เส้นทางของนักล่า.......เส้นทางของนักต่อสู้....บาง ครั้งอาจเป็นผู้ล่า......บางคราวอาจกลายเป็นผู้ถูกล่า.....ดังเช่นเรื่องราว ของอดีตพญาเสือผู้ที่เคยรุ่งโรจน์ ...ผู้ที่เคยออกไล่ล่าเหยื่อ ทั้งกระทิง ลิงค่าง กวาง เก้ง หมูป่า ฯลฯ จนราบคาบพนาสูร......แต่ในวันหนึ่งเมื่อพญาเสืออ่อนล้าเรี่ยวแรง กลายเป็นเสือน้อยตัวที่สิบเอ็ด ที่กำลังตกระกำลำบาก.....เส้นทางเดินกลับสู่ถ้ำเพื่อหลบลี้หนีภัย....ก็กลับ เต็มไปด้วยภัยอันตรายต่างๆมากมาย...จากผู้ที่เคยตกเป็นเหยื่อ....ใน อดีต....มาถึงในวันนี้...เวลานี้...พวกเขาเหล่านั้นกลับพร้อมใจกันมาเข้าคิว ตามล่าเสือน้อย...แบบหัวกระไดไม่แห้ง......เพื่อหวังจะชำระหนี้แค้นกันให้สา สมใจ !!

เสือน้อยมาริโอ้ผู้น่าสงสาร.....ผู้ซึ่งรอดพ้นจากการไล่ล่า ชองฝูงพญาอินทรีย์ที่ลุ่มแม่น้ำเดลมาเมื่อเร็วๆนี้อย่างฉิวเฉียด.....เฉียด ที่จะโดนฝากรอยแผลฉกรรจ์จากกรงเล็บอันทรงพลังของพญาอินทรีย์จากแดนไกล..... ดีที่มีผู้ใจบุญจากดินแดนกิมจิ...มาผ่อง...เอ้ยมาช่วยเอาไว้ได้ทันท่วง ที...เลยได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย....พอให้ได้ระลึกว่า....ได้ชดใช้คืนให้ กับพญาอินทรีย์ไปบ้างแล้ว....

ทุกวันนี้..แม้ว่าเสือน้อยมาริโอ้จะ วางตัวแบบสันโดษไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องราวของอณาจักรนักล่า....หลบลี้หนี หน้า ออกไปไล่จับแมงหวี่ แมลงวัน มากินเป็นอาหาร พอได้ค่าเบียร์ และพอประทังความหิวไปวันๆ......แต่ก็ยังไม่วายจะถูกไล่ล่า....จากโจทย์เก่า ....โจทย์ใหม่ ....อยู่เป็นนิจ...

ช่วงบ่ายของวันพฤหัสฯพิราบสื่อสารส่งข่าวตามสายมาจากแดนไกล.....

“ฮัลโหล....น้าเศกเหรอ” ( เสียงพี่ชายผู้คุ้นเคย เอ่ยทักมาตามสาย )

“ครับ....พูดสายอยู่ครับ” ( ในใจก็หวั่นๆ .... หมอดูไพ่ยิปซีเพิ่งจะทักว่าช่วงนี้ให้ระวัง..กำลังจะโดนเอาคืน จากคนเก่า คนแก่ )

“วันเสาร์ว่างเปล่า” ( ต้นสายยิงคำถามมาแบบแปลๆ )

“สำหรับพี่ว่างเสมอล่ะครับ จะชวนไปไหนเหรอ” ( เพี้ยงขอให้ชวนไปกินข้าวคุยงานเถอะ...ลุ้น ๆ )

“ตีกอล์ฟที่รอยัลฮิลล์ นครนายก สิบโมงเจอกันนะ” ( ต้นสายจัดแจงนัดหมายเสร็จสรรพ โดยไม่ถามสารทุกข์สุขดิบบ้าง อะไรบ้างเลย )

“ครับ......” ( นั่นคืออาการตอบรับแบบ...งง..งง... ก่อนจะยุติการสนทนา )

เอา ล่ะซิ เสือน้อยมาริโอ้......ท่าทางงานจะเข้าอีกแล้ว นานทีปีหนที่ท่านชายเพชราวุธ พี่ใหญ่แห่งตระกูลวงษ์คำเหลา จะเรียกออกไปชำระสะสางบัญชีแค้น....และครั้งนี้ก็รวบรัด ตัดตอน....นัดเจอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว !! พี่เค้าไปกินดีหมี หรือมีของดีอะไรหนอ... จึงกล้านัดเจอแบบมั่นใจถึงขนาดนี้

............

ค่ำคืนของวันศุกร์ในขณะที่เสือน้อยมาริโอ้กับลังวุ่นวายกับภาระกิจที่มีอยู่อย่างรัดตัว พิราบสื่อสารก็ส่งข่าวมาตามสาย

“น้าเศก พรุ่งนี้อย่าลืมนะ”

“ครับพี่ พี่จะไปกี่โมงล่ะ”

“ตอนนี้ผมอยู่นครนายกแล้ว”

“ฮ๊า.....!!.....ไปซ้อมรอเลยเหรอพี่”

“ประมาณนั้นล่ะ....อย่าลืมแลกตังส์มาเยอะๆนะ”

“กะเอาให้ตายเลยใช่มั้ย ? มั่นใจมากเลยนะพี่”

“มันก็ต้องมั่นใจกันบ้างล่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จัดให้หนักๆเลยล่ะกัน”

“ได้เลย....จะลับมีด...เอ้ยลับเหล็กเอาไว้รอ....พรุ่งนี้เจอกันนะ”

“ครับ...” ???


งาน นี้ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องหยอกกันเล่นซะแล้ว.....ทั้งเรียกร้องขอนัด....ทั้ง ไปเตรียมตัวล่วงหน้า......หรือการทำนายทายทักของหมอดูยิปซี...จะเป็นเรื่อง จริง....ในใจของเสือน้อยมาริโอ้ รู้สึกหวาดหวั่นเป็นยิ่งนัก...คืนนั้นเลยต้องจัดหนักรวดเดียวสี่กระป๋อง ยาว...เพื่อให้ร่างกายหลับสบายคลายกังวล....ก่อนจะเจอศึกใหญ่ในวันรุ่งขึ้น !!!

อากาศยามเช้า ระหว่างเส้นทาง ถนนรังสิต-นครนายก ในวันนั้น ช่างแจ่มใสยิ่งนัก รถรายังออกมาโลดแล่นบนท้องถนนไม่มากนัก.... ใช้เวลาเพียงไม่กี่อึดใจจากกรุงเทพฯ...ป้ายบอกทางข้างหน้า ก็บอกให้รู้ว่าเป็นเส้นทางที่จะไปยังน้ำตกสาริกา น้ำตกอันเลื่องชื่อของนครนายก สองข้างทางเต็มไปด้วยแผงขายไก่ย่างและปลาเผา.... อากาศข้างนอกกำลังเย็นสบาย...แต่ในใจของเสือลำบาก ยามนี้ช่างร้อนรุ่ม กับเหตุการณ์ที่จะต้องเจอในอีกไม่ช้า....

ก่อนที่ความคิดจะเตลิดไป ไกล.... เจ้าสีหมอก พาหนะคู่ใจ ก็เบี่ยงหัวเลี้ยวเข้าสู่สนามกอล์ฟรอยัลฮิลล์ ตามเวลานัดหมาย .... เพียงแรกสัมผัสก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลง จากหลังมือเป็นหน้ามือ ลานประลองแห่งนี้ เสือน้อยมาริโอ้ เคยเข้ามาสัมผัสเพียงครั้งเดียว ในช่วงที่เริ่มฝึกวิทยายุทธใหม่ๆ .... ภาพในอดีตเลือนหายไป กลายเป็นลานประลองที่สวยงามและทันสมัย อยู่ในอ้อมกอดของขุนเขาใหญ่..... หรือที่นี่....จะกลายเป็นที่ ที่มาริโอ้น้อยจะต้องมาชดใช้หนี้ให้กับท่านชาย เพชราวุธ วงษ์คำเหลา ..... อย่างคำทำนาย....

“สวัสดีน้าเศก.....กินอะไรมารึยังล่ะ” เสียงทักทายของท่านชายแว่วมาแต่ไกล

“เรียบร้อยแล้วครับ....เมื่อวานซ้อมไปเยอะมั้ยพี่” มาริโอ้น้อยทักทายตอบรับ ด้วยความนอบน้อม

“แปดถาด” ท่านชายส่งยิ้มตอบ

“โอ้โห ตั้งแปดถาด.... แล้วตีไปกี่ลูกล่ะพี่ “ มาริโอ้รีบยิงมุกแรกของวัน แบบคนรู้ทัน

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตีไป แปดลูก “ ท่านชายตอบอย่างอารมณ์ดี

“ อ๋อ แสดงว่า แค่แปดลูกก็ชัวร์แล้วใช่มั้ย “

“ เปล่าหรอก มันเสียเหงื่อ “

“ อืมม์....กลัวจะเหนื่อยมากไป “

“ ไม่หรอก.... ตีไปแปดลูกก็รู้แล้วว่า...ซ้อมไปก็เหนื่อยเปล่า “

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..... บอกผมยังงี้ เดี๋ยวผมก็ได้ใจหรอก “

“ เอาไว้ดู ของจริงดีกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า“ เสียงหัวเราะของท่านชายเหมือนแอบแฝงอะไรไว้บางอย่าง ?

ณ ลานประลองหลุม 1 ท่านชายเพชราวุธ เดินลงมาลานประลองด้วยท่าทางมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม แววตามุ่งมั่นที่จะสางบัญชีแค้นให้ได้ ด้านข้างของท่านชาย ตามประกบมาด้วย คนรับใช้ ชาย หญิง อย่างละคน .... โดยที่คนรับใช้ฝ่ายชายนั้น หน้าตาเหมือนกับคนที่เสือน้อยมาริโอ้เห็น และได้ยิน ผู้คนในโรงคนใช้เรียกกันว่า “โปรหลอ” !!! งานเข้าแล้วล่ะสิ....มาริโอ้

“เล่นหมุดน้ำเงินเลยมั้ยน้าเศก” ท่านชายเอ่ยเลือกหมุดประลองอย่างมั่นใจ

“เฮ้ยพี่ พวกเราเคยเล่นกันแต่ทีขาว... ไปกินอะไรมาล่ะพี่...มั่นใจอะไรนักหนา”

“ไอ้หลอ มันบอกให้เล่นหมุดนี้ “ ท่านชายอ้างว่าคนรับใช้ฝ่ายชายเป็นคนแนะนำ

“ ไม่เอาหรอก หมุดขาวดีกว่า ... เมื่อกี้พี่ว่าแคดดี้ของพี่ชื่ออะไรนะ ? “ มาริโอ้เก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่เลยเอ่ยปากถาม

“ชื่อหลอ”

“ ใช่โปรหลอหรือเปล่าพี่ เมื่อกี้ผมได้ยินพวกแคดดี้พูดกัน นี่เล่นมาคัดตัวตั้งแต่เมื่อวานเลยเหรอ.... เอาจริงรึพี่”

“ ไม่ใช่โปรอะไรหรอก.... มันฟันหลอ...เลยเรียกมันว่าไอ้หลอน่ะ”

“แล้วพี่ถามมันยัง ว่าทำไมมันถึงฟันหลอ “

“ คงเพราะปากมันนั่นล่ะ... ฮ่า ฮ่า ฮ่า “

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..... อย่าให้รู้ละกันว่าพี่เอาโปรมาเป็นแคดดี้.... ชอตแรกเอาตัวให้รอดก็แล้วกัน กองเชียร์ลงมาดูกันเต็มเลยนะพี่ “ มาริโอ้เริ่มทำสงครามน้ำลายกับท่านชาย ตามสูตรที่ไม่ได้ร่ำเรียนมาจากไหน....แต่มันออกมาเองตามธรรมชาติ.... พร้อมกับชี้ให้ท่านชายดูผู้คนมากมาย ที่ลงมายืนรอดูกระบวนท่าของท่านชายร้อยล้าน อย่างใจจดใจจ่อ

“ เออ เออ..... เดี๋ยวรู้กัน “ น้ำเสียงของท่านชายฟังดูว่าจะประหม่าเล็กน้อย

ควับ !! แป๊ก !!! และแล้ว ชอตแรกของวันของท่านชายก็เป็นไปตามคาด เสียงหัวไม้สามอาวุธที่ท่านชายมั่นใจ กระทบกับลูกกอล์ฟ เสียงดังแป่ก..... ส่งลูกลอยไปไม่ถึงยี่สิบหลา แล้วลงไปหยุดนิ่ง ซุกในกอไม้ ข้างๆหมุดแดง..... แต่เสียงปรบมือเชียร์กลับดังลั่นลานประลอง....แทนที่ท่านชายจะถอดหมวกโบกมือ ขอบคุณกองเชียร์ .... ตามมารยาทที่นักกกอล์ฟระดับโลกควรจะทำ... ท่านชายกลับเดินก้มหน้าก้มตา... แล้วรีบวิ่งขึ้นรถและออกตัวขับไปอย่างรวดเร็ว..... !!!

“หลุมนี้ออกอะไรล่ะพี่” มาริโอ้ส่งเสียงถามท่านชาย

“เจ็ด”

“ไปตีปิงปองกันมั้ยพี่”

“เอาน่าเพิ่งหลุมแรก ดูกันยาวๆ.... “

สิ้นเสียงสนทนา ท่านชายรีบออกตัวไปปล่อยของที่หลุมสองเป็นคนแรก แบบไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ??

ที่ลานประลองหลุมสอง ซึ่งเป็นพาร์ห้า เป็นหลุมที่ มาริโอ้น้อย จะต้องต่อแฮนดิแคป ให้กับท่านชายหนึ่งกระบวนท่า

“หลุม ต่อนะพี่ ใช้ให้ดีๆล่ะ หลุมนี้ สองสกินส์นะครับ” มาริโอ้น้อย เอ่ยเตือนท่านชายด้วยความเอื้ออาทร เพราะเห็นว่าออกตัวไม่ค่อยจะดี ....ดีที่เพื่อนร่วมก๊วนช่วยกันยันสกอร์สกินส์เกมส์เอาไว้ได้ ท่านชายเลยดูดีมีความหวังขึ้นมาอีกนิดนึง

“มา มา ไอ้หลอ หลุมนี้ต้องจัดหนักๆ” ท่านชายเอ่ยปากขอหัวไม้สามจากนายหลอ และดูเหมือนจะมั่นใจกว่าหลุมแรก

ควับ ! แป่ก ! เสียงหัวไม้แหวกอากาศ ลงมากระแทกกับลูกกอล์ฟ แล้วส่งเสียงแบบแปลกๆ มาริโอ้น้อยหันไปดู เห็นลูกกอล์ฟลอยละลิ่วปลิวไปห้าสิบหลา แล้วตกลงไปในรัฟ ..... หญ้ายาว !!

“ ตีแบดมั้ยพี่ เลิกตอนนี้ยังทันนะครับ “ มาริโอ้น้อยเตือนสติท่านชายด้วยความหวังดี แต่ไม่มีเสียงตอบจากบ้านวงษ์คำเหลา เห็นแต่เพียงท่านชาย ลงไปขุดรัฟ อีกสามสี่ที กว่าจะหาแฟร์เวย์กับเขาเจอ

“ หลอ...... วันหลังเอาจอบมาให้นายเขาด้วยนะ “ มาริโอ้ ร้องบอกนายหลอ ด้วยความปารถนาดี.....จริงๆ

หลัง จากที่มาริโอ้น้อย เก็บพาร์ในหลุมนี้เสร็จ เมื่อเดินลงมาจากกรีน ก็เหลือบไปเห็นท่านชายนั่งนิ่งอยู่บนรถ จึงชวนสงสัยว่าทำไมท่านชายไม่ลงไปพัตต์

“อ้าวพี่ กิ๊ฟไปแล้วเหรอ”

“เปล่าหรอก”

“อ้าวทำไมไม่ไปพัตต์ล่ะพี่ หลุมนี้ผมได้พาร์นะ”

“โฮ้ย...เหนื่อยเปล่าๆ เก้าที ยังไม่ออนเลย”

“อ้าว โปรหลอ มันห้ามพี่ หรือเป็นกฏสนามที่ว่าเก้าออนแล้วไม่ต้องพัตต์ล่ะพี่ ผมเห็น สิบออน สิบเอ็ด ออน เค้ายังพัตต์กันเลย”

“เอาล่ะ เอาล่ะ อย่าทับถมกันเลย...เอาไป...เอาตังส์ไปเลย”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า .....แปดถาด”

“พอเหอะ...พอเหอะ”

หลุมสาม พาร์สาม ปกติจะเป็นหลุมที่เปิดโอกาสให้ท่านชายเอาคืน เพราะมาริโอ้จะให้โอกาสให้ท่านชายได้สิทธิ์ในการเล่นสองครั้ง แต่ในวันนี้ มาริโอ้น้อยเห็นว่า สองหลุมแรกอาการท่านชายดูทรงไม่ค่อยดี เลยเพิ่มออฟชั่นให้คุณชายเล่นได้สองลูกไปเลย แล้วนับลูกที่คะแนนดีที่สุด เป็นสกอร์ของคุณชายในหลุมนี้

“หลุมนี้ผมให้พี่เล่นสองลูกเลยก็แล้วกัน”

“ยังไงล่ะน้าเศก”

“พี่ก็เล่นไปเลยสองลูก ลูกไหนคะแนนดีสุด ก็ให้พี่ได้คะแนนนั้นไง”

“มันจะเยอะไปมั้ยล่ะ....มันจะดีเหรอ”

“พี่ไม่เอาก็ได้นะ”

“แหม.....เดี๋ยวจะเสียน้ำใจ”

“จัดให้นายเค้าหน่อยนะโปรหลอ”

นาย หลอไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มฟันหลอ แล้วเลือกเหล็กให้ท่านชายได้เล่น.... ลูกแรกท่านชาย ทีออฟออกไปอย่างสวยงาม...ลูกลอยละลิ่วไปทางด้านขวาของกรีน ระยะน่าจะได้ แต่ทิศทาง.....??? .....ผลุบ....!! ลูกแรกวูบหายลงไปในบังเกอร์ข้างกรีน....???

ดูท่านชายจะไม่สะทก สะท้านกับผลงานลูกแรก...นายหลอบรรจงปักที ให้ท่านชายได้เล่นอีกหนึ่งลูกตามสิทธิ์.....ควับ เชี้ย ! เสียงหน้าเหล็กกระทบลูกแบบหวานๆ....ลูกกอล์ฟของท่านชายลอยละลิ่วไปในอากาศ .... ดูเหมือนระยะจะดี.... แต่ทิศทางกลับมุ่งไปทางลูกกอล์ฟลูกแรก..... ผลุบ.... ลูกที่สองวูบหายลงไปในบังเกอร์เดียวกันกับลูกแรก...

“โถ.... เค้าให้เล่นสองลูกยังไม่มีปัญญา....ไปเตะตะกร้อกันดีกว่าไอ้หลอ” เสียงท่านชายบ่นกับนายหลอ แบบไม่ค่อยจะสบอารมณ์

“เอาเลยหลอ.... ได้เปรียบขนาดนี้ ยังไม่เอา...วันหลังให้ตีจนกว่าจะพอใจเลยมั้ยพี่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” มาริโอ้ ถากถางพอเป็นพิธี

“เอาล่ะ เอาล่ะ ดูกันยาวๆ”

“อย่าให้ยาวนักล่ะพี่ สนามเค้ามีแค่สิบแปดหลุม”

“ไป ไป ไอ้หลอ ออกรถ.... “ ท่านชายรีบบึ่งไปขุดทรายอีกสามสี่ที

“หลุมนี้ออกเท่าไหร่พี่ ลูกที่ดีที่สุดน่ะ”

“เออ เออ เอาตังส์ไปไม่ต้องมาถาม” ท่านชายรีบควักตังส์จ่ายค่าสกินส์ เพื่อตัดบท

“ สองลูก ยังไม่มีพาร์เลยเหรอพี่ น่าเสียดายนะ”

“เฮ้อ...เสียตังส์ไม่ว่า....แต่เสียใจเพราะโดนถากถางนี่แหล่ะ...ไป ไป ไอ้หลอ.... อย่ามายิ้ม...อารมณ์ไม่ดี”

ท่าน ชายรีบออกรถ ไปซ้อมวงสวิงกับนายหลอที่แท่นทีออฟถัดไป ปล่อยมาริโอ้น้อยบรรจงพับแบงค์ใส่กระเป๋า..... งานนี้ไม่รู้ว่าใคร จะชดใช้ให้ใคร..... สถานการณ์ตอนนี้ดูช่างสับสนจริงๆ

เหตุการณ์ ณ ลานประลองที่หลุมต่อๆมาก็ยังคงเหมือนเดิม ท่านชายเหมือนอยู่ในอาการเมาหมัด เดินหาแย้ เก็บเห็ด ขุดหน่อไม้ ไปตามเรื่องตามราว จนผ่านพ้นไปเก้าหลุม ก็มีเพียงแต่ มาริโอ้น้อย และเพื่อนๆของท่านชาย แบ่งเงินกันใช้อย่างสนุกมือ.... ส่วนท่านชายก็ยังเก็บอาการอยู่.... ดูเหมือนว่าจะมีหน้าตักอยู่เยอะ.... แม้ผ่านมาครึ่งทาง สกินส์จะยังเป็นศูนย์ก็ตาม !!

ขึ้นแท่นทีออฟหลุมสิบ... มาริโอ้น้อยเริ่มมอบไมตรีเพิ่มเติมให้กับท่านชาย... เพราะกลัวประวัติศาสตร์หน้าเก่าๆจะซ้ำรอย.... ที่ท่านชายเคยหายตัวไปดื้อๆในระหว่างการประลอง โดยยกคุณหญิงมดมาเป็นข้ออ้าง....??....ประกอบกับวันนี้มาเพื่อให้ท่านชายเอา คืน.... จะฝืนสู้ ฝืนทุบไป.... เดี๋ยวจะผิดวัตถุประสงค์

“เก้าหลุม หลัง ผมให้พี่ห้าหลุมเลยก็แล้วกัน.... พาร์ห้าสองหลุม พาร์สี่สามหลุม ส่วนพาร์สามยังให้เล่นได้สองลูกเหมือนเดิม.... โปรหลอ..ดูให้นายเค้าด้วยนะว่าต่อหลุมไหนบ้าง”
นายหลอยิ้มรับปากกว้าง ดังน้ำตกสาริกาผสมกับวังตะไคร้

“อืมม์ มันจะดีเหรอน้าเศก ไม่เยอะไปเหรอ”

“พี่จะไม่เอาก็ได้นะ”

“แหม...เดี๋ยวจะเสียน้ำใจ”

“จัดไป”

“ไอ้หลอ..เอาหัวไม้หนึ่งมา”

ท่าน ชายส่งสำเนียงในฟิล์ม เรียกหัวไม้หนึ่งจากนายหลอ..สร้างความแปลกใจให้มาริโอ้เป็นอย่างมาก...เพราะ เก้าหลุมแรกท่านชายออกแต่หัวไม้สาม... แต่พอได้แฮนดิแคปแต้มต่อขนาดนี้ ท่านชายกลับเรียกใช้หัวไม้หนึ่ง.....อย่างมั่นใจ......หรือท่านชายคิดจะ ปล่อยของในเก้าหลุมหลังจริงๆ ???

ท่านชายพอได้แต้มต่อขนาดนี้ ก็งัดฟอร์มเทพออกมาแบบหนังคนละม้วนกับรอบแรก ....ที่ลานประลองหลุมสิบ ถึงสิบห้า.... หกหลุมท่านชายฟาดไปคนเดียวสี่สกินส์.... แบ่งให้เพื่อนๆไปสองสกินส์.... สถานการณ์กลับขึ้นมายืนในแดนบวก....บรรยากาศในก๊วน เริ่มมีเสียงหัวเราะของคนอารมณ์ดีลอยมาเป็นระยะ พร้อมกับมุกอำ มุกแซวกันเป็นที่สนุกสนาน....

เกมส์การเล่นของท่านชายเริ่มเปลี่ยนไป ทุกชอต ทุกก้าว ผ่านการปรึกษาหารือกับนายหลอ คนรับใช้คู่ใจตลอดหกหลุม

“ไอ้หลอ..... งานนี้ข้อยจะซื้อฟันปลอมให้เจ้าใส่ ให้แจ่มๆไปเลย” ท่านชายเอ่ยชมนายหลอ พร้อมกับคำมั่นสัญญาที่ล้ำค่า ให้กับแคดดี้คู่ใจ

“โอ้โห...ถึงกับจะทิปเป็นฟันปลอมเลยเหรอพี่”

“ตัวนี้มันจี๊ดเลยนะ น้าเศก... แบบนี้ต้องจัดหนักๆ... เหลืออีกสามหลุม งานนี้น่าจะบวก” ท่านชายดูมั่นอกมั่นใจ

“ยังงั้น สามหลุมสุดท้าย ผมให้พี่เล่น หนึ่ง สอง สาม เลยก็แล้วกัน เหลือพาร์สาม กับหลุมต่ออีกสองหลุม พี่ได้เปรียบเยอะเลย”

“มันจะดีเหรอ แล้วเล่นยังไงล่ะ” ท่านชายถามแบบอายๆ แต่แววตากลับเป็นประกายระยิบระยับ

“หลุมสิบหก หนึ่งสกินส์ หลุมสิบเจ็ดสองสกินส์ หลุมสุดท้ายสามสกินส์ บังคับแตก ... พี่จะได้บวกเยอะๆไง สามหลุมหกสกินส์เลยนะพี่ “

“ ตกลง.... หลอ ซื่อ ไห่.... งานนี้ข้อยจะเลี่ยมฟันทองให้เจ้าเลยเด้อ” สิ้นเสียงของท่านชาย นายหลอ ก็ยิ้มเห็นฟันหลอแบบเต็มๆ ปาก

หลุมสิบหก พาร์สาม ท่านชายเล่นสองลูก ตีไปออนอย่างสุดสวยทั้งสองลูก แต่ก็โดนยันพาร์เอาไว้ได้..... อาการของท่านชายยังดูกระปี้กระเป่า... เพราะสองหลุมสุดท้ายยังเป็นหลุมต่อ

หลุมสิบเจ็ดพาร์สี่ หลุมนี้เพิ่มเป็นสามสกินส์ ของเก่าหนึ่ง ของใหม่อีกสอง ดูท่านชายทำงานกับนายหลอกันอย่างเข้าขา ดีที่มาริโอ้น้อย เก็บพาร์เข้ามายันโบกี้ของท่านชายเอาไว้ได้.... เกมส์การประลองในครั้งนี้ จึงต้องมาวัดกันที่หลุมสุดท้าย และเป็นหลุมที่มีรางวัลถึงหกสกกินส์ ของเก่าสาม ของใหม่อีกสาม

หลุมสุดท้ายพาร์สี่ น้ำขวาตลอดทาง ท่านชายเรียกหัวไม้หนึ่งจากนายหลออย่างมั่นใจ

“ขึ้นซื่อๆ ตีเบาๆ” เสียงท่านชายท่องจังหวะสวิง ตามที่ได้รับการแนะนำจากนายหลอ

ควับ.... เพี้ย.... ลูกกอล์ฟของท่านชายลอยแหวกอากาศเข้าทางซ้ายของแฟร์เวย์ แม้จะอยู่ในรัฟ แต่นายหลอบอกว่าพอใจในผลงาน ที่ท่านชายวางตัวได้ตามแผน

“เยี่ยมครับนาย หลุมนี้หลุมยาก นายวางสามออนได้สบายๆ แบบนี้ได้เปรียบ” นายหลอเริ่มเอ่ยปากชม คงอยากได้ฟันปลอมเต็มแก่

“เจ้าบ่ต้องห่วง...หลุมนี้เป็นของเฮา” ท่านชายสนทนากับนายหลออย่างมั่นใจ

ใน ขณะที่มาริโอ้ ก็ค่อยๆบรรจงวางตัวกลางแฟร์เวย์ แบบไม่คิดอะไรมาก เล่นแค่เสมอ เก็บพาร์ให้ได้ก็พอ ส่วนเพื่อนๆของท่านชายในก๊วน พอเงินรางวัลเริ่มสูง ก็หายออกไปจากเกมส์การประลองกันหมด

ขึ้นชอตสองจากรัฟ ท่านชายเริ่มคุยปรึกษากับนายหลอถึงแผนการเล่น จากระยะประมาณ หนึ่งร้อยเจ็ดสิบหลา

“เจ้าว่าตีวาง หรือจะให้ข้อยบุกเลย” ท่านชายถามความเห็นนายหลอ

“แบบ นี้ต้องบุกแล้วนาย นายคนนั้นอยู่กลางแฟร์เวย์ เหลืออีกร้อยกว่าๆ น่าจะสองออนได้ .... นายบุกไปถ้าออนก็แทบจะชนะเลย ถึงไม่ออนก็ยังมีโอกาสเสมอ”

“เอาจังสั้น” ท่านชายทวนคำปรึกษาของนายหลอ

“ครับนาย....ฆ่าได้ต้องฆ่า” นายหลอยืนยันแผนการเดิม

“เอาล่ะวะ งานนี้เจ้าได้ใส่ฟันปลอมแน่ๆ” ท่านชายยิ้ม แล้วคว้าหัวไม้สามตัวโปรด มาใช้

ขวับ.... ลูกของท่านชายลอยละลิ่วออกจากรัฟ แหวกอากาศมุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย.... แต่เป็นทางด้านซ้าย.... ใกล้ๆกับทางรถกอล์ฟ

“ไม่เป็นไรนาย อยู่ถนนได้ฟรีดรอป ทำสามออนนายก็ยังได้เปรียบอยู่” นายหลอปลอบใจ แต่ท่านชายกลับไม่มีเสียงตอบรับ

ชอตสาม นายหลอบรรจงวางลูกฟรีดรอปให้ท่านชายอย่างปราณีต พร้อมเดินนับระยะไปมา แม้ระหว่างจุดดรอป กับตำแหน่งธงจะมีบังเกอร์ขวางหน้า นายหลอก็บอกกับท่านชาย อย่างมั่นใจว่า “ชอตนี้ สี่สิบหลา ออนแน่นอน ครับนาย”

ขวับ....เชี้ย .... เสียงใบเหล็กของท่านชายกระทบลูก เหมือนกับจะโดนเต็ม ทิศทางก็ละลิ่วไปยังธง แต่ลูกกอล์ฟกับตกลงไปในบังเกอร์ ในขณะที่ลูกของมาริโอ้น้อยไปจอดรอที่ขอบฟรินท์เพื่อพัตต์เบอร์ดี้ ตอนนี้สีหน้าคุณชายเริ่มถอดสี

“เสียดายจริงๆ ของเราน่าจะออนนะนาย” นายหลอเริ่มออกความเห็น

“ช๊อตสองเจ้าให้ข้อยตีร้อยเจ็ดสิบ ช๊อตนี้เจ้าให้ข้อยตีสี่สิบหลาแม่นบ่” ท่านชายถามนายหลอ

“ผมก็นับแล้วนะครับ สี่สิบหลาน่าจะออนแน่ๆ เสียดายจริงๆ” นายหลอบ่นเสียดาย

“แล้วเจ้ามั่นใจจังได๋ ว่าข้อยจะทำได้ตามที่เจ้าเว้า” ท่านชายเริ่มบ่น

“ไม่เป็นไรครับนาย เดี๋ยวเราขึ้นสี่จากทรายให้ใกล้ธง พัตต์เซฟโบกี้ได้ เราก็ยัน” นายหลอยังให้ความหวังท่านชายไม่หยุด

ขวับ พรืดดด..... เสียงใบเหล็ก กระทบผืนทราย อุ้มลูกของท่านชาย ลอยละลิ่ว ละลิ่ว ละลิ่ว ไปหยุดอยู่ขอบฟรินท์ อีกด้านหนึ่ง ซึ่งห่างจากตำแหน่งธง ร่วมห้าสิบฟุต !!!

“เรายังอยู่ใน เกมส์ครับนาย....ไม่เป็นไรครับ ทำสองพัตต์ออกหก ... ของนายคนนั้นอาจสามพัตต์ก็ได้” นายหลอยังคงทำหน้าที่ แคดดี้ที่ดี ให้ความหวังระยะสุดท้าย

“ข้อยว่า ของเฮาสิ จะสามพัตต์” ท่านชายเริ่มบ่น

“ของเราถึงจะไกล แต่นายปล่อยน้ำหนักดีๆ ผมว่ายังมีโอกาสนะครับ” เหมือนนายหลอกำลังพยายามปั๊มหัวใจช่วยชีวิตท่านชายอยู่

“เอา งี้แล้วกันพี่ ของผมถือเป็นสามพัตต์เลยแล้วกัน ระยะนี้พัตต์ทางขึ้น ฟลุคลงเบอร์ดี้ขึ้นมาเดี๋ยวจะริดสีดวงบานโดนสิบสองสกินส์กันทั้งก๊วน เอาเป็นว่าถ้าพี่ทำสองพัตต์ได้ พี่ได้แบ่งสกินส์จากผมครึ่งหนึ่ง แต่ถ้าพี่ทำสามพัตต์ พี่จ่ายผมเก้าสกินส์ก็แล้วกัน... ซื้อมั้ยล่ะ” มาริโอ้ยื่นข้อเสนออันน่าเย้ายวนให้กับท่านชาย

“เอาเลยนาย....อย่าง น้อยเรามีโอกาสได้ ปล่อยให้นายคนนั้นพัตต์ เค้าแค่กิ๊ฟ เราจะไม่มีโอกาสเลย” ดูเหมือนนายหลอ จะเริ่มเป็นห่วงฟันปลอมมากกว่า สภาพของท่านชายเสียแล้ว หากนายหลอเป็นหมอ ท่านชายคงเปรียบกับคนไข้ ที่คุณหมอหลอกำลังพยายามฉีดยากระตุ้นหัวใจ พร้อมกับช๊อตปั๊มหัวใจกันแบบสุดฤทธิ์

“เอาเลยพี่ หลอมันดูไลน์แม่นมาหลายหลุมแล้ว” มาริโอ้พยายามเอาใจช่วยอย่างออกนอกหน้า

“ไอ้ตัวนั้นน่ะมันแม่น...แต่ไอ้ตัวนี้นี่ซิ.....แต่เอาก็เอา” ท่านชายแบ่งรับแบ่งสู้ แต่ก็รับคำท้าอย่างสมศักดิ์ศรีเศรษฐีร้อยล้าน

ทุกอย่าง ทุกสิ่ง และทุกคน ตลอดจนทั้งโลก เหมือนกับจะหยุดนิ่งในเวลานั้น เพื่อลุ้นพัตต์นี้ของท่านชาย พัตตเตอร์ยาว แบบ เบอร์นฮาด ลังเกอร์ ที่ท่านชายใช้ได้ผลมาหลายหลุม เล็งไปยังเป้าหมายทางด้านขวาของหลุมประมาณสามคันธง จากระยะห้าสิบฟุต ท่านชายสโตรกพัตเตอร์อย่างมั่นใจ ลูกวิ่งออกไปตามเส้นทาง ผ่านครึ่งทางแรกลูกเลี้ยวมาหาหลุมอย่างที่คิด เสียงนายหลอ และแคดดี้คนอื่นๆเฮกันลั่น แต่พอลูกวิ่งผ่านครึ่งเส้นทางหลัง เสียงเหล่านั้นก็เงียบสนิท เมื่อลูกกลอ์ฟ วิ่งหนีหลุมออกไปทางด้านขวา....พัตต์นี้ ท่านชายทำระยะได้พอดี กับหลุม แต่ลูกยังอยู่ห่างหลุมออกไปร่วมสองคันธง !!

“ น่าเสียดายจริงๆครับนาย ผมลืมดูไลน์ที่ปากหลุม” นายหลอบ่นเสียดาย

“เจ้ามาบอกตอนนี้ มันจะทันไหมน่ะ” ท่านชายเริ่มบ่นกับนายหลอ

“ระยะนี้ไลน์ไม่ยากแล้วนาย ให้ซ้ายปากลงแน่ๆ” นายหลอพยายามยื้อ

“เพื่อฟันปลอมของโปรหลอ.... พัตต์ลงไปเลยนะพี่” มาริโอ้ตะโกนให้กำลังใจ

นาย หลอบรรจงตั้งไลน์อย่างมั่นใจ ท่านชายก็ดูเหมือนจะมั่นใจไม่แพ้กัน จรดพัตต์เตอร์ เสร็จ...นายหลอก็ก้มลงไปตั้งหน้าพัตเตอร์ให้อย่างปราณีต.....

ลูก กระทบหน้าพัตต์เตอร์ และพุ่งเข้าหาเป้าหมายตามที่นายหลอตั้งใจ.....แต่สุดท้ายซ้ายปาก กลับไม่เลี้ยวอย่างที่คิด..... ท่านชายส่ายหัวนับตังส์จ่ายให้มาริโอ้น้อย เก้าสกินส์อย่างอารมณ์ดี

“ขอบคุณครับพี่.....พี่อย่าลืมซื้อฟันปลอมให้โปรหลอ ด้วยล่ะ” มาริโอ้หยอกเตือนความจำท่านชาย ส่วนนายหลอได้แต่ยืนยิ้มแห้งๆ

“อยู่ดีไม่ว่าดี เพิ่งจะบวกมาหมาดๆ กลับมาติดลบ ริดสีดวงบานอยู่คนเดียว....” ท่านชายเริ่มบ่น

“ยังไงพี่ก็อย่าลืมฟันปลอมของโปรหลอเค้าล่ะ อุตส่าห์ช่วยพี่มาตั้งหลายหลุม” มาริโอ้แหย่ท่านชาย อีกครั้ง

“โอ๊ย อย่าไปใส่มันเลยฟันปลอม.... เดี๋ยวจะเลาะมันให้หมดปากไปเลย” ท่านชายหันไปมองค้อนโปรหลอ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

สิ้น เสียง ของท่านชาย ผู้คนในก๊วนและแคดดี้ทุกคน ต่างพากันหัวเราะกับความอารมณ์ดีของท่านชาย......เพชราวุธ วงษ์คำเหลา .......ที่เกือบจะถอนแค้นได้สำเร็จ

และแล้วการประลองในวันนั้นก็จบลงอย่างมีความสุขของ ทั้งผู้ล่า และผู้ถูกล่า ในวงส้มตำปาร์ตี้ เสียงสนทนา เสียงอำ เสียงเยาะเย้ย ถากกาง ก็ยังถูกนำมาเล่าสู่กันฟังอย่างไม่รู้เบื่อ

“ตังส์ใครน่ะพี่มด” มาริโอ้น้อยถามคุณหญิงมด หวานใจของท่านชายที่กำลังเก็บเงินใส่กระเป๋า

“อ๋อ หม่ำเค้าบอกว่าวันนี้เค้าอยู่ตัวน่ะพี่เศก” หญิงมดตอบแบบภูมิใจ

“พี่นับดูหรือยังล่ะ” มาริโอ้เตือนสติ

“เออใช่ นู๋ยังไม่ได้นับเลย” หญิงมด ควักเงินออกมานับ

“ฮ่วย หายไปตั้งหลายพัน ไสเจ้าบอกข้อยว่าอยู่ตัวล่ะบักหม่ำ โห เล่นเสียแล้วยังมาวางฟอร์ม...นี่ถ้าพี่เศกไม่บอกให้นับ...ข้อยก็บ่ฮู้เลย” หญิงมดหันไปตัดพ้อกับท่านชาย

“โอย โอย พอเถอะพ่อคุณ..... กินตังส์ ถากถาง ก็พอแล้ว.... ยังจะเอามาฟ้องเมียอีก.... จะเอากันให้ตายเลยหรืออย่างไร” ท่านชายถึงกับร้องระงมเมื่อโดนจับได้ เล่นเอาฮากระจายกันทั้งวง

“คราวหน้ามาล่วงหน้าสักเดือนดีกว่ามั้งพี่”

“พอเถอะ พอเถอะ.....”

“จริงๆเล่นใกล้ๆบ้านพี่ก็ได้......เล่นเสร็จไปนั่งกินกันที่บ้าน....ผมชอบบรรยากาศบ้านพี่นะ”

“เออ ดีเหมือนกัน ทำกินที่บ้านสบายใจดี จะได้ถากถางกันให้พอ” ท่านชายเริ่มคล้อยตาม

“บ้านพี่นะฮวงจุ้ยดี หน้าติดน้ำ หลังติดดเขา บรรยากาศดีจริงๆนะพี่” มาริโอ้เริ่มหยอด

“กินที่บ้านน่ะดีที่สุดแล้ว วันหลังน้าเศกไปนั่งกินกัน” ท่านชายเริ่มผ่อนคลาย และลืมเรื่องราวในสนาม

“แต่พี่เล่นกอล์ฟแบบเนี้ย อีกหน่อยตัวบ้านก็ติด” มาริโอ้เริ่มถากถาง

“ติดอะไรล่ะ”

“หน้าติดน้ำ หลังติดเขา ตัวบ้านติดธนาคารไงพี่ คราวหลังตีสนุ๊กกันดีกว่า”

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

ทั้งมาริโอ้ และวงสนทนา ต่างหัวเราะกันโดยไม่ได้นัดหมาย ปล่อยให้ท่านชายค้อนขวับๆ ก้มหน้าก้มตาตำส้มตำโดยไม่สนใจใครอีกเลย

เกมส์ กอล์ฟ เป็นทั้งกีฬา และสันทนาการ ถึงแม้ในชีวิตจริงเราอาจจะเจอเรื่องหนักๆ หรือเรื่องไม่สบายใจมามากมาย แต่สำหรับผมแล้ว ทุกครั้งที่ได้มาใช้ระยะเวลาสั้นๆกับเพื่อนพ้องน้องพี่ในสนามกอล์ฟ ก็เหมือนได้มาผ่อนคลายและเติมพลังงานให้กับชีวิตได้เป็นอย่างดี ...... กอล์ฟ ยังคงรอที่จะให้ความสุขกับเราอย่างซื่อสัตย์อยู่เสมอจริงๆ

ขอบคุณพี่หม่ำ และเพื่อนๆร่วมก๊วน ที่ทำให้วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของพวกเราอีกครั้ง สัญญาว่าคราวหน้าจะไปให้พี่เอาคืนอย่างสาสมใจ

ขอให้ทุกท่านมีความสุข และสนุกกับกอล์ฟ

ด้วยรัก และคิดถึง

คุณชายมาริโอ้

Create Date : 06 สิงหาคม 2553
Last Update : 6 สิงหาคม 2553 7:32:35 น.		19 comments
Counter : 1638 Pageviews.
Share Tweet