หนังสือ..โปสการ์ด..หน้า23และเธอ ตะพาบก.ม.41 โจทย์ตะพาบ "โปสการ์ดที่อยู่ในหนังสือ หน้า23" โจทย์นี้ เบสออนอะทรูสตอรี่อีกแล้วครับ เค้าโครงจากเรื่องจริงของผมเอง วันนั้นเปิดอ่านหนังสือรวมบทกวี ของ วารี วายุ โปสการ์ดใบหนึ่งในนั้นร่วงลงมาพอดี ผมเก็บมันไว้ในหนังสือหน้า 23 คงจะใช้เป็นที่คั่นหนังสือ ตรงบทกวีที่ชอบที่สุดล่ะมั้ง ในตอนนั้น เนื้อหาในโปสการ์ด เป็นถ้อยคำแสดงความคิดถึงจากเพื่อนคนหนึ่ง ที่ไปเรียนต่อที่เชียงใหม่ ทุกวันนี้ ไม่ได้พบกันแล้วครับ น่าเสียดายเหมือนกัน น่าจะเกือบสิบปีเข้าไปแล้ว ที่ไม่ได้พบเจอ . . . . ส่วนโปสการ์ดของเพื่อนๆ จะมีเนื้อหาเป็นเช่นไร? จะเป็นข้อคิดคมๆตอนไอ้ตึ๋งกำลังตกอับรึเปล่า? เป็นโปสการ์ดจากใครคนหนึ่งที่ไม่เคยรู้จัก แต่ดันมาอยู่ในหนังสือเราดีไหม? รือจะเป็นโค้ดลับ ที่รอผู้มีปัญญาปราดเปรื่องมาถอดความ และมีเหตุผลกลใด ที่ต้องเสียบมันไว้ ในหนังสือหน้า 23 อันนี้ก็สุดแต่จะสร้างสรรค์จินตนาการกันออกมาเลยนะครับ โดยคุณ เป็ดสวรรค์ ================================== คืนนี้อากาศเย็น เงียบงัน และมืดมิดกว่าทุกคืน แสงไฟที่มีเพียงเล็กน้อยทอดแสงเข้ามาในห้องเผยเงาให้เห็นเป็นเส้นตามลวดลายที่มันส่องผ่าน ผมนั่งหลับตาอยู่คนเดียวในความมืดสลัวท่ามกลางอากาศชื้นๆและเย็นยะเยียบ ในมือผมมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง ผมลูบไล้ไปตามสันหนังสือไล่ผ่านชื่อหนังสือที่พิมพ์นูนขึ้นมา ไล่ไปตามขอบสันจนกระทั่งนิ้วของผมสัมผัสกับแผ่นกระดาษแข็งๆที่ยื่นเลยหนังสือขึ้นมา ทันใดนั้นผมพบว่าข้างในจิตใจผมเย็นยะเยือกยิ่งกว่าอากาศที่อยู่รอบตัวหลายเท่านัก โปสการ์ดที่คั้นอยู่ในหนังสือทำให้ผมนึกถึง เธอ .. โปสการ์ดที่อยู่ในหนังสือหน้า 23 ผมยังจำวันนั้นได้ดี ทุกรายละเอียด ทุกประโยคคำพูด ทุกกริยาท่าทางของเธอ ผมนั่งทบทวนซ้ำไปซ้ำมากับใจความในหนังสือ ลายเส้นทุกเส้นและทุกสีของโปสการ์ดแผ่นนั้น ผมท่องทุกคำที่พิมพ์อยู่ใน 23 หน้าได้ทั้งหมด ทุกประโยคตัวหนังสือ ทุกเว้นวรรค และผมพยายามตีความกับความหมายต่างๆโดยหวังว่าเธอคงแอบซ่อนบางสิ่งไว้ บางสิ่งที่จะทำให้ผมเข้าใจว่าทำไมเธอจึงทำเช่นนั้น เรานั่งอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยกันในร้านกาแฟท่ามกลางอากาศที่กำลังสบายในช่วงสายๆของวันธรรมดาๆวันหนึ่ง ทั้งร้านมีเพียงเราสองคนและพนักงานที่นั่งหลับตาเอนหลังกับผนังฟังเพลงในโลกส่วนตัวของเขา ผมรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งโลกเป็นของเราเพียงแค่สองคน เสียงลมที่พัดผ่านต้นไม้ทำเหล่าใบไม้ให้สั่นไหว เสียงนกที่ดังมาเป็นระยะระยะ คล้ายว่าเวลาได้หยุดหมุนชั่วคราว มีเพียงเราสองคนที่นั่งอ่านหนังสือเล่มนั้น ยิ้มให้แก่กันอย่างมีความหมาย ยิ้มให้กันกับสิ่งที่เรารู้กันแค่สองคนบนโลกใบนี้ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นฟุ้งอยู่ในอากาศ เธอลุกขึ้นและหยิบโปสการ์ดแผ่นนั้นมาคั่นหนังสือไว้ที่หน้า 23 จากนั้นเธอหันมายิ้มและเดินหายไป... ผมจำได้แม่นว่าผมนั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะตัวนั้น รอเธอกลับมาเปิดหนังสือที่คั้นไว้และเริ่มอ่านต่อไปด้วยกัน ผมรอเพื่อที่จะอ่านไปพร้อมๆกันกับเธอ ผมนั่งนิ่งและนั่งรอ รอเธอกลับมา รอจนกระทั่งพนักงานเดินมาบอกว่าร้านจะปิดแล้วและผมคงนั่งและรอตรงนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ผมจึงลุกขึ้นอย่างเงียบงันและเดินออกจากร้านอย่างอาลัย ครับผมเก็บหนังสือเล่มนั้นไว้กับตัวตลอดเวลา หยิบขึ้นมาอ่านทุกครั้งที่ทำได้ อ่านมันอย่างตั้งใจ ซ้ำไปและซ้ำมา ผมอ่านจนถึงประโยคที่เราอ่านด้วยกันที่หน้า 23 และไม่เคยอ่านเลยไปจากนั้น ผมพยายามตามหาเธอโดยตีความจากหนังสือเล่มนั้น เราทั้งคู่ชอบเล่นซ่อนหาและมักซ่อนสิ่งต่างๆด้วยรหัสต่างๆ และผมแน่ใจว่าเธอได้ทิ้งบางสิ่งบางอย่างไว้ด้วยความเคยชิน และแน่ใจว่าผมจะสามารถถอดรหัสเหล่านั้นได้ และได้พบกับเธอ ผมตามหาเธออยู่หลายต่อหลายปี ทุกๆวันตื่นขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวและออกตามหาเธอ ตกค่ำกินข้าวและเข้านอน นอนคิดตีความหมายและวางแผนในการตามหาเธอจนกระทั่งผลอยหลับไป จากนั้นก็ตื่นขึ้นและออกตามหาเธอ ดูเหมือนทุกๆอย่างรอบตัวผมนอกเหนือจาการตามหาเธอแล้ว ทุกอย่างไม่มีความหมายใดๆอีกต่อไป และแล้ววันหนึ่งผมก็ได้ตระหนักว่าชีวิตผมไม่มีวันกลับไปเหมือนเดิมอีกต่อไป...ตลอดกาล แล้วจู่ๆเธอก็เดินผ่านหน้าผมไป... ขณะที่ผมนั่งกินข้าวอยู่ด้านหน้าของร้านอาหารแห่งหนึ่ง ผมตั้งตัวแทบไม่ทัน เลือดลมในกายผมสูบฉีดอย่างรุนแรงจนแทบจะระเบิดออกมา แต่ร่างกายผมกลับนิ่งและไม่ไหวติง มีเพียงขนทุกเส้นบนร่างกายที่ลุกซู่ขึ้น...ขนทุกๆเส้นเต้นเร้าไปมาคล้ายกับว่ามันกำลังเต้นระบำอย่างร่าเริง หลังจากตั้งสติได้ผมรีบจ่ายเงินค่าอาหารและออกเดินตามเธอไป ผมระวังเพื่อที่จะให้เธอไม่เห็นผม ผมเดินอย่างแผ่วเบาและหลบหน้าเมื่อเธอหันกลับมา จริงๆแล้วเธอคงจะจำผมไม่ได้แล้วเพราะใบหน้าผมแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม ท้ังแก้มที่ซูบผอมลงอย่างไม่น่าเชื่อพร้อมรอยย้นที่มากขึ้นเป็นเท่าตัว ร่างกายที่เคยกำยำก็เหี่ยวฟีบลงจนทำให้ดูตัวเล็กลงอย่างน่าฉงน ผมเผ้าก็ไม่เรียบร้อยอย่างเก่ากลับคล้ายจะเป็นศิลปินที่อารมณ์กระเจิดกระเจิงคนหนึ่ง มีเหลือเพียงแววตาเท่านั้นที่เหมือนเดิมทุกอย่างถ้าเพียงเธอได้สบตากับผม ผมมั่นใจว่าเธอจะจำผมได้ ผมจึงหลบหน้าเธอทุกครั้งที่เธอหันมาเพราะผมยังไม่พร้อม.... ผมเดินตามเธออยู่หลายวันจนกระทั่งเป็นเดือนและหลายเดือน ผมล่วงรู้กิจวัตรประจำวันของเธอว่าเธอจะไปไหนในวันไหน ช่วงไหนบ้างที่เธออยู่เพียงลำพัง ช่วงไหนบ้างเหมาะกับการเข้าไปหาเธอ ช่วงเวลาไหนที่เราจะได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง เพียงแค่เราสองคนในสถานที่ส่วนตัว นั่นคือสิ่งที่ผมปราถนามาเป็นเวลาหลายต่อหลายปี ผมยังคงรอคอยช่วงเวลานั้นอย่างอดทนและนั่นไม่ใช่ปัญหาหลังจากหลายปีที่ผ่านมา ผมสามารถอดทนได้อย่างไม่จำกัด และแล้วหลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่ง ช่วงเวลาที่ผมต้องการก็มาถึง ผมซักซ้อมกับตัวเองหน้ากระจกหลายต่อหลายครั้ง ทบทวนคำพูดต่างๆที่ผมต้องการสื่อสาร สั้นกระชับและตรงที่สุด ผมรู้สึกว่าผมพร้อมแล้วทั้งทางร่างกายและจิตใจ ก่อนออกจากห้องพักผมไม่ลืมหยิบของสำคัญสิ่งนั้น สิ่งของที่ผมติดตัวตลอดเวลา สิ่งที่ผมเตรียมมาให้กับเธอเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ ผมหยิบมันขึ้นมาลูบคลำ กระซิบกับมันเบาๆว่าถึงเวลาแล้ว...จากนั้นผมก็หยิบมันใส่กระเป๋าเสื้อคลุมและเดินออกมา ผมพร้อมแล้ว... เหตุการณ์หลังจากนั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเทียบกับการเตรียมตัว ผมเข้าไปพบเธอโดยท่ีเธอไม่รู้ตัวแววตาเธอตกใจถึงขีดสุดเมื่อได้สบตาและจำผมได้ ตัวเธอสั่นและน้ำตาเธอเอ่ออยู่ที่ดวงตา ผมตะโกนออกไปสุดเสียงโดยที่รู้ว่าจะไม่มีใครได้ยินนอกจากเธอเพียงคนเดียว... "อีเ_ี้ย!! มึงคิดว่าจะหนีกูพ้นเรอะวะ อี_ัตว์นรกเอ้ยย! " ผมตรงปรี่เข้าไปต่อยเธอที่ท้องน้อย เธอจุกและล้มลงนอนขดตัวพร้อมกับไอถี่ๆ ผมเตะซ้ำไปที่หลังเธออย่างเต็มแรงร่างของเธอกระตุกหงายในทันที เธอพยายามอ้อนวอนขอความเมตตากับผมพร้อมๆกับเสียงหักของกระดูก แต่ไม่มีทางซะหรอกผมรอเวลานี้มาตลอดและไม่มีทางที่จะปล่อยมันไป "มึงคิดว่าจะโกงกูได้เหรอ บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่ามึงเอาของไปซ่อนไว้ที่ไหน" ผมตะโกนบอกเธอพร้อมหวดรองเท้าไซค์45 ไปที่หน้าเธอซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่ยั้ง เธอพยายามที่จะพูดบางอย่าง แต่สิ่งที่ออกมาจากปากของเธอมีเพียงอย่างเดียวนั่นคือ เลือด เลือดสีแดงสด.... จริงๆแล้วผมไม่สนใจสิ่งของเหล่านั้นไปนานหลายปีแล้วล่ะครับ ตอนนี้ในใจผมมีเหลือเพียงแต่ความโกรธและความแค้น ไม่มีใครในโลกนี้โกงผมแล้วเดินหนีจากผมไปได้ง่ายๆและยิ่งหนีไปได้นานขนาดนี้ มีเพียงเธอคนที่ผมเคยไว้ใจที่สุดและฉลาดเกือบจะเท่ากับผม แค่เกือบจะเท่ากับผม... และตอนนี้เธอก็นอนอยู่แทบเท้าผมแล้ว นอนอยู่ในร่างที่หอบหายใจอย่างแผ่วเบาและแววตาที่พยายามขอร้อง ขอความเมตตา ผมถุยน้ำลายลงที่หน้าของเธออย่างแม่นยำพร้อมสะแหย่ะยิ้มอย่างสะใจ และเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง ผมค่อยๆล้วงมือลงไปที่กระเป๋าเสื้อคลุมและหยิบมันออกมา แววตาของเธอตื่นตระหนกสุดขีดเมื่อเห็นสิ่งนี้ แน่นอนเธอเคยเห็นสิ่งที่ผมฝึกฝนอย่างชำนาญและเธอรู้ว่าเธอกำลังจะเจอกับมัน ผมค่อยๆชักมีดออกจากปลอก กลิ่นความตายลอยออกมาฟุ้งเต็มห้องในทันที ทั้งๆที่มีดเล่มนี้เป็นเล่มใหม่แต่จากการที่ผมนั่งลับคมของมันทุกๆวันก่อนนอน นั่นอาจทำให้จิตที่อาฆาตแค้นของผมฝังลงไปอยู่ในมีดเล่มนี้ ผมค่อยๆเดินเข้าไปหาเธออย่างไม่รีบร้อน ยิ่งตัวของเธอสั่นระริกไม่หยุดเท่าไหร่ยิ่งทำให้ใจของผมนิ่งขึ้นเท่านั้น จิตใจของผมผ่อนคลายลงอย่างไม่น่าเชื่อ ผมเอื้อมมือไปปิดปากเธอ กระซิบคำพูดเบาๆที่ข้างหูของเธอและเริ่มทำงานของผม คมมีดฉวัดเฉวียนไปมาอย่างชำนาญ เลือดสีแดงฉานเอ่อล้น ไหลนองออกมาอย่างไม่หยุด เสียงหายใจแผ่วเบาของเธอสะดุดสำลักไปมาแต่ด้วยความชำนาญของผม เธอจึงยังหายใจอยู่ ผมหยิบชิ้นส่วนบางอย่างที่เคยอยู่ในร่างกายขึ้นมาให้เธอดู แววตาของเธอกำลังขอร้อง ขอร้องให้ผมจบชีวิตเธอ... ไม่มีทางซะหรอก ผมรอเวลานี้มานานและผมต้องการจะดื่มดำ่กับมันให้ถึงที่สุด ขณะที่ผมเพลิดเพลินกับกิจกรรมส่วนตัวที่เราทั้งคู่ทำอยู่นั้น ประตูก็ได้ถูกเปิดขึ้นมาโดยที่ผมไม่คาดฝันโดยคนที่ผมคาดไม่ถึง ผมถูกจับข้อหาฆาตกรรมและถูกตัดสินประหารชีวิตในที่สุด ผมลืมตาขึ้นมามองแสงไฟที่ส่องผ่านซี่ลูกกรงเหล็ก ผ่านเข้ามาในห้องขังที่ชื้นและเย็นยะเยียบทอดเงาเป็นเส้นตรงที่บิดเบี้ยวไปมา ผมยังนั่งถือหนังสือเล่มนั้นอยู่พร้อมกับนึกถึงกิจกรรมในวันนั้นอย่างโหยหา พรุ่งนี้แล้วที่ผมจะโดนประหารชีวิต ผมไม่กลัวหรอกครับและผมต้องการจะอยู่กับจินตนาการของผมให้นานที่สุด ผมค่อยๆหลับตาลง จนความมืดกลับมาอีกครั้ง... . . . . . .  ท่ามกลางความมืดมิด...เสียงเครื่องของพัดลมสั่นเป็นจังหวะๆ ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจ ผมค่อยๆลุกขึ้นยืน บิดตัวไปมาอย่างเมื่อยล้าและเดินไปหยิบหนังสือที่มีโปสการ์ดคั้นอยู่ที่หน้า 23 ติดมือไปด้วย ผมล้างหน้าและเดินลงมาที่ชั้นล่างนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวพร้อมเล่าสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในหัวให้ผู้หญิงที่นั่งตรงหน้าจนหมดสิ้น เธอกำลังกินข้าวเช้า ตุ้ยตุ้ยตุ้ย และสิ่งที่ผมได้กลับมาคือแววตาดุๆพร้อมคำพูดประโยคที่ว่า "ดูอยู่นั่นล่ะซีรี่ย์ฆาตกรต่อเนื่องก่อนนอน งานการไม่รู้จักทำ สมน้ำหน้าฝันเป็นตุเป็นตะ น่าจะโดนประหารชีวิตจริงๆนะเนี่ย!! เอ้า...เงินวันนี้เอาไป 50 บาทใช้ให้พอนะ! " จากนั้นเธอก็นั่งจัดการข้าวเช้าของเธอต่อโดยไม่สนใจผมอีกเลย ผมถอนหายใจเฮือกพลางคิดในใจ "ห้าสิบบาทก๋วยเตี๋ยวพิเศษชามเดียวก็หมดละ" ผมก้มหน้าลงมองหนังสือพร้อมโปสการ์ดที่อยู่ในมือและทันใดนั้นผมก็ได้กลิ่นคาวเลือด... ผมแอบเหลือบมองไปที่มีดที่อยู่บนโต๊ะทำกับข้าวทางซ้ายในทันทีและแอบเหลือบตามองไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าจากนั้นผมก็หลับตาลงอีกครั้ง... หลับตาแล้วปล่อยให้ตัวผมอยู่ท่ามกลางความมืดมิดที่ไม่มีที่สิ้นสุด... ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ หมายเหตุ...  เนื่องจากช่วงนี้อารมณ์ผู้พิมพ์ค่อนข้างจะหนักอึ้งทั้งจากงานที่คั่งค้างมากมายและสถานการณ์รอบตัวรวมทั้งรอบเมือง ทำให้งานที่พิมพ์ออกมานั้นค่อนข้างจะหนักเครียดตามไปบ้าง หลังจากที่พิมพ์งานนี้เสร็จผมเองชั่งใจอยู่สักพักว่าจะร่วมเดินทางกับเหล่าตะพาบอื่นๆในกิโลเมตรนี้ดีไหม เพราะกลัวจะทำให้เสียบรรยากาศ แต่เนื่องจากกิโลเมตรที่ผ่านๆมานั้น มีหลายครั้งหลายงานพิมพ์ที่ผมทำเสร็จแล้วแต่ไม่ได้ส่งร่วมกับตะพาบอื่นๆสุดท้ายเลยตัดสินใจลงเดินต้วมๆเตี้ยมๆไปกับเหล่าตะพาบอื่นๆด้วยครับ หวังว่าคงไม่ทำให้เครียดกันเกินไป... ส่วนตัวผมก็สบายหลังระบาย ...   Create Date : 12 ตุลาคม 2554 86 comments Last Update : 12 ตุลาคม 2554 16:42:50 น. Counter : 1317 Pageviews. Share Tweet

ช่วงนี้ใครๆก้เครียดครับ ผมอยู่แถวสุขุมวิทตอนนี้ พื้นที่เสี่ยงไปเลย เดี่ยวจะได้เห็นแม่น้ำสุขุมวิทแล้วครับ แฮ่ๆ ----- ภาพในกล่องเม้นต์นี่ จากหนังเรื่องไหนน่อ นึกชื่อไม่ออก? จากผู้กำกับ300 นี่ล่ะน่อ เดี่ยวแวะมาอ่านอีกรอบตอนดึกครับ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 12 ตุลาคม 2554 16:19:10 น.

สวัสดีค่ะ มี่ว่าอ่านแล้วยิ่งเครียดกว่านะคะ มี่ฟังผีดึกๆ(ตี3)แก้เครียดได้ง่ายกว่านะคะ อิอิ ยิ่งตอนต้นเขาจะมีเสียงคนแก่ร้องว่า..ฮ็อตไลน์สยองขวัญญญญญญ ยิ่งเสียวสุดๆเลย อิอิ ฟังชินแล้วชักไม่ค่อยเครียดค่ะ .......................... ฝนลงพรำๆมาตลอดวัน ตอนนี้ยังลงอยู่เลยค่ะ ทางที่ดี...ทานข้าวดีกว่าค่ะ อิอิ   โดย: ญามี่ 12 ตุลาคม 2554 19:42:59 น.

สวัสดีค่ะ กิ่งตามมาอ่านงานตะพาบค่ะ โห..อ่านแล้วเรื่องพลิกผันน่าดูเขียนเก่งมากเลยค่ะ ไปเขียนนิยายสยองขวัญหรือสึกสับสอบสวนได้เลยค่ะ อิอิ อ่านข้างบนแล้วมาขำกระจายช้างล่างได้ตังต์วันละ 50 บาท 555 ก๋วยพิเศษ ชามเดียวก็หมดแล้ว อิอิช่างเข้าใจเขัยนเรื่องให้พลิกผันได้เก่งจริงๆค่ะ ขอบคุณที่ไปอ่านงานตะพาบกิ่งนะคะ สำหรับภาพประกอบกิ่งยังไม่กล้าดูเลยค่ะ 555 ไม่รู้ก็อบมาได้ยังไง แหะ แหะ ส่งดอกไม้มาให้หายเครียดค่ะ More Blue Roses Comments   โดย: กิ่งฟ้า 12 ตุลาคม 2554 20:02:13 น.

หวาน ซึ้ง ละมุนละไม โหดสับๆเลือดกระจาย อ่านเพลินเลยค่ะ เดาทางไม่ถูกลุ้นตลอดเรื่อง ผลสุดท้าย ฝันไปหรือเนี่ยยยยยยย อิ อิ แอมอร   โดย: peeamp 12 ตุลาคม 2554 21:15:21 น.

สำหรับคู่รักจากต่างดาวที่โรมุเขียนไว้ในบล็อกนี้ ยังไม่บอกนะคะว่าชะตากรรมของทั้งคู่จะเป็นยังไง ติดตามต่อไปเรื่อย ๆ ละกันนะ   โดย: rommunee 12 ตุลาคม 2554 21:32:40 น.

โอ้มายก๊อด ตอนแรกอ่านไปก็นึกว่าตามหาสาว พออ่านไป พลิกเรื่องได้อีก จัดการฆ่าซะ เลือดแดงฉานนนนน สะดุ้งตื่น ฝันไปหรือป่าว นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ใช่เธอหรือป่าว ใช่เธอจริงหรือป่าว ฝันไปจริงๆ หักมุมได้สุดไปเลยอะ   โดย: Rinsa Yoyolive 12 ตุลาคม 2554 21:56:16 น.

อ่านไป ลุ้นไป เขียนบรรยายได้เห็นภาพมากเลยครับน้อง   โดย: กะว่าก๋า 12 ตุลาคม 2554 22:16:42 น.

หวาน โหด 50 55 ผู้ชายอาไร ช่างโหดร้ายเหลือเกินกับสตรีเพศ ดีนะที่ฝัน แหะ แหะ ผลสุดท้าย 50 จากสตรีเพศ 55 เขียนถ่ายทอดอารมณ์ได้เยี่ยมครับ   โดย: เศษเสี้ยว 12 ตุลาคม 2554 23:14:15 น.

สวัสดีค่ะ อ่านโปรยหน้าระอุ่ย ไม่จริงฝันไปเรียบเรื่องได้ดีมาก เลยเด่วแพมจะแอบก๊อบมั่งรู้สึก ช่วงนี้เขียนลอยเกิ้นนนไปหน่อย แต่ไม่โหดดดอ่ะค่ะ... สวัสดีค่ะพี่กิ่งฟ้า..เข้ามาก้อ รู้สึกอบอุ่นกับBGสีฟ้าสบายๆเรยค่ะ อ่านเรื่องไล่ๆลงมาเรื่อยๆ อุ่ย..สยองนิ เด่วแอบไปดูคนอวดผีและมาอ่านต่อดีก่า แว๊ววว..ภาพประกอบแอบโหดดดดมากค่ะ ปล...ของแพมวางพรอดยาวไปหน่อยเรย ตัดเยอะสงสัยคนอ่านจะงงๆด้วยค่ะตะพาบ 41 ของแพมเลยไม่ค่อยเวอร์เท่าไหร่แหะๆ   โดย: mastana 12 ตุลาคม 2554 23:21:49 น.

อุ่ยวางผิดคน...อ๊ากกกกขออภัยค่ะ ฝากลบให้แพมด้วยนะค่ะ -." สวัสดีค่ะ อ่านโปรยหน้าระอุ่ย ไม่จริงฝันไปเรียบเรื่องได้ดีมาก เลยเด่วแพมจะแอบก๊อบมั่งรู้สึก ช่วงนี้เขียนลอยเกิ้นนนไปหน่อย แต่ไม่โหดดดอ่ะค่ะ...   โดย: mastana 12 ตุลาคม 2554 23:23:44 น.

เอิ้กกกกส์ เลือดสาดกระจายย แว๊กก ไปเก็บมีดซ่อนก่อนดีกว่า ตะพาบบ้านนี้ โหดจริงไรจัง เป็นตะพาบที่อ่านแล้วระแวงคนใกล้ตัว ที่ได้ตังค์ ค่าขนมวันละ50เหมือนกัน good night   โดย: คล้ายดาว 12 ตุลาคม 2554 23:42:08 น.

ไม่ได้เขียนตะพาบ จึงตระเวนอ่านตะภาพครับ   โดย: panwat 12 ตุลาคม 2554 23:49:37 น.

เมื่อคืน ผมฝันว่าตัวเองเป็นตัวระเบิดนิวตรอน ที่กำลังจะระเบิดครับ ไม่เคยฝันอะไรโหดๆแบบเรื่องนี้เลย แฮ่ๆ   โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 13 ตุลาคม 2554 1:29:22 น.

ไม่เครียดหรอกค่ะสำหรับเรื่องนี้ เพราะว่ามาเป็นแนว หนังสือที่เราอ่านล่ะค่ะ ชอบล่ะแบบนี้ เป็นเรืองสั้น บางทีแอบมีพลิกผันตอนจบอีก โอ้ว ยิ่งชอบเลยค่ะ โชคดีเลยนะค่ะที่ตัดสินใจเขียนขึ้นมา เลยทำให้เราๆ ได้อ่านงานดีๆ แบบนี้ ว่างๆ เขียนด้วยกันอีกนะค่ะ ..   โดย: JewNid 13 ตุลาคม 2554 1:55:28 น.

หูยยยยยย หักมุมหลายท่อนเลยนะคะ เรื่องนี้   โดย: kapeak 13 ตุลาคม 2554 8:41:25 น.

ติดหนังแบบนี้ไม่ดีแน่ ๆ ดูซ้ำไปซ้ำมา อาจกลายเป็นฆาตรกรฆ่าคนได้ .. 555 อยู่ใกล้ไม่ได้แน่ ๆ เลย   โดย: ปันฝัน 13 ตุลาคม 2554 9:36:16 น.

งานทุกชิ้นในบล้อกพี่ก๋านำไปใช้ได้เลยครับ ไม่มีลิขสิทธิ์ครับ พี่ก๋าแต่งเพลงนี้ขึ้นมา หวังว่าจะเป็นกำลังใจเล็กๆให้ผู้ที่กำลังประสบภัยเดือดร้อนจากน้ำท่วมครับ พี่ก๋าคิดว่ากรุงเทพก็น่าจะท่วสม เพราะมวลน้ำจากเหนือลงไปเยอะจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 13 ตุลาคม 2554 13:56:10 น.

อะ อะ ไม่ได้เจอกันนานจริงๆด้วย มาถึงก็โดนหั่นเม้นท์เลย เพราะเอายำๆมาให้พี่ 555 แต่ก็ผ่านแล้วนะ เพราะพี่จัดการให้ผ่านเรียบร้อยแล้วนิ ว่าแต่น้อง..ซำบายดีนะ น้ำคงไม่ท่วมบ้าน   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 13 ตุลาคม 2554 14:53:15 น.

อ่านแล้วคิดตามไป แต่ไร้การคาดเดาเลยค่ะ เดินเรื่องน่าติดตาม แบบใจตึ๊กๆ แต่อยากรู้น่ะค่ะ เขียนดีค่ะ น่าลุ้น เห็นกาแฟถ้วยข้างบน อยากฝากขนมเค้กมาให้พี่ผู้หญิงเลย แต่กลัวจะขัดตากะงานเขียนนี้ งั้นฝากสวัสดี และขอบคุณ คุณพี่ด้วยค่ะ   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 13 ตุลาคม 2554 16:19:24 น.

ดีค่า.. แค่เห็นล็อค อิน ก็รู้สึก ลึกลับ แล้วล่ะ จ้า.. ยินดีที่ได้ รู้จักนะคะ.. อ่านแรก ๆ โห ..รู้สึก อิน ไปด้วย กับอดีต ที่ดูหวาน ๆ ไป ๆ มา ออก แนว โหด ซาดิส ..หุหุ ..เลือดกระจายย.. ดีค่ะ ดี ๆ ได้ระบาย เสียบ้าง ..น้ำท่วม ไหมค่ะ นั่น ..   โดย: tifun 13 ตุลาคม 2554 16:21:42 น.

อ่านแล้วไม่อยากลุกไปไหนเลยค่ะ น่าติดตาม เพราะอยากรู้ตอนจบจะเป็นอย่างไร และแล้วตอนจบก็ฮาได้อีกค่ะ 555 ชอบจัง เอ้า...เงินวันนี้เอาไป 50 บาทใช้ให้พอนะ! สวัสดีตอนเย็นๆค่ะ   โดย: maitip@kettip 13 ตุลาคม 2554 17:00:08 น.

อ่านจนจบ รู้สึกว่า หักมุมได้หลายมุม ทำเอาเดาเรื่องไม่จบ จนกระทั่งอ่านจบน่ะค่ะ ขอบคุณที่ไปทักทายงานตะพาบที่บล๊อกนะคะ   โดย: sierra whiskey charlie 13 ตุลาคม 2554 20:26:49 น.

น้องเงาฯ สวัสดีคะ แหมกำลังคิดถึงอยู่พอดีเชียว แล้วน้องเงาก็มา...ช่วงนี้เริ่มว่างบ้างแล้วใช่ไหม ค้างคาวหูเดียวของพี่รอกาวอยู่นะ ร้อ รอ เจ้าของมันยังไม่ได้ไปซื้อหามาติด ที่ทำงานของหมดสต๊อกกาวยู้ฮู้ก็ไม่สั่งเข้ามา ทำให้เราไม่มีกาวใช้ ไว้เสาร์ อาทิตย์ละกัน ถ้ามีเวลาเดี๋ยวไปเดินห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวช็อบปิ้งกาวลาแท๊กซ์ หลอดเล็ก ๆ สักหลอด ค่ากาว 5 บาท แต่ค่ารถ 100 บาท แหมมันคุ้มจริง ๆ พี่อ่านที่น้องเงาเขียนเรื่องเทียนไข เห็นด้วยเลยละ เมื่ออาทิตย์ก่อนในห้องไฟฟ้าดับไปสี่รอบ หาอะไรไม่เจอ...ขนาดมีไฟฉายแต่พี่ก็ลืมจ๊ะว่าเรามี ตอนนั้นไม่ทันคิดอ่ะ คิดได้อย่างเดียว นอนดีกว่า ....แหมมางานตะพาบกับเค้าด้วยนะเงาฯ   โดย: aenew 13 ตุลาคม 2554 20:27:16 น.

เขียนได้ดีเลยค่ะ อ่านแล้วลุ้นว่าจะเป็นยังไง ดีนะที่ฝันไป ตอนแรกนึกว่าซ้อมบอกรักซะอีกคุณเงา ปล.คุณเงามาค่ายที่สกลนครรึเปล่าคะ 555+ แล้วโรตาแรคท์นี่รั้วไหนคะ เผื่อจะเคยเจอกัน หุหุ   โดย: ชะเอมหวาน 13 ตุลาคม 2554 20:56:05 น.

อยากบอกว่า... อ่านแล้วโคตรเครียด อยากอ้วก กลัวจับจิตจะประสาทแด.... ไม่รู้คิดผิดหรือเปล่าที่เข้ามาดูตะพาบบ้านนี้ -_-" ปล. ยอมรับว่าช่วยไม่ได้ที่จิตตัวเองไม่แข็งพอ   โดย: rommunee 13 ตุลาคม 2554 22:01:25 น.

มาอ่านตะพาบค่ะ โห เลือดนองเลย อ่านแล้วเสียวแว๊บบ ต้องหันมามองคนใกล้ตัว ก่อนจะหายใจโล่ง อิอิมีดบ้านเราทื่อ หั่นอะไร ไม่เข้ามานานแระ   โดย: คล้ายดาว 13 ตุลาคม 2554 22:03:55 น.

วันนี้ก็ตามข่าวทั้งวันแหละครับ ถ้าจะมาจริง อาจจะอีกสามสี่วันข้างหน้านี่ล่ะมั้งครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 13 ตุลาคม 2554 23:58:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 ตุลาคม 2554 6:30:25 น.

ที่เชียงใหม่วันนี้แดดจัดเลยครับ ตอนเช้าพี่ก๋าก็หวั่นๆว่าฝนจะตกรึเปล่าน้อ ฟ้าครึ้มเลย แต่ตอนนี้แดดเปรี้ยง เบาใจได้แล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 ตุลาคม 2554 13:07:52 น.

สวัสดีคะน้องเงา สายตาพี่ไปไหนแล้วเนี้ย จุดไฮไลท์ของงานคือเจ้าเหมียวนั้นละ เบอร์ 3 แต่พี่ลืมเลข 7 ไปได้อย่างไร แปะก๊วยต้องการด่วนจ๊ะ ความจำไม่ดี อุตส่าห์นับเลข แล้วนะ แต่ไหงฉ้านหลงไปตัวหนึ่งได้ น้องเงาถูกต้องที่สุดเลยคะ ทุกคนไปอิงกับเจ้าเหมียวหมดรวมทั้งเจ้าของบล็อกด้วย พี่มาอ่านของน้องเงาเสร็จ ก็กลับไปนับใหม่ 555 มันหนีหายไปข้อเดียวถูกต้องแล้วเจ้า.... พรุ่งนี้ว่างแล้ว แต่ก็ต้องออกไปข้างนอก ไม่ค่อยอยากออกไปไหนเลยช่วงฝนตก วันนี้แดดออกดี พี่ว่าแล้ว เดี๋ยวต้องตกหนัก พี่เจอหนักเมื่อเที่ยงคะ ปวดหัว กินยาพารา+วิตามินไว้แล้ว รอให้ยาออกฤทธิ์เดี๋ยวคงดีขึ้น   โดย: aenew 14 ตุลาคม 2554 14:40:55 น.

ดีค่ะ อ่านไปอ่านมาชักทรูสะตอรี่จริงๆ แต่จะอ่านเพลินจนจบเห็นทีจะไม่ได้ เพราะแว้บอู้งานมา ไว้ว่างๆตามมาเก็บรายละเอียกันอีกทีละกันเนอะ   โดย: เจ็บแต่ตอนหายใจ 14 ตุลาคม 2554 16:12:13 น.

สวัสดีค่ะน้องเงา แอบขอเรียกชื่อนี้นะค่ะ ... แบบว่าได้อารมณ์ แห่งความลึกลับดีค่ะ แอบอมยิ้มเลยที่ไปเม้นท์ที่บ้านว่า " เห็นพี่พู่เขียนประโยคหวานๆ ซึ้งๆ ถ่ายรูปสวยๆ เก๋ๆ ไม่น่าเชื่อนะครับที่ชอบอ่านหนังสือแนว เลือดสาด ด้วย" ฮาๆ ถ้ายอมรับก็เรียกว่าแอบเนียนนะค่ะว่าหวาน เพราะจริงๆ ไม่ได้หวานอะไรเลย ออกจะห้าวๆ แข็งๆ จนคนข้างๆ ก่อนแต่งงานยังคิดว่าเป็นทอมเลย คือ จะบอกว่าไม่หวานหรอกค่ะ ห้าว แข็งกระด้างเลยล่ะ เลยชอบอ่านหนังสือวแนวลับลึกค่ะ   โดย: JewNid 14 ตุลาคม 2554 17:21:15 น.

ออกแนวโหดนะครับ หักมุม 2 ครั้งเลยด้วย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 14 ตุลาคม 2554 18:28:48 น.

หวัดดีค่ะ ที่บ้าน ยังไม่ท่วม .. แต่ตกทุกวัน ยังนึกว่ามันไปสะสมอยู่ไหน น้ำ .. กลัวจะล้น จากทะเลมา สักวัน.. กลัวสึนามิ มากกว่า .. เขียนเรื่องสั้น แนวโหด ๆ หักมุมให้น่าติดตาม แบบ นักเขียน ที่เราชอบอ่านเลย .. ทักทายค่ะ   โดย: tifun 14 ตุลาคม 2554 18:50:27 น.

สวัสดีค่ะคุณเงามืด จะบอกว่าตอนแรกก็กะว่าจะไม่วิจารณ์ตรง ๆ หรอก แต่ลึก ๆ มันอยากบอกในสิ่งที่ตัวเองอยากบอกให้คุณรู้จริง ๆ แบบไม่แคร์สื่อใด ๆ มากกว่าอะ ตอนแรกยังกลัว ๆ เลยว่าคุณจะรับ comment ของโรมุไหวหรือเปล่า จะบอกความลับอะไรให้อย่างนะ ขนาดเพลงของวงดนตรีที่โรมุชอบที่สุด โรมุก็ยังกล้าวิจารณ์ตรง ๆ ประเภทว่าชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ แล้วรู้สึกยังไงบ่อยมาก.... ซึ่ง FC คนอื่น ๆ เขาจะชมอย่างเดียว (หลายครั้งโรมุยังคิดเลยว่า โรมุเป็นพวกผิดปกติหรือเปล่า เพราะไม่ค่อยจะมี คคห. ที่เหมือนกับชาวบ้านซะงั้น)   โดย: rommunee 14 ตุลาคม 2554 22:23:46 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 15 ตุลาคม 2554 6:21:44 น.

รายนี้นานๆมาทีแต่พล็อตมีอะไรให้ตกใจตลอด หวานโรแมนติกแล้วหักมุมเป็นโหดสะใจคอซาดิสม์ สุดท้ายก็ฝันไป 555 บ้านผมวังน้อยครับ ทางน้ำผ่าน ท่วมก่อนเข้าปราจีนเนี่ย สถานีต่อไป กทม. ครับ อิอิ (แต่คงไม่ท่วม กทม. หรอก) ได้อยู่บ้าน กทม. ยาวเลยงานนี้ อาทิตย์หน้าเข้าที่ทำงานที่วังน้อยไม่ได้คงเข้าไปทำงานที่สำนักงานใหญ่ไปก่อน รู้งี้เที่ยวออสเตรเลียต่อ เพื่อหนีน้ำ - -// (แต่ตังค์ไม่มี!) เหล่าสัตว์แปลกๆในบล็อกมีจริงทั้งนั้นไม่มีโฟโต้ชอปคร้าบ เอาชื่อพวกมันไปหาในกูเกิลต่อได้ b   โดย: ชีริว 15 ตุลาคม 2554 19:43:28 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ น้องคิดได้ดีมากครับ ภาพถนนสามารถเชื่อมโยงกับอดีตและอนาคตได้ พี่ก๋าลงคำถามไว้ แต่ไม่มีคำตอบอะไรในใจเลย ลงคำถามไว้ให้ช่วยกันคิดน่ะครับ 555 แต่ละคนก็ล้วนมีคำตอบในใจที่แตกต่างกัน   โดย: กะว่าก๋า 16 ตุลาคม 2554 5:29:38 น.

เมื่อเช้าพี่ก๋ายังพาลูกๆหลานๆเดินเที่ยวสวนอยู่เลย ตอนนี้ลมแรง เมฆดำทะมึนเลยครับ ฝนตกแน่นอนครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 ตุลาคม 2554 14:55:44 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 ตุลาคม 2554 6:45:04 น.

เม้นท์ของน้องในบล้อกพี่ก๋า สามารถต่อยอดเป็นพล็อตเรื่องสั้นได้เลยครับ พี่ก๋าอ่านแล้วนึกภาพตามได้เลย   โดย: กะว่าก๋า 17 ตุลาคม 2554 21:08:42 น.

น้องเงาสวัสดีคะ เสาร์ อาทิตย์ไม่ได้เฝ้าระวังน้ำคะ แต่ตอนตื่นมาตอนเช้ามองไปนอกระเบียงก่อนเลย น้ำมันยังท่วมอยู่ไหมหว่า ก็ลุยมาซะขนาดนั้น วันศุกร์พี่รถติดหนักคะหน้าศาลอาญา มาจากรัชดา ติดอยู่ 3 ชั่วโมง กว่าจะถึงห้องเกือบเที่ยงคืน เหมือนไปเที่ยวมาเลยนะ แต่จริง ๆ แล้วพี่เลิกงานก็ตรงกลับห้องทันที ติดจนต้องลงเดินลุยน้ำถึงเข่า 45 นาที กว่าจะถึงห้อง พอมาวันนี้นะ ฝนเริ่มตั้งเค้าพี่เผ่นออกจากออฟฟิศทันที วันศุกร์ที่ผ่านมารอให้ฝนหาย พอฝนหายกลายเป็นน้ำท่วมคะ วันนี้ไม่รอล่ะ มาตัวปลิว ถึงห้องเร็วดีคะ คนคงจะลางานไปเพราะน้ำท่วมเยอะ วันนี้ใช้เวลาเดินทางเร็วกว่าทุกวัน   โดย: aenew 17 ตุลาคม 2554 21:40:41 น.

น้องเงาเดินทางมาจากไหน ของพี่มาจากแถวแยกอโศกรัชดาและตรงมาศาลอาญา แถวๆ รัชดาไม่ติดนะ แต่มันจะติดแถวแยกห้วยขวางและสุทธิสาร วันธรรมดาพี่เลือกใช้รถไฟฟ้าใต้ดินจากสถานีสุทธิสาร-เพชรบุรี เพื่อจะกลับห้อง และไปทำงานในตอนเช้า ลดเวลาได้เยอะคะ ไม่อย่างนั้นนะรถเมล์ยามเช้าในตอนช่วงเปิดเทอม ติดเป็นชั่วโมง มาแถวนี้ระวังเดินสวนกันนะคะ ซอยเดียวกันนะพี่ว่า.... วันนี้พี่ถึงห้องเร็วคะ ไปทำงานเร็วด้วย คนลาไปเรื่องน้ำท่วมกันหมด ถนนโล่งคะ นอนหลับฝันดีคะน้องเงา   โดย: aenew 17 ตุลาคม 2554 22:14:31 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 ตุลาคม 2554 6:36:59 น.

ใช่แล้วครับ ต้องหาโอกาสมาสักครั้งในชีวิต เที่ยวงานกินเจที่ภูเก็ต ซึ่งหูอื้อมาก เพราะจุดประทัดกันสนั่นเมืองเลยครับ (ในวันแห่พระ)   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 18 ตุลาคม 2554 11:35:17 น.

สวัสดีครับคุณเงา อิอิ ^^ อ่านแล้วตื่นเต้นนะครับ ไม่เครียดครับ หักมุมได้ดีมากๆครับ อ่านแล้วเขียนได้ลื่นไหลมากๆ ชอบดูแนวสืบสวนครับ แต่เขียนเรื่องได้แนวธรรมะแนวเดียวครับ 555++ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ^^   โดย: วนารักษ์ 18 ตุลาคม 2554 17:10:07 น.

ใครที่เป็นหวัดน้องเงาหรือพี่คนที่น้องเงามาช่วยงาน ถ้าเป็นคนในซอยรัชดา 32 เป็นหวัดนี้ไม่สงสัย เพราะว่า แถวนี้อากาศชื้น ชื้นน้ำออกจะออกบ่อย ดีนะช่วงนี้ฝนไม่ตก ไม่อย่างนั้นเต็มซอยคะ...พี่ยังไม่เคยเข้าไปในซอยลึก ๆ คะ ว่าจะลองปั่นจักรยานเข้าไป ข้างในซอยเปลี่ยวไหม วันนี้พี่เข้าออกซอยตั้งหลายรอบ เพราะขนของจากออฟฟิศมาด้วย ก็เลยนั่งแท็กซี่กลับมาอีกรอบตอนบ่าย น้องเงามาทำที่นี้ตลอดไปหรือเปล่าคะ แล้วเดินทางจากบ้านมาสะดวกไหม ช่วงเปิดเทอมรถติดกว่านี้คะ...ช่วงนี้ยังอยู่ในเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเพราะรถโล่ง   โดย: aenew 18 ตุลาคม 2554 22:13:54 น.

ฮ่าๆๆๆ พี่ก๋าชอบนิทาน "ไม่มีอยู่" ของเรานะครับ น่าเอามาอัพบล้อกอ่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 ตุลาคม 2554 22:50:55 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 ตุลาคม 2554 6:39:39 น.

ถ้ายังไม่เป็นมะเขือเผา เชิญเข้าบ้านพี่ 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 19 ตุลาคม 2554 19:53:28 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 ตุลาคม 2554 6:31:41 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 ตุลาคม 2554 6:28:05 น.

สวัสดีค่ะน้องเงา อิอิขออนุญาตเรียกตามพี่ๆเพื่อนๆนะคะ มาทักทายด้วยความเป็นห่วงค่ะไม่รู้ว่าบ้านโดนน้ำท่วมหรือเปล่า ขอให้รอดปลอดภัยจากน้ำท่วมนะคะ More Good Day Comments   โดย: กิ่งฟ้า 22 ตุลาคม 2554 11:44:10 น.

แวะมาทักทายวันหยุดค่ะ ไปเที่ยวไหนน้อบ้านนี้   โดย: maitip@kettip 22 ตุลาคม 2554 14:49:34 น.

การที่น้ำจะท่วม ไม่ท่วม ท่วม ไม่ท่วมแบบนี้ พี่ก๋าว่ามันเครียดมากเลยครับ ไม่เหมือนเชียงใหม่ แจ้งเตือน 10 โมง บ่าย 2 น้ำท่วมก็ท่วมเลยครับ ท่วมอยู่สองวันน้ำก็ลด แบบนี้เสียหายแล้วก็เริ่มต้นใหม่ได้ แต่ที่ต้องท่วมแบบสองสามเดือน พี่ก๋าว่าแบบนี้ทรมานจิตใจมกาเลยครับ เช้าตื่นมาก็เห็นแต่น้ำ บ่าย เย็น ค่ำ เห็นแต่น้ำ เฮ้อ ---   โดย: กะว่าก๋า 22 ตุลาคม 2554 20:03:27 น.

แวะมาให้กำลังใจน้องเงาค่ะ ดีจังเก็บของเตรียมพร้อมไว้แล้ว แต่พี่กิ่งขอให้บ้านน้องเงารอดปลอดภัยจากน้ำท่วมนะคะ สู้ๆๆๆกับน้ำท่วมค่ะ [ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]   โดย: กิ่งฟ้า 23 ตุลาคม 2554 15:32:15 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 ตุลาคม 2554 6:57:20 น.

รู้ทำ..รู้ธรรม.. สุขมา..สุขไป.. รู้ทัน.ชีวิต.. เศร้า..หายไปหรือ? ฝน..ฟ้า.. มอง..ไม่เป็น.. . . . พอเรียงมาแบบนี้ ได้ประโยคใหม่มาให้คิดต่อเลยครับ ปล. น้ำท่วมกรุงเทพครั้งนี้ ผมว่าที่น่ากลัวกว่าน้ำท่วมคือข่าวลือครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 ตุลาคม 2554 21:40:53 น.

คุณน้ำตรงนั้นกำลังจะมา แต่คุณน้ำบ้านพี่ไปแล้ว ดินแห้ง ต้นมะเขือพวงเริ่มงามขึ้นมาอีก และกำลังแตกกิ่งใหม่ วันนี้พี่เอารถไปขนขี้ควายมาเยอะเลย เตรียมใส่โคน กะว่าพอมะเขือพวงแตกกิ่งใหม่ใหญ่กำลังเหมาะ พี่จะเสียบเป็นอะไรนะทีนี้ เป็นส้มเขียวหวาน ดีไหม 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 24 ตุลาคม 2554 22:07:49 น.

หลับฝันดีค่ะน้องเงา ขออย่าเครียดเรื่องน้ำนะคะ More Monday Comments   โดย: กิ่งฟ้า 25 ตุลาคม 2554 0:04:18 น.

สบายหลังระบาย...นั่น   โดย: ไกลเกินใจสายเกินแก้ 25 ตุลาคม 2554 6:23:20 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 ตุลาคม 2554 6:43:03 น.

พี่ก๋าดูข่าวบ้าง แต่ไม่ติดตามตลอดเวลา เพราะดูแล้วเครียดนะครับ อย่างบ่ายสามที่ผ่านมา เปิดดูนิดนึงว โอ....นี่กรุงเทพหรือทะเลน้ำจืดเนี่ย   โดย: กะว่าก๋า 25 ตุลาคม 2554 16:53:51 น.

แบกเป้กลับมาถึงเมื่อวานตอนเช้านี้เองคะน้องเงา เหนื่อย ๆ เพราะว่าเป้หนักเอาการ โน๊ตบุ๊คที่พกไปด้วย น้ำหนักไม่เบาหลังแอ่น....อีกไม่กี่วันก็จะหนีอีกรอบคะ คราวนี้ลงใต้ หนีไปหนีมา ติดใจที่ไหนก็จะไปทำงานที่นั้นละคะ พี่ที่ทำงานบอกให้กลับมาบ้านก่อน เดี๋ยวถ้ามีเรื่องราวอะไรก็จะเรียกตัวกลับไป... ตอนนี้หนีน้ำกันอย่างเดียว วันนี้ก็ไปเฝ้าเก้าอี้คะ กลัวเก้าอี้หาย เหลือในออฟฟิศแค่สามคนเท่านั้น ผลัดกันหายเป็นทอด ๆ น้องเงาขนของเตรียมไว้ก่อนได้เลยนะ น้ำมาระลอกใหม่ หนักกว่าเดิม... พี่หาซื้อทิชชู่ไม่ได้เลยคะ ของเค้าดีจริง ๆ เกลี้ยง ๆ สวัสดีคะน้องเงา   โดย: aenew 25 ตุลาคม 2554 19:32:59 น.

เขียนแล้วมึนเองจ๊ะ กลับมาถึงเมื่อเช้า ไม่ใช่เมื่อวานคะ....   โดย: aenew 25 ตุลาคม 2554 19:41:06 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 26 ตุลาคม 2554 6:45:44 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ คนกรุงเทพวินาทีนี้ เครียดเรื่องน้ำจริงๆนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 ตุลาคม 2554 6:50:37 น.

พี่ก๋าส่งกำลังใจให้นะครับ ขอให้น้ำไม่ท่วมเยอะอย่างที่คาดเดา สู้ๆๆๆนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 8 พฤศจิกายน 2554 22:57:14 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 9 พฤศจิกายน 2554 5:37:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 พฤศจิกายน 2554 6:47:22 น.

ชอบอ่านท่านเว่ยหลางด้วยเหรอครับ พี่ก๋านับท่านเป็นครูทางธรรมเลยครับ อิอิอิ ชอบแนวการสอนของท่านมกาครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 พฤศจิกายน 2554 16:40:25 น.

หมิงหมิงเป็นเด็กที่มีความสุขมากครับ   โดย: กะว่าก๋า 12 พฤศจิกายน 2554 20:20:22 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 พฤศจิกายน 2554 6:16:59 น.

แต่สำหรับผมเลือกคันไหนก็ดีครับ ขายได้เงิน . . . ฮ่าๆๆๆ อันนี้สิเหนือกว่า โตขึ้นมาเป็นนักการเงินได้เลยครับ มีวิธีคิดที่ลึกล้ำนะเนี่ย 5555   โดย: กะว่าก๋า 15 พฤศจิกายน 2554 14:39:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 พฤศจิกายน 2554 6:31:10 น.

แวะมาทักทายตอนเย็นๆ ในวันที่น้ำยังท่วมกรุงเทพค่ะ ที่บ้านเป็นยังไงบ้างคะ ท่วมไหมเอ่ย ยังดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ไม่ค่อยมีเวลาเข้าบล็อกแล้วล่ะค่ะ   โดย: maitip@kettip 16 พฤศจิกายน 2554 18:35:31 น.

ผมคิดว่าทุกอย่างมีหลายมุมให้มองให้คิดจริงๆ ถูกตรงนี้ก็ไปผิดตรงนั้น... ได้ตรงนั้นก็มาทับเส้นตรงนี้... . . เห็นด้วยจริงๆครับ ปล. รูปเซ็ตนี้พี่ก่ษถ่ายมาจากร้านกาแฟใน โรงแรมหกดาวของเชียงใหม่ครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 18 พฤศจิกายน 2554 16:19:46 น.

แวะมาทักทายยามเย็นครับ ได้ยินว่ารอน้ำ ขอให้รอดจากน้ำท่วมนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 พฤศจิกายน 2554 18:05:49 น.

วันหยุดแล้วเย๊.....   โดย: โสมรัศมี 18 พฤศจิกายน 2554 18:37:23 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 พฤศจิกายน 2554 6:33:25 น.

บล็อกนี้ นานนะน้อง หนีน้ำอยู่อ๊ะป่าว   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 19 พฤศจิกายน 2554 14:49:12 น.

"โย พาโล มญฺญตี พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิ เตน โส. คนโง่รู้ว่าตนโง่ จะฉลาดเพราะเหตุนั้นได้บ้าง" . . . เป็นคำสอนที่น่าสนใจนะครับ พี่ก๋าว่าเชียงใหม่ไม่หนาวเลยครับ อากาศร้อนมากกกกกกกกกกกกกกกกกครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 พฤศจิกายน 2554 15:27:48 น.

น้ำจ่อมานานแล้วครับ ตอนนี้ได้ยินว่าน้ำเริ่มลดลงแล้ว หวังว่าคงจะไม่มา แต่ก็ยังไม่ประมาท ยังไม่รื้อกระสอบทรายออก กลับจะเป็นแบบในข่าวที่รื้อออกแล้วน้ำมาอีกที แบบนั้นคงเศร้าแย่เลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 19 พฤศจิกายน 2554 19:16:33 น.

สวัสดีค่ะ หายไปนานเลยไม่ได้ทักทายกันเลยค่ะ พอเห็นแวะไปหาที่บ้านพร้อมกับบอกว่าเจียวไข่ บางเบาเหมือนแผ่นแป้งพิซซ่า อารมณ์นี้ รับทราบแล้วเหมือนว่าจะได้กลิ่นหอมของไข่เจียว ลอยมาทันด่วน อานุภาพของอาหารการกิน พูดถึงเล็กๆ แต่ว่ามันได้ผลตรงที่ว่าความหิวมันเข้ามาถามหา กันแบบไม่เกรงใจล่ะค่ะ ... เจียวเผื่อสักสองฟอง นะค่ะ ทางนี้เตรียมข้าวไว้รอค่ะ   โดย: JewNid 19 พฤศจิกายน 2554 22:37:26 น.

โว้ววววว ผมจำได้แล้ว ภาพในกล่องเม้นนี่ มาจกเรื่องวอชเมนรึเปล่า ที่โรชาค โดนแมนฮัตตันสังหาร โชะๆน่ะ   โดย: เป็ดสวรรค์ 20 พฤศจิกายน 2554 1:35:06 น.

"เบ่งสมอง.." 555 พี่ชอบคำๆนี้มาก คิดได้ไงเนี่ย เบ่งส่วนบน ค่อยยังชั่ว แต่ถ้าเบ่งข้างล่าง ตัวใครตัวมันนะ 555 ว่าแต่นอนหลับบ้างไหม ท้องผูก เบ่งขี้ อาจจะนอนไม่ค่อยหลับ งั้นมาเขียนตะพาบวันที่ 25 กันเถอะ หัวข้อนอนไม่หลับอะไรเนี่ยแหละ ของพี่เขียนเสร็จแล้วนะ มีหยิวด้วย คนฟันฟางไม่ดี ห้ามอ่าน 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 20 พฤศจิกายน 2554 13:50:45 น.