มีเรื่องดีๆ มาฝาก 

คุณครูทอมป์สัน โกหกนักเรียนชั้น ป.5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย  แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนหนึ่งชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์  ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีหนึ่ง และสังเกต ว่า เขาไม่ค่อยเล่นดีๆ กับเด็กคนอื่นเท่าไหร่ 

ส่วนเสื้อผ้าของเขาสกปรกและตัวเค้าเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ และบางทีเท็ดดี้ก็เกเรด้วย ถึงขั้นที่ว่าครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงานของเท็ดดี้ ด้วยหมึกแดงกากบาทไปหนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ๆ ลงไปบนหัวกระดาษ ที่โรงเรียนที่คุณครูทอมป์สันสอน คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย และครูก็ไม่ยอมตรวจประวัติของเท็ดดี้  จนกระทั้งเหลือแฟ้มสุดท้าย แต่เมื่อคุณครูได้ตรวจแฟ้มของเขา ครูทอมป์สันก็แปลกใจใหญ่เลย เมื่อพบว่าครูชั้น ป.1 ของเท็ดดี้ เขียนว่า “น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อย มารยาทดี เป็นเด็กที่น่ารักมากทีเดียว.” 

 คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.2 เขียนว่า “เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบกันทุกคน แต่กำลังมีปัญหา เพราะแม่ของเท็ดดี้กำลังป่วยหนัก และเสียชีวิต ทางบ้านต้องลำบากมากแน่ๆ”

 คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอนป.3 เขียนว่า “เขาเสียใจมากที่เสียแม่ไป เขาพยายามเต็มที่แล้ว แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขาเท่าไหร่ และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาแน่ๆ ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ” 

คุณครูที่สอนเท็ดดี้ ตอนป.4 เขียนว่า “เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคม และไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควรไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน” 

ตอนนี้ คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอายในการกระทำของตนเองมาก ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีก  เมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้  ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี

ยกเว้นแต่ของเท็ดดี้ ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดูกลางกองของขวัญอื่นๆ เด็กบางคนเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นว่าเท็ดดี้ให้กำไลลูกปัดที่ไม่ครบเส้น และขวดน้ำหอมที่เหลืออยู่ก้นขวดของเขา

แต่ครูก็หยุดเสียงหัวเราะของเด็กๆ เมื่อครูเอ่ยขึ้นว่ากำไลเส้นนั้นสวยเพียงใด และสวมมันไว้ที่ข้อมือ  และฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย เท็ดดี้ สต๊อดดาร์ด อยู่เย็นให้นานพอที่จะได้พูดกับครูว่า  “ครูทอมป์สันครับ  วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลยครับ” 

หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน  ครูทอมป์สันก็ร้องไห้อย่างนั้นเป็นชั่วโมง  วันนั้นเอง คุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเรียน และ เลิกสอนการเขียน และเลิกสอนเลขคณิต  คุณครูเริ่มสอนเด็กๆ แทน คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่ เท็ดดี้เป็นพิเศษ 

เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมามีชีวิตชีวา อีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้ เท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น ภายในสิ้นปีนั้น  เท็ดดี้ ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง  และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน  เท็ดดี้ ก็ได้กลายไปเป็น’ศิษย์โปรด’ ของครู 

หนึ่งปีต่อมา  คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตู  จดหมายนั้นมาจากเท็ดดี้ บอกครูว่า คุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี หกปีต่อมา ครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าเขาเรียนจบ ม. ปลาย แล้ว ได้ที่สาม ในทั้งระดับ และคุณครูยังคงเป็นครูที่ดีที่สุด ที่เขาเคยเจอมาในชีวิต 

 สี่ปีหลังจากนั้น  คุณครูก็ได้จดหมายจากเท็ดดี้อีก บอกว่าแม้ว่าชีวิตเขาจะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ  และจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้ ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญทอง) และยังย้ำกับครูทอมป์สันว่า คุณครูเป็นครูที่ดีทีสุด และเป็นครูคนโปรดในชีวิตเขา

 จากนั้นสี่ปีผ่านไป  แต่จดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา ครั้งนี้เขาอธิบายว่าหลังจากที่เขาได้รับปริญญาตรี แล้วเขาตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด จดหมายนั้นอธิบายว่าคุณครูยังเป็นครูที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี  แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาวขึ้นอีกหน่อย  จดหมายนั้นลงชื่อว่า นพ.ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์  

เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ  คือว่าฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก เท็ดดี้บอกว่าเขาได้เจอสาวคนหนึ่ง  และก็จะแต่งงานกัน เขาอธิบายว่า พ่อของเขาได้เสียไปเมื่อสองสามปีก่อน  และเขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่งสำหรับพ่อเจ้าบ่าวในงานแต่งงานได้หรือไม่ 

  แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น 

 ‘คุณครูใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น  เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก  และฉีดน้ำหอมที่เท็ดดี้จำได้ว่าแม่เขาฉีดตอนที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้งสุดท้ายด้วยกัน’  ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย  และคุณหมอเท็ดก็กระซิบในหูคุณครูทอมป์สันว่า  ‘ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ และแสดงให้ผมเห็นว่าผมสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้ ‘

 คุณครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า ‘หมอเท็ด  เธอเข้าใจผิดแล้วแหละ  เธอต่างหากที่สอนครูว่า ครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆได้ ครูไม่รู้จักการสอนจนกระทั่งครูได้พบ ได้รู้จักเธอนั่นแหละ’  เติมเต็มหัวใจของคนอื่นด้วยความรักเสียแต่วันนี้

     โปรดจำไว้ไม่ว่าคุณจะไปไหน หรือทำอะไร  คุณจะมีโอกาสที่จะสัมผัส และหรือเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นเสมอ  ขอให้คุณสัมผัสและเปลี่ยนอนาคตของคนอื่นในทางที่ดีด้วยล่ะ