประจวบเหมาะกะน้องที่ทำงานต้องไปทำธุระแถว ๆ บ้าน เลยวานน้องเค้าให้เอาเจ้าลิงน้อยของแม่มาเล่นที่ทำงานคุณยายจะได้พักผ่อนมั่ง ตอนแรกก็ยังหวั่น ๆ ว่าถ้านู๋เจอคนแปลกหน้าและพานั่งรถมาด้วยจะเป็นไรอะป่าวน้า เพราะว่านู๋ไม่เคยเดินทางคนเดียวโดยไม่มีแม่ หรือยายเลย แต่ก็ลองวัดใจเจ้าลูกชายดูว่าจะกล้าสักแค่ไหน น้องเค้าเล่าให้ฟังว่าพอไปถึงบ้านคุณยายแต่งตัวให้เจ้าต้นกล้าเรียบร้อยพร้อมเดินทาง พอน้องเค้าอุ้มมาที่รถเจ้าต้นกล้าแสดงอาการกระดี้กระด้า ส่ายขาไปมาเหมือนอยากไปมั๊ก ๆ พอขึ้นรถก็ไม่มีอาการของเด็กที่กำลังจะจากบ้านตัวเองเลยไม่รู้จุดหมายเลย ตอนนั่งในรถก็ดูลมชมวิว สบายใจ ไม่ร้องเลยซักกะแอะ

     เส้นทางจากที่บ้านถึงที่ทำงานประมาณ 17 ก.ม. ใช้เวลาเดินทางประมาณ 20 นาที เจ้ากล้านั่งมาโดยไม่ได้จะสนใจว่าใครจะพาไปไหนเล้ย อิแบบนี้ถ้าโดนลักพาตัวคงไปกะเค้าง่าย ๆ แน่ แต่คิดอีกมุมนึง ลูกเราคงเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายเลยไม่งอแง ใครพาไปไหนก็ไม่ขัด แบบนี้เวลาไปโรงเรียนคงสบายไม่ร้องไห้กลับบ้านแน่นอน

     พอมาถึงที่ทำงานนู๋ก็หว่านเสน่ห์ไปทั่วเจอสาว ๆ ก็ยิ้มให้ โบกมือโบกไม้ อารมณ์ดี เดินสำรวจไปทั่ว แล้วมีแต่คนชมนู๋ว่าเป็นเด็กน่ารัก คงเป็นผลมาจากที่นู๋เป็นเด็กร่าเริง ยิ้มง่าย ไม่งอแง แน่ ๆ เหม่งน้อยลูกเรานี่เจ้าเสนห์เหมือนกันน้อ

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2552 16:51:40 น.		14 comments
Counter : 659 Pageviews.
Share Tweet