|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
19 พฤศจิกายน 2551
|
|
|
|
ร้อยเหตุผล(คนจะเป็นโสด) 1
ร้อยเหตุผล...
“ โถ แม่! ” ไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังจริงๆนะ แต่คำถามของแม่ทำเอาจี๊ด ปวดใจ “ สมัยนี้เขาไม่ถามกันแล้วว่าเมื่อไหร่จะแต่งงาน เชยอ่ะ เทรนด์ใหม่สมัยนี้ มั่นค่ะ สาวมั่น ผู้หญิงสมัยนี้เขานิยมชีวิตโสดค่ะ บางคนแต่งแล้วยังอยากโสดเลย เปลี่ยนมาใช้นางสาวกันให้พรึบ ทั้งที่สาวจริง สาวไม่จริงนั่นเชียว ”
“ ถ้าแก่ตัวไปใครจะดูแล ลูกผัวก็ไม่มี พ่อแม่ก็แก่เฒ่าอยู่กับเจ้าตลอดไปไม่ได้หรอกนะ แม่ว่าพ่อโตลูกชายคุณพงษ์เขาก็ดีนะ พ่อแม่เขาก็เป็นเพื่อนกับแม่ ยังไงซะถ้าแกเป็นสะใภ้เขา ถึงแกจะไม่ค่อยเอาไหนเรื่องการบ้านการเรือนแต่เขาก็เอ็นดูแกอยู่ คงไม่ถือสาอะไร แต่งๆกับพ่อโตเถอะนะแม่จะได้หมดห่วง ” คุณนายยังมีความพยายาม
เฮ้อ..ฉันถอนหายใจยาว ทำหน้าเซ็งเป็ด “ ไม่ต้องยกเหตุผลเรื่องสุขภาพมาหรอกแม่ หลานสามสี่คนที่ลงทุนเลี้ยงมันอยู่ คงจะมีสักคนที่ชำเลืองตามามองป้ามันมั่งหรอก ถ้ามันไม่ดูก็พอจะมีเงินเก็บไว้จ้างคนดูแลอยู่หรอก แล้วเรื่องมีลูกมีสามีดูแลน่ะ คุณนายแม่ลองมองดูรอบๆตัวตอนนี้สิ ลูกสาวลูกชายของคุณนายสองคนนั่นมาดูแลคุณนายซะที่ไหน เขาก็ดูแลครอบครัวเขา มีแต่หนูนี่สาวโสดแสนสวยที่คอยดูแล ถ้าหนูบ้าจี้แต่งงานไป ถามจริงใครจะอยู่ดูแลคุณนายกับคุณพ่อ ใครจะขับรถพาไปนั่นไปนี่ แล้วอีกอย่างอีตาคุณโตเนี่ย เกย์รึเปล่าแม่อยู่มาป่านนี้ยังไม่แต่ง ”
อันที่จริงฉันก็รู้อยู่เต็มอกนั่นแหละว่าอีตาพ่อโตเนี่ยออกจะแมนเกินร้อย ไม่ใช่ไม่เคยเจอกัน ปีใหม่ปีที่แล้วก็เจอ ประมาณฉันเข้าบ้านอีตาพี่โตเดินออกบ้านทันได้รับไหว้จากฉันพอดี ตอนที่ฉันพาแม่ไปหาเพื่อน และอีกครั้งตอนที่พ่อโตขับรถพาแม่มาที่บ้านของฉัน สวนทางกันฉิวเฉียดเขามา ฉันออกทันได้ยกมือไหว้และรับไหว้
จบประโยคยาวเหยียดก็กัดแอปเปิ้ลดังกร๊วบ คุณนายแม่คงหมั่นไส้เลยฟาดเข้าให้หนึ่งเพี๊ยะ “ ดูไปว่าเขา ยังกะตัวเองไม่แปลกอยู่เป็นโสดมาจนป่านนี้ ฉันหาคู่ให้ดีๆไม่ชอบ สงสารหรอกนะเห็นขึ้นคานมานาน อุตส่าห์เป็นห่วงกลัวว่าพอฉันตายแล้วแกจะไม่มีคนดูแล ไม่มีใครเป็นเพื่อนกลัวแกเหงา ” ว่าแล้วคุณนายก็สะบัดค้อนให้หนึ่งยก แปลว่า “ งอน ”
ฉันเข้าไปนั่งใกล้ๆกอดแม่ไว้เอียงหน้าไปซบไหล่ ก่อนเอียงหน้ามองแกล้งทำคิ้วย่นและพูดว่า “ แม่อ้วนขึ้นหรือเปล่านี่ กอดไม่หุ้มอ่ะ ” เลยโดนอีกหนึ่งเพี๊ยะ เจ็บเหมือนกันนะนี่ “ แม่... หนูรู้ว่าแม่รักแม่ห่วง นั่นมันอนาคตอันไกล อย่ากังวลกับสิ่งที่ยังไม่เกิด แล้วแม่คิดจริงๆอ่ะเรื่องหนูจะเหงาน่ะ ดูลูกลิงสี่ตัวหลานๆของแม่สิ มันคงไม่ปล่อยให้ป้ามันเหงาหรอกมั้ง ” แม่เผลอพยักหน้าเห็นด้วยและยิ้ม ฉันเลยพูดต่อว่า “ แม่ไม่ต้องอายหรอกนะที่ลูกสาวอีกคนยังไม่แต่งานหรืออาจไม่ได้แต่งงาน ลูกแม่ไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรและไม่ได้ดูแลตัวเองไม่ได้ ที่อยู่มาทุกวันนี้ไม่ใช่ลูกของแม่ไม่ดีแต่เป็นเพราะผู้ชายที่เหมาะสมยังไม่มีมาเกิด และหนูก็ไม่ได้ผิดปกติทางเพศด้วย ขอบอก ถ้าใครมันถามนักก็ตอบเขาไปเถอะว่ายัยลูกคนนี้มันรักอิสระอย่างแรง นะแม่นะ ” เหตุผลของคนไม่มีแฟน แถจนสีข้างแดงเถือกเลยฉัน ฉันคลายอ้อมกอดแม่ออก และหอมแก้มคุณนายหนึ่งฟอดใหญ่ “ รักนะจุ๊บๆ ไปก่อนนะแม่นัดเพื่อนเก่าไว้ ไปนะคะ ”
...
ร้านอุ่นอิ่ม
นัดเจอกันที่นี่ เพื่อนเก่าที่แสนจะสนิท เขาว่ามาประชุมก่อนกลับเลยอยากเจอ ตอนที่ฉันมาถึงเขาบอกมารอที่ร้านแล้ว
“ หวัดดี หายเงียบไปนานนะเธอ ” เจ้าของร้านแสนสวยยิ้มให้ตั้งแต่เปิดประตูเข้าไป
“ ฮื่อ สละชีพเพื่อครอบครัวเลยไม่ได้แวะมา นัดเพื่อนที่นี่ เจอแระ ” ว่าพลางเดินไปโต๊ะไม้มุมร้านที่เขานั่งอยู่ ผู้ชายตาหยีหลังแว่นสายตา คนที่คุ้นหน้าคุ้นใจ ระยะเวลาที่ห่างไกลไม่สามารถทำลายความรู้สึก“ คุ้นเคย ” ของฉันได้เลย
แนะนำให้สองคนรู้จักกัน พูดคุยกันอีกหลายประโยคก่อนสั่งกาแฟและเค้กคนละชิ้น
“ คิดถึงจัง ” คนตรงหน้าพูดขึ้นหลังเจ้าของร้านสาวเดินไป ฉันยิ้มขณะมองหน้าเขา “ ขอบคุณที่คิดถึงกัน นี่ถ้าทำเสียงซึ้ง ทำตาเชื่อมอีกนิด ฉันจะขอให้เธอไปหย่ากับยัยนิดแล้วมาแต่งกับฉันแทน ” เสียงหัวเราะเบาๆจากคนตาหยี
เพื่อนเก่าคนนี้ คบกันมานาน ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ มหาวิทยาลัย แม้กระทั่งจบก็ยังติดต่อไปมาหาสู่ ก็คนบ้านเดียวกันจะหนีไปไหนพ้น ความสนิทสนม ความผูกพัน ความสัมพันธ์ของฉันกับเขามันแสนจะอบอุ่น ใกล้ชิด ทำงานคนละที่ แต่เที่ยงถึงเย็นถึง แล้วอยู่มาวันหนึ่ง พ่อคนดีก็มาบอกว่าแอบปิ๊งเพื่อนที่ทำงานเดียวกับฉันและขอให้ฉันช่วยจีบที เจ็บจนจุก และจากการช่วยเหลือของฉันทำให้คนทั้งคู่ลงเอยกันด้วยดี และหอบผ้าหอบผ่อนพากันย้ายหนีไกลจากฉัน
เขามองหน้า เอนตัวพิงพนักข้างหลัง ฉันแปลความหมายที่อยู่หลังกรอบแว่นตานั้นไม่ออก “ ทำไมยังไม่แต่งงานไปซะที ”
หลังการสนทนาด้วยเรื่องสัพเพเหระ จู่ๆก็มีเรื่องวกมาหาตัว ฉันถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน
“ ทำไมวันนี้ถึงมีคนห่วงใยสภานะภาพฉันนัก ” เขาทำหน้าสงสัยฉันเลยพูดต่อ “ เมื่อเช้าก่อนออกมาคุณนายก็พูดเรื่องนี้ แล้วนี่อะไรเธอมาพูดอีก ” “ ฉันเป็นห่วง อยู่คนเดียวมันเหงานะ ทำไมไม่มองหาใครสักคนที่เหมาะสม ” “ แค่เหมาะสมเท่านั้นเหรอที่ต้องอยู่ร่วมกัน ไม่เอาล่ะ ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว ไร้น้ำใจ ขี้งก ไม่อยากแบ่งความรักให้ใคร ยังรักตัวเองมากอยู่ และฉันก็เป็นคนขี้เกียจมากๆด้วย ” “ ยังไง” “ ก็ฉันขี้เกียจซักผ้าเพิ่มเป็นสองชุด ล้างถ้วยกาแฟเพิ่มเป็นสองใบ ล้างชามเพิ่มเป็นสองเท่า ทุกอย่างคูณสอง ไม่เอาหรอก ” “ แค่นี้เหรอที่เธอกังวล ” “ ผู้ชายบางคนยินดีจะทำสิ่งเล่านั้นที่เธอว่ามาได้นะ ฉันยังไม่เคยใช้คุณนิดทำอะไรให้เลย เคยดูแลตัวเองยังไงก็ยังงั้นแถมยังดูแลคุณนิดเพิ่มอีก ”
“ ก็..ผู้ชายอย่างนั้นแต่งงานไปแล้วนี่ ” ฉันว่าและมองสบตาหลังกรอบแว่นนั้น ก่อนเมินมองออกนอกร้าน และถอนหายใจ ไม่ควรหลุดประโยคนั้นออกไปเลย ไม่ควรเลยจริงๆ
มือของฉันที่วางเคาะนิ้วบนโต๊ะเบาๆถูกเขากุมไว้ทั้งสองมือ “ ขอโทษนะ ” คำพูดเบาๆนั้น กระแทกใจฉันอย่างหนัก ฉันก้มหน้าซ่อนแววตาไว้ กลัวเหลือเกินว่าเขาจะมองเห็นสิ่งที่ซ่อนไว้ เป็นครู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและยิ้มให้เขา “ ขอโทษทำไม ไม่เป็นอะไรแล้ว จริงๆนะ เชื่อสิ ” “ เพราะฉันหรือเปล่าที่ทำให้เธอไม่ยอมแต่งงาน ” “ ไม่หรอกอย่าหลงตัวเองไปเลยย่ะ แล้วใครว่าไม่ยอมแต่ง ยังไม่เจอคนที่เหมาะสมต่างหาก ” ฉันฝืนหัวเราะและดึงมือออก
“ แล้ว เธอเป็นไงบ้าง ” “ ก็ดีนะ ” “ แค่เนี่ย ! ” “ ก็ … ชีวิตคู่ก็ต้องมีบ้างที่มีปัญหา แต่ส่วนใหญ่เราก็แก้ไขได้ด้วยการหันหน้าเข้าหากัน ถอยกันคนละก้าว ยึดหลักสมานฉันท์ เป็นไงทันสมัยมั้ย คุณนิดอาจจะขี้หึงนิดนึง ใจน้อยไปหน่อย และขี้งอนเล็กๆ แต่นั่นก็น่ารักดี ”
น้ำเสียงธรรมดาแต่แววตาที่ทอประกายเมื่อพูดถึงภรรยา ทำให้ฉันรู้สึกปวดแปลบในใจนิดๆ
“ คิดถึงแล้วใช่มั้ย งั้นก็กลับได้แล้วล่ะ กว่าจะเดินทางไปถึง เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อน ” ฉันยิ้มล้อเขานิดๆ
… ... เขากลับไปแล้ว แต่ฉันยังนั่งอยู่ที่เดิม
เคยอ่านเจอในเน็ต มีคนเขียนเกี่ยวกับความรักกับหนังสือ เขาว่ากันว่า...อย่ารู้สึกเสียดายเวลา กับการอ่านหนังสือบางเล่มจนจบ แล้วพบว่าเป็นหนังสือที่ไม่ชอบ
เช่นเดียวกัน จงรู้สึกดี กับการใช้เวลากับใครสักคนหนึ่งอย่างเต็มที่ แม้ว่าวันหนึ่งจะรู้ว่า เขาคนนั้นไม่ใช่เลยสักนิด เพราะอย่างน้อย ต่อจากนี้ไป เราจะได้เลือกทางที่ถูกและคนที่ใช่สักที เฮ้อ!ต้องอ่านหนังสืออีกกี่เล่ม และต้องเป็นหนังสือเล่มที่เท่าไหร่ให้เขาอ่าน แล้ว “ เขา ” ที่ว่าน่ะใครนะ
“ ขอให้เธอเจอใครสักคนที่เข้าใจเธอ ฉันอยากให้เธอมีใครสักคนดูแล ” เขาว่าก่อนจากไป “ แล้วเธอจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวมั้ยล่ะ ” ฉันว่ายิ้มๆ “ ได้เลยจะแต่งสูทมายืนข้างเจ้าสาวทีเดียวเชียว เหมือนที่เธอแต่งสวยมายืนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวคราวงานแต่งของฉันนั่นแหละ ”
ตอนนั้นไม่เจ็บเพียงแต่รู้สึกหนัก ตื้อๆ ความสัมพันธ์ของฉันกับเขามันแสนจะอบอุ่น ใกล้ชิด เพื่อนที่แสนดีเสมอต้นเสมอปลาย เฮ้อ!เป็นฉันคนเดียวที่เผลอคิด เผลอรู้สึกอะไรๆที่มากกว่าเพื่อน การที่ต้องเก็บอาการ ต้องทำตัวเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไร มันเจ็บกว่าหลายเท่านัก
วันนี้ไม่กล้าบอกว่าไม่เจ็บ
บางทีบางครั้ง เราก็ได้แต่นั่งมอง“ความรัก”เดินจากไป โดยที่ไม่อาจทำอะไรได้เลย ..
.. เสียงมือถือดังและสั่นเบาๆในกระเป๋า ไม่ต้องดูก็รู้ว่าใคร “ คุณป้าขา คุณย่าถามว่าเมื่อไหร่จะกลับจะให้พาไปซื้อของ ” “ กลับเดี๋ยวนี้ค่ะลูก ในบัดเดี๋ยวนี้เลย ” ฉันยิ้มกับโทรศัพท์ เดินไปบอกลาเจ้าของร้านสาว ก่อนหมุนตัวกลับ และ “ อุ๊ย!” “ โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ ” กลับหลังหันเร็วไปและไม่ทันระวังจึงชนเข้ากับหญิงสาวที่เดินเข้ามาเพื่อดูขนมเค้ก ทำให้เธอเซถอยหลังเล็กน้อยและชายหนุ่มที่เดินตามมาข้างหลังได้ยื่นมือมาจับที่ไหล่ประคองเธอไว้ได้ทัน ฉันส่งยิ้มแหยๆให้เธอก่อนมองเลยไปยังหนุ่มนั่น และยิ้มกว้างขึ้นเมื่อมองหน้าหนุ่มนั่นชัดๆ “ พ่อโต ” ของคุณนาย
“ ขอโทษจริงๆค่ะ ” ฉันเอ่ยขอโทษอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มให้เธอและยกมือขึ้นไหว้ “พ่อโต” ไม่มีคำทักทาย ระหว่างฉันกับ"พ่อโต"มักจะมีความเงียบอยู่ตรงกลางเสมอ ไม่ได้อุปทานหรอก สายตาของ“พ่อโต” บอกฉันว่าจำฉันได้แน่ แต่ไม่ยักมีรอยยิ้มตอบ พิลึก!
“มีข่าว” แล้วคุณนาย ฉันเดินยิ้มๆออกจากร้าน ไม่รู้เป็นไงสิ อารมณ์ดีขึ้นมาทีเดียวเชียว .. .. ปล.นับแล้วไม่ครบร้อยเหตุผลง่ะ เดี๋ยวไปหาเพิ่ม :-)
Create Date : 19 พฤศจิกายน 2551 |
|
34 comments |
Last Update : 13 ตุลาคม 2553 22:18:46 น. |
Counter : 516 Pageviews. |
|
|
|
| |
โดย: mangotip IP: 118.173.239.47 20 พฤศจิกายน 2551 11:37:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.82.128 20 พฤศจิกายน 2551 12:26:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: เทียนสี IP: 88.106.1.61 20 พฤศจิกายน 2551 16:17:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: บู้บี้ IP: 133.82.251.202 20 พฤศจิกายน 2551 17:22:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 20 พฤศจิกายน 2551 18:25:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 22 พฤศจิกายน 2551 17:03:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: นรพัลลภ IP: 203.107.199.166 23 พฤศจิกายน 2551 0:50:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.82.147 23 พฤศจิกายน 2551 9:34:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: sAnake IP: 118.173.244.15 23 พฤศจิกายน 2551 21:01:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: วรบรรณ 23 พฤศจิกายน 2551 21:26:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: mangotip IP: 61.19.156.242 24 พฤศจิกายน 2551 13:19:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.125.239 25 พฤศจิกายน 2551 0:06:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: นรพัลลภ IP: 203.107.199.224 25 พฤศจิกายน 2551 0:47:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: teansri 25 พฤศจิกายน 2551 7:18:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายน้ำฟ้า IP: 58.9.135.27 30 พฤศจิกายน 2551 11:01:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 2 ธันวาคม 2551 20:07:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: วรบรรณ 3 ธันวาคม 2551 17:52:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: สิงห์อมบ๊วย IP: 119.42.82.251 4 ธันวาคม 2551 8:28:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: พรายน้ำฟ้า (ลายปากกา ) 4 ธันวาคม 2551 18:55:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 5 ธันวาคม 2551 11:03:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: teansri 6 ธันวาคม 2551 22:03:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: teansri 8 ธันวาคม 2551 6:02:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: วรบรรณ 10 ธันวาคม 2551 11:21:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: rubino IP: 125.25.58.102 31 มกราคม 2552 20:08:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: โก้ IP: 58.9.59.156 21 กุมภาพันธ์ 2552 18:24:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 1 พฤศจิกายน 2553 15:11:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: นู๋แดง IP: 223.206.189.163 25 พฤศจิกายน 2553 12:22:04 น. |
|
|
|
| |
|
|
สิงห์อมบ๊วย |
|
|
|
เรื่องสำคัญ ทำความเข้าใจกันก่อนงานเขียนใน "บล็อกสิงห์อมบ๊วย"
เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียน แม้ผลงานจะห่วย ก็เป็นสิทธิ์ของผู้เขียนนะคะ
ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย ห้ามคัดลอก ดัดแปลง เผยแพร่
โดยไม่ได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นอาจมีความผิด ตาม
พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
................................
|
|
|