รอๆๆ
ตอนแรกหนมผิงว่าจะรอผลสอบก่อนแล้วค่อยอัพบล็อก
แต่ก็ยังไม่ออกซะทีอะ แย่จัง
ถ้าเว็บพูดได้ (บอกว่าประกาศผลภายในสองสัปดาห์นี่มันแค่สัปดาห์เดียวเอง ยังมีหน้ามาบ่นอีก)
อะ รอๆๆก็ได้ (แล้วมันทำอะไรได้มากกว่านี้ละ)
สัปดาห์ที่แล้วมีวันนึง วันที่หนาวๆๆอะ
เป็นคืนแรกตั้งแต่หนมผิงจำความได้เลยมั้ง ที่หนมผิงนอนไม่เปิดแอร์
หนมผิงอยากให้หนาวแบบนี้ทั้งปี หนมผิงกำลังจะไปสั่งตัดเสื้อหนาวขนกระต่าย
น้องกระต่าย หนมผิงใจร้ายๆๆๆ ฮือๆๆๆ
หนมผิง บ่นอะไรทีผู้ชายเดี๋ยวก็ไปยิงกระต่ายๆ ไม่เห็นมีใครว่าเลย
น้องกระต่าย
แต่วันนี้ก็ร้อนแล้วละ แย่จัง มาให้อยากแล้วก็จากไป
ตอนนี้หนมผิงอยากเรียนโท หนมผิงไม่อยากทำงานแล้วอะ
เพราะหนมผิงไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไร หนมผิงไม่รู้ว่าชอบอะไร
การได้เป็นผู้จัดการ เป็นหัวหน้า เป็นประธานหรือะไรทำนองนั้นมันไม่ใช่ความฝันของหนมผิง
ความผันของหนมผิงคือได้ไปอยู่เมืองนอกที่ๆอากาศเย็น วิวสวยๆ
อยู่ท่ามกลางคนที่คิดเหมือนกันถึงแม้สีผิว สีตาจะต่างกัน
พี่ๆอยากจะด่าหนมผิงว่าลืมกำพืดตัวเองหรืออะไรก็ได้
แต่หนมผิงอ่าน นสพ เปิดทีวี ทีไรหนมผิงรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวประหลาดทุกที
พี ยกเว้นช่องหมีแพนด้า
ถ้าหนมผิงไม่มีใครให้ต้องห่วง แล้วมีเงินมากพอตามข้อกำหนด
หนมผิงจะไม่ลังเลเลยที่จะยื่นเรื่องกับสถานทูตแคนาดา
เพื่อขอ citizenship
หนมผิงอยากอยู่ในที่ๆผู้คนมีอารยมากกว่านี้
ที่ๆกฎหมายใช้บังคับได้จริงๆ
ไม่ใช่ที่ๆไม่ได้ดั่งใจ ก็ปิด ก็ยึด ก็เผา
ไม่ใช่ที่ๆทุกคนคิดถึงแต่ตัวเอง แล้วก็เอาแต่ด่าฝ่ายตรงข้ามแบบไม่ลืมหูลืมตา
หนมผิงไม่อยากรอแล้ว เข้าใจไหม
Create Date : 20 มีนาคม 2554 |
|
46 comments |
Last Update : 20 มีนาคม 2554 13:30:42 น. |
Counter : 1035 Pageviews. |
|
|
|
ที่น้องผิงกลัวแมงมุม
อาจเป็นความจำเดิมที่เคยติดตัวมาแบบข้ามภพข้ามชาติน่ะครับ
ในศาสนาพุทธของเรามีการพูดถึง "สัญญะ"
หรอืความจำบางอย่างที่ติดตัวมากับตัวเรา
ไม่ว่าเราจะไปเกิดเป็นิส่งใดหรืออะไรก็ตาม
เราจะมีความจำต่อสิ่งนั้น
เช่นบางคนถนัดซ้าย บางคนกลัวบางสิ่งโดยไม่มีเหตุผลน่ะครับ