จริงเนาะคับ
อายในสิ่งไม่ควรอาย
ไม่อายในสิ่งไม่ควรอาย

อ่านตอนที่ไปร้องไห้ที่ร้านอาหาร
น่าสงสารจังอ่ะครับ

แต่เข้าใจเปรียบเทียบหน้าแฟนนู๋ตอนนั้นนะ
อ่านแล้วเห็นภาพเลย
เหอๆ

สังเกตอย่างนึง ถ้าพวกมากคนเราก็จะไม่อาย
ไม่ว่าสิ่งที่ทำจะน่าอายแค่ไหนก็ตาม


แต่เรื่องร้องไห้นี่พี่อายมั่ก อาจเพราะพี่ชายเยอะ ถ้าไม่สุดทนจริงๆจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเลย

แฟนผิงก็ยังดีนะ สุดท้ายก็ยังปลอบ ยังขอโทษ
พี่นึกถึงอดีตพี่แล้ว เฮ้อ... sad

ขำตรงที่บอกว่า คุงแฟนหน้าขาวประหนึ่งใช้ไวเทนนิ่งติดต่อกันมาสิบอาทิตย์อ่ะค่ะ..

อิชั้นเป็นคนไม่ค่อยเก็บความรู้สึกเหมือนกัน เวลาเศร้า เหงา จิตตกก็ร้องไห้ให้คนที่อิชั้นรักและรักอิชั้นเห็นทู๊กกกที

มาแอบจดไปใช้กะหนุ่ม ๆ มั่ง

(เอ ว่าแต่หนุ่มอยู่ไหนหมดเนี่ย!!!)

พี่ก็เป็นคนที่จริงๆก็อายที่จะพูดหน้าชั้นเรียนนะ
แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธ ชอบที่จะฝืนความอายกับเรื่องนี้
เพราะตอนเด็กๆเคยต้องออกไปพูดโต้วาที
ยังจำได้เลยว่าพูดเรื่องเกิดเป็นผู้ชายกับผู้หญิงอย่างไหนดีกว่ากัน
ตอนนั้นพี่อยู่ป.หก ออกไปพูดพี่ก็ว่าจดเรื่องมาพูดพอสมควรแล้วนะ
แต่พอพูดจริงแค่นาทีนิดๆก็พูดหมดแล้ว
ทีนี้ก็ยืนเด๋อเลย นึกอะไรไม่ออก เวลาก็ยังไม่หมด ครูก็แซวอีก
เลยเป็นแรงขับ ว่าต่อไปอายเป็นอาย แต่จะไม่ยอมกลัวการพูดหน้าห้องอีกต่อไป

ส่วนเรื่องร้องไห้พี่ไม่มีเรื่องเสียใจแบบนั้น
มีแต่ดูหนังอ่ะ ก็อายนะ เวลาดูกะน้องจะไม่ยอมน้ำตาไหลให้น้องเห็น
(ไม่รู้น้องรู้รึเปล่านะ อาจรู้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้มาตลอด 555)
ถ้านั่งดูคนเดียวถึงจะปล่อยอารมณ์ตามธรรมชาติ

พี่ว่าน้องผิงกล้าท้าสายตาคนอื่นๆมากกว่าพี่เย๊อะเลยล่ะ พี่เป็นประเภทไม่ค่อยอยากจะเป็นจุดสนใจใครเลย

กิ๊ว ๆ หน้าไม่อาย .......

นึกถึงตอนสมัยเรียน ตอนแบ่งหน้าที่ทำรายงาน พี่กลัวที่สุดเลยคือการให้ พรีเซนต์รายงานหน้าชั้นเรียน จริง ๆ นิสัยพี่ขี้อายมากเลย

หนูว่านะคนเราชอบอายอะไรแปลกๆ บางอย่างที่น่าอาย เช่น พวกแซงคิว ขับรถแซงแล้วมาเบียด นี่กลับไม่อาย แถมบางคนพอหนูไม่ให้กลับทำท่าเหมือนหนูไม่มีน้ำใจอีก ไม่เข้าใจจริงๆ คิดแล้วเซ็งๆๆๆๆ
^
^
เขียนได้ถูกใจพี่เลย พวกที่ทำนี่หน้าด้านจริง ๆ เนอะ

พี่ชรันจ์ เดี๋ยวนี้แฟนไม่กล้าปล่อยให้ร้องไห้แล้วคะ แค่ทำท่าจะร้องก็รีบโอ๋เลย ^^

พี่ปุ๊ก ใช่เลยพี่เห็นด้วยสุดๆ หนูว่าที่แฟนปลอบนี่เพราะอายคนอื่นๆมากกว่านะคะ

พี่I m not superman หนูก็ประเภทไม่เก็บความรู้สึกเหมือนกันพี่

พี่อ้อม ได้เลยคะ ^^

พี่ตี๋ อะพี่ตี๋เป็นคน sensitive เหมือนกันนิ ดูหนังแล้วถึงร้องไห้อะ หนูก็ไม่ชอบเป็นจุดสนใจนะพี่แต่เวลาจะทำอะไร (ที่ไม่คิดว่าผิด) แล้วจะไม่อายนะคะ

พี่โพส ใช่พี่ หนูละเบื่อพวกชอบแซงอะ

เอา MV มันส์ ๆ มาฝากน้องผิง ไม่รู้ว่าโหดร้ายสำหรับน้องผิงหรือเปล่า

พี่โพส พรุ่งนี้มาดูนา วันนี้ง่วงแล้วอะ ^^

ดูแล้วจ้า ไม่โหดร้ายไปหรอก หรือเป็นเพราะออกแนวการ์ตูนๆเลยไม่ค่อยรู้สึกนะคะ ขอบคุณนะพี่ที่เอา mv มาฝาก

ไม่เห็นต้องอายเลยเนาะ ความรู้สึกของเรา อิอิ

เพลง ใน blog พี่ เมื่อวาน
ของ ปวีณา ชารีฟสกุล ใช่แย้วจ้า
ชื่อเพลง "ไม่ขอเป็นรอง" จ้า
พี่ก็ชอบมากๆ
รอกรีนคอนเสิร์ตด้วยใจจดจ่ออยู่นิ

วันนี้เปลี่ยนเพลงแย้วอ่ะ
ลองไปฟังเนาะ
ชวนๆ : )

บางเรื่องไม่ควรอาย
บางเรื่องก็ควรอาย

ช่ายยย คนที่ทำเราร้องไห้แหละต้องอาย เหอเหอ

แต่ บางทีหนูต้องอดทนอดกลั้นด้วยนะคะ เชื่อพี่เหอะ

พี่จากวัน ใช่เลยพี่

พี่ชรันจ์ ได้เลยคะ ^^

พี่หมูปิ้ง ^^

พี่เจ็ท หนูก็พยายามอดทนนะพี่ แต่ทำไม่ค่อยสำเร็จอะ

น้องผิง ..... สุดยอดเลยน้อง

พี่น่ะ ในใจลึกอะ อยากพูดออกมาให้ได้แบบน้องผิงบ้างจังเลย
แต่พี่ทำไม่ได้ // ว่าแต่ พี่คนหนึ่งล่ะให้ไปถามทาง หรือห้องน้ำนิ ไม่ค่อยกล้า แต่ไม่ได้อายน่ะ แต่รู้สึกว่า เดี๋ยวพยายามก่อนแล้วค่อย ถามดีกว่าแบบนั้นอะจ้า

5555555 แต่พี่สงสารแฟนน้องผิงจ๊ะ

ไม่ว่ากันนะคะ

แต่สรุปได้ดีมากค่ะ

พี่กิล มาย้อนนึกแล้วก็อายเหมือนกันอะ แต่ตอนนั้นอารมณ์โมโหอะพี่

พี่ใบไม้ มานั่งนึกดูใครเป็นแฟนหนูนี่ก็น่าสงสารจริงๆแหละพี่

เราก็น่าไม่อายบ่อยนะในสถานการณ์ที่เราไม่เป็นต่อเท่าไร กะว่าพลิกสถานการณ์ให้อีกฝ่ายกลัวใจประมาณนั้น

ใช้ได้มั้งไม่ได้มั้ง กะฟลุคด้วยแระแต่พักหลังใช้ไม่ค่อยได้เขาไม่ค่อยแลเลยอ๊ะ

เราก็น่า++หน้า++

น้องผิงจ๊า
พี่ส่งไปแล้วนะ

อย่าลืมเช็คเมล์นะจ๊ะ

ผมว่าแฟนน้องผิงนี่ขับเคลื่อนด้วยแรงโมโหแน่เลย ถ้าไม่โมโหทำอะไรไม่ออก คิ คิ

แล้วคงเป็นคนขี้เกรงใจด้วย กับคนอื่นนะ แต่กับคนกันเองไม่ค่อยเท่าไร

แบบถ้าขับรถก็จะใจดี ให้คนอื่นออกซอยอะไรแบบนี้แหละ แต่ถ้าไครปาดหน้าเป็นไม่ได้แน่นอน


ใจของน้องผิงต้องฝึกให้นิ่งอีกหน่อยนะครับ การแสดงออกตรงๆบางครั้งก็ไม่ดีนัก ยิ่งการทำงานร่วมกับผู้อื่นด้วย เพราะเค้าไม่มีหน้าที่จะมาเอาใจเรา เราเองต่างหากที่ควรปรับเข้ากับกลุ่ม ถ้าเราไม่ปรับ งานอาจไม่เดิน แล้วเราก้จะโดดเดี่ยวอะครับ

ผมทำร้านอาหาร เป็นทั้งเจ้าของร้าน เป็นทั้ง พนง. เสริฟ ลูกน้องเก่า หรือเด็ก มาทานอาหาร ผมก็ต้องบริการ เดินปวดขาแทบตาย ก็ต้องยิ้ม

หรือบางทีก็เหมือนแกล้งเรียกมาขอทีละอย่าง ร้านผมสองชั้น ครัวอยู่ล่าง เดินกันพุงยุบเลย

ผมก็ต้องพยายามคิดเป็นเรื่องสนุกไปซะ
ยกจานก็คิดว่าเล่นเวท

เรื่องอายไม่อายนี่ผมว่าอยู่ที่ทัศนคติอย่างเดียวครับ คิดก็อาย ไม่คิดก็ไม่อายอะ

บางเผ่าเค้าไม่ใส่เสื้อ ก็ไม่เห็นเค้าอายเลย

อ่นาแล้วยิ้มดีกว่า ไม่ชอบถามทางคนเหมือนกันแต่อย่างอื่นถึงไหนถึงกัน

รูปใน blog พี่
ช่ายแย้วจ้า ตึกขวามือ คือโรงแรมแชงกรีล่า
ถ่ายจากรถเมล์อ่ะครับ

ว่างๆว่าจะไปยืนกลางสะพานถ่ายบ้างแล้ว : )

หนูนีล ผิงก็กลัวว่าใช้บ่อยๆแล้วจะไม่ได้ผลเหมือนกันอะ เดี๋ยวนี้เลยพยายามไม่ร้องมากเหมือนกันอะ

พี่ปุ๊ก ได้รับแล้วคะ ขอบคุณมากๆเลยคะ

พี่หัวหยิก แฟนหนูนี่ใครขับรถปาดไม่ได้เลยอะ ถ้าหนูไม่อยู่ด้วยนี่แทบจะลงไปซัดกันเลยคะ

เรื่องเก็บอารมณ์นี่หนูโดนดุประจำเลยอะ ถ้าให้หนูไปทำงานยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไง หนูเป็นประเภท ถ้าชอบ ถ้าถูกใจ ก็ทำให้ได้ทุกอย่าง แต่ถ้าเกลียดละก็ยังไงก็ทำให้ไม่ได้อะ เรื่องอายไม่อายหนูว่าก็อยู่ที่ทัศนะคติจริงๆด้วยแหละพี่

พี่ไผ่ ^^ ด้วยคนคะ

พี่ชรันจ์ หนูว่าวิวแถวนั้นสวยดีนะคะพี่

ไม่ตบตี ขืนใจคุณแฟนซะกลางร้านเลยละค่ะ อิอิ..

ถ้าเป็นพี่นะ...จะข่มขืนโชว์นะนั่น ฮา

พี่ว่าพี่หน้าด้านขึ้นเยอะหลังจากมาจีน มันต้องกล้าทุกอย่าง เพราะสภาพแวดล้อมมันบังคับ เป็นกำลังใจให้น้องผิงนะครับ

...อิอิ อ่านแล้วก้เนาะ อิอิ


...เดี๋ยวโตขึ้นมากกว่านี้ น้องผิงก้จะอายเองแระ อิอิ

...สรุปได้ดี

แวะมาเยี่ยมน้องผิงในวันหยุดครับ

** เร็ว ๆ นี้บล็อคพี่จะอัพเรื่องผี (แต่ไม่บอกหรอกว่าจะอัพตอนไหน) เพราะฉะนั้น ช่วงนี้เวลาเข้าบล็อคก็เตรียมใจไว้ดี ๆ นะ )

มีความสุขมาก ๆ ในวันหยุดครับ

พี่ซี ^^

พี่ต่อ เมืองจีนหนูก็เคยไปนึกภาพออกเลยพี่

พี่แบม สงสัยจะอีกนานแน่เลยอะพี่ เมื่อวานแม่ยังบ่นเลยว่าเมื่อไหร่จะโตสักทีเนี่ย

พี่โพส อะ สงสัยหนูต้องหาสายสิญจ์มาไว้ก่อนเข้าบล็อกพี่โพสแล้วอะ ^^

สวัสดี...จ้า.. แฝนดุจัง มาขึ้นเสียงแบบนี้ เป็นพี่เตะเสยปลายคางไปแล้ว ล่ะ อิอิ ...

ง่ะ..พิมพ์ ผิด

พี่ห้ามจอด แต่เวลาหนูโมโหนี่แฟนยังกลัวหนูเลยนะ ^^

บล็อกน่ารักจัง

เรื่องอายนี่ ตอนเด็ก (สองขวบ) ไม่ค่อยอายเท่าไหร่
แก้ผ้าวิ่งในบ้านหน้าระรื่นเลยล่ะ (เกี่ยวมั้ยจ๊ะ)

ตอนเด็กพี่อายมาก โตมาหน้าด้านซู๊ดๆ

ทาโกะอยู่ในfood courtของเดอะมอลล์ บางกะปิ ชั้น G ค่ะ แต่ใช้เงินสดนะคะ
ขอให้อร่อยนะคะ อิอิ

ขอบคุณน้องผิงที่แวะไปเยี่ยมที่บล็อกนะคะ
เรื่องอายหรือไม่อายเนี่ย พี่เองถูกตราหน้ามาช้านานว่าหน้าไม่อาย 555+
เพราะพี่ชอบแสดงออก พูดง่ายๆคือเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ยิ่งเวลาโมโหจะแสดงออกทันที(ไม่ดีเลย)

เลยไม่อายอะไรเท่าไหร่ เข้าทำนองไม่สนโลกนั่นเอง

แต่กรณีน้องผิงพี่ก็ว่่าดีแล้วนะคะ เราน้อยใจก็แสดงออกให้เค้ารู้ไปเลย ดีกว่าเก็บไว้ไม่บอก แล้วก็งอนลึกลับ เรื่องแบบนี้ทำคนทะเลาะกันมาเยอะแล้ว

ฝนตก บ่อย ระวัง นะ อิอิ

คุณแฟนน่ารักจังเนอะ มีโอ๋ด้วย

พี่รัตตะ ตอนหนูสองขวบจำอะไรไม่ได้เลยอะ ขอไปถามแม่ก่อนนา ^^

พี่Pukkio บางเรื่องที่หนูทำ มีแต่คนถามว่ากล้าทำได้ไงอะ ^^

พี่Toon16 ขอบคุณคะ ^^

พี่ผิง ^^

พี่ป่ามป๊าม ดีใจๆ มีคนเห็นด้วยกับหนูแล้วอะ ^^

พี่momonari ^^

พี่Rata RG แต่หนูว่าโอ๋เพราะอายโต๊ะข้างๆมากกว่านะคะ ^^

ขอบใจน้องผิงที่เข้าไปเยี่ยมบลอคน๊า ^ ^

น้องผิงเก่งจังอ่ะรู้ด้วยว่ารูปนั้นมาจากไหน
พี่เองยังไม่รู้เลย เลยต้องตามกลับไปถามกูเกิ้ลมา
รูปนั้นเป็นรูป the Potala Palace in Lhasa, Tibet
แป่ะๆๆๆๆ ปรบมือให้จ้ะ ทำไมน้องผิงรู้จักได้ล่ะ? ^ ^

พี่ตี๋ ตามไปตอบที่บล็อกแล้วนา ^^