ตะพาบ กม.44 ใน(หลาย)คืน...ที่นอนไม่หลับ โจทย์ประจำกิโลเมตรที่ 44 นี้ เป็นโจทย์จากคุณเป็ดสวรรค์ นั่นก็คือ “ในคืนที่ฉันนอนไม่หลับ” เราคงเคยนอนไม่หลับกันใช่ไหมครับ แต่ละครั้งคงจะมีเหตุผลที่นอนไม่หลับ งานนี้ จะแต่งเป็นเรื่องสั้น ที่ตัวละครนอนไม่หลับก็ได้ครับ ไม่ว่ากัน จะเขียนแนวธรรมะแบบปอป้า ถึงสาเหตุแห่งการนอนไม่หลับ กรรมแบบไหนที่ส่งผลแบบนี้ อันนั้นก็ได้ ตามถนัด ชาวดาวมังคี้ของคุณเศษเสี้ยว มีอาการนอนไม่หลับบ้างไหม? อันนี้ ก็ต้องคอยติดตามกัน . . . . . ในคืนที่...นอนไม่หลับ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ..ไม่นานเท่าไหร่ ผมยังคงจำการตื่นคร้ังสุดท้ายของผมได้อย่างแม่นยำ... ผมตื่นขึ้นในห้องนอนชั้นสอง ลมที่พัดเอื่อยๆเข้ามาทางหน้าต่างที่ส่งเสียงเสียงเอี๊ยดแอ๊ดเบาๆ แสงแดดอ่อนๆทำให้เห็นฝุ่นลอยฟุ้งไปมาในอากาศ เพดานที่เต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์เรืองแสงแต่ไม่เรืองแสง รูปดาว พระจันทร์เสี้ยวและดาวหาง กลิ่นอับเล็กๆ ของหมอนและผ้าห่มที่กองอยู่ที่เท้า ที่นอนสปริงที่พร้อมจะยวบยาบ..ยวบยาบเวลาขยับตัวเพราะหมดอายุขัย ความรู้สึกเหนียวตัวนิดๆจากเหงื่อที่ซึมออกมาทั่วร่างกาย พัดลมที่ปรับความแรงสูงสุดซึ่งทำได้เพียงหมุนหมุนและหมุนเพียงแผ่วเบา จะเอาอะไรมากมายกับพัดลมราคาถูกๆอย่างนี้ ผมบอกตัวเองเบาๆขณะที่ลุกขึ้นมานั่งและบิดตัวที่เมื่อยล้าไปมา อาการปวดกลางหลังนิดๆจากที่นอนที่เสื่อมคุณภาพค่อยๆคลายออกคลายออก หลังใช้เวลาในการยืดเส้นยืดสายและบิดตัวประมาณห้านาที ความรู้สึกดีๆเพียงอย่างเดียวที่เกิดขึ้นจากการตื่นนอนครั้งนั้นคือ "ความสดชื่น" จากการได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มอิ่ม... และความรู้สึกสดชื่นนี้เองที่ผมห่างหายจากมันมาร่วมๆเจ็ดร้อยวันหรือเกือบสองปีนั่นเอง ครับ...นับจากการตื่นครั้งล่าสุดเมื่อเกือบสองปีที่แล้วผมยังไม่ได้หลับเลยแม้แต่วินาทีเดียว... น่าแปลกไหมครับที่คนเราอดนอนได้นานถึงขนาดนี้โดยไม่เป็นอะไรเลย โดยปกติแล้วร่างกายคนเรามักจะมีขีดจำกัดและเมื่อถึงภาวะอันตรายเมื่อไหร่ร่างกายเราจะส่งสัญญาณเตือนเบาๆตั้งแต่เหนื่อย เพลีย ปวด จนถึงรุนแรงเช่น สลบ ชัก หรือช็อค เพื่อปรับสมดุลต่างๆของในร่างกายให้กลับเข้าสู่ภาวะปกติ แต่กับร่างกายของผมแล้วคล้ายกับว่ามันจงใจ ข้ามขั้นตอนดังกล่าว ชะลอไม่ให้มาถึง แกล้งทำเป็นลืมไปว่ามีขั้นตอนนี้ หรืออะไรก็ตามทีผลปรากฎว่าผมซึ่งไม่ได้ตื่นจากการหลับมาเป็นเวลายาวนานมากกลับมีร่างกายที่ปกติดี ไม่มีความอ่อนล้าใดๆให้เห็นเลย ยกเว้นเพียงอย่างเดียวที่หายไปนั่นคือ ความสดชื่น... และขอสารภาพตรงๆผมคิดถึงมันแทบตายแล้ว!! ช่วงแรกๆของการไม่ได้ตื่นจากการหลับ กลางคืนผมขนหนังดีวีดีที่ซื้อสะสมไว้แต่ไม่มีเวลาดูมากองใหญ่ๆและนั่งเพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่เพิ่มขึ้นมาพิเศษ ผมทั้งนั่งดู นอนดู ยืนดูและเดินดู(แต่ยังไม่ถึงกับวิ่งดู เพราะลองแล้วอ่านซับภาษาไทยไม่ทัน...) จนหนังที่มีอยู่นั้นหมดคลังไปก็ยังไม่สามารถนอนได้ในช่วงกลางคืน จากนั้นผมก็นำหนังสือที่ซื้อเก็บเอาไว้เยอะยิ่งกว่าหนังทั้งหลาย ออกมาจากกรุและเริ่มต้นอ่านทีละเล่มทีละเล่มอย่างเมามันส์ ผมทั้งนั่งอ่าน นอนอ่าน ยืนอ่านและเดินอ่าน(ไม่ได้วิ่งอ่านเพราะ..ลองแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง...) เป็นเหมือนเดิมครับผมยังคงไม่ง่วงและไม่สามารถนอนหลับในเวลากลางคืนได้ ผมผ่านคืนแรกๆเหล่านั้นมาได้อย่างสนุกสนานเพราะมีกิจกรรมสนุกๆทำมากมาย จนเมื่อทั้งหนังและหนังสือหมดเกลี้ยงบ้าน ผมก็ลังเลกับการซื้อของเหล่านี้เข้าบ้านอีก ถ้าผมยังไม่สามารถนอนได้อีกล่ะ คงเปล่าประโยชน์ที่จะทำเช่นนั้นต่อไปเรื่อยๆ และผมผ่านเรื่องเล่นอินเตอร์เน็ตไปเพราะผมเกลียดการนั่งเฉยๆหน้าจอสี่เหลี่ยมเป็นเวลาหลายต่อหลายชั่วโมงหากผมสามารถเดินหรือวิ่งเล่นอินเตอร์เน็ตไปด้วยได้นั่นอาจจะน่าสนใจขึ้นบ้าง ยังดีอยู่บ้างที่ผมอยู่ตัวคนเดียวไม่มีลูกเมียให้ต้องมากังวลซึ่งกันและกันหากผมจะไม่นอนและทำกิจกรรมบ้าๆบอๆก็ไม่ได้ไปรบกวนใครเท่าไหร่นัก แต่จริงๆแล้วหลายๆครั้งผมก็เหมือนรู้สึกว่าผมอยากจะมีครอบครัวจริงๆครับในสถาณการ์ณเช่นนี้ และแล้ววันเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว... สองเดือนผ่านไป ผมเริ่มกินยานอนหลับทุกชนิด สามเดือนผ่านไป ผมออกกำลังกายให้เหงื่อออกเยอะๆ ห้าเดือนผ่านไป ผมนั่งสมาธิสวดมนต์ทั้งคืนจนถึงเช้า เจ็ดเดือนผ่านไป ผมเริ่มกินเหล้าหนักให้เมา..อ๊วก..แล้วก็กินต่อจนเมา..อ๊วก..เมา..อ๊วก..เมา.. แต่ไม่มีวิธีไหนเลยที่ร่ายกายผมตอบสนองและนอนหลับลงได้ ผมก็แค่อยากตื่นอีกครั้ง!! และในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินเข้าโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายหลังจากปฏิเสธวิธีนี้มาตลอดทั้งๆที่ควรจะเป็นวิธีแรก เพราะ ผมกลัวหมอมากๆจนคิดว่าน่าจะเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งเลยทีเดียว ทุกครั้งที่เจอหมอผมจะ หายใจไม่ค่อยออก ก้มหน้า มือกำแน่นจนม่วงคล้ำ เท้าจิกพื้น หูอื้อไปหมด การตรวจครั้งแรกๆจึงเป็นไปได้ด้วยความยากลำบาก และที่สำคัญที่สุดหมอไม่เชื่อผมแม้แต่นิดเดียวว่าผมไม่ได้นอนเลยมาเกือบแปดเดือนแล้ว... หลังจากการยืนยันอย่างสุภาพและหนักแน่นหลายต่อหลายครั้งของผม(ผมคิดว่าเพราะเหตุนี้)หมอจึงรับตรวจผมอย่างละเอียดอีกครั้งและได้ปรับเปลี่ยนวิธีการตรวจร่างกายและการถามตอบกับหมอซึ่งผมทำได้ไม่ดีเลยเป็นให้พยาบาลสาวมาทำการตรวจแทนโดยหมอจะคุยทางโทรศัทพ์กับพยาบาล ผมจึงได้รับการเข้ารักษาโดยพยาบาลสาว(หมอ)ได้ส่งตัวผมมาอยู่ที่สถานพักฟื้นอันร่มรื่นที่มีต้นไม้ใหญ่มากมายแห่งหนึ่ง มีกิจกรรมต่างๆมากมายให้ผมทำ พยาบาลสาว(คนใหม่)พยายามหาโปรแกรมการรักษาหลายๆแบบให้ผมลองทดสอบซึ่งหากตัดผลลัพธํไปแล้วผมก็ว่าสนุกดี และที่นี่ทำให้ผมรู้ว่ามีคนอีกไม่น้อยที่เป็นโรคประหลาดๆคล้ายกับผม หลายคนนั้นเป็นหนักกว่าผมอีกเช่น ไม่พูดไม่จาเลยกับใครเลย บางคนสายตาเหม่อลอยแต่ตอบคำถามได้อย่างฉะฉาน บางคนพูดคนเดียวเพราะไม่สามารถหยุดพูดได้ บางคนต้องเอามืออุดหูและส่ายหัวไปมาตลอดเวลาเพราะได้ยินเสียงอะไรบางอย่างไม่หยุด บางคนไม่สามารถหยุดเดินได้ต้องเดินตลอดเวลาแม้เวลาหลับ! แต่แล้วเวลาผ่านไปอีกปีกว่าๆผมก็ยังไม่ได้ตื่น...สักที และนี่คือวิธีล่าสุดที่พยาบาลสาว(หมอ)ให้ผมลองทำดู คือให้ลองเขียนความเรียงบอกเล่าความเป็นมาของอาการในแบบที่ผมอยากเล่าลงในกระดาษด้วยลายมือ เผื่อว่าร่างกายจะผ่อนคลาย ให้สมองได้รับรู้ถึงอาการที่เกิดขึ้นและสามารถปรับเปลี่ยนและรักษาจากภายในเพราะพยาบาลสาว(หมอ)ยืนยันว่าไม่มียาตัวไหนสามารถทำให้ผมนอนได้ พูดง่ายๆภาษาชาวบ้านว่าสิ่งที่ผมเป็นไม่มีทางที่จะรักษาอาการนี้จากภายนอกตัวผมนอกจากตัวผมจะรักษาตัวเองจากภายในตัวผมเอง... ครับนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ผมหวังว่ามันคงไม่ไปเกิดขึ้นกับใครที่ไหนอีกเพราะความสดชื่นจากการนอนพักผ่อนอย่างเต็มอิ่มนั้น มันมีความความสุขเหนือสิ่งใดๆในความคิดของผม... ผมอยากตื่น... . . . . . " ครับและนี่คือจดหมายของกรณีศึกษาที่น่าสนใจมากกรณีหนึ่ง มีใครมีคำถามไหมครับ? " ชายหนุ่มใส่แว่นหน้าตาหล่อเหลาอายุราวๆสี่สิบสวมชุดสูทยืนอยู่หน้าห้องบรรยายพร้อมถามไปยังกลุ่มคนที่นั่งอยู่กว่ายี่สิบชีวิต ด้านหลังของเขามีภาพจดหมายที่เขียนด้วยลายมืออยู่บนจอสไลด์บรรยาย "จนถึงปัจจุบันเวลาผ่านมาเกือบสิบปีครับ จดหมายฉบับนี้เขียนขึ้นเมื่อประมาณแปดปีที่แล้ว ทุกวันนี้ผู้ชายคนนี้ยังมีอาการเหมือนเดิมทุกอย่างไม่มากขึ้นหรือน้อยลงและยังไม่มีการรักษาใดรักษาเขาได้ครับ" ชายหนุ่มตอบผู้หญิงกระโปรงสั่นที่นั่งแถวหน้าหลังจากเธอยกมือขึ้นถาม "จากการเก็บข้อมูลสุขภาพต้ังแต่วันที่เข้ารับการรักษา ทุกอย่างสมบูรณ์เท่าที่คนแข็งแรงๆคนหนึ่งจะเป็นได้ครับ คงมีแต่เพียงความรู้สึกของคนไข้เองที่ไม่พอใจ คนไข้ต้องการสิ่งที่เขาเรียกว่า 'การตื่น' และ 'ความสดชื่นจากการนอนเต็มอิ่ม' เท่านั้น" ผู้ชายผมสีแดงจากแถวหลังสุด ได้รับคำตอบเรื่องของสุขภาพ "หากไม่มีใครสงสัยอะไรแล้วการบรรยายวันนี้ผมขอจบลงแต่เพียงเท่านี้ ครั้งหน้าผมจะเอากรณีศึกษาที่ทั่วโลกกำลังให้ความสนใจมาบรรยายนะครับ" ชายหนุ่มเก็บเอกสารเข้ากระเป๋าขณะที่พูดไปด้วย" " อ่าา...ได้ครับว่าไงนะครับ? อ่อ...มาไม่ทันช่วงแรกๆอยากทราบประวัติคนไข้เหรอครับ ไม่เป็นไรครับผมเข้าใจว่าคุณคงมีธุระสำคัญมากจึงเข้าห้องบรรยายสาย " ชายหนุ่มยิ้มและตอบด้วยน้ำเสียงที่แอบจิกกัดเล็กน้อยแต่แฝงไปด้วยอารมณ์ขัน หญิงสาวที่ถามหน้าแดงขึ้นทันใดผสมกับแก้มที่แป้นกลมน่ารักจนคล้ายลูกมะเขือเทศสุกๆลูกหน่ึงที่มีตาหูจมูกและปากที่สมส่วน "ครับ ชายคนนี้เข้ามาขอรับการรักษาโรคนอนไม่หลับที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งโดยอ้างว่าเขาไม่สามารถนอนได้แม้แต่วินาทีเดียวเป็นเวลานานกว่าแปดเดือนก่อนที่จะมาที่โรงพยาบาล หลังจากหมอท่านแรกได้วินิจฉัยและคิดว่าชายคนนี้ล้อเล่นจึงส่งตัวกลับบ้าน แต่ชายคนนี้ก็กลับมาอีกพร้อมขู่จะฟ้องสื่อมวลชนว่าโรงพยาบาลแห่งนั้นดูถูกเขา หมอหลายท่านจึงปรึกษากันและตัดสินใจตรวจเช็คอย่างละเอียดจึงพบว่าชายคนนี้มีอาการทางจิตประเภทหนึ่งโดยไม่รู้ตัว จากนั้นจึงได้ทำการส่งตัวไปที่โรงพยาบาลจิตเวชโดยอ้างกับคนไข้ว่าเป็นสถานที่พักฟื้นและรักษาแบบพิเศษ และหลังจากทราบประวัติโดยละเอียดแล้วคาดว่าอาการอาจจะเกิดจากการที่ลูกและภรรยาเสียชีวิตเพราะเขานอนตื่นสายจึงพลาดนัดท่ีจะไปรับที่สนามบิน ภรรยาและลูกชายวัยเจ็ดขวบตัดสินใจนั่งแท็กซี่กลับบ้านและโดนพาไปข่มขืนทั้งแม่และลูก! จากนั้นก็ฆ่าทิ้งทั้งสองคน สืบรู้ที่หลังว่าแท็กซี่นั้นเป็นคนร้ายปลอมตัวไปดักรอเหยื่อ หมอเจ้าของไข้สันนิษฐานว่าหลังจากเก็บตัวอยู่ในบ้านเก่าๆที่ต่างจังหวัดหลังหนึ่งจนเศร้าซึืมถึงขีดสุด คนไข้รับความจริงไม่ได้และเช้าวันหนึ่งเขาจึงปฏิเสธตัวเองและโลกรอบตัว ในที่สุดก็ไม่สามารถจำได้แม้กระทั่งว่าตัวเองแต่งงานแล้วและมีลูกหนึ่งคนจึงสร้างโลกเสมือนอันใหม่ขึ้นมาแทน จากนั้นจิตใต้สำนึกที่รุนแรงจึงบอกกับตัวเองว่าต้องห้ามนอนเพราะจะมีเหตุร้ายตามมา คนไข้จึงคิดเอาเองว่าตัวเองมีอาการนอนไม่หลับและไม่ได้นอนหลับเลยเป็นเวลานานตามที่จิตใต้สำนึกนั้นส่ัง ทั้งที่จริงแล้ว..เขานอนหลับสบายแปดชั่วโมงพอดีเป๊ะตลอดสิบปีที่เข้ารับการรักษา!! ปัจจุบันเขายังคิดว่าตัวเองไม่ได้นอนแต่ร่างกายกลับแข็งแรงเหมือนคนปกติทั่วไปเพียงขาดแต่ความรู้สึกที่เขาเรียกว่า 'ความสดชื่นจากการนอนเต็มอิ่ม' ซึ่งในเร็วๆนี้จะมีการทดลองรักษาโดยการส่งกระแสไฟฟ้าอ่อนๆไปกระตุ้นสมองเพื่อทำการกระตุ้นความทรงจำในอดีตให้กลับมาและอาจทำให้เขากลับสู่โลกความเป็นจริงได้ ครับเขาอาจจะไม่อยากได้มันกลับมาก็เป็นได้...แต่ผมเป็นผู้รับผิดชอบการทดลองดังกล่าวและเพื่อความก้าวหน้าทางการรักษาผมจะพยายามเต็มที่ครับ" ชายหนุ่มพูดรวดเดียวจบแต่ไม่มีใครในห้องบรรยายที่ฟังไปแล้วรอบหน่ึงจะทำหน้าเบื่อหน่ายแต่อย่างใด ขณะที่หญิงสาวมะเขือเทศก้มหน้าก้มตาจดอย่างขมีขมัน "หากไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ เจอกันอาทิตย์หน้ากับทฤษฎีที่ทุกคนทั่วทั้งโลกกำลังสนใจกับการพิสูจน์แล้วว่า การทุจริตคอรัปชั่นของนักการเมืองเป็นอาการทางจิตชนิดหนึ่ง!! และหวังว่าทุกคนคงจะได้สดชื่นจากการนอนเต็มอิ่มนะครับ " ชายหนุ่มยิ้มหวานเดินออกจากห้องพร้อมกล่าวคำลาว่า "สวัสดี..." คุยท้ายเรื่อง : ผมเองไม่ได้รู้เรื่องละเอียดถึงหลักวิชาการต่างๆเกี่ยวกับคนที่เป็นโรคดังกล่าว ทั้งหมดพิมพ์มาจากความรู้สึก จากหนังที่เคยผ่านตาผ่านสมองและหนังสือต่างๆที่เคยอ่านมาทั้งสิ้น หากผิดเพี้ยนจากความจริงประการใดขออภัยไว้ในที่นี้ด้วยคร้าบบบ ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2554 51 comments Last Update : 25 พฤศจิกายน 2554 0:16:28 น. Counter : 1643 Pageviews. Share Tweet

โรคนอนไม่หลับจากจิตใจแบบนี้ ท่าจะทำให้ร่างกายอายุไม่ยืนไปด้วยนะครับ เอ หรือว่าผมจะเริ่มเป็นชนิดอ่อนๆแล้วล่ะเนี่ย แฮ่ๆ ไม่ชอบนอนอ่ะ   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 25 พฤศจิกายน 2554 0:45:24 น.

ก็ขอเอาใจช่วย ให้ได้หลับสบายนะครับ   โดย: panwat 25 พฤศจิกายน 2554 1:13:13 น.

อ่านไป เดาไป ว่าเป็นเพราะอะไร ที่สุดแล้วเป็นโรคจิตนี่เอง   โดย: กะว่าก๋า 25 พฤศจิกายน 2554 4:56:14 น.

เป็นเรื่องThriller น่าตื่นเต้นจริงๆค่ะ ตะพาบฉบับนี้ " ตะพาบ 44" ในคืนที่ฉันนอนไม่หลับ   โดย: เริงฤดีนะ 25 พฤศจิกายน 2554 11:49:30 น.

ตาม link มาจากบ้านคุณเป็ดค่ะ อาการน่าเป็นห่วงเนาะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 25 พฤศจิกายน 2554 14:01:27 น.

นอนไม่หลับมากว่า 8 เดือนอย่างนี้ รับรอง ไปเร็วแน่ๆ คะเนี่ย เหตุหลายอย่างที่ต้องศึกษา เพราะโรคที่มาจากภายใน นี่เอง   โดย: Rinsa Yoyolive 25 พฤศจิกายน 2554 14:16:57 น.

แวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ อ่านไปลุ้นไป ขอปายอย่าเป็นโรคนอนไม่หลับเพราะ สาเหตุนี้เลย สาธุ ^^   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 25 พฤศจิกายน 2554 14:34:54 น.

สวัสดีค่ะคุณเงามืดในประวัติศาสตร์ (มีชื่อเล่นป่ะคะ ชื่อจริงยาวมาก อิอิ) โห เป็นการนอนไม่หลับ ที่สลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อน เฉือนคม เอ๊ยไม่ช่ายยยยยย อ่านแล้วทั้งซีเรียส จริงจัง.. แล้วสุดท้ายคงเป็นเหมือนที่คนเขียนบอก "ผิดเพี้ยน" เอ่อ..เชื่อแล้วค่ะว่าเขียนจากความรู้สึก อิอิ   โดย: ในความอ่อนไหว 25 พฤศจิกายน 2554 18:14:04 น.

สวัสดียามค่ำครับ วันนี้นอนให้หลับนะครับ   โดย: panwat 25 พฤศจิกายน 2554 20:05:08 น.

โคตรชอบเรื่องของคุณเงามืดเลยอ่า... ว่าแต่แม่ลูกที่โดนข่มขืนเนี่ย เป็นมธุสร กับ มธุกร ในเรื่องล่า หรือเปล่าเนี่ย ว่าแต่ ถ้าเป็นคู่นี่เขาโดนน้ำยาล้างท่อกรอกปากด้วยนี่นา   โดย: rommunee 25 พฤศจิกายน 2554 21:26:03 น.

นอนไม่หลับเป็นอะไรที่ลำบากมากในชีวิต ทำอย่างไรถึงจะหลับตาลงในแต่ละคืนได้ แต่ว่าแปดเดือนไม่หลับ พี่ว่าร่างกายคนนั้นเป็นซอมบี้ได้เลยนะ แค่ไม่ได้นอนคืนเดียวตายังไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงเลยอ่ะ เวลาได้เขียนหรือได้อ่านอะไรก่อนนอน จะทำให้เราหลับง่ายขึ้น ตอนช่วงสอบ แค่เห็นหนังสือก็ง่วงซะแล้ว... นอนหลับฝันดีคะน้องเงา   โดย: aenew 25 พฤศจิกายน 2554 22:17:21 น.

บางทีการกลัวอะไรลึกๆในใจก็ทำเราไม่หลับได้นะคะ ........................... หลับฝันดีแม้จันทร์ไม่เต็มดวงนะคะ .กลิ่นดอกแก้วยังโชยมาท่ามลมเย็นๆค่ะ ลมโปรยลิ่วปลิวปรายในสายหนาว บันทึกราวริ้วร่วงในช่วงสาย ผะแผ่วผ่าวเร้นเหลียวดูเดียวดาย สุดฝั่งเปลี่ยวกลายเหมือนสะอื้นเคลื่อนมา กว่าจะซึ้งรัญจวนก็ชวนเช้า ดาราบางเบาบทร้อยรสท่า ฟ้ามืดแล้วผนึกพราวดูขาวตา ดาริกาเพรียกร้องจะฟ้องใด อัมพรใสสวยซึ้งคิดถึงหน้า คนอำลาอันตรธาน ณ สถานไหน อยากบ่ายหน้าเมียงมองทดลองไป ผ่านทะเลฟ้าไกลเพื่อใกล้เธอ เพียรลบภาพโพล้เพล้ทะเลกว้าง ไม่ครวญครางยามท้อจะรอเสมอ แม้เปลี่ยนไปเกินใกล้จะได้เจอ ไม่เคยเก้อยุ่งเหยิงยังจริงใจ ยังมองฟ้าดาราเริงร่าร่าย มองสายฝันทอถักจะรักใคร่ ผ่านพายุทะเลเตร็ดเตร่ไกล ผ่านถึงใครรอล่วงทุ่งดวงดาว   โดย: ญามี่ 25 พฤศจิกายน 2554 23:58:22 น.

น้องเขียนเรื่องอ่านดีมาก แม้จะหนักไปนิด เรื่องทำนองนี้นะพี่ไม่ต้องเปลืองทิชชู่เลย 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 26 พฤศจิกายน 2554 4:46:29 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ สำหรับพี่ก๋า รักคือการพลัดพราก แต่ก่อนที่จะถึงช่วงเวลาที่ลาจาก เราสามารถทำให้มันสวยงามได้ ด้วยการ "รักกัน"   โดย: กะว่าก๋า 26 พฤศจิกายน 2554 5:12:50 น.

โอ้ หนนี้คุณเงามืดฯที่นานๆจะปรากฏตัว (ตัวละครลับสินะ สินะ) เข้าร่วมตะพาบด้วย ^^ ถ้าไม่ต้องนอนเลยอาจจะดีนะครับ มีเวลาเพิ่มวันละหลายชั่วโมง หุหุ ผมเคยไม่นอนแค่ครั้งเดียวคืนเดียวในชีวิต ตอนรับน้อง แล้วต้องอยู่เฝ้าน้องข้ามคืน เรื่องนี้สุดท้ายก็คิดไปเองว่านอนไม่หลับ (มีโยงไปเรื่องหลอนๆตามสไตล์คุณเงามืดฯ อิอิ) นึกถึงโดราเอม่อนตอนนึงที่พยายามรักษาคนนอนไม่หลับด้วยของวิเศษต่างๆนานา สุดท้ายเมียก็มาลากกลับบ้านแล้วบอกว่าตานี่หลับแล้วละเมอออกมาเดิน 555 การคอรัปชั่นของนักการเมืองคงไม่ใช่อาการทางจิต แต่เป็นสันดานครับ   โดย: ชีริว 26 พฤศจิกายน 2554 9:11:18 น.

สวัสดีค่ะคุณเงามืดในประวัติศาสตร์ แอบคิดว่าเงามืดตรงนั้นที่เป็นชื่อล็อคอินเนี่ยมันหลบ อยู่ตรงไหนของโลกปัจจุบันอ่ะค่ะแหะ... โจทย์ตะพาบของพี่เป็ดเอนทรี44ตามไปอ่านยังไม่ครบ แต่แพมว่าเพื่อนๆหลายคนเขียนสะท้อนความรู้สึกที่ นอนไม่หลับออกมาเป็นตัวอักษรภาพชัดๆออกมาได้ดีี ทุกคนเลยนะหรือโจทย์มันพาเราไปก็ไม่รู้แต่ของแพม อ่ะเขียนไม่ทันเลย(ไม่ทันทุกทีอ่ะ)ออกมาเป็นแบบ นั้นเป็นโดยปกติภาษาการเขียนมันเป็นอะไรที่ต้องแปล ไทยเป็นไทยไปด้วยทำไมต้องเป็นแบบนั้นแพมก็ไม่รุ แหะอ่านงานเขียนไประก็ให้นึกว่าคุณเงามืดงานอันนี้คงเป็นเพียงโลก ของการแสดงตัวอักษรไม่ใช่ในความเป็นจริงเต็มร้อยนะ รู้สึกว่าถ้าอาการนอนไม่หลับสะสมทำให้เราเป็น แบบที่เขียนนี่คุณเงามืด..ต้องออกไปเดินเล่นๆ หาอากาศบริสุทธิ์ระนี่ม่ายช่ายฟุบแบบในกล่องเม้นท์ตลอดอ่ะ555 . . Pla/ผลกระทบจากน้ำเยอะมากมายแพมเลยนึก อะไรไม่ค่อยออกเวลาเขียนอ่ะค่ะเลยเอาชื่อตัวเอง แพ-มา-ตอนนี้น้ำท่วม...เรียกหา..."แพ.."ไว้ก่อน ขอบคุณคุณเงามืดด้วยระก้อมีความสุขเยอะๆนะค่ะ   โดย: mastana 26 พฤศจิกายน 2554 10:24:57 น.

ตอนแรกเดาไปต่างๆ นานาเลยว่า เป็นผีดูดเลือดรึเปล่า หรือว่าเกิดอะไรขึ้น อ่านไปอ่านมามันไม่น่าจะเป็นแนวนั้นแน่ๆ ไปๆ มาๆ กลายเป็นกรณีศึกษาซะอย่างนั้น ความจริงกรณีแบบนี้เป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นจริงสำหรับคนที่เจอเหตุการณ์ร้ายแรงมากๆ เข้ามาในชีวิตครับ ก็หวังว่ามันจะไม่เกิดจริงกับคนใกล้ๆ ตัวเรา   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 พฤศจิกายน 2554 11:41:31 น.

ฮ่าๆๆๆ เด็กทำอะไรก็ไม่ผิดนะครับ พี่ก๋าไม่ค่อยอ่านงานบทกวี รวมทั้งเรื่องสั้นของนักเขียนยุคใหม่ด้วยครับ ความสนใจด้านนี้น้อยลงไปเยอะ เมื่อก่อนพี่ก๋าชอบอ่านงานเรื่องสั้นของนักเขียนไทยมากครับ แต่พอระยะนึงก็เลิกเลย หันไปอ่านงานด้านอื่นแทน   โดย: กะว่าก๋า 26 พฤศจิกายน 2554 14:22:11 น.

น่ากลัวนะค่ะสำหรับโรคนี้ .. น้องชายทำงาน รพ. เค้าบอกเลยว่าเวลาที่คนเรานอนไม่หลับบ่อยๆ ต้องเรียกว่าต้องขอพบแพทย์เลยล่ะค่ะ แพทย์ทาง จิตเวชเลยล่ะเพราะว่าเป็นอาการที่เกิดอย่างต่อเนื่อง เรียกว่าน่ากลัวโดยแท้เลยค่ะ เขียนดีจังเลย อ่านแล้วเหมือนได้อารมณ์ ของการเปิดหนังสือเรื่องสั้นอะไรสักอย่างจัง ชอบๆ นะค่ะ   โดย: JewNid 26 พฤศจิกายน 2554 16:57:48 น.

สวัสดีค่ะน้องเงา ขอบคุณที่ไปอ่านงานตะพาบพี่กิ่งค่ะ ตามมาอ่านเรื่องของน้องเงาแล้ว อ่านสนุกอ่านเพลินเลยค่ะ เหมือนได้อ่านเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งเลยค่ะ ถ้าในความจริงมีผู้ป่วยแบบนี้ก็น่าสงสารเขานะคะเพราะคนเราเมื่อนอนไม่หลับทั้งคืนก็แย่แล้ว แต่นี่คืดว่าตัวเองไม่ได้นอนมา 8 เดือนเนี่ยน่าทรมานนะคะ อิอิ มีความสุขยามเย็นค่ะ More Flowers Comments   โดย: กิ่งฟ้า 26 พฤศจิกายน 2554 17:36:16 น.

อิอิ น้องเงายังจำได้ว่าพี่อ่านหนังสือสอบ พี่สอบผ่านแล้วคะ กับหลักสูตร "การติดต่อกับผู้ลงทุน" ของตลาดหลักทรัพย์ พร้อมจะเป็นเจ้าหน้าที่การตลาดในการเทรดหุ้น แต่ก่อนจะเริ่มงานใหม่ ตอนนี้ตกงานอยู่จ๊ะ น้ำท่วม งานใหม่ที่ต้องดิว เค้าชะลอลงไป คาดว่าจะว่างสองเดือน เริ่มงานใหม่ปีใหม่ทีเดียว ตอนนี้ก็ได้เงินชดเชยจากแรงงาน พี่ไปยื่นเรื่องการเลิกจ้างจากที่เก่า ฉะนั้นเดือนหน้าพี่จะได้เงินชดเชยเป็นเงิน 7,500 บาทคะ สวัสดีตอนดึกคะน้องเงา   โดย: aenew 26 พฤศจิกายน 2554 21:49:02 น.

มาอ่านตะพาบครับ ศีรษะถึงพื้นเป็นหลับครับ ผมคงเป็นโรคจิตนอนหลับง่ายหลับดีต้องส่งโรงพยาบาลโรคจิต เป็นเคสศึกษาบ้างครับ 555 รอบนี้เลยไม่ได้เขียนตะพาบครับ เพราะมัวนอนหลับอยู่   โดย: เศษเสี้ยว 26 พฤศจิกายน 2554 22:53:07 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 พฤศจิกายน 2554 6:32:50 น.

หนุกดีค่ะ   โดย: เชิญจุติ 27 พฤศจิกายน 2554 9:02:37 น.

ทักทายวันหยุดค่ะคุณเงามืด มีความสุขกับวันพักผ่อนนะคะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 27 พฤศจิกายน 2554 11:56:48 น.

สอบได้แต่ก็ยังไม่ถือว่าสิ้นสุดคะ กำลังจะสอบอีกตัว เอาหนังสือมาอ่านด้วยนะ 3 เล่มหนา ๆ จนป่านฉะนี้ พี่ยังไม่ได้แตะหนังสือเลยจ๊ะ งานใหม่ก็ยังไม่รู้จะเป็นอย่างไร ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน... อาจจะกลับมาทำงาน back office อีกทีก็ได้ ทำงานอะไรก็ทำคะ อยากได้เงินเดือน   โดย: aenew 27 พฤศจิกายน 2554 22:43:37 น.

ไม่มีคอมเม้นท์ที่โดนแบนนะน้อง น่าจะนั่งคิดถึงนม แล้วเบลอมากกว่า ฮิ ฮิ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 27 พฤศจิกายน 2554 23:15:54 น.

มาตอนดึก ๆ อีกครั้งค่ะคุณเน็ต เลิกเรียกคุณเงามืด บ้างดีกว่า 5555 เกรงว่าเป็นเงาแล้วจะเลือนลางจางหายไปจริง ๆ ... ฝันดีนะคะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 27 พฤศจิกายน 2554 23:59:59 น.

ชื่อคุณเงาก็ดีนะคะ.. ฟังดูลึกลับดี.. ทักทายยามดึก.. ราตรีสวัสดิ์นะคะ   โดย: ในความอ่อนไหว 28 พฤศจิกายน 2554 0:00:37 น.

มัน่าแปลกนะ ที่คนอดนอนได้ขนาดนี้ โว้ววววว อยากเป็นมั่งจัง   โดย: เป็ดสวรรค์ 28 พฤศจิกายน 2554 1:25:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 28 พฤศจิกายน 2554 4:58:41 น.

status หนีน้ำครับ แต่เมื่อวานแวะเข้ามาดูบ้านที่วังน้อย ถนนโรจนะแห้ง รถเล็กเข้าได้ละ เดี๋ยวสักพักจะได้กลับบ้านกลับช่องซะที   โดย: ชีริว 28 พฤศจิกายน 2554 7:51:16 น.

สวัสดีครับ ยังไม่อัพครับ จะมีแต่งานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบนี่แหละที่จะอัพตอนเที่ยงคืน   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 28 พฤศจิกายน 2554 10:39:57 น.

แน่ะ .. มีแอบไปแซวเอาไว้หนก่อนว่า ตะพาบบ้านเรานอนไม่หลับเพราะท่าจะโซ้ย กาแฟเยอะ แหม่ รู้ได้ไงหนอ 555+   โดย: JewNid 28 พฤศจิกายน 2554 12:54:18 น.

ดี ค่า รู้ สึก เขียน ได้ ตื่นเต้น ดี ชวนให้ ติดตาม .. โห เข้าขั้น โรค จิต ..ไม่หลับ ได้ไง ..ยาว ขนาดนั้น .. บางทีจัดการกับตัวเอง สารพัด วิธี ในที่สุด ต้องพึ่ง ยานอนหลับ ใช้ ได้ นะ.. ..   โดย: tifun 28 พฤศจิกายน 2554 15:41:34 น.

สวัสดีครับผม มาอ่านงานตะพาบครับ ^^ ผมก็นอนไม่หลับบ่อยๆครับ เซ้นซิทีฟครับ มีเรื่องนิดหน่อยไม่ได้เลย ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับผม อิอิ   โดย: วนารักษ์ 28 พฤศจิกายน 2554 16:25:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 พฤศจิกายน 2554 6:29:56 น.

ทักทายยามบ่ายค่ะคุณเน็ต ^^   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 พฤศจิกายน 2554 12:34:24 น.

สวัสดีครับคุณอุ๊ นับเป็นการนอนไม่หลับที่น่าอึดอัดใจจังเลยนะครับ เวลาจะทำให้ความรู้สึกจางลงแต่มันคงไม่หายไปครับ บางทีเราอาจต้องเปลี่ยนไปหามุมดีๆของความทรงจำที่อยู่ในใจเราแทน หวัดดีตอนบ่ายแก่ๆ วันอังคารค่ะ การนอนไม่หลับครั้งนี้อึดอัดใจมากเลยล่ะค่ะ เพราะถ้าใครที่เคยเจอแบบนี้จะเข้าใจได้ดีเลยล่ะค่ะ อากาศหนาวรักษาสุขภาพนะคะ   โดย: maitip@kettip 29 พฤศจิกายน 2554 16:10:58 น.

หมูปิ้งเค้าขายอยู่หน้าร้านค่ะคุณเน็ต ปายก็ซื้อ 2 ไม้ คนขายก็ใจดีหยิบใส่ถุงให้เลยค่ะ บางร้านซื้อน้อย มีตวัดสายตาเคืองอ่ะโน๊ะ ก็คนกินมิหมดนินา จานนั้นปายก็กินไม่หมดหรอกค่ะ ... คนรักกัน ถ้าไม่หาเรื่องให้ปวดหัวกันมั่ง เดี๋ยวชีวิตมันจะจืดชืดอ่ะคุณเน็ต ก็แอบเหวี่ยงนิดนึง หวานนิดนึง เอาพอตื่นเต้นอ่ะค่ะ 5555 ... ทานข้าวเย็นให้อร่อยนะคะ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 พฤศจิกายน 2554 18:48:59 น.

"อ่านหนังสือหมื่นเล่ม มิเท่าเดินทางสิบลี้" . . . ถ้าเดินทางสิบลี้พร้อมหนังสือหมื่นเล่มก็ยิ่งดีสิครับ 555 พี่ก๋าชอบทั้งสองอย่างเลยครับ ทั้งการเดินทางและอ่านหนังสือน่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 29 พฤศจิกายน 2554 23:12:09 น.

น้องเงา สวัสดีตอนดึกคะ และแล้วเราก็มาได้ดึกกว่า... ขอบคุณสำหรับคำอวยพรล่วงหน้าคะ ถ้าเป็นไปได้ อยากได้เพื่อนร่วมงานดีดีคะ เพราะจะได้ไม่ต้องมาขัดแข้งขัดขากันเวลาทำงาน หาอะไรสอบง่าย ๆ เหรอ แหม..อย่างน้องเงา สอบอะไร ทำได้อยู่แล้ว...น้องเราออกจะเก่ง เดี๋ยววันหลังจะหาเรื่องมาให้สอบคะ... นอนหลับฝันดีคะน้องเงา   โดย: aenew 29 พฤศจิกายน 2554 23:33:26 น.

อวิชฺชา นิปตตํ วรา บรรดาสิ่งที่โรยราร่วงหาย อวิชชาหมดไปได้เป็นดีที่สุด มีความสุขกับวิชชาที่พบได้ด้วยตนเอง ตลอดไป...นะคะ ขอบคุณที่แวะทักทายกัน...นะคะ การเพ่งที่ลมหายใจเข้า-ออก ถือเป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่ง...ค่ะ ปอป้ามักจะใช้บ่อย เวลาเข้านอน เรียกว่าเข้าสมาธิในขณะที่นอนเลยล่ะ...ค่ะ รับรองว่าหลับสบาย ไม่ฝัน เป็นสุขทีเดียว   โดย: พรหมญาณี 30 พฤศจิกายน 2554 11:25:21 น.

ทักทายตอนเที่ยงค่ะคุณเน็ต ^^ มาชวนไปทานข้าวกันค่ะ เที่ยงแว๊ววววว   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 30 พฤศจิกายน 2554 12:35:20 น.

ลองไปอ่านดูนะครับ พี่ก๋าว่าสรรพรส อ่านแล้วสนุกทีเดียวครับ   โดย: กะว่าก๋า 30 พฤศจิกายน 2554 14:16:03 น.

ภาพไม่อัพเดตน่ะค่ะ แค่เก็บภาพไว้เป็นความทรงจำ ตอนนี้แห้งแล้ว และพ่อพาคนงานไปทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว แต่ยังเข้าไปอยู่ไม่ได้ตอนนี้อยู่ระหว่างฆ่าเชื้อ คงประมาณอีกอาทิตย์กว่าๆ ตอนนี้ขวัญกำลังหนุกหนานกับกับการเลือกเฟอร์ใหม่ คนปวดหัวคือพ่อค่ะ เพราะคิดผิดที่มอบหน้าที่นี้ให้ขวัญ อิอิ   โดย: ในความอ่อนไหว 30 พฤศจิกายน 2554 16:43:48 น.

สวัสดียามค่ำ อ้ายน้อง   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 30 พฤศจิกายน 2554 20:33:39 น.

ปายเข้างานสายไม่ได้ค่ะ แล้วก็ไม่เคยไปสายด้วย เป็นหัวหน้างานไปสายก็โดนเพ่งเล็งตายเลย ถึงนอนดึกดื่นยังไงก็ต้องไปให้ทันค่ะ แฮะ ๆ ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณเน็ต   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 30 พฤศจิกายน 2554 21:40:12 น.

สวัสดีคะน้องเงา แอบมาดูมาศตอนหาว ก็คงอยากหาวตามละ เดี๋ยวเปลี่ยนภาพดีกว่า น้องเงาจะได้ไม่ง่วงตาม เอาใจกันน่าดูเลยนะเนี้ยะ   โดย: aenew 30 พฤศจิกายน 2554 22:09:49 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 1 ธันวาคม 2554 6:22:07 น.

เข้ามาอ่านในวันที่นอนไม่หลับ ไม่อยากพลาดค่ะ เคยนอนไม่หลับติดต่อกันเก้าวันเก้าคืนค่ะ เป็นอาการของโรคแพนิค สารในสมองลดกระทันหันเพราะฮอร์โมน เยียวยาโดยการออกกำลังกาย ดูรายการตลกให้หัวเราะ สมองหลั่งเอ็นโดรฟินออกมา ทำให้กลับมาเป็นปรกติได้เร็วค่ะ หากนี่เป็นเรื่องจริง ผู้ป่วยอาจเป็นโรคซึมเศร้าชนิดรุนแรงก็เป็นได้ ได้รับการรักษาที่ถูกวิธี มีโอกาสหาย หากปล่อยไว้ เนื้อสมองเกิดอันตราย อาจกลายเป็นโรคจิตไปเลย แอมอร   โดย: peeamp 3 ธันวาคม 2554 15:17:47 น.